Ik heb al best wel een tijdje een crush op iemand gehad en die heeft laatst via Whatsapp doodleuk verteld dat ze erachter was door een of ander iemand en dat ze niks wou. Daar was ik behoorlijk kapot van aangezien het al de miljoenste keer was dat ik afgewezen werd. (Vat het niet verkeerd op ik ben niet zo vaak verliefd maar elke keer is het gewoon een nee 
) Ik praatte er toen met een vriendin over en weet je wat ze zei? Het komt wel goed, Het komt wel goed, je vind wel iemand die jou leuk vind en graag iets met je wil. Het komt wel goed, want op ieder potje past een dekseltje. Maar is het dan nooit bij je opgekomen dat zulke antwoorden heel erg hard aankomen. Want ik weet dat het goed bedoeld word. Maar op zulke momenten is dat gewoon hetgeen dat je liever niet wil horen. Want komt het allemaal wel goed? Tuurlijk je vind je geluk op een dag, Maar is dat het waard om jaren met een depressie rond te lopen? Als je door je vrienden in de steek wordt gelaten? Als je alles alleen moet doen. Komt het dan wel echt goed? Ik mis het gewoon zo om alles met iemand te kunnen delen. Want nu heb ik het gevoel dat ik niet echt tegen iemand kan praten die me begrijpt. Die me niet veroordeeld om wie ik ben. Ik zet express niet alles op dit topic want dat geeft me geen goed gevoel. Maar hoe heerlijk zou het zijn om een keer te praten met iemand die begrijpt wat ik doormaak en me niet in de steek laat om het gene wat ik doormaak.
BlackTree:$
Edit Het gaat hier zeker niet om het gedeelte van die crush. Meer om het gedeelte dat het wel goed komt. Ik zal het verhaal even uitbreiden zodat het misschien duidelijker word. (Ik ben inderdaad jong maar het voelt er niet minder erg om)
Ik zit nu in 4 HAVO en ben zelf al jaren gepest (vanaf groep 3) en in de eerste had ik eindelijk een goede vriendin die me met alles hielp en er mee over praatte. Iemand waarmee ik alles kon delen, Dat bleef mn beste vriendin tot ongeveer een jaar terug. Ik had inmiddels er nog een vriendin bij die mij iets meer begreep en die ook zoveel doormaakte als ik. En die werd dus heel erg in de hoek gedrukt door de eerste. Toen ik voor haar opkwam (ze was met een hele groep bezig tegen haar.) wou ze patsboem niks meer met me te maken hebben. Een paar maanden later liet de ander me ook in de steek. Nu heb ik wel mensen waarmee ik af en toe praat maar niemand meer waar ik mn echte verhaal bij kwijt kan. En als ik dan een keer tegen iemand mijn verhaal doe dan is het het komt wel goed. Als je in zoon diepe put zit is het heel moeilijk te geloven dat het wel weer goed komt.
[ bericht aangepast op 21 jan 2013 - 21:09 ]
Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.
Allemaal bedankt