[RPG] Unordinary People [Eén] - Speeltopics

In het warme Australië staat een groot strandhuis, waar elke zomer mensen naar toe komen voor een zomerse vakantie. De mensen die naar het strandhuis toe komen kennen elkaar niet, het zijn allemaal vreemden van elkaar dus ze moeten elkaar nog allemaal leren kennen. Zal dit goed gaan of niet? Ook kunnen er wat ‘rare’ figuren tussen zitten, misschien is een van de jongens wel een vampier.. of een van de meisjes wel een heks? Daar kom je allemaal zelf achter, des te meer je elkaar leert kennen..

Regels
- Off-topic berichten worden in het praattopic geschreven, niet in dit topic
- Als je je aanmeldt moet je zeker weten dat je echt gaat meedoen, anders wordt je verwijdert.
- Ga niet dood of vermoord niemand zonder het eerst aan mij te vragen! Gewond raken mag wel.
- Doe rustig met de anderen, niet meteen ruzie schoppen ofzo. Je kent elkaar nog niet.
- Minimaal vier volle regels per post
- Wie zich vijf keer niet aan de regels houd, wordt uit het RPG geplaatst.
- Nieuwe topics mogen door iedereen worden geopend
- Enjoy!

Invullen:
Volledige naam:
Bijnaam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Gewoon/ongewoon mens (wat dan):
Extra:


Meisjes:
- Julia Chanel Miller - 18 - zeemeermin - TheseWords
- Katherina Elena Flow - 18 - mens - Coockies
- Yuniper Lake - 17 - heks - Jaimes
- Jade Rachelle Brown - 18 - Earthling - HurtedHeart
- Ruby Aliana Emily Hastings - 18 - mens - Lizor
- Philomenia Amaris Kingsleigh - 18 - halfgodin - Tolkien

Jongens:
- Charles Oliver Skyes - 20 - vampier - Jolene
- Matthew Andy Dalmer - 20 - engel - Jolene
- Logan Garcia - 18 - weerwolf - WillNotLearn
- Lucas Alexander Enwright - 21 - communicator - mismi
- Ethan Willow Clarckson - 19 - mens - Nyan
- Seth Langdon - 19 - mens - Chapters

Kamerlijst:
Kamer1:
Julia Chanel Miller
Yuniper Lake

Kamer 2:
Katherina Elena Flow
Jade Rachelle Brown

Kamer 3:
Ruby aliana Emily Hastings
Philomenia Amaris Kingsleigh

Kamer 4:
Matthew Andy Dalmer
Lucas Alexander Ewright

Kamer 5:
Ethan Willow Clarckson
Logan Garcia

Kamer 6:
Charles Oliver Skyes
Seth Langdon


Hoe beginnen we
We beginnen dat iedereen aankomt bij de villa en via de kamerlijst hun kamer op gaat zoeken. Het is voor iedereen de eerste dag op vakantie, de één komt vroeger op de dag, de ander later

[ bericht aangepast op 10 feb 2013 - 10:16 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

[Maainnnn topics]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[*insert interesting opening sentence*]

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 17:00 ]

---

help

[Mon Topics]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

{Yay my topics :'D}

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Mijn topics (:

---

Don't be like the rest of them, darling

Julia Chanel Miller / zeemeermin
Langzaam liet ik mij, op genoeg afstand van de villa waar ik de komende tijd door zou brengen, uit het water glijden. Iets wat ervoor zorgde dat mijn staart veranderde in twee mooie, maar korte benen. Langzaam liep ik naar de grot waar ik de kleding had liggen die ik aan trok, om vervolgens mijn hakken aan mijn voeten te plaatsen en mijn koffer te pakken. Iets anders dan kleding en een bikini had ik niet nodig, maar toch leek het mij logisch om wat spullen mee te nemen. Spullen die voor mensen belangrijk waren. Na nog een laatste blik op de mooie zee gericht te hebben, liep ik de grot uit om vervolgens richting de villa te lopen. Daar aangekomen liep ik naar de lijst waar, net als elk jaar, opstond bij wie ik in een kamer zou slapen en in welke kamer dit was. Toen ik de naam van mijn kamergenoot las, merkte ik dat ik deze naam niet kende. Iets wat ervoor zorgde dat er een glimlach op mijn gezicht verscheen. Des te meer kans was er dat ze mij niet kende. Eenmaal bij mijn kamer, die ik snel gevonden had, aangekomen deed ik de deur open. Dit zorgde ervoor dat ik zag dat ik de eerste was en dus de beste kans had om het juiste bed uit te kiezen. Iets wat ik ook deed: het bed het dichts bij het raam vond ik het beste, waar ik mijn koffer daarom ook neer legde.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 17:01 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

[CAT]

Ruby Aliana Emily Hastings {Red}
Ik ren naar boven, wat ben ik nog vergeten? Ik trek mijn zwarte koffer onder mijn bed vandaan en stop de laatste spulletjes daar nog in; de oplader van mijn mobiel, mijn koptelefoon en nog wat eten voor onderweg. Ik heb normaal een hekel aan vakanties omdat ik de meeste vakantie door moet brengen met mijn ouders. Even om het kort samen te vatten: ik haat mijn ouders, ik haat mijn gezin, ik haat mijn familie. Nu kan ik eindelijk eens weg van thuis. Ik gooi een rugzak met nog wat losse spulletjes op mijn rug en trek de koffer de trap af. Mijn jas hang ik over mijn arm en na 'doeg' geroepen te hebben loop ik het huis uit, gooi de deur dicht en ga in de taxi zitten die me naar de verblijfplaats zal brengen.
~
Ik stap uit voor het grote luxe strand huis, het ziet er nog beter uit dan op de foto. Mijn mondhoeken krullen omhoog, eindelijk een zomer zonder ouders. Hier kan ik wel aan wennen. Ik loop naar binnen en ga opzoek naar mijn kamer.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[Mijn topics, kan vanavond hele avond helaas niet reageren ): Moet zo koken en daarna weg tot half 10. Misschien na half 10 (: ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Charles Oliver Skyes - Vampier

Het is maar goed dat ik me van te voren gevoed heb. De geuren van al deze mensen maakt het erg moeilijk om mijn tanden niet te laten groeien. Ik heb mijn koffer in mijn rechter hand en loop met gebogen hoofd het huis in. Kamer 6.. Geen idee wat dat inhield en waarom ik daar zat maar ik gok dat het wel een goede reden zal hebben. Ik werp nog een korte blik in de spiegel. Ik moest echt bruine contact lenzen gaan kopen want dit viel veel te erg op. Ik vermijd daarom ook oogcontact met de mensen die langs me lopen en ga direct richting kamer 6. Daar merk ik dat ik gelukkig de eerste ben. Ik kies een van de twee bedden en pak binnen een minuutje mijn koffer uit. Ik bedoel dan ook letterlijk een minuutje. Wij vampiers zijn veel en veel sneller dan mensen. Daarom ben ik ook blij dat ik alleen ben omdat ik anders op mensen tempo alles gedaan zou moeten hebben.

Matthew Andy Dalmer - Engel

Mijn hart klopt in mijn keel als ik besef hoe de rest van deze dagen gaan worden. Ik zou iemand moeten helpen? Maar hoe doe je dat zonder op te vallen. Ik kon moeilijk naast iemand gaan zitten en een praatje beginnen. ‘Hey ik ben Matthew, ik was zo dom om mij en mijn zusje dood te rijden dus nu ben ik eigenlijk een engel. Als je toevallig een probleem hebt hier is mijn kaartje!’ Nee dat sloeg nergens op. Ik lach stiekem om de gedachten en kijk dan welke kamer ik heb. 4. Ik neem mijn rugtas, gitaar en koffer mee naar de kamer en mik alles op het bed. Uitpakken deed ik later wel. Ik haal twee handen door mijn haar en zucht. Er waren wel positieve dingen aan engel zijn, zo had ik speciale krachten en kreeg ik vleugels wanneer ik dat wilde. Dit deed ik echter niet omdat het verdomd veel pijn deed die uit je rug te halen.

[Small note, Matthew zijn initiale zijn M.A.D niets voor niets want door dit hele gedoe kan hij soms helemaal gek worden]

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 17:28 ]

Jade Rachelle Brown ~ Earthling
Ik heb mijn koffer bij de hand mijn zo genoemde ouders. Pleegouders. Ik ben geadopteerd ze weten niets over me en laten me helamaal los. Ik geef ze een kus op de wang en loop het huis binnen. Om eerlijk te zijn viel het me tegen vergeleken met vroeger. Deze huizen waren niets vergeleken met de romeinse huizen, maar ik zeg niet dat het lelijk is. Ik loop naar binnen en ga naar de lijst van kamergenoten. Katherina elena Flow. Ik gri nik erdoor. Tijdens de romeinsetijd kende ik ook een Katherine. Ik loop naarmijn kamer enleg mijn koffer in de kast. Ik zou het later wel uitpakken. Nu moet ik me onder de mensen gaan begeven om wat te leren. Misschien kwam ik wel andere wezens tegen. Dat zou wel fijn zijn dan was ik niet de enige. Ik voelde ze en ik kreeg weer de rillingen. Ik besluit mijn iPhone te pakken en loop naar beneden om andere mensen te gaan zien.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Logan Garcia
Ik reed mijn moter naar het huis toe en parkeerde die ergens bijna tegen een van de muren van het huis. Ik zete mijn helm af en keek eerst naar het huis om vervolgens naar binnen te gaan met de twee tassen en rugzak die ik om mijn schouder had gehangen, zo te zien en zo te ruiken waren er al andere mensen in het huis en vond ik al snel het briefje met daarop de kamer die ik toegewezen had gekregen. Kamer 5, in de kamer aangekomen gooide ik mijn tassen neer op het bed het dichts bij de deur en liep weer naar beneden, niet om de mensen te ontmoeten, maar omdat ik al de hele reis honger had gehad dus liep ik naar de keuken en pakte daar uit de fruitschaal een appel.

---

Don't be like the rest of them, darling

[Soof. That's just plain awesome.]

Philomenia Amaris Kingsleigh || Halfgodin
Het was die ochtend stil geweest aan tafel. Mia wist niet goed waarom, aangezien de sfeer onder dit kleine gezinnetje meestal wel uitgelaten was.
Na een jaar vol stress, maar ook vele mooie gebeurtenissen, was het dan eindelijk toch vakantie geworden. Veel plannen had Mia niet echt, zoals meestal in de vakantie. Ze had met vriendinnen willen afspreken, maar er leek niemand vrij te zijn.
Een vriendje had Mia niet. Voor jongens had ze zich nogal geïsoleerd. Dit vond ze ook maar het best, aangezien er al meer dan eens onverklaarbare ongelukjes gebeurd waren die op de één of andere manier toch iets met dat excentriek geklede meisje te maken hadden.
Plotseling klonk er getoeter van bij de voorgevel.
"Dat is je taxi, denk ik," zei Aimee plotseling. Haar ogen twinkelden en ze leek nogal opgewonden te zijn. Mia fronste haar wenkbrauwen en haar vork zweefde zo'n beetje half voor haar gezicht.
"Jij gaat naar Australië, en wel nu. Dus ga maar je koffers pakken." Dat hoefde niemand een tweede keer te zeggen tegen Mia. Ze vloog de trap op en begon als een bezetene gerief in haar valies te smijten.
Ze sprong in de auto terwijl ze haar adoptieouders halsoverkop een knuffel gaf en bleef ze tienduizend keer bedanken, zelfs toen ze al vertrokken was. Ze had haar raam open gedaan en zat nu met haar hoofd buiten.

Bij het vakantiehuis aangekomen, haalde de taxichauffeur die haar op het vliegveld had afgehaald haar koffers en haar viool uit de koffer en droeg ze voor Mia mee naar binnen, waar al een paar andere mensen aan waren gekomen en iets leken te zoeken op een lijst die daar ging.
Mia vond dit soort vakanties geweldig. Het breidde haar sociale vriendenkring uit én het was ontspannend. Ze hoopte alleen dat haar kamergenoot mee zou vallen.
Mia keek even op de lijst. Kamer drie.

---

help

[Thank U my love ]

Matthew Andy Dalmer - Engel

Ik kan niet tegen het niets doen dus loop ik terug naar beneden. De ketting van de engelen die me moet 'leiden' verberg ik onder mijn t-shirt samen met het medalion waar ik een foto van Hannah in bewaar. Ik heb de engelen vaak genoeg gesmeekt Hannah terug naar aarde te laten keren maar ze weigende bot weg. Waarschijnlijk omdat dit leiden een soort deel van mijn straf is? Een ding is zeker geen alcohol meer voor mij. Ik loop de trap af naar beneden waar ik meerdere mensen zie. Ik neem plaats in de woonkamer en bekijk een tijdschrift dat ik thuis ook vaak lees. Het gaat over muziek en over de nieuwste ontwikkelingen.

Seth Langdon
"Ik hou van je." Niet, en dat wisten we allebei. Toch speelde we allebei nog steeds mee met ons lieve, zoetsappige toneelstukje. Het was geen liefde, het was behoefde aan liefde, en dat was goed genoeg zo. Mijn moeders ogen keken hoopvol vanuit het achteruitkijkspiegeltje naar mij. Haar omlaag gezakte oogleden werden gedragen door haar wimpers waar vandaag geen dikke laag make up op zat. Ik twijfelde of ze huilde, op haar ogen hing altijd wel zo een wazige gloed na de dood van mijn vader. Alsof het verdriet in haar ogen was gekropen en nooit meer was weg gegaan.
"Ik van jou." Loog ik verder. "Ik kom terug als Seth, dat beloof ik." Dat beloofde ik niet. "Ik zal oppassen." Ook dat loog ik. Liegen was een hobby. "Ik schrijf je nog wel. Of jij schrijft mij." Ik zou haar niet schrijven zo lang ze mij niet schreef. Ik zou haar waarschijnlijk morgen weer vergeten zijn, of zij mij.

Zonder enig woord stapte we allebei uit. Het was warm en plakkerig en vervelend, dus ik sloeg haar omhelzing af. Om het goed te maken aaide ik over haar haar, wat normaal gesproken goed zat zoals elke wanhopig naar liefde en eenzame vrouw. Er kwam een klein somber glimlachje op haar gezicht, waarna ze mijn tas aanreikte. Er zat niet veel in aangezien er-goed-uit-zien niet een van mijn prioriteiten was op het moment. Ze kwam nog even heel dicht bij om met haar neus de mijne te aaien, ze rook zoals ze rook en op dat moment vergat ik even wat ik gedaan had en wat er nog meer in me schuilde. Dit gevoel ebte echter al meteen weg toen haar kleine, luidruchtige autootje uit zicht verdween.
Toen ik binnenliep probeerde ik geen enkel oogcontact te maken met de mensen die aanwezig waren. Ik wist niet eens of het er veel waren, ergens hoopte ik het wel. Dat heb ik genoeg te doen. Zoals de gedachte binnen sloop, kroop hij ook weer weg. Soms vroeg ik me af waar gedachtes naar toe gingen, of er een plek was waar ze allemaal te vinden waren. En of ik het ooit aan zou kunnen om al mijn gedachtes terug te zien. Waarschijnlijk niet, ik niet. Ik wel.
De lijst met namen was behoorlijk, wat me een soort misselijk gevoel gaf in mijn rug. Ik probeerde mijn rug te strekken in de hoop dat het weg zou gaan, maar dit was niet het geval. Even was ik bang dat het nooit meer weg zou gaan. Maar bang zijn was maar één kant van me. Kamer 6. 6. 6. 666. Zes zes zes, getal van de duivel.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 18:21 ]