Quileute RPG - Twilight - O1 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black – Shooter
Leah Clearwater – Emrys
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater – Boromir
Quil Ateara

Uley Roedel
Sam Uley – Boromir
Jared Cameron
Paul Lahote – Squib
Brady Fuller – MindBreaker
Collin Littlesea – Eyes

Mensen
Emily Young
Rachel Black – Fantine
Rebecca Black – Squib
Kim Connweller
Claire Young

Cullens
Carlisle Cullen – Boromir
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Fantine
Renesmee Cullen – Fantine

Onbekende personen
Maximaal 8
Ameleigh Bluebell Winter – Vampier – Phrases
Jennifer Grindstone – Mens – RosalieBlack
Jezebel Odys Fray – Hybride – Phrases
Noah Mason Mahon – Mens – Eyes
Paige Anna Eleonora Hymes – Vampier – Eyes
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter
Skylar Rose Grayson – Mens – Pebble
Valesca Adina Tverskaya – Vampier – Fantine

|| REGELS
Doden zonder toestemming van de desbetreffende persoon is niet toegestaan.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Drie rollen per account.
Maximaal vijf verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Raphaël en Ameleigh, Edward en Bella.

|| HERSTART
Door inactiviteit van de leden en het hoogstwaarschijnlijk vastlopen van de RPG is er besloten deze Quileute RPG een herstart te laten maken. Hierdoor zijn sommige rollen al bezet en zijn er al enige verhaallijnen gecreëerd in het originele Twilight verhaal.
De grootste verandering is het feit dat Embry Call samen met Jezebel Odys Fray een kind hebben gekregen – een combinatie van een wolf en vampier – genaamd Raphaël Embriël Fray Call, die inmiddels een relatie heeft met Ameleigh Bluebell Winter.

[ bericht aangepast op 2 maart 2013 - 10:30 ]

---

•

Jezebel Odys Fray
Ik slaak een zachte zucht als Embry Raphaël wat probeert te indekken. 'Ik weet het, Em. Maar hij mag het niet opgeven,' prevelde ik zacht maar duidelijk.
Ik wist dat dit nu allemaal eindeloos diep leek, maar als hij zijn schouders eronder zette wist ik zeker dat hij een oplossing zou vinden. Hij kon geduldig zijn nu tijd geen enkel probleem vormde. Liefde was nu eenmaal moeilijker in dit leven, maar als je het goed behandelde dan duurde die liefde ook vele malen langer.
'Ga maar slapen, lieveling.' Ik rekte mezelf een kort moment uit voor ik me opnieuw tegen zijn lichaam nestelde.
'Ons leven is zeer vreemd gelopen, Embry Call. En toch eindig ik iedere dag weer opnieuw samen met jou in dit bed.' Ik opende mijn ogen kort om de blik op zijn gezicht te kunnen zien, voor ik besloot dat de slaap het mocht overnemen.
Het was dan ook niet gek te bedenken dat mijn gedachten alles in de afgelopen jaren nog eens overspeelde. Italië, familie, vrienden, verdriet, geluk, liefde, pijn, woede, dood en leven. Kleine stukjes die zich tot mijn leven hadden gemaakt. De herinneringen werden helderder naarmate ik dichter naar deze plek kwam - de ontmoeting met Embry, Brynn, de Cullens, de Volturi, Quil en Claire, en uiteindelijk Raphaël. Mijn leven. En het zou nog lang niet voorbij zijn.
'Ik hou van je, Em.' Prevelde ik zachtjes voor ik mijn lippen zacht tegen zijn hals drukte - om vervolgens plagend met mijn tanden langs zijn nek te glijden.
'Uhuh, ik bijt nog steeds.' Waarschuwde ik hem met een kleine grijns voor ik mijn ogen sloot en mijn gedachten wederom op de vrije loop liet gaan.

Ameleigh Bluebell Winter
'Het is je gave Ameleigh, vecht er tegen … Je mag niet vergeten wat er is gebeurd, je mag niet vergeten wat we hebben gedaan, na die nacht in de blokhut … Ik kan niet zomaar toestaan dat je bij me wegloopt.' Ik voelde als vanzelf hoe mijn wenkbrauwen verward samen krulden.
'I-ik..' Mijn tanden glipten zacht in mijn onderlip terwijl ik zijn woorden langzaam overdacht. 'Ik heb geen idee hoe ik het in de eerste instantie heb gedaan, ik weet niet wat ik moet doen om ze terug te krijgen.' Die waarheid zorgde er zelfs voor dat mijn keel nog droger leek te worden.
De bedompte sfeer die om ons heen hing zorgde er al snel voor dat mijn gedachten afdwaalden naar het gapende gat in mijn geheugen.
'Ik moet echt even.. even..' Ik knikte voor mezelf terwijl ik een tikje sneller dan ik had bedoeld richting de zijdeur van de school verdween.
Ik wist niet precies waar de zurige smaak in mijn keel vandaan kwam - maar wist wel dat ik voor nu beter even in het bos kon zijn, zonder de plagerige bloedlucht. Dat was dan ook het eerste waar ik naar toe ging: het bos.
De school had me al zo lang moeten missen, dat vandaag geen probleem zou moeten zijn. Ik wist niet of ik antwoorden zocht op vragen die ik in de eerste instantie zelf had willen vergeten - toch wilde ik weten wie Raphaël Call was. Wie hij voor míj was.
Er rolde een zachte zucht over mijn lippen toen ik het hert onder me bekeek. Zijn bruine kraaloogjes zorgden ervoor dat ik mijn kaken stram op elkaar klemde.
Ik zou me vast niet beter voelen na het vermoorden van het zoveelste dier, en dus liet ik het beest los voor ik mezelf tegen een boomstam liet zakken.
Mijn benen opgetrokken en mijn hoofd tegen mijn knieën gedrukt.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Jennifer Grindstone

Een meisje met een russische ondertoon in haar stem vroeg of ik hier de weg wist. Ik grinnikte en schudde mijn hiofd. ' ik ben net nieuw hier, vandaag verhuisd naar La Push, en ik ben dus nu op verkenningstocht. Ik weet nog helemaal niks van dit plekje.' Vertelde ik met een beetje hoop , misschien was zij ook niew en was ik niet de enige nieuwe hier in La Push.
' ben jij ook net verhuisd?' Vroeg ik toen maar, ik hoopte van wel dan zouden we samen op verkenningstocht kunnen gaan. Ik vroeg me af waar zij woonde, de laatste paar weken had ik wel een huis leeg zien staan maar daar zou zij toch niet in wonen?
In haar ogen zag ik iets geks, haar oogkleur was echt prachtig gewoon, bijna buitengewoon mooi. Zo'n oogkleur had ik nog nooit in mijn leven gezien.

[sorry voor het korte stikukje , ben net wakker dus ik zit even op Ipad. Ik zal zodalijk mijn laptop aanzetten]

---

Nobody is perfect

Edward Cullen

‘Op doorreis?’
De vraag van Bella was de vraag die in mijn gedachten brandde, maar die ik een aantal seconden voor me wilde houden om niet direct in de verdediging te schieten. Carlisle had ons geleerd niet meteen een oordeel te hebben over bepaalde mensen, maar sinds het incident van een aantal weken geleden was ik daar niet meer zo zeker van en nam ik liever het zekere voor het onzekere. Direct concentreerde ik mezelf op de gedachten van de vrouwelijke vampier genaamd Paige, waar vooral uit op te merken was dat ze geen flauw benul had wat Renesmee van mij en Bella moest zijn, aangezien vampiers niet voort kunnen planten.
‘Ik ben niet op doorreis, ik heb net gejaagd. Ik neem aan dat jullie Carlisle Cullen kennen?’
Enkele seconden laat ik mijn concentratie wegglijden van haar gedachten, zodat ik antwoord kan geven op haar vraag. Wanneer ik eerlijk moest zijn was ik vooral bekend waar ze Carlisle van kende ; zou het een oude bekende zijn, de vraag was dan alleen nog maar of dat goed of slecht nieuws was – zoals de oude bekende van mij die enkele weken is teruggekeerd.
‘Ik ben de adoptieve zoon van Carlisle, zijn jullie oude bekenden?’
Mijn stem klinkt een stuk vriendelijker dan voorheen, enkel en alleen door het feit dat ze de naam van Carlisle wist ; wat voor mij al een teken was dat ze langer rondliep in de wereld van vampiers en daardoor geen gevaarlijke new born was die grote schade aan kon richten in ons gebied.

Embry Call

‘Ik weet het, Em. Maar hij mag het niet opgeven.’
Zuchtend knik ik zachtjes mijn hoofd, omdat ik diep van binnen weet dat Jezebel gelijk heeft en Raphaël het nooit zou mogen opgeven wanneer het om Ameleigh ging. Hoogstwaarschijnlijk was het drinken alleen zijn eerste reactie geweest, maar was hij op dit moment weer tot bezinnen gekomen en wist hij wat hij zou moeten gaan doen om haar voor zich terug te winnen. Diep in mijn hart wist ik goed dat hij Ameleigh nooit zou kunnen laten gaan ; evenals ik Jezebel nooit zou kunnen laten gaan, de band was gewoon te sterk om zomaar te breken en dat zou nooit of te nimmer iemand voor elkaar krijgen.
‘Ons leven is zeer vreemd gelopen, Embry Call. En toch eindig ik iedere dag weer opnieuw samen met jou in dit bed. Ik hou van je, Em. Uhuh, ik bijt nog steeds.’
Grinnikend liet ik mijn gedachten weer wegvaren van Raphaël en Ameleigh ; hoe bot het ook zo klinken als ik het uit zou spreken, maar die twee zouden er toch echt samen uit moeten gaan komen, daar hadden Jezebel en ik geen enige invloed op. Wanneer de liefde die er tussen ze was zo sterk was als Raphaël beweerde dan zou het alles overwinnen, zelfs deze gigantische tegenslag.
‘Maar hopen dat je me niet leegzuigt in mijn slaap,’ lach ik dan zachtjes, terwijl ik mijn armen wat dichter rond Jezebel’s lichaam sla en haar geur voorzichtig opsnuif. Glimlachend sluit ik vervolgens mijn ogen, ik wist wat Raphaël bedoelde bij het gevoel wat hij aan Ameleigh gaf, ik voelde het op dit moment zelf ook ; en ik liet het niets ter wereld van me afpakken.

Raphaël Embriël Fray Call

‘I – Ik. Ik heb geen idee hoe ik het in de eerste instantie heb gedaan, ik weet niet wat ik moet doen om ze terug te krijgen. Ik moet echt even … even …’
Binnen een aantal seconden was Ameleigh verdwenen door de zijdeur van de school, waardoor ik alleen in de bedompte gang achter bleef ; mijn hoofd vol met vragen en gevoelens. Tollend op mijn benen probeer ik te beseffen wat ze zojuist had gezegd, dat ze geen flauw idee had hoe ze de herinneringen zou moeten terug halen als ze het zou proberen.
Mijn gave.
Het was binnen een halve seconde door mijn gedachten geflitst, maar het was genoeg geweest om een gigantische glimlach op mijn gezicht te toveren. Met een luide kreet stak ik mijn vuist te lucht in, waardoor de biologiedocente – die mij zojuist achter Ameleigh aan had gestuurd – verbijsterd de deur van de gang opengooide en mijn richting op keek.
‘Sorry mevrouw, belangrijke dingen te doen!’ joelde ik nog, voordat ik door dezelfde zijdeur als Ameleigh verdween en direct naar de rand van de bossen schoot. Zonder rekening te houden met mijn kleren – die hier totaal niet geschikt voor waren – stormde ik langs de groene bonen en varens ; die ik tegen mijn gezicht voelde slaan om me tegen te houden. Mijn gedachten waren echter enkel en alleen op haar geur gericht, op haar gezicht en op alle mooie herinneringen die ik aan haar had.
‘Ameleigh! Ameleigh waar zit je?!’

---

•

Paige Hymes

Het feit dat ik Carlisle naam ken, lijkt Edward gerust te stellen. Dus hij is geadopteerd door Carlisle. Ik heb bij de Volturi wel gehoord dat Carlisle een clan heeft gevormd samen met andere vampieren. Dus hij kent Carlisle heel goed.
'Nee maar bij de Volturi heb ik over hem gehoord en dat hij samen met de rest van de clan net zoals ik ben', leg ik aan Edward uit.
Waarmee ik dus bedoel dat ik niet op mensen jaag. Een vampier begrijpt vast wel wat ik bedoel.
'Ik werk trouwens niet voor de Volturi maar ik bezoek ze wel eens', zeg ik.
Anders zien ze mij misschien als een gevaar. Hoewel Aro en Carlisle een soort van vrienden zijn, kunnen de andere vampieren van de clan een hekel hebben aan de Volturi. En dan heb ik liever geen misverstanden over of ik wel of niet voor de Volturi werk. Niet dat ik het ooit zou kunnen. Ik kan niet tegen macht tenzij ik zelf macht heb. Dat is een van mijn minpunten volgens Aro. De Volturi heeft mijn levensstijl nooit kunnen begrijpen. Dat ik mannen verleid maar ze daarna niet dood voor hun bloed. Mannen zijn interessant van tijd tot tijd. Maar ze blijven niet interessant vandaar dat het meestal een onenightstand blijft en ik geen relatie heb met een man.

---

Physics is awesome

Valesca Adina Tverskaya

"Ik ben net nieuw hier, vandaag verhuisd naar La Push en ik ben dus nu op verkenningstocht." klonk de stem van het bruinharige meisje. Ik schatte haar zo'n negentien of twintig jaar, jonger dan mij iniedergeval. "Ik weet nog helemaal niks van dit plekje." Met een kleine glimlach keek ik op, het meisje was iets kleiner dan mij zodat ik nog net over haar hoofd heen kon kijken. "Ben jij ook net verhuisd?" Mijn aandacht gleed even weg, mijn blik gericht op de zee waarna ik hem weer terug op het meisje richtte. "Ja, klopt." zei ik uiteindelijk. "Alhoewel, ik woon hier niet echt. Het is meer een soort van vakantie." vervolgde ik, ik had niet zo goed opgelet op mijn antwoord. Tot mijn irritatie merkte ik dat ze naar mijn ogen zat te staren. "Lenzen." verklaarde ik mijn rare, felrode oogkleur. "Dus, waarom La Push?" vroeg ik om het gesprek te vervolgen, niet dat ik echt zo geïnteresseerd was.

Isabella Marie Cullen

De vampier kende Carlisle blijkbaar, wat een goed teken was. Dat kon ik ook aan Edward merken, zijn houding werd wat vriendelijker naar het meisje toe. Ik was echter nog wat afwachtend, de term oude bekende had een heel ander beeld bij mij gevormd sinds Florence onze familie kapot wilde maken. "Nee maar bij de Volturi heb ik over hem gehoord en dat hij samen met de rest van de clan net zoals ik ben." legt Paige uit. Tot mijn verbazing werd mijn houding in een klap weer wat agressiever. Ik duwde Renesmee weer een stukje naar achter. De beelden van een paar jaar geleden spookten weer door mijn hoofd. "Ik werk trouwens niet voor de Volturi maar ik bezoek ze wel eens." Het meisje mocht dan wel geen zwarte cape hebben en geen rode ogen, het kon ook een vuile troef zijn van de Volturi. Eigenlijk zou het me niets verbazen, mochten ze komen kijken hoe het gaat. Maar Aro wilde natuurlijk nog steeds onze gave's in zijn bezit hebben, wat betekende dat we nog steeds voorzichtig moesten zijn. We konden haar gemakkelijk overmeesteren, Edward en ik. Alleen zou dat een hele domme zet zijn, het verhaal zou als een lopend vuurtje zich verspreiden naar Italië. Als ze niet zou terugkeren weten ze heus wel dat er iets gebeurd moest zijn en dan komen ze weer met z'n alle. Een tweede keer zou het ons niet lukken, dat stond vast. "Hoe kunnen we je vertrouwen?" zei ik met een achterdochtige stem.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Jennifer Grindstone
Toen ik had gevraagd of zij ook net verhuisd was zag ik dat haar blik naar de zee trok en daarna weer naar mij. 'Ja, klopt' zei ze toen. 'Alhoewel, ik woon hier niet echt. Het is meer een soort vakantie.' vertelde ze. Het meisje zag dat ik naar haar ogen stond te staren. 'Lenzen' verklaarde zij. Ik knikte en glimlachte even. 'Het zijn dan echt prachtige lenzen' zei ik. Zelf zou ik ze nooit willen dragen, dan zag je natuurlijk allemaal van die starende blikken. Ik was even in gedachten gezonken toen ze iets vroeg. 'Dus, waarom La Push?' vroeg ze. Ik sprong even terug uit mijn gedachten en beet op mijn lip. 'Nouja, het is een heel lang verhaal, maar het komt erop neer dat ik een nieuwe start wilde met mijn leven en dat kon alleen als ik ergens anders ging wonen. Toen ben ik op huizenjacht gegaan en vond ik hier in La Push een geweldig huis wat me heel erg aansprak. Daarom ben ik hier komen wonen.' vertelde ik. Ze hoefde niet gelijk mijn hele verleden te weten, dat zou ik alleen vertellen als mensen erom vroegen en als ik die al een tijdje kende en vertrouwde natuurlijk. 'Ik ben trouwens Jennifer, maar de meeste mensen noemen me Jenny' zei ik. Het viel me op dat ze iets groter was en dat ze zo wit was. 'heb je het koud of ben je ziek? Je ziet zo witjes.' vroeg ik. Niet dat het me wat aan ging ofzo, maar ik vond het erg merkwaardig. Haar haar vond ik echt prachtig, de structuur en de kleur leek precies goed bij elkaar te horen. Ik wou dat ik zulk mooi haar had, maarja ik moest het mijn bruine futloze haar doen.
Zou zij hier al mensen kennen in La Push of misschien in Forks, dat lag niet heel ver weg van waar we nu waren. Wat zou daar eigenlijk allemaal zij, misschien wel een winkelcentrum of een bioscoop. Ik was erg benieuwd naar de bezienswaardigheden hier in La Push en in Forks.

---

Nobody is perfect

Paige Hymes

'Dat is een goeie vraag, Bella', antwoord ik.
'Denk je dat de Volturi een vampier zonder een goede gave waarmee je een clan kunt aanvallen naar een clan zal sturen met acht vampiers en een vrouwelijk wezen?', vraag ik dan.
De houding van Bella is weer agressief en aanvallend. Ik heb verdorie geen kwaad in de zin. Waarom zou ik het in mijn hoofd halen om met twee vampieren te gaan vechten? Overigens vind ik wel een beetje beledigend dat ze er blijkbaar van uit gaat dat ik voor de Volturi werk. Goed, Bella vind de Volturi dus niet geweldig. Dan weet ik dat ook weer. Trouwens alsof het hier nog niet gevaarlijk genoeg is als ik het verhaal moet geloven wat ik heb gehoord. Ik heb de vampier die mij dat heeft verteld voor gek verklaard. Natuurlijk niet hardop maar toch. Ergens heeft Bella wel een punt, ik ben ook nogal wantrouwig naar onbekende vampieren toe. Vooral als ik de enige vampier ben in een gebied en er opeens een vampier het gebied binnen komt. Ik heb geen flauw idee hoe ik moet bewijzen dat ik te vertrouwen ben en niet voor de Volturi werk, heel eerlijk gezegd.

{Delilah, wil je in je volgende post met Val reageren op Collin?}

---

Physics is awesome

|| @Eyes, uit Collin's post kon ik opmaken dat hij in het bos was, daarom dacht ik dat je naar Edward & die peeps wilde gaan. Ik zal er zo op reageren, als Mirte gepost heeft (: ||

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Fantine schreef:
|| @Eyes, uit Collin's post kon ik opmaken dat hij in het bos was, daarom dacht ik dat je naar Edward & die peeps wilde gaan. Ik zal er zo op reageren, als Mirte gepost heeft (: ||

{Sorry dat ik zo onduidelijk was}

---

Physics is awesome

|| Maakt niet uit, kan iedereen wel eens gebeuren. Wil je btw wel even wachten met posten tot we allemaal gepost hebben, zo kan Mirte nu niet meer echt goed reageren op Paige & Bella, omdat jij nu een tweede x hebt gepost. Het is niet altijd noodzakelijk, maar als je iets er aan toe te voegen hebt is het wel zo leuk als daar nog iets mee te doen is. Anders gaat het zo snel & het is wel zo sociaal. Ik weet niet hoe jullie daar over denken, maar persoonlijk wacht ik wel tot iedereen gepost heeft. + sorry voor crappy uitleg xd ||

---

But calm, white calm, was born into a swan.

{Bedoel je met Mirte, Shooter? In ieder geval, sorry soms ga ik inderdaad iets te snel}

---

Physics is awesome

|| Woops, idd ik bedoel Shooter (: Addicted with calling people by there name, sorry. Het maakt niet uit hoor, ik dacht zeg het maar eventjes C: ||

---

But calm, white calm, was born into a swan.

{Anders haal ik hem wel weg en als Shooter dan heeft gereageerd dan pas ik hem aan, aan haar post}

---

Physics is awesome

|| Dat mag je helemaal zelf weten, misschien vind ze het deze keer niet zo storend. Vraag het aan haar zou ik zeggen! ||

Oh and, ik wil niet bemoeierig overkomen ofzoiets xd

[ bericht aangepast op 2 maart 2013 - 19:28 ]

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Edward Cullen

‘Nee, maar bij de Volturi heb ik over hem gehoord en dat hij samen met de rest van zijn clan net zoals ik ben. Ik werk trouwens niet voor de Volturi maar ik bezoek ze wel eens.’
Langzaam knik ik, omdat Paige me een vampier lijkt die al ontzettend lang op deze wereld rondloopt en hierdoor grote connecties heeft opgebouwd – waaronder de Volturi. Bella lijkt zich echter direct weer om te zetten in de aanvallende houding, hoogstwaarschijnlijk door het feit wat de Volturi met mij en Renesmee heeft willen doen op de momenten dat zij ons niet kon beschermen.
‘Hoe kunnen we je vertrouwen?’
De voorzichtige glimlach die rond mijn lippen speelt wordt veroorzaakt door het initiatief dat Bella op dit moment neemt. Ik weet goed dat ze er niet zo van houdt als ik enkel en alleen de bescherming op me neem, waardoor ik dit keer graag de kans aan haar wil geven.
‘Dat is een goede vraag, Bella. Denk je dat de Volturi een vampier zonder een goede gave waarmee je een clan kan aanvallen naar een clan zal sturen met acht vampiers en een vrouwelijk wezen?’
Opnieuw knik ik zachtjes heen en weer na Paige’ haar woorden, omdat ik in haar gedachten kan horen dat ze de waarheid spreekt. Voorzichtig stap ik op Bella af, waarna ik mijn arm rond haar middel laat glijden om haar een veiliger gevoel te geven.
‘Dat klinkt inderdaad niet als de Volturi, Paige,’ glimlach ik dan voorzichtig. ‘Het is interessant dat je Carlisle’s kent van de Volturi, hij heeft daar een bijzondere geschiedenis opgebouwd. Zou ik je hierbij mogen uitnodigen bij ons thuis?’

|| Geen probleem guys, ik heb er gewoon een post omheen gedraaid! ||

---

•