• De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
    Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

    De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
    Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
    Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?


    Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
    - Rebecca Morgan ~ Ortelius
    - Rowan Ava Carter ~ Assassin
    - Daryl Dixon ~ Apocalyptic
    - Xari Jarrett ~ LexLover
    - Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
    - Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
    - Tyler Grey ~ ForbesBrooks
    - Nathan Morgan ~ Swizzle

    Personage:
    Naam:
    Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Wapen:
    Extra's:
    Familieleden: (mag onderling besproken worden)

    Regels:
    - Minimaal 8 regels schrijven
    - Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    - OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    - Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
    - Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    - 16+ en schelden mag, maar niet OOC
    - Geen personages van anderen besturen.
    - Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
    - Alleen Ortelius maakt topics aan
    - Melden als je je nickname veranderd


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Apocalyptic schreef:
    (...)
    [If you like! Maar Rowan niet verwaarlozen dan, hoor! c: Zij is echt een iinteressant karakter. :Y)]


    [Hehe, natuurlijk niet. Ik vind haar ook leuk. Ik ga wel even kijken of ik iets kan bedenken, in ieder geval. Stiekem download ik de seizoenen opnieuw om te bekijken, maar dat duurt nog even en nu heb ik niets te doen, lol.]


    Your make-up is terrible

    Assassin schreef:
    (...)

    [Hehe, natuurlijk niet. Ik vind haar ook leuk. Ik ga wel even kijken of ik iets kan bedenken, in ieder geval. Stiekem download ik de seizoenen opnieuw om te bekijken, maar dat duurt nog even en nu heb ik niets te doen, lol.]

    [Nais&nais. Ik vind het een van de beste series die ik ooit heb gezien. En pff, ik ben vanmiddag op mijn onproductieve dag weer begonnen met seizoen 1, gewoon omdat ik niet kan wachten op februari, als de rest van seizoen 3 wordt uitgezonden. Ik begin echt een geek te worden hierin, lol. - -' ]


    ars moriendi

    Rebecca Morgan

    "Kan ik je helpen?" Daryl draaide zich om en zette een verwaande kop op.
    Hoe zou hij mij nu kunnen helpen, en waarmee?
    “Nee,” snauwde ik kortaf. Als mijn bijzijn hem irriteerde, dan had hij lekker pech. En als het feit dat ik hem de hele tijd aanstaarde hem irriteerde, dan had hij nog eens pech. Buiten was van iedereen en ik keek naar waar ik wilde. Desalniettemin wilde ik hem gewoon irriteren, ook al was ik eigenlijk naar buiten was gekomen om alleen te zijn en na te denken. Ik dacht dat hij wel weg zou zijn - en stiekem hoopte ik daarbij ook dat hij niet meer terug zou komen.
    Mijn mond vertrok tot een minachtend streepje, terwijl ik een even arrogante kop als hij opzette. Wat hij kon, kon ik ook.
    Verveeld pulkte ik wat stukken verf van de reling af. De stukken zaten los en gingen er makkelijk af.
    De wint trok een paar korte lokken haar los uit mijn dot, die nonchalant langs mijn hoofd wiebelden en waarvan ik niet eens de moeite deed om ze terug te stoppen.
    Vanaf een afstandje zag Daryl er zo kleintjes uit, anders dan als je recht voor hem stond. Ik vroeg me af hoe minuscuul ik er dan wel niet moest uitzien in zijn ogen.

    [ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 21:56 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Apocalyptic schreef:
    (...)
    [Nais&nais. Ik vind het een van de beste series die ik ooit heb gezien. En pff, ik ben vanmiddag op mijn onproductieve dag weer begonnen met seizoen 1, gewoon omdat ik niet kan wachten op februari, als de rest van seizoen 3 wordt uitgezonden. Ik begin echt een geek te worden hierin, lol. - -' ]


    [Hehe, same hier. Vooral nadat ik gister de reclame voor seizoen 3 op tv zag. Alleen was ik niet slim genoeg om te bedenken dat ik seizoen 2 ook moest downloaden. :x]


    Your make-up is terrible

    [Ik heb seizoen 1 ookal 3x gezien en seizoen 2 en 3 2x :') sorry not sorry.]

    [Wow :'D Ik alleen seizoen een helemaal en nu ben ik bezig aan 2. Ik loop echt achter :'D]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Daryl Dixon
    "Nee!" snauwt ze terug. Kleine kat dat het is. Even denk ik eraan om mijn hemd weer aan te trekken, maar dat idee druk ik meteen weg. Straks denkt ze nog dat ik me geïntimideerd door haar voel of ik onzeker zou zijn. No way. Ik vraag me af wat ze buiten doet. Als ik mijn ogen tot spleetjes knijp, zie ik het lemmet van een mes achter haar broek glinsteren. Ik hoop niet dat ze hier is om me te vermoorden. Dat hoop ik voor haar niet, om duidelijk te zijn. Ik ga naast mijn motor zitten en haal een hand door mijn bezwete haar. Ik heb verdomme echt dorst. Had ik dat water toch maar aangenomen vanochtend.. Mijn ogen volgen Rebecca. Ongeïnteresseerd pulkt ze wat verf van de reling van de boot. Was ze werkelijk naar buiten gekomen om mij in de gaten te komen houden? Wat wil ze van me..? Ik besluit hier lekker tegen de boom aan te blijven zitten. Als ze iets wil, komt ze vanzelf wel naar me toe.


    ars moriendi

    [oeps. Blijkbaar ga ik iets terug in de tijd.]

    Nathan Morgan
    Rebecca haald haar schouders op. "Geen isee, volgens mij niet veel meer en nieuw eten is altijd welkom." Ze kijkt me aan. “Als ik je een tip kan geven, in die schuif,” ze wijst met haar vinger naar het aanrecht. “liggen kleinere mesjes, dan kan je gooien.” Ik volg haar vinger naar het aanrecht. Rebecca buigt zich voorover en geeft een kus op mijn wang. “Het lukt je wel. Als je me zoekt ben ik buiten.” Ik glimlach en knik. Als Rebecca weg is sta ik gelijk op en loop naar het aanrecht. Ik trek de la die Rebecca me zojuist had aangewezen open. Ze had gelijk. Er liggen tientallen vlijmscherpe mesjes. Er verschijnt een brede grijs op mijn gezicht. Hier kan ik wel mee oefenen! Misschien is mijn situatie toch niet zo hopeloos als ik dacht. Ik graai een handvol mesjes uit de la en gooi hem weer dicht. Als ik naar buiten ga kan ik het beste een tas bij me hebben. Ik besluit om wat kamers af te gaan op zoek naar een schoudertas. Rebecca wilt vast niet dat ik alleen over de boot ga, maar ik ben nu best wel goed bewapend. Ik neem mezelf voor gewoonte gaan en er niet te veel over na te denken.

    [ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 22:13 ]

    Rebecca Morgan

    Ik zuchtte zachtjes en daalde dan toch maar het schip af, om recht voor Daryl te gaan staan, waardoor ik mijn hoofd wat naar achteren moest buigen omdat hij zo hoog boven me uit torende.
    “Kun je…” begon ik aarzelend. Ik zuchtte. “Wat bezielt je om zo’n jongen als Nathan er alleen op uit te sturen? Als we niet in deze situatie zaten, zou ik er geen probleem mee hebben, maar er lopen daar Walkers rond.”
    Ik bracht het nog redelijk vriendelijk uit voor de staat waarin ik me nu voelde. Ik wond er geen doekjes om en zei gewoon rechtuit wat me dwars zat. Hij moest ook niet proberen hem iets aan te doen, want dan zou ik ook een moordactie ondernemen op hem.
    Nathan was vijftien. Fucking vijftien. Natuurlijk kon hij voor zichzelf zorgen, maar als er een hele horde Walkers achter hem aanging, was hij er geweest.
    Ik bleef steevast in zijn ogen kijken, het feit dat hij geen hemd aanhad negerend.

    [ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 22:17 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Rowan Ava Carter

    Mijn ogen volgen de stem die ik hoor, na de klap van de nooduitgang. Het is Daryl, hij staat bij zijn motor, zonder shirt nog wel... Hm, het staat hem toch echt goed. Zou hij dan alweer weggaan? Ergens hoop ik van niet, het is een interessante vent, iemand die wel een beetje op mij lijkt. Dat is hier best zeldzaam. Daarna volgen mijn ogen de persoon tegen wie hij praat, Rebecca. Jezus, wilt ze zichzelf dan dood hebben? Volgens mij verliest Daryl nogal snel zijn geduld en bij Rebecca, die gewoon doorgaat, is dat helemaal niet handig. Het verbaasd me dan ook als ze gewoon van het schip af loopt naar hem toe en voor hem gaat staan. Ik kan zien dat ze wapens bij zich heeft. Eigenlijk is het wel prettig om zo alles te kunnen volgen zonder dat ze mij ook echt op zullen merken. Ze komen beiden veel te eigenwijs en opvliegend op mij over. Rebecca het kleine meisje dat een enorme vent probeert te intimideren en Daryl die niet door heeft wat ze nou eigenlijk aan het doen is en overal fel op reageert. Ik schud wat afkeurend met mijn hoofd heen en weer en zucht even. De wind speelt met mijn haar nu het vrij spel heeft, waardoor mijn zicht voor een groot deel ontnomen word. Tussen de blonde lokken door kan ik nog net Daryl en Rebecca zien, die ik voor de zekerheid maar goed in de gaten blijf houden...

    [Whoosh, seizoen 2 is klaar.]

    [ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 22:24 ]


    Your make-up is terrible

    [Daryl zit op de grond tegen een boom, dus ze hoeft niet tegen hem op te kijken ;D ]
    Daryl Dixon
    Daar komt ze aan hoor. Ze daalt het schip af en komt het stuk over de kust op me aflopen. Ik volg haar met mijn ogen tot ze voor me staat. Een aantal plukjes zijn uit haar knot ontsnapt, en ze ziet er onzeker uit. “Kun je…” begint ze aarzelend, waarna ze zucht. Dan schijnt ze haar woorden gevonden te hebben. “Wat bezielt je om zo’n jongen als Nathan er alleen opuit te sturen. Als we niet in deze situatie zaten, zou ik er geen probleem mee hebben, maar er lopen daar Walkers rond.” Oh damn, serieus? Ik begin te lachen. "Hij is een kerel, toch? Hij vroeg mij of hij mee mocht met jagen." Ik voel hoe er een vlinder op mijn borst neerstrijkt en ik wuif het beest weg. "Maar goed, ik jaag beter zonder een onervaren snotneus achter me aan. Dan moet ik alsnog alles zelf doen en moet ik uitkijken voor twee." Ik kijk haar met een schuine grijns aan. "En als hij dan sneuvelt door een Walker, heb ik het natuurlijk gedaan? Nee, hij doet maar mooi zijn eigen ding. Niet mijn verantwoordelijkheid."


    ars moriendi

    Assassin schreef:
    [Whoosh, seizoen 2 is klaar.]

    [Ohh have fun, hij is goed. :Y) Damn, ik kan echt niet wachten op deel twee van seizoen 3..]


    ars moriendi

    Nathan Morgan
    Met de mesjes in mijn hand loop ik de keuken uit. Ik weet niet precies waar ik moet beginnen met zoeken, dus loop ik gewoon de gang door naar een volgende gang met kamers. De gang is leeg en er is dus gelukkig geen walker. Ik loop naar de eerste de beste deur en dus hem open. Voor het geval dat hou ik de messen recht voor me uit. De kamer is walkervrij. Ik zucht en loop naar binnen. Eerst check ik of er iets in de badkamer is, maar die is gelukkig ook leeg. Ik kijk de kamer rond. Misschien heb ik wel gelijk vangst. Hier heeft zo te zien een gezin geslapen. Het is te zien aan de vier onopgemaakte bedden. Ik grinnik als ik naast een nachtkastje een zwarte schoudertas zie staan. Wow, dat was makkelijk. Ik loop er naartoe en pak de tas op. Als ik hem open vind ik er alleen een kladblok en twee lege shampoo flessen. Logisch om dat bij elkaar te stoppen. Ik gooi de tas leeg op een van de bedden en hang hem om mijn linkerschouder. Ik doe de klep omhoog en leg mijn mesjes erin. Daarna doe ik hem weer dicht, pak het vleesmes tussen mijn riem uit en begin met het rondkijken door de kamer. Je weet maar nooit of er verder nog wat bruikbaars licht.

    Apocalyptic schreef:
    (...)
    [Ohh have fun, hij is goed. :Y) Damn, ik kan echt niet wachten op deel twee van seizoen 3..]
    [Omg nog 25 dagen! ]

    Rebecca Morgan

    "Kun jij nou nooit eens een normaal antwoord geven?" snauwde ik. "En snotneus? Serieus? Daarnet was hij nog een kerel. Dat kan ik van jou niet zeggen. Hij heeft op z'n minst manieren en is het aan jou komen vragen, hij kon je ook gewoon achtervolgen als je dat liever had."
    Ik moest me inhouden om hem niet gewoon vol in zijn gezicht te slaan met mijn vuist.
    "En als hij dan sneuvelt door een Walker heb ik het natuurlijk gedaan? Nee, hij doet maar mooi z'n eigen ding, niet mijn verantwoordelijkheid." Het klonk simpel uit zijn mond, maar zijn ondertoon stond me allesbehalve aan.
    Nog één, nog één zo'n opmerking en hij zou echt kennismaken met mijn vuisten. "Wél jouw verantwoordelijkheid!" gromde ik. "Jij was degene die met dat voorstel kwam."
    Ik stampte boos met mijn voet op de grond, waardoor het zand oplaaide. Wat een zak was hij, niet eens verantwoordelijk genoeg om op iemand anders te letten.

    (Hah, oeps niet goed gelezen :'D)

    [ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 22:41 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov