School Trip to San Francisco #2 - Speeltopics

Een groep leerlingen gaat samen met een leraar op reis naar San Francisco. Ze verblijven daar in een hotel in het centrum. Er wordt natuurlijk geshopt, gegeten en dingen achter de leraar's rug om gedaan, maar ook gewandeld en een trip naar Alcatraz staat ook op de planning. Wat zal er met de groep gebeuren? Zullen bestaande relaties blijven bestaan? Zullen nieuwe zich vormen? Zullen er grote ruzies uitbreken? Het is aan jullie!


Jongens:
- Austin Charlie Daniels - Llamarmy
- Kyle Nathan Jones - quin98
- Anthony -Antz Jayy von Monroe - Mufinn
- Brandon -Bam Kilian von Monroe - Mufinn
- Brandon Jason Jefferson - Depay

Meisjes:
- Danielle 'Daan' Carly Jase - MindBreaker
- Savannah Chiara Rose DiLaurentis - Malino
- Megan Jane Rhine - Erestor
- Lydia Campbell - xMerlex
- Carmela Lorenza Bella Agnelli - Lucerna
- Robin Smith - NewYorkTower
- Maité Rhaine - Matilda


Rollentopic
Kletstopic


Regels:
- Minimaal 5 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers. Liefde kan niet binnen 2 uur van het ontmoeten van elkaar ontstaan. Dat groeit. Wees dus realistisch.
- Als het stelletje van te voren bestaat, meld het even.
- Reserveringen blijven 3 dagen staan.
- Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ is geoorlooft.
- Geen personages van anderen besturen. Dat is echt super irritant.
- Houd het realistisch. Personages kunnen maar op 1 plek tegelijk zijn en niet vliegen of teleporteren. Het wordt heel onoverzichtelijk als je je hier niet aan houd.
- Alleen ik, Sylvestri, maak nieuwe speel en kletstopics aan.

Veel plezier!

Kamerindeling:
Kamer 701:
Brandon
Brandon
Anthony

Kamer 707:
Austin
Kyle

Kamer 401:
Carmela
Robin
Lydia

Kamer 607:
Danielle
Megan

Kamer 407:
Savannah
Maité


Het Hotel:

De Kamers:

[ bericht aangepast op 29 april 2013 - 20:44 ]

---

Bowties were never Cooler

Megan Jane Rhine
'Snap ik wel. Kijk hoe knap je bent,' lacht hij. Door zijn lach is het moeilijk te bepalen of het sarcastisch is bedoelt of niet. Ik hoop het tweede. Er zijn mensen die zeggen dat het uiterlijk niet belangrijk is, maar ook zij weten dat-dat wel meetelt. Het hoeft niet persé een Abercrombie & Fitch model te zijn, maar een beetje leuk gezichtje om tegen aan te kijken zou wel fijn zijn. Ik ga overeind zitten om Lydia beter te kunnen bekijken. Ze is allerlei gezichten tegen elkaar aan het drukken. En nog altijd probeert ze vrienden te krijgen. Ze moet wel heel dom zijn om niet door te hebben dat je hiermee geen vrienden maakt. 'Wat is haar probleem?' mompelt Brandon naast me. Hij haalt me de woorden uit mijn mond. Voordat ik tijd heb om te protesteren zijn onze gezichten ook aan de beurt. Binnen een seconde is Brandon al een halve meter achteruit gedeinsd. Hij schreeuwt Lydia nog wat woorden na, maar ik ben te verbaast door wat er zojuist is gebeurt om er naar te luisteren. Dit is wat ik wil, dat ontken ik niet. Maar ik had onze eerste kus toch net iets anders voorgesteld. Het zou op z'n minst leuk zijn dat Brandon het vrijwillig deed. 'Het spijt me?' komt er uit zijn mond. 'Jij kan er niets aan doen,' mompel ik terug. Ik kijk naar beneden, nu kijk ik Brandon liever niet aan. Dat zou nogal ongemakkelijk zijn. 'Dat was onverwacht,' vervolg ik. Ik volg Lydia nog even en zie hoe zij haar gezicht tegen die van Anthony aandrukt. Ik kan het niet laten om in de lach te schieten. 'Anthony heeft er zo te zien van genoten.' Boos komt hij op ons afgelopen en pakt zonder iets te zeggen zijn handdoek mee en vertrekt. Ik probeer de aandacht wat meer op Anthony te richten dan op de ongemakkelijke kus. 'Volgens mij had je het erger kunnen treffen,' grinnik ik.

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Maite
Brandon snapt mijn reactie niet en ik heb het gevoel dat ik dat ook niet echt doe. Dat ik Brandon een uitleg verschuldigd ben is niet meer dan logisch. Maar hij is me voor en zorgt ervoor dat ik hem recht in de ogen moet aankijken. In mijn ooghoeken verzamelt zich een hoop tranen. 'Wat spijt je?' vraagt Brandon zacht. 'Je deed niets verkeerd, ik had je niet zomaar moeten kussen.' Hij laat mijn kin los, en een dikke druppel zoutig water valt in het zachtblauwe zwembadvulsel. 'Ik zal het niet meer doen, niet zonder jouw toestemming.' Nu stroomt de zoute vloeistof over mijn wangen. 'Nee Brandon, je- ik,' mompel ik. Ik tracht een keer te slikken, maar dat brengt alleen maar zacht gesnik teweeg. Voorzichtig veeg ik een traan van mijn gezicht af en dompel mijn vinger in het zwembad. 'Wanneer ze die terugvinden, zal ik stoppen met naar je op te kijken en van je te houden.' Ik kijk Brandon in de ogen, zo diep dat het me verwondert dat ik zijn hersenen niet kan zien. 'Maar ik heb het moeilijk. Vroeger werd ik uitgescholden voor schizofreen en ik heb niet het gevoel dat het met de jaren beter gaat. Ik kan zoals het weer omslaan en dan weet ik zelf niet meer wie ik ben. Zelf bij jou heb ik dat probleem. Ik kan nooit mezelf zijn, omdat mijn hoofd dat niet toelaat.' Mijn blik volgt de aderen die in Brandons hand lopen. 'Ik hou van je.'

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Brandon
Ik zie hoe een druppel over haar wang rolt, was het een traan? 'Nee Brandon, je- ik,' mompelt ze zonder haar zin af te maken. Ze probeert te slikken maar in plaats daarvan hoor ik een zacht gesnik. Ze veegt de druppel van haar gezicht en dompelt haar vinger in het water van het zwembad. 'Wanneer ze die terugvinden, zal ik stoppen met naar je op te kijken en van je te houden.' zegt ze zacht en ze kijkt me diep in mijn ogen aan. 'Maar ik heb het moeilijk. Vroeger werd ik uitgescholden voor schizofreen en ik heb niet het gevoel dat het met de jaren beter gaat. Ik kan zoals het weer omslaan en dan weet ik zelf niet meer wie ik ben. Zelfs bij jou heb ik dat probleem. Ik kan nooit mezelf zijn, omdat mijn hoofd dat niet toelaat.' zegt ze en ik probeer de woorden tot me te laten doordringen. Ik snap het niet helemaal, ik snap eigenlijk gewoon niks van wat ze zegt.. Haar blik verplaatst zich naar in het water, geen idee waar ze naartoe kijkt. 'Ik hou van je.' komt er zacht en voorzichtig uit haar mond. Ik slik voorzichtig en probeer te onderscheiden of ze het nu wel echt meent. Ik pak voorzichtig haar hand en zwem met haar naar de kant van het bad waar ik voorzichtig op ga zitten en haar hand weer los laat. 'Maité, ik- uh, ik..' Ik probeer uit mijn woorden te komen maar het lukt niet. Ik knijp mijn handen tot vuisten, nog nooit had ik dit tegen een meisje gezegd.. 'Ik hou ook van jou..' kwam er uiteindelijk toch uit mijn mond.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Maité.
Hij gaat op de boord van het zwembad zitten, en hij neemt mijn hand vast. Na wat gemompel zegt ook hij; 'Ik hou ook van jou.' Ik ga ook naast hem zitten. 'Ik zal het proberen uit te leggen.' Mijn ademhaling is weer wat normaler. 'Ken je dat gevoel, dat je een keuze moet maken, maar echt voor beide mogelijkheden argumenten vindt?' Ik staar naar het water. 'Wel, in mijn hoofd gaat het níét zo. Ik denk niet na voor wat ik iets zeg, flap alles er zo maar uit. Soms wordt ik van superverlegen naar dapper als King Arthur geslingerd en dat is zo... vermoeiend. Maar ik ben altijd mezélf, ik kies wat ik doe. Ook als ik dit doe, en zeg dat ik van je hou.' Ik buig naar voren en kus hem.

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Brandon
Ze gaat naast me zitten. 'Ik zal het proberen uit te leggen. Ken je dat gevoel, dat je een keuze moet maken, maar echt voor beide mogelijkheden argumenten vind? Wel, in mijn hoofd gaat het niet zo. Ik denk niet na voor ik iets zeg, flap alles er zo maar uit. Soms word ik van superverlegen naar dapper naar King Arthur geslingerd en dat is zo... vermoeiend. Maar ik ben altijd mezelf, ik kies wat ik doe. Ook als ik dit doe, en zeg dat ik van je hou.' zegt ze. Ik staar naar het water maar als ik merk dat ze dichterbij komt draai ik mijn gezicht naar haar en al snel voel ik haar lippen op die van mij. De lippen die ik al zó vaak gevoeld had ondertussen maar die elke keer specialer leken te worden. Een opgeluchte zucht verliet mijn mond toen onze lippen elkaar weer loslieten. Het was geen grapje, het was voor haar net zo serieus als het de hele tijd voor mij was. Ze hield echt van me en ik hield echt van haar. De ruimte tussen onze gezichten was klein, miniem, een paar millimeter. Haar adem streek nog zacht naast mijn lippen voordat ik ze weer op die van haar drukte. Ze bleven daar, een tiental seconden en toen lieten ze Maité's lippen weer gaan. Ik wist dat als ik het nu niet zou doen, ik er spijt van zou krijgen. Dat dit het perfecte moment was, was nu wel duidelijk voor me. Ik pakte voorzichtig haar hand tussen mijn twee handen en keek haar even aan, maar al snel vloog mijn blik weer naar beneden. De ruimte tussen de benen van mij en de spierwitte benen van Maité was ineens veel interessanter. 'Voor mij is dit geen grapje meer..' begon ik voorzichtig, 'Ik wil dit niet meer spelen om Lydia voor de gek te houden. Ik hou echt van je.'

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

[Ik ga morgen ochtend om half 6 's ochtends tot woensdag half 12 's avonds naar Rome met school. Ik heb wifi, maar weet niet of ik kan reageren]

---

Bowties were never Cooler