{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 2 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Ortelius
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
Woedend valt ze tegen me uit. "Wél jouw verantwoordelijkheid!" gromt ze. "Jij was degene die met dat voorstel kwam." "En heeft dat kind zelf geen hersenen om te beseffen dat hij gewoon nog niet ervaren genoeg is om te jagen? Ik ben godverdomme zijn vader niet," roep ik terug. Dat zou er nog eens bij moeten komen. "Hij wil zich bij mij bewijzen, dan moet hij dat doen." Boos stampt Rebecca op de grond, waardoor het zand opstuift en ik het bijna in mijn gezicht krijg. Dat doet het. Meteen krabbel ik op en ga ik tegenover haar staan. Hoewel ik boven haar uittoren, kijk ik haar strak in haar ogen aan. "Ik zou een beetje dimmen met mij, als ik jou was, meisje," zeg ik zachtjes. Mijn stem trilt lichtelijk van opgekropte woede en mijn hand omklemt mijn mes. Dit zou nog wel eens lelijk uit de hand kunnen lopen.

---

ars moriendi

Rebecca Morgan

"Tuurlijk wil hij zich bewijzen." Ik probeerde niet te schreeuwen, dat zou alleen maar Walkers aantrekken. "Hij kijkt op naar je. Laat die grijze massa eens werken, toon eens dat je meer bent dan alleen maar spieren!"
Het zand dat bijna in zijn gezicht vloog deed iets in hem knappen. Daryl rechtte zich op en keek me strak aan. "Ik zou een beetje dimmen als ik jou was, meisje."
"Ik ben heus niet bang van jou, hoor." Man, die was rap op zijn teentjes getrapt. Tuurlijk viel ik tegen hem uit. Eerst beschuldigde hij me voor het stelen van zijn kutkip en nu zorgt hij er zowat voor dat de enige persoon die ik nog heb zijn eigen dood in zou wandelen. Ik begon me af te vragen of hij wel hersens in die bol op zijn romp, die zijn hoofd moest voorstellen, had.

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 22:56 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Nathan Morgan
Ik heb in de kamer ook nog drie kaarsen en twee doosjes lucifers gevonden die ik in de tas stop. Ik loop weer de kamer uit en sluit de deur achter me. Ineens besef ik me dat ik nog wel moet oefenen met het gooien van de mesjes. Ik loop de kamer weer in en sluit de deur opnieuw achter me. Ik haal de tas van mijn schouder en pak een pen van het bed af die daarnet mee uit de tas was gevallen. Ik loop naar de muur en teken een cirkel ongeveer zo groot als een voetbal op het behang. Ik zet een paar stappen achteruit. Dit moet het doen. Ik pak de messen uit mijn tas en zet nog meer stappen achteruit tot ik bijna geen ruimte meer heb. Ik zet een been voor en een been achter. Ik begin met het mikken met een oog dicht. Al gauw kom ik erachter dat dit geen enkele zin heeft als het mes twee meter uitwijkt en de muur niet eens haalt. Ik probeer eerst nog een paar messen met twee ogen open waarvan er één in de cirkel beland en de rest of op de grond, of ver van het doel terechtkomen.
Ik haal alle messen op en ga nog een keer op dezelfde plek staan. Deze ronde gaat het al wat beter en belanden er drie messen in de cirkel. De rest (ongeveer tien) beland weer ergens anders. Ik zucht geïrriteerd. Dit moet snel beter gaan als ik vandaag nog wil gaan jagen.
Ik besluit dit nog een paar keer te herhalen, voordat ik weer ga. Ik neem voor om hier elke dag te gaan oefenen.

Daryl Dixon
"Ik ben heus niet bang van jou, hoor," siste ze. "Nu heb je ook nog geen reden om bang voor me te zijn. Maar ik waarschuw je. Als jij die attitude tegen mij blijft houden, ga je daar spijt van krijgen," grom ik met een lage ondertoon. Ik bedreig niet gauw mensen, maar dit meisje speelde met mijn allerlaatste zenuw. En dat terwijl ik er er al zo weinig heb.. Waarschijnlijk begrijpt ze wel dat ik op Nathan doel, als ik het heb over 'spijt krijgen'. Ik weet dat hij het enige is dat hij nog heeft. En ja, het is lelijk om te zeggen, maar ze schuift mij verantwoordelijkheden in de schoenen terwijl ik hier verdomme een dag ben en ik die hele jongen nieteens ken. Ik heb in de vorige groep ook nooit voor Carl of Sophia gezorgd. Dat is nou eenmaal niet mijn ding en vooral niet mijn taak. Ik hou goed in de gaten waar ze haar handen houdt. Zelf heb ik mijn hand nog altijd om mijn jachtmes geklemd. Mijn reflexen zijn uitstekend, vooral nu ik zo boos en alert ben. Mocht ze iets proberen, geef ik haar weinig kans. Ik hoop dat het daar niet op uitdraait, want ik weet niet hoe ik Rowan zou moeten uitleggen dat ik haar vriendinnetje heb vermoord. Beter loopt ze nu weg, voor haar eigen bestwil. Maar wat wil ze toch van me?

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 23:26 ]

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

Ik kan ondertussen zien dat het daar beneden uit de hand begint te lopen, zoals ik al had verwacht. Hun stemmen hoor ik niet, al helemaal niet de woorden die ze uitspreken want de wind voert het geluid mee de andere kant op, weg van mij. Ik vraag me af of ik er tussen in moet komen, of dat ik ze het maar uit moet laten zoeken. Misschien is het wel handig als iemand eens iets aan hun temperament doet, dat komt mij nog goed uit ook. Maar om er straks nou een dode bij te hebben? Ik veeg de blonde plukken uit mijn gezicht en draai me dan om. Eigenlijk wil ik terug naar beneden, naar de nooduitgang zodat ik wat naar ze kan roepen, maar ik sta oog in oog (of in de stank...) met een vrouwelijke walker, wat ervoor zorgt dat ik even van mijn adem ben benomen. Even raak ik in paniek, tot ik aan het grote mes denk wat ik bij me heb. Ik grijp ernaar en plant het zo in haar voorhoofd als ze dichterbij komt. Dit keer let ik erop dat ik het mes gelijk weer mee eruit neem. Jezus, dat scheelde eigenlijk ook niets... Ik hoop maar dat er geen andere walkers op het geluid van haar levenloze lichaam die het dek raakte afkomen, maar ik loop dan ook zo snel mogelijk terug naar de deur om naar binnen de vluchten.
De windloze warmte omarmt mij gelijk, waardoor ik het niet meer koud heb. Toch weet ik dat ik me moet haasten als ik nog tussen beide wil komen, aangezien ik geen idee heb wat er is gebeurd tijdens mijn confrontatie met de walker. Ik haast mezelf door de gangen heen en als ik eindelijk de deur bereik, na een kleine omweg, ben ik dan ook helemaal buiten adem. Zover is het niet, alleen die trappen, verdomme. Haastig open ik de deur en laat ik hem dan ook met een flinke klap dichtvallen, zodat ze het zeker op moeten merken. Vanaf hier kan ik goed zien hoe intens het is geworden en dat het niet lang meer zal duren, nog één verkeerde opmerking... Het zijn godverdomme ook een stel peuters die twee! Dan dacht ik dat ik lastig was, nou, mooi niet. Ik ben heel erg soepel vergeleken met hen. "Houden jullie hier dan ook nooit mee op?" snauw ik naar ze als ik van de metalen loopplank af loop. Voorzichtig en nog altijd half buiten adem. "Volgens mij kunnen jullie wel een oppasser gebruiken, stel kleuters. Eigenlijk moeten jullie elkaar maar afmaken, want dit is verdomme nog tijdsverspilling ook." brom ik chagrijnig, maar blijf wel op een grote afstand staan.

---

Your make-up is terrible

(Hij ging toch opzoek naar Sophia?)

Rebecca Morgan
"Haal het maar uit je hoofd," siste ik. Ik had nog nooit mensen vermoord, maar met hem vermoorden had ik voor de moment geen moeite meer. Hij lokte het dan ook echt zelf uit. Mijn hand zakte af naar het handvat van mijn mes, voor het geval dat. Rowans stem drong pas tot me door wanneer ze iets over peuters schreeuwde. Ik wilde terug snauwen dat ze zich erbuiten moest houden, maar vond te zin niet om tegen iemand die me zonet nog geholpen had te schreeuwen. We waren inderdaad twee kleine kinderen, maar wat ging ze er aan doen?
Ik hield Daryl vanuit mijn ooghoeken nog steeds in de gaten. Hij had zojuist mijn broer zitten bedrijgen, wat serieus te ver ging.
"Steek een poot naar hem uit en ik hak je hele hand eraf," gromde ik.

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 23:35 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Morrowind schreef:
(Hij ging toch opzoek naar Sophia?)

[True. Hij heeft samen met de gehele groep naar haar gezocht, maar hij heeft nooit op haar gepast/gebabysit. (; ]

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 23:52 ]

---

ars moriendi

Daryl Dixon
"Houden jullie hier dan ook nooit mee op?" hoor ik plots een stem schreeuwen. Ik heb de deur helemaal niet open horen gaan doordat het gesprek met Rebecca zo intens verliep. Rowan komt woedend op ons afgelopen. Haar haren dansen om haar heen terwijl ze op ons af komt, en zelfs wanneer ze zo boos kijkt, is ze mooi. Het zorgt er voor dat mijn woede heel even zakt. Vervolgens hoor ik haar iets brommen over "oppasser nodig" en "stel kleuters". Fair enough, maar dit gesprek moet nou eenmaal even gevoerd worden. "Steek een poot naar hem uit en ik hak je hele hand eraf," gromt Rebecca. Hoewel ze laag spreekt, blijft haar stem toch vrouwelijk en hoog. Even denk ik dat ze met die hand een steek onder water naar Merle wil geven, maar dan besef ik me tot mijn opluchting dat ik deze bitch daar nooit wat over verteld heb. Ik snuif laatdunkend. "Ik zie het je graag proberen," grom ik. Daarna draai ik me naar Rowan toe en sluit ik daarmee het gesprek af. Ze heeft geluk gehad. Als Rowan niet was langsgekomen, had ik binnen niet al te lange tijd mijn geduld verloren en had ik dingen gedaan waar ik later spijt van zou krijgen. Ik kijk naar Rowan en zie dan het bloederige mes dat ze bij haar draagt. Dat bloed was vloeibaar en dus vers, voor zover Walkerbloed vers kan zijn. "Alles oké?" brom ik met een blik op het gehavende mes. Ze lijkt niet gewond, maar haar uitdrukking is toch enigszins van streek.

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 23:48 ]

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

Ik lijk ze wel genoeg te storen, maar het weerhoud ze niet van een korte, dreigende woordenwisseling, die ik nog net niet kan verstaan omdat ik te ver weg sta. Als hun houding minder dreigend lijkt te worden, doe ik toch nog een paar passen hun richting in, maar niet al te dichtbij. Het grootste gevaar is wel weer afgewend denk ik. Stelletje eigenwijze ouwe kippen dat het zijn. Gelukkig ziet het ernaar uit dat Daryl meer gekalmeerd is dan Rebecca, maar hij kan dan ook wat meer uithalen naar haar dan zij naar hem, en daar ben ik pas echt bang voor. "Alles oké?" bromt Daryl dan en ik merk op dat hij een blik werpt op het mes, dat nog onder het bloed zit. Ietwat verbaasd kijk ik ernaar, waarna ik het weg stop. Ik had niet verwacht dat hij nou net daarop zou letten op het moment. "Natuurlijk, anders stond ik hier niet." is mijn wat botte grommende antwoord, waarna ik van hem naar Rebecca kijk. Ze lijkt behoorlijk kwaad te zijn, al is het op een vreemde manier. Territorium drang? Nee, dat is het niet... Ik kan het niet goed plaatsen, maar het is niet een gewone boosheid omdat hij onaardig is. "Waarom gedragen jullie je in godsnaam zo afstotelijk naar elkaar?" vraag ik aan hen beide.

---

Your make-up is terrible

[waar zal ik Xari heen sturen? Ze zit nu nog gewoon in haar slaapkamer : )]

---

"Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

Rebecca Morgan

"Ik zie je graag proberen," snoof hij.
Een gemene grijns sierde mijn gezicht toen die woorden me ter ore kwamen. "Met alle plezier."
Toen Rowan dichterbij kwam, was ik geen blik meer waardig.
Ik wist wel dat Rowan zijn zwakke plek zou zijn, maar ik ging me niet tot zijn niveau verlagen door te drijgen haar iets aan te doen. Daarbij had ik geen problemen met Rowan, nooit echt gehad tot mijn goede vriend Daryl 'Ikkanmeallespermitteren' Dixon aan boord kwam.
Ik negeerde hun gesprek, vooral omdat ik nog te fel bezig was met me te kalmeren voordat ik zijn kop eraf zou hakken, of iets dergerlijks. Nee, als hij iets zou doen zou hij wel zien wat er gebeurde. Volgens mij zou hij niet blij zijn als ik zijn geliefde motor in de prak zou rijden.
"Waarom gedragen jullie je in godsnaam zo afstotelijk tegen elkaar?"
Omdat hij gewoon ruzie zocht? Omdat ik zijn stomme kop al niet meer kon zien? Omdat hij me niet moet?
Allemaal redenen, maar vooral: omdat hij ermee dreeg om de belangrijkste persoon in mijn leven van me af te nemen en daar ondertussen ook al mee begonnen was? Nathan ging niet meer mee met die lummel, ik zou wel aan Xari gaan vragen of die hem meenam.
Ik bleef wijselijk zwijgen voordat ik er weer iets uiflapte wat meneer van streek maakte. Wat zelfs een beetje zand leek genoeg te zijn.

(Nathan? Tyler? Die zitten ook in hun kamer.)

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
Verbaasd stopt ze het mes weg. "Natuurlijk, anders stond ik hier niet," reageert ze bot. Ik kijk haar nukkig en zelfs een tikkeltje gekwetst aan. Ik vraag het omdat ik het knap vind dat ze haar Walkers neer heeft gekregen met alleen een mes. Toen ik haar net ontmoet had, leek ze met geen enkel wapen overweg te kunnen. "Waarom gedragen jullie je in godsnaam zo afstotelijk tegen elkaar?" vraagt ze aan ons beide. Ik draai me weer om naar mijn motor en pak de lap van het zadel om de velgen schoon te maken. De woordenstroom, die vol zat met lelijke verwijten en scheldwoorden voor Rebecca, moet ik inslikken. Die bitch kwam gewoon naar me toe om me uit te dagen! Ik ben niet voor niets naar buiten gelopen om even alleen te zijn. Maar goed, omdat ik het grote mannetje ben hier, heb ik het uiteraard weer gedaan. "Laat maar gaan," grom ik. Het is niets voor mij om zoiets te zeggen, maar ik wil op dit moment gewoon het allerliefste dat Rebecca weggaat, en ik geloof dat dit de snelste manier is om dat voor elkaar te krijgen. Door Rowan is mijn woede gezakt, en het is verstandig om dat zo te houden.

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

Ik had echt niet verwacht om die nukkige en zelfs licht gekwetste blik te zien in zijn ogen na mijn botte antwoord naar hem toe. Het zorgt ervoor dat ik wat aarzel, maar stel dan wel de volgende vraag omdat ik er genoeg van heb. Ik wil geen van beide aan zulke domme dingen verliezen. Het valt me wel op dat ze eerst allebei niet willen antwoorden, Daryl begint gewoon de velgen van zijn motor schoon te maken en Rebecca reageert niet. Uiteindelijk zegt Daryl dan wat. "Laat maar gaan." bromt hij. Ik zucht wat geïrriteerd omdat het hele gedoe van hen mijn keel uit begint te hangen. Nou, als zij het er niet over willen hebben, wie ben ik om ze ertoe te dwingen? Mijn oog valt op de glimmende motor, waar Daryl zand vanaf aan het poetsen is. "Een Britse Triumph, hm?" vraag ik dan lichtelijk geïnteresseerd. "Oud dingetje." Met mijn vingers glijd ik over het glimmende oppervlakte, tot mijn vingers de twee letters raken. Ze zijn wit en lijken op bliksemschichten, al weet ik wel beter. Mijn wenkbrauwen fronsen zich lichtelijk gefrustreerd. "SS? Wat moet jij daarmee, Daryl?" Mijn stem klinkt wat bezorgd. Dat is nou niet niks om op je motor te hebben staan, zeker niet zo opvallend. Misschien vergis ik me wel heel erg en staat het ergens anders voor, maar ik zou niet weten wat. Mijn blik richt ik op naar Daryl.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Ze zucht en laat het varen. Mijn blik blijft strak op de de velgen van de motor gericht. "Een Britse Triumph, hm? Oud dingetje.." hoor ik Rowan's stem dan zeggen. Ik kijk verbaasd op. Deze vrouw blijft me verbazen. Hoe komt een stads meisje als zij nou aan die kennis? "Triumph Bonneville 650," reageer ik terwijl ik over de velgen blijf wrijven. De zon begint erop te weerkaatsen. Dan zie ik hoe haar vingers over de oppervlakte van de motor strijken. Haar wenkbrauwen fronsen zich samen. "SS? Wat moet jij daarmee, Daryl?" Ik laat de lap zakken en kijk naar het logo. Merle is een neo-Nazi. Daar heeft hij nooit doekjes om gewonden. Negers, Joden, buitenlanders.. van geen van allen moet hij iets hebben. Hij is een stuk fanatieker dan ik. "Het is Merle's motor," antwoord ik dan ook naar waarheid. Ik vraag me af of ze het gelooft. Deze motor was mijn speeltje geworden sinds de Apocalypse, dat is voor iedereen duidelijk te zien. Toch typisch dat niemand het logo eerder heeft opgemerkt. We hadden een stel negers in de vorige groep, maar zelfs T-Dog heeft er nooit naar gevraagd. Misschien komt dat doordat ik destijds mijn motor altijd ver en beschut van de groep parkeerde, zodat niemand er met zijn tengels aan zou zitten. Dat wilde ik deze keer ook zo doen, maar deze dames hielden me een stuk beter in de gaten dan dat de Atlanta-groep dat deed. Daar moet ik erg aan wennen. Ik kijk naar het logo en besef me dat het me nooit heeft gestoord dat het teken erop staat. Rowan's ogen kijken me bezorgd aan.

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

Ik vind het wel vermakelijk als Daryl verbaasd opkijkt. Door mijn vader heb ik een kleine passie voor dit soort dingen ontwikkeld, al zal ik er nooit zomaar op durven te rijden. De namen ken ik wel, de modellen. Dit is zeker een custom. "Triumph Bonneville 650." vertelt hij, terwijl hij de velgen blijft schoon wrijven. Ik glimlach lichtjes. "Wauw, die zie je hier niet vaak. De 750 nog wel, maar deze niet." Hierna merk ik het logo op wat me eigenlijk wel zorgen baart. Ik heb toch niet met één of andere vage nazi te maken? "Het is Merle's motor." antwoord hij erop. Ik weet niet of dat zo moet schelen of dat het gewoon een slap excuus is ervoor. Ik snap best dat hij die motor zo goed verzorgd omdat hij van zijn broer is, maar wie zegt dat hij niet is geïnfecteerd met hetzelfde, blanke idealisme? Ja, dat is net zo goed een infectie als die walkers hebben, vind ik. Ik haal mijn vingers van het logo af en doe een stap naar achteren, waarbij ik even naar Rebecca kijk en terug naar Daryl. "Het siert hem zeker niet, zonde hoor..." mompel ik dan. Ik besluit er verder maar geen vragen over te stellen omdat ik niet verhit wil raken in een discussie over rassendiscriminatie. In de stad wonen nou eenmaal veel buitenlanders en in mijn vriendengroep zaten ook wel wat donkere mensen, één van hen was zelfs ooit mijn vriendje, al leek dat niet helemaal te werken.

---

Your make-up is terrible