Oh, ik wil nou zo graag mijn idee uitwerken, maar ik heb er de tijd helaas niet voor, maar dat wil niet zeggen dat ik de promo niet kan maken! Deze site laat altijd mijn handen jeuken om te schrijven, achja. Ik kwam dus op het idee om mijn relatie met m'n ex als het ware in een story te verwerken. Dat raadde een vriend van me - me twee weken geleden al aan, maar ik kan me er vrij weinig van herinneren, gek genoeg. Het antwoord op dat probleem heb ik hier kunnen vinden, fictie!
Niet alles is waargebeurt, de gebeurtenissen opzich wel, maar de uitwerking is veel al fantasie, details zijn te ver weg voor mij.
Bij deze:
Borderliner
'I had to make a choice that was not mine, I had to say goodbye for the last time.
I've said it so many times, I would change my ways...
No, nevermind.
God knows I've tried!
Ik trilde, een antwoord. Ik moest een antwoord... Misschien zou dat me iets meer vrijheid geven, of in iedergeval het gevoel dat ik vrij ben.
'Laura... Wat als ik geen relatie meer met hem wil?' Als, àls... Nee, ik wil het sowieso niet meer!
'Dan, maak je het uit?' Ik schudde mijn hoofd, zo bedoelde ik het niet. Een rilling kroop over mijn rug, ik kreeg kippenvel, maar waarvan? Het gesprek of de kou...
'Kan-, niet...' Ze keek op en leek mijn hint al te begrijpen. 'Hoe zou ik dan mijn vrijheid terug kunnen krijgen, zonder gevolgen...?' Ze sloeg haar ogen neer, maar ik liet de mijnen niet los. Ik keek haar strak aan, hopend het antwoord te kunnen voorspellen aan haar houding, maar ze straalde een grote leegte uit. Ze wist waarschijnlijk net zo veel als ik, niets... In een onverwachtte beweging rechtte ze haar rug en keek ze me hoopvol aan.
'Zorg dat hij het uitmaakt!' Ik glimlachte. Het was iets, maar niet wat ik zocht. Hij hield me bij lange na niet zo strak vast, als dat ik mezelf vasthield. Ik voel me geen vriendinnetje, maar meer een moeder, of een beschermengel. Er is een onbreekbare band, die ik zelf heb gebouwd zonder het überhaupt door te hebben. Ik heb met mijn ogen dicht de sleutel weggelegt, terwijl ik er vanuit ging dat ik 'm ook nooit nodig zou hebben. Maar zodra ik mijn ogen opende, merkte ik dat ik verdwaalt was.
Ik bouwde voor hem een prachtige wereld, met kastelen en torens waarin hij al het overzicht zou hebben. Hij schetste die wereld voor me, dezelfde schets als dat hij haar had beloofd.
Waarom ik dit verhaal wil schrijven, ik ben heel veel herinneringen kwijt en ik blijf mezelf de schuld geven. En iedere keer als ik dit teruglees zal ik achter mezelf blijven staan. Ik hoop hiermee ook andere mensen te waarschuwen, mijn verhaal is niet zo heftig, maar als ik er nog een jaar mee door was gegaan zou het een heel ander verhaal worden.
Het heet Borderliner, omdat hij een borderliner was, slechts 3 mensen wisten dat toen, waaronder ik. Maar hij niet, een onderdeel van die stoornis is ontkenning. Hoe ik het zeker weet kan ik uitgebreid vertellen mar daar schieten we niet veel op, dan moet je wachten totdat het verhaal af is, dan merk je het vanzelf c:
Borderliner is mijn toekomstige verhaal over de afgelopen maanden en ook mijn moeder heeft er een vrij grote rol in. Het is tevens een verontschuldiging naar iedereen die me heeft gewaarschuwd en waar ik niet naar geluisterd heb, en een bedankje voor het blijven steunen. c:
Let it come and let it be
