Adelynn Elizabeth Johnson.
Vanuit mijn ooghoeken zag ik hoe Liam me glimlachend aankeek terwijl ik van het broodje at. Grinnikend nam hij een hap van het broodje nadat ik het hem voorgehouden had, waarna hij een hand door mijn blonde krullen haalde en een kusje op mijn wang drukte. Ik glimlachte even naar hem, zover dat kon met een mond vol, en at gulzig verder aan mijn heerlijke ontbijt. Ik was zo druk met het eten bezig, dat ik zelfs niet gemerkt had dat Liam een foto had gemaakt en deze inmiddels al over Twitter verspreid was. Twitter, ontzettend leuk, maar sinds ik wat met Liam heb leek het steeds minder te worden.
Elke keer wanneer ik wat tweet krijg ik leuke reacties, maar de meerderheid is negatief. Elke dag krijg ik honderden berichtjes dat Liam veel beter verdient dan ik, dat ik niets waard ben, dat ik lelijk ben en dat ik dood kan vallen. Wel, na een tijdje ga je het geloven. Ik denk echt dat er iemand op deze wereld rondloopt die beter voor Liam is dan ik, maar ik durfde hem niet los te laten. Hij betekende zo veel voor mij, hij maakte me echt gelukkig.
Ik wist ook dat Liam het niet leuk vond, dat ik zoveel negatieve aandacht kreeg, maar niets wat hij probeerde leek te werken. Vaak genoeg had ik hem erover horen mopperen, klagen dat de fans aan hem zagen dat hij gelukkig met me was, maar dat ze mij geen kans gaven.
Ik troostte hem dan altijd terwijl ik hem bleef vertellen dat ze me uiteindelijk wel zouden accepteren, maar zelf geloofde ik vrij weinig van mijn woorden.
Ze zouden me alleen maar op mijn hielen blijven zitten tot ik zou breken en weg zou gaan bij Liam, zodat het volgende slachtoffer mijn plaats in kon nemen. Nee, ik had al lang besloten me niets van de haat-berichtjes aan te trekken en alleen te reageren op de leuke. Gelukkig waren er ook nog fans die me wel accepteerden, die mij en Liam wel leuk vonden. Zij shipten wel Ladelynn, of Paynson, zoals ze ons wel eens noemden.
Inmiddels had ik het eerste broodje al naar binnen gewerkt en stopte ik net de eerste hap van mijn ei in mijn mond toen ik Liam een hand door zijn korte haar zag halen, om me vervolgens trots de tweet te laten zien. 'Kijk!' Ik glimlachte om zijn enthousiasme en keek op het scherm van zijn iPhone 5. @Real_Liam_Payne: Just made some breakfast for my babe
'Aah, Liam,' glimlachte, ik waarna ik een pruillipje trok. 'Wat schattig!' Ik drukte een kus op zijn wang. Nu moest ik natuurlijk ook iets tweeten. Vlug haalde ik mijn witte iPhone 4S erbij, en ontgrendelde die. Een foto van mij en Liam op het strand kwam tevoorschijn. Ik drukte vlug Twitter aan, typte een tweet en maakte een foto van een etende Liam, zonder shirt. Als fans deze niet leuk zouden vinden, wist ik het ook niet meer. Grijnzend drukte ik op tweet verzenden.
@Adelynn_E_Johnson: Liam's stealing my breakfast! Look at that innocent puppy! x
Ik keek op van mijn telefoon zodra de reacties binnen begonnen te stromen en liet deze in mijn schoot vallen, waarna ik Liam weer aan keek. 'Zullen we straks maar een filmpje kijken?' Ik knikte, waarna ik een slok van mijn sinaasappelsap nam. 'Klinkt goed, jij mag vandaag de film kiezen,' grijnsde ik. Als ik de film zou kiezen, zouden we de hele dag verspillen aan verschrikkelijke meidenfilms, zoals Kate & Leopold, The Notebook, Titanic, Romeo & Julliet, noem maar op. Liam koos meestal wat andere films, tenzij hij weer eens een Disney-dag wilde houden. Opnieuw ontgrendelde ik mijn telefoon, zodat mijn net verzonden tweet weer in beeld kwam. 'Kijk,' mompelde ik, en hield het scherm voor zijn gezicht. Ik wist dat er meteen een boel reacties onder stonden, zowel aardige als negatieve als rare en zelfs vieze. Ik wilde niet dat Liam deze zou lezen, tenminste, niet de negatieve. Vrolijk keek ik hem aan, alsof de berichtjes me niet stiekem opvraten van binnen. Ik zat in de kleermakers zit en de dekens lagen nog maar een stukje over mijn benen heen. Het grote, oude shirt van Liam dat ik wel eens droeg in bed was van een schouder gegleden, waardoor het bandje van mijn bh tevoorschijn kwam.
[ bericht aangepast op 3 april 2013 - 22:22 ]
Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel