Evenings in London never felt so sad... || One Direction 5 - Speeltopics

Eerste krantenartikel;

One Direction, wie kent ze niet? De vijf getalenteerde jongens die een paar jaar geleden miljoenen harten hebben gestolen. Ze verbraken record na record en de concerten waren ongelooflijk snel uitverkocht. Goed nieuws voor de fans van de band, want door verschillende mensen is bevestigd dat de band weer samen is en terug wilt keren naar de top. Ze starten vanaf waar ze gebleven zijn en zijn regelmatig in de studio om verder te werken aan het lang verwachtte album. Niall Horan, Harry Styles, Liam Payne, Zayn Malik en Louis Tomlinson konden het gewone leven blijkbaar niet aan. Ondanks dat hun wegen elkaar scheidde bleef het toch allemaal in One Direction. Wat denken jullie ervan? Is er teveel veranderd of gaat het toch lukken?

Een van leerlingen die Louis Tomlinson les geeft zegt het volgende; 'De jongens kunnen niet zonder elkaar en het was niet meer dan logisch dat het zo gebeuren. Louis mistte ze echt verschrikkelijk en had het er altijd al over dat er wel een tijd zou komen, want ondanks hij het leuk vind om les te geven bleef One Direction zijn grote droom. Verschillende keren hebben we hem moeten opvrolijken. Sinds de jongens in het lokaal aankwamen was het weer als vroeger. Voor het eerst was er dan ook weer een echte glimlach op zijn gezicht. Het gaat ze lukken en zullen genoeg mensen achter ze staan.

[ bericht aangepast op 1 maart 2013 - 9:58 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Eirwen
Na het liedje bedankte ik Liam. "Bedank. Het was echt heel fijn om hier te zijn, maar ik moet naar huis." Ik zette zijn gitaar terug en trok toen mijn jas aan. "Zie ik je morgen op kantoor?" vroeg ik bij de deur. Nog even gaf ik hem een kus op zijn wang voor ik naar buiten liep. Het eind naar huis wandelen was koud, maar gelukkig wel rustig. Wat was er vandaag ongelofelijk veel gebeurt zeg. Veels te veel eigenlijk. Thuis opende ik de deur en twee vuile honden kwamen me tegemoet gerend. Ik grijnsde even. "Bad" zei ik rustig en hup daar gingen ze naar boven. Ik trok mijn jas uit en liep er achter aan. Boven zag ik dat de bedjes waren afgelevert, net als de commode en de box. Dat was fijn. Ik liep door naar de badkamer waar bijden honden al in de douche/het bad stonden. Normaal hielden honden toch niet van bad? Ik zette de douche aan en waste toen bijde honden grondig met hondenshampoo. Tijdens het wassen kreeg ik al scherpe steken in mijn buik, maar het zouden Dan en Finn wel weer zijn. Ik droogde de honden af met een grote handdoek. Nu pas merkte ik dat mijn broek niet alleen nat was, maar ook de vloer onder me. Ik wist toch zeker dat ik niet had gespat... OIw nee, niet ook nog eens erbij vandaag. Mijn water was dus net gebroken. Ik voelde weer een kramp in mijn buik en dit was nog maar het begin waarschijnlijk. Ik liet de honden gaan en besloot eerst schone kleren aan te doen om buiten geen kou te vatten. Niet veel later stond ik beneden. Ik smste mijn ouders en Liam: Mijn water is net gebroken. Ik ben op weg naar het ziekenhuis. Meer info volgt. X E Ik gooide nog wat eten in de voerbakken van mijn dieren en vertrok toen, twee rompertjes in mijn jaszak en met steken in mijn buik naar het ziekenhuis. Lopen ging moeizaam, maar ik kwam er. In het ziekenhuis werd ik direct in een rolstoel gezet, wat een opluchting, en naar een kamer gebracht waar ik me moest omkleden in zo'n ziekenhuis jurkje. Daarna kroop ik in bed en kreeg een kruik terwijl de weeen langzaam erger werden.

Bowties were never Cooler

Liam James Payne

'Natuurlijk' glimlachte ik. Ik zwaaide nog even naar Eirwen en sloot toen de deur. Het was leuk, echt heel leuk. Mijn gitaar had ik ook al teruggezet dus ik zette de tv aan en pakte uit de keuken een appel. Met een glimlach ging ik op de bank zitten en pakte de afstandsbediening. Uiteindelijk kwam ik bij TLC aan waar Snog, Marry, Avoid? op was. Allemaal meisjes wiens gezicht helemaal verpest was door make-up, droegen verschrikkelijke kleren, zelfbruiner et cetera. 'Ordinair' mompelde ik toen er één of ander meisje bij POD kwam binnengelopen die nog geen normaal kledingstuk droeg. En dat kon zichzelf mooi noemen? Ergens begreep ik het wel, normaal waren ze onzeker. De meesten waren onder al die make-up nog zo erg niet. Terwijl ik mijn appel at, keek ik naar alle make-unders. Ook waren de meesten na drie maanden weer een hele barbiepop. Jammer, erg jammer. Even hield ik het klokhuis van de appel vast zodat ik het programma verder kon zien, maar stond toen op en gooide het weg. Na nog even rond gezapt te hebben kwam ik bij het latere nieuws aan en liet het maar staan. Mijn ogen volgden de beelden, maar ze vielen op mijn telefoon die trilde. Toen ik het berichtje van Eirwen zag, fronste ik. Ik zou als het kon gelijk naar haar toe gaan, maar ik zat met Drake. Wat moest ik doen? Ik kon Drake moeilijk meenemen, en hem achterlaten alleen zou ik al helemaal niet doen. Als een gek begon ik te typen. Moet ik komen? Ik zal iemand bellen voor Drake. L. Snel verzond ik hem en zocht gelijk door mijn contacten. Denise. Denise woonde ook hier in Londen en zou hier binnen vijf minuten zijn. Gelijk belde ik haar en hoopte maar dat ze opnam. 'Met Denise' klonk de slaperige stem. 'Met Liam. Kun je alsjeblieft deze nacht op Drake passen?' Ik smeekte haar bijna. 'Natuurlijk! Ik ben er zo meteen' zei ze en ik bedankte haar. Ik hing op en al snel ging de bel. Dankbaar trok ik de deur open en liet Denise erin. 'Hij slaapt, als ie wakker wordt dan-' Verder kon ik mijn zin niet afmaken. 'Dan kijk ik wel wat er is. Ik ken mijn neefje wel' grinnikte ze. Afwachtend ging ik samen met Denise op de bank zitten. Als Eirwen niks terug zou sturen binnen tien minuten zou ik gaan. Eigenlijk was het niet zo slim, verwachtte ik nou echt dat ze doodleuk iets terug ging sturen als ze in het ziekenhuis lag?

[Ik zit op mijn iPod, is het goed zo? >_<]

[ bericht aangepast op 23 feb 2013 - 11:06 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Louis William Tomlinson
Ik haalde mijn schouders op. 'Het waren woorden die je niet meer wilde horen.' Zei ik, waarna ik zachtjes een liedje neuriede om er niet verder op in te hoeven gaan. Inmiddels had ik alweer plek genomen op de wastafel en volgde Zayn zijn bewegingen. Hij was gewoon te leuk. 'Zayn, je bent speciaal dus de dingen die je doet ook. Maar bedoel met wat vandaag is gebeurd met Harry en alles. Dat je alles begrijpt, meehelpt en zo kan ik nog wel even doorgaan.' Antwoordde ik glimlachend, en sprong niet veel later sprong ik toch weer van de wastafel af.

( Sorry, kort, maar heb geen zin om het zo over te schrijven. Aangezien het internet op mijn telefoon word zo op inactief gezet in verband met overzetting naar een nieuwe telefoon.)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Jawaad Malik
Ik glimlachte even. 'Dat is toch vanzelfsprekend. Het is onze vriend. Daarbij. Jij bent degene die hem er echt doorheen help.' Wees ik Louis even op de feiten. Ik had niet zo heel veel gedaan, volgens mij. Ik genoot van het warme water en keek naar Louis. 'Kom je ook nog douche, of blijf je daar staan?' Vroeg ok grijnzend, waarna ik de shampoo pakten en mijn haar begon te wassen. Het rook naar kokos. Ik gaapte weer en spoelde mijn haar uit om vervolgens even mijn ogen te sluiten en van het water te genieten. Ik hield van Douche.

[ bericht aangepast op 24 feb 2013 - 15:48 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis William Tomlinson
Ik knikte langzaam. 'Misschien wel, maar alsnog hadden je reacties ook anders kunnen zijn. Al zijn jou woorden deze keer niet helemaal waar. Jij bent degene die mij helpt, en dat zorgt ervoor dat ik Hazz kan helpen, dus het is net zo goed door jou.'Na zijn volgende woorden ontdeed ik me van de rest mijn kleding, om die daarna in de wasmand te gooien, en ook onder de douche te stappen. 'Mooi niet dat ik daar blijf staan.' Antwoordde ik toen uiteindelijk lachend. Ik haalde een hand door mijn haar en genoot van het water. Ik had het idee dat mijn wangen door de warmte nog roder waren geworden, maar het maakte me niet veel uit. Mijn blik was weer op Zayn gericht en drukte een klein kusje op zijn lippen. 'Je hebt echt gezorgd voor...nou ja, laten we het maar op een nieuwe verslaving houden.' zei ik zacht en gaf hem nog snel een kusje.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Jawaad Malik
Ik keek toe hoe Louis zich uitkleden Neil kuste hem zachtjes terug. 'Ik vind het meer dan normaal. Ik zou je altijd helpen.' Ik legde mijn hand op zijn rode wang en wreef er met mijn duim overheen. 'Die verslaving heb ik al heel lang.' Grijnsde ik en duwde mijn lichaam nogmaals op doe van hem. Ik hield van deze jongen. Ik pakten de shampoo weer en zeepte dit keer Louis zijn haar in. 'Moeten we de wekker zetten, voor wat je morgen dan ook van plan met me bent?' Ik gaapte nog een keer. Ik was best moe. Louis zijn haar spoelde ik weer schoon en ik legde mijn handen in zijn nek.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis William Tomlinson
'Je bent geweldig, Zayn. Echt geweldig.' Zijn hand op mijn rode wang zorgde ervoor dat deze alleen maar roder werd, en ik dichter tergen Zayn aan kroop. 'En deze verslaving word alleen maar erger iedere keer ik je aankijk.' Zei ik met een grijns en deze werd met het moment alleen maar breder. Mijn ogen sloot ik toen Zayn dit keer mijn haar inzeepte en een genietend geluidje verliet mijn mond. 'Nee, dat is nergens voor nodig. Maar vertrouw me maar, want ken je goed genoeg om te weten dat je het leuk gaat vinden.' Ik grinnikte toen hij nog een keer gaapte, maar was zelf ook moe. Als bedankje en gewoon omdat het kon zette ik een stap naar voren en drukte mijn lippen op de zijne.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Jawaad Malik
'jij ook.' glimlachte ik. Natuurlijk was Louis geweldig. Ik sloeg mijn armen om hem heen en drukte zijn lichaam dicht tegen me aan en kuste hem liefdevol terug. Hoe bang ik in het begin was, om voor mijn geaardheid uit te kome, hoe zeker ik nu met Louis was. Ik had er zoveel problemen mee gehad, vanwege mijn religie, maar had het allemaal doorstaan. Allemaal vanwege Louis. 'ik hou van je.' mompelde ik tegen zijn lippen aan en ik liet hem weer los om de douchegel te pakken. Ik zweepte eerst Louis in en daarna mezelf. Ik was wel weer klaar met douche en wilde slapen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

{mijn topics}

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Niall James Horan
Als ik bijna bij het dagverblijf ben gaat mijn telefoon. Zonder te kijken neem ik op en meteen hoor ik het gehuil van Skyler's moeder. Huilend verteld ze me dat Skyler is verongelukt en het niet heeft overleefd. Ik krijg geen woord uit mijn keel en tranen vullen mijn ogen. Als ze ophangt zie ik de vrouw die altijd op Jayden let naar me toe komen. "Mag ik vragen wat er is?" Vraagt ze. Snel schud ik mijn hoofd. "Er... Er is niks. Ik kom alleen zeggen dat Jayden niet meer zal komen, dit is de laatste keer." Besluit ik snel. Ze neemt me nee naar de ballie en laat me een formulier ondertekenen. Als alles klaar is neemt ze afscheid van Jayden. Hij zal het nu zonder moeder doen. Ik klem hem stevig in mijn armen en loop huilend over de drukke straat. Ik loop richting het huis van Lou want anders herrinert het me toch alleen aan Skyler. Ik bel extra lang aan en wacht tot er word opengedaan. Langzaam begint Jayden ook te merken dat er iets is. Hij begint te huilen en stilletjes wieg ik hem in mijn armen.

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Louis William Tomlinson
'Jij meer' zei ik onschuldig. Het was waar, maar dit kon gelijk voor zulke leuke discussies zorgen. Mijn handen plaatste ik tegen Zayn zijn borstkas en glimlachte kort tegen zijn lippen aan. Wat er aan het begin allemaal is gezegd heeft me alleen maar zekerder gemaakt over dit allemaal. Ik heb er zeker nog geen spijt van gehad en dat zal zeker niet meer gebeuren ook. 'Ik hou ook van jou.' zei ik zachtjes. De glimlach die de hele tijd op mijn gezicht te vinden was, verdween al snel door de bel die kort daarna ging. Ik probeerde deze te negeren en gewoon op Zayn te letten, maar doordat die extra lang werd ingedrukt werd, was dat onmogelijk. 'Welke gek haalt het in zijn hoofd om ons op dit moment nog te storen?' mompelde ik en spoelde ons weer schoon. Ik drukte een kusje op Zayn zijn lippen om vervolgens onder de douche vandaan te stappen en een badjas te pakken. 'Ik ben zo terug' zei ik terwijl ik de badjas aandeed om vervolgens naar beneden te lopen. Na een zoektocht had ik sleutels gevonden en opende de deur. Degene die voor de deur stond had echt een groot probleem. Mijn mond opende ik al om wat te zeggen, maar een huilende Niall veranderde mijn woorden toch. Ja, ondanks het donker was herkende ik hem gelijk. 'Wat is er aan de hand?'

[ bericht aangepast op 25 feb 2013 - 17:17 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

( Volgens mij klopt het zo nu wel )

[ bericht aangepast op 25 feb 2013 - 17:18 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Jawaad Malik
Degene die voor de deur stond en mijn moment met Louis verpesten, moest wel een helle goede reden hebben. Ik keek toe hoe Louis de badkamer uitliep en draaide geïrriteerd de kraan uit. Ik stapte de douche uit en droogde me af. Wikkelde enkel een handdoek om mijn middel en liep de badkamer uit. Het was midden in de nacht. Wie wist wat voor gel er voor de deur stond. 'Boo. Wie is het?' Gilde ik al vanaf boven en stormde de trap af. Ik moest mijn handdoek hoe vasthouden, want anders stond ik straks in mijn naakte beneden. Verbaast keek ik langs Louis heen naar een huilende Niall. Ik had zin om te zuchten, de deur dicht te goien en Louis mee naar bed te trekken. Ik vond dat we vandaag wel genoeg aan andere gedacht hadden. Ik wilde ook even mijn aandacht. Maar ik wist dat ik dat biet kon maken en we er voor onze vrienden moest zijn. Wat er dan ook gebeurt was.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Niall James Horan
Zodra de deur word geopend zie ik een chagerijnige Lou maar al snel herkent hij me en kijkt bezorgd. "Wat is er?" Meteen vertel ik over het telefoontje en dat Skyler het niet heeft gehaald. Ook vertel ik dat Jayden nu zonder moeder zal moeten leven en kijk dan naar de kleine baby in mijn armen. Hij is ondertussen in slaap gevallen, maar ik betwijfel of dat nog lang zal duren. "Ik weet niet wat ik moet doen, Lou..." Nu pas zie ik dat hij in zijn badjas staat en nat is. "Sorry..." Mompel ik terwijl ik mijn trillende mobiel pak. Met Jayden in mijn linkerarm en de mobiel aan mijn andere hand lees ik het smsje. Skyler krijgt een begravenis op de 20ste van de maand, of ik nog wat wil zeggen. Zonder te antwoorden zet ik mijn mobiel uit. Zodra mensen dit weten zullen ze wel gaan bellen en daar heb ik momenteel niet veel aan. Dan zie ik ook dat Zayn komt. "Sorry." Piep ik.

[ bericht aangepast op 25 feb 2013 - 17:28 ]

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Louis William Tomlinson
Een moment vandaag met Zayn was echt teveel gevraagd volgens mij. Zelfs midden in de nacht werden we nog gestoord. Maar ja, we zullen het er maar op houden dat dingen gebeuren met een reden gebeuren. 'Niall' riep ik terug naar Zayn en keek even over mijn schouder toen hij de trap afkwam stormen. Ik keek weer terug naar Niall die begon te vertellen wat er aan de hand was, en wist niet goed wat te zeggen. 'Eerst kom je binnen en moet je even rustig worden. Daarna komt de rest pas.' zei ik en wreef in mijn ogen. Op dit tijdstip kon ik echt niet helder denken en konden ook nog wel eens niet bruikbare woorden mijn mond verlaten. 'Het maakt niet uit.' Met een zwakke glimlach zette een stap opzij om de deur iets verder open te doen, zodat Niall naar binnen kon. Het liefst wilde ik nu met Zayn zijn, aangezien dat er vanmiddag ook al niet van was gekomen. Maar we konden het niet maken om de deur dicht te gooien. Ik draaide me om naar Zayn met een verontschuldigde blik. 'Je krijgt je aandacht nog wel en niemand zal ons dan storen' zei ik zachtjes zodat alleen hij het kon horen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer