[RPG] Nightschool | 103 - Speeltopics

Cimmeria Academy is een bijzondere school.
Het is in de eerste plaats een internaat met uitmuntende leerkrachten.
Er is niets vreemd aan... alhoewel.
Er schuilen duistere krachten in de school. Demonen terroriseren de boel, in hun mensengedaante, en manipuleren de andere leerlingen en leerkrachten. De enige die nog weerstand kunnen bieden waren mensen met krachten : Heksen en tovenaars.
Maar het kon zo niet langer duren...
Het heeft dan ook niet lang geduurd tot er andere wezens kwamen... engelen om de Demonen te verjagen.

Mensen:
Jongens:
Timothy Rhine - 5HELLEY
Drew Nicolas Hamelton - LostMagic
Xavier Jonathan Devinson -5HELLEY
Meisjes:
Alexi Jaylin Parker - LostMagic
Amare Catherine Eastwood - Nychta
Braxlin Rose Evermore - Huaso
Livia Moore - jaimyhoi
Harper Brianna Lovely - 5HELLEY
Hayden Fitch - jaimyhoi

Engelen:
Jongens:
Daniël Emilio Scagotti -WillNotLearn
Nathan Alexander Scagotti - WillNotLearn
Joshua Devine - LostMagic
Jonathan Fields - jaimyhoi
Matt Donovan - WillNotLearn
Meisjes:
Elena blabla - 5HELLEY
Cat Valentine - WillNotLearn
Sky Leslie Whitefield - jaimyhoi

Demonen:
Jongens:
Axton Crawford - Huaso
Chad Caro Berwyk - Huaso
Jake Alexander Sadler - LostMagic
Bradley MacGregor - WillNotLearn
Damon Salvator - WillNotLearn
Nick Garcia - WillNotLearn
Ray McBenneth - Nychta
Meisjes:
Leslie Day - jaimyhoi
Luna Day - jaimyhoi
Vanessa Elenore Woods - 5HELLEY
Rosali Chévonez - Nychta
Alison Alex Diamont - WillNotLearn

Heksen / Tovenaars:
Jongens:
Ryan Vilian Parker - WillNotLearn
François Bouchard - 5HELLEY
Aiden Noel Kahln - Nychta
Adam Nicohlas Kahln - Nychta
Meisjes:
Sarah Katerina Dillens - LostMagic
Lila True Michaëls - 5HELLEY
Iris Charlotte Michaëls - 5HELLEY

Leerkrachten:
Samuel Jonas Gaisford - Demon- |Engels| - LostMagic
Michael Scofield |Muziek| - WillNotLearn
Erwin Sikowitz - Engel - |Toneel/drama| - 5HELLEY

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Vanmiddag vond ik je heel random toen je ineens over die muur praatte..

Jonathan Fields
Rachelle lijkt steeds iets verder van me verwijdert te zijn, maar ik heb nog niet door dat het helemaal de verkeerde kant op gaat met Rachelle. Ze perst weer verder en haar ademhaling is kort en pufferig. Zou het altijd zo zijn tijdens een bevalling? Ik wil het niet eens weten. Ik hoor ineens iets wat als een gekraak klinkt en ik kijk geschrokken naar Rachelle. Ik zie niets, maar ik hoorde het duidelijk. Er lopen tranen over haar wangen, ze kan niet anders dan veel pijn hebben. Ze mompelt dan iets zacht en ik kan nog net onderscheiden dat ze zich verontschuldigd.
'Waarvoor? Dat is nergens voor nodig, Rachelle. Ga gewoon goed door zo,' zeg ik beheerst tegen haar, maar van binnen trip ik 'm helemaal. Ze knijpt weer in mijn hand en ik zie dan hoe het kindje ineens uit haar is. Ik richt me niet op het kind, ik voel namelijk dat die gezond is, ik focus me nu op Rachelle. Ze gilt hard en schreeuwend en stopt pas wanneer de baby huilt. Ik wil een flauw grapje maken, maar het is niet het juiste moment nu. Rachelle is helemaal uitgeput en nu heb ik pas door hoe slecht het met haar eraan toe gaat. Ik pak haar pols beet en voel een hele zwakke polsslag. Als ik naar haar opkijk fluistert ze iets wat ik kan onderscheiden als dat ze zegt, 'Ik hou van je.' Haar ogen vallen dicht en die van mij worden juist groter:
'N-nee! Rachelle!' Zeg ik dan, in paniek. 'Rachelle?' Er beginnen tranen op te komen. 'Rachelle, reageer?' Ik geef zachte klopjes tegen haar wang aan. Dit breekt gewoon mijn hart. En in dat ene moment weet ik het.
'Ik hou ook van jou.'
Ik druk dan mijn lippen een keer op die van haar, nu ze nog levend zijn.
Dan doe ik iets waarvoor ik gemaakt ben, mijn genezende krachten gebruiken. Ik hef mijn handen op en houd die boven haar lichaam. Laat het niet te laat zijn. Ik zet ze op volle kracht, maar misschien is dat niet genoeg. Er stromen nu gewoon echt tranen over mijn wangen en ik zie dat Max ons kindje beet heeft. Hij kijkt met grote ogen toe, maar zegt geen woord. Ik kijk weer naar Rachelle.
'Rachelle? Blijf bij me..' Ik zwijg heel even. 'Ik heb je nodig.'

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

En nu ga ik slapen o 3o

Baaaay xoxox

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

John .. be my perfect husband foreverhahaha

Rachelle Lemmons.

Ik voel het. Ik zweef. In een diep gat, waar ben ik? War is dit? Wie ben ik en nog beter gezegd wat doe ik hier?
Een dolend zwart gat. Mijn lichaam die gewichtloos heen en weer dreigt te zweven terwijl ik niks kan doen. Geen beweging niks. Is dit het dan? Is dit de hell? Ik bem tenslotte een demoon dus zal ik ook in de hell belanden. Toch?
Ik zie een jongen. Gebogen naar me toe. Getint en knap. Met donker haar en donkere ogen. Hij kijkt me aan met tranen in zijn ogen en ik krijg ineens het gevoel hem te troosten een sterk gevoel om voor hem te zorgen. Dan ineens buigt de jongen naar me toe enkust me. Zijn lippen zeggen dat hij van me houdt. Ik wil zo graag een teken geven want vreemd genoeg hou ook ik van hem. Een sterke drang om bij hem te zijn laat me vechten, maar ik voel niks. Mijn armen en benen zweven ergens in deze zwarte zee rond en ik.. ik kan ze niet te pakken krijgen. In de verte hoor ik een huilend kind en ineens staat er een klein meisje voor me. Ze is ongeveer een jaar of 2 en ze komt me bekend voor. Ze heeft hetzelfde kleur haar als de jongen en mijn nachtblauwe ogen. Ze reikt haar hand naar me uit en als ik die vast heb open ik ineens mijn ogen en kus ik Jonathan terug. Ik glimlach zwak en ik voeltranen langs mijn wangen stromen. 'Bedankt.' Mompel ik zachtjes naar hem, maar ook naar het kleine meisje in Max' handen. Ons kleine meisje. 'Het is een meisje. ' zeg ik dan terwijl ik haar in levende lijve nog niet heb gezien. 'Dat zegt mijn vrouwelijk instinct. ' zeg ik met een knipoog die het later zal uitleggen. Dit meisje was ongewild. Ik ben er nog steeds niet honderd procent blij mee, maar een ding weet ik zeker. Ze heeft mijn leven gered samen met John.. en ik ben hen eeuwig dankbaar.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Goeiemorgen !

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Would you want that, Amparo? *sexy Jonathan morning voice*

Jonathan Fields
Mijn ademhaling gaat licht trillerig en ik kijk angstig naar haar gezicht. Blijf alsjeblieft leven, Rachelle, alsjeblieft. Ik probeer gewoon in gedachten tegen haar te praten, in de hoop dat ze er naar luistert, want als ik nu hardop praat zal er amper wat uit mijn mond komen. Behalve wat gebroken woorden. Waarom komt ze niet bij? Ze hoort allang bij te komen! Nee. Nee nee nee! Het is nu niet te laat. Ze móét nog leven. Dat kan niet anders. Ik accepteer niets anders. Dan ineens opent Rachelle haar ogen, alsof ze gewoon even is gaan slapen. Ik kan stoppen met mijn helende krachten. Lichtelijk uitgeput laat ik mijn armen weer zakken, het helen kost veel kracht als ik het op volle sterkte doe, maar niets kan nu mijn vreugde of opluchting tegenhouden. Ze mompelt zachtjes bedankt, misschien omdat ze nog leeft? Ik vraag me af of ze het heeft gered door mijn helende krachten.
'Het is een meisje,' zegt ze en haar stem klinkt redelijk sterk. Ik kijk even vragend naar Rachelle, want hoe kan zij dat weten terwijl zelfs ìk nog niet eens het- nee ons kindje heb gezien.
'Dat zegt mijn vrouwelijk instinct.' En ze knipoogt erachteraan.
Ik haal weer opgelucht adem en kijk naar haar. De tranen staan nog op mijn wangen, maar ze stromen niet meer.
'I-ik dacht dat ik j-je k-kwijt was,' weet ik dan uit te brengen. Dit alles omvat meer dan gewoon seks met elkaar hebben. Het is uitgegroeid tot meer dan dat, veel meer. En daar heeft haar bijna-dood voor gezorgd dat -dat aan het ligt kwam. Ik laat een deken verschijnen die ik over haar onderlichaam laat leggen, want anders ligt dat ook voor het apen kijken. Ik wenk haar broertje, waarvan ik de naam alweer vergeten ben, om naar Rachelle en mij toe te komen. Dan trek ik Rachelle voorzichtig een beetje overeind en duw wat kussens achter haar rug, zodat ze meer rechtop zit.
'Maak j-je borst maar nat,' zeg ik met een kleine glimlach tegen Rachelle. Mijn stem is nog steeds trillerig, omdat ik bang ben dat ik haar alsnog kwijt kan raken.
Haar broertje legt dan de baby bij haar neer en ik wacht gespannen af of alles goed gaat.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Goedemorgen (:

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Jaimes schreef:
Leslie Day
Ik lees nog een keer het briefje dat Nick erin gestopt heeft en leg die dan aan de kant. Mijn neus druk ik in de bladzijden en ik ruik er even aan. Dat deed ik vroeger altijd om rustig te worden, ik glimlach bij de herinnering. Nick en ik hebben het zeker niet slecht gehad, een periode, en daar denk ik dan liever aan terug, dan aan de slechte tijd. Ik kijk naar de letters, maar het dringt niet echt door. Ik kan me gewoon niet concentreren op de letters, mijn gedachten glijden steeds af naar Jake.

Leslie Day
Ik wil niet denken aan Jake, zo simpel is dat. Ik wil gewoon dit boek lezen, er even in vluchten en nergens aan denken. Jake is namelijk ook gevlucht naar Axton en Alexi. Hij wilde me niet aankijken tijdens het eten, hij wilde geen enkel contact en trok zijn hand weg toen ik die vastpakte. En het meest hypocriete vond ik nog wel dat hij er niet over wil praten. Als ik ergens mee zit, moet ik het altijd aan hem zeggen. Maakt niet uit hoeveel pijn het me doet. Maar wanneer Jake ergens mee zit? O nee hoor! Dan gaat hij me negeren. Dit is precies wat ik bedoel. Jake en ik zijn niet voorbestemd voor elkaar. Maar of hij de ware is? Ik weet het niet. Ik zie voorbestemd en de ware als twee verschillende dingen. Voorbestemd is als iets zo hoort te zijn, met dat ene toevallige moment. Dat is bij mij en Jake niet zo geweest. We kenden elkaar al en omdat we demonen zijn gingen we een potje zoenen. Niets voorbestemd aan. Maar Jake is wel de ware voor me. De enige van wie ik houd en om wie ik geef. Tenminste, ik houd ook van Katherine en meer mensen. Alleen dat is op een andere manier. Hetzelfde geldt voor het geven om. Ik kan er gewoon niet over uit dat het zo gaat tussen Jake en mij. Ik ben gewoon een slet. Niets meer dan dat, misschien wel minder. Ik heb gezegd dat ik van Nate houd. Ik weet hoe het gekomen is. Ik weet het. Nate was... lief, maar daarom heb ik het niet gezegd. Ik zei het omdat ik me de hele tijd inbeeldde dat Nate Jake was, een manier van overleven. En ik had medelijden met Nate. Hij is zijn verloofde verloren en is daar nooit overheen gekomen. Hij mist echte liefde en ik vond dat zielig. Ik wilde hem liefde geven, terwijl ik dat niet eens kan. Ik slik een keer en kijk naar de titel van het boek. Tomorrow may be good. Ik twijfel eraan, of het nog wel goed komt.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Kijk DAT had ze moeten zeggen xd]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Ja, maar anders zou het gelijk weer goed geweest zijn

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[das waar xd

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Hm.
Hungry.

Maar mijn bed ligt zo lekker...

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Thaha laat ontbijt op bed brengen xd

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

You know, je eindigt heel vaak je berichtjes met een 'xd'. Jap, dat viel me op

En dat doen ze helaas niet >_> dus ik ga maar honger lijden in mijn bed ^^

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

i know :p voila iets anders :p das uit gewoonte

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Hahaha. Ik heb een paar standaard :')

Dat zijn; , ^^ en :')

Teehee :p

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.