• We must survive.



    Honderden jaren geleden konden mensen al veranderen in dieren. De leider kon merken of er weer iemand was veranderd en de leider zocht diegene dan op. Als je ervoor koos om met de roedelleider mee te gaan, kon je niet meer terug. Anders werd je gedood door of iemand uit de roedel, de roedelleider, of door de magie die in je voort leeft. Je gaat sowieso dood door de magie als je niet meegaat, je moet alle opdrachten doen om te blijven leven, als je de opdrachten overleeft. Je mocht in die tijd alleen blijven leven, als shape-shifter, als je een paar opdrachten overleefden. De eerste dag dat je in een dier bent verandert word je onderzocht. Je mag geen ziektes hebben, of zwakke botten. Als de roeddeleider denkt dat je de opdrachten overleeft, moet je een eed opzeggen samen met de roeddeleider. Degene waarvan de roeddeleider denkt dat diegene het niet overleeft, met die persoon zegt hij geen eed op. De eerste opdracht is je eerste nacht als dier overleven, je word dan door iemand getest op je snelheid, je tactiek en je sterkte. De tweede opdracht is een tocht van tweehonderd kilometer in een nacht overleven. De derde opdracht is je eerste jacht overleven. Je moet laten zien dat je goed kan jagen. De vierde opdracht is de eerste winter overleven, in de winter is het super koud en er is weinig prooi om op te jagen. Er zijn nog meer opdrachten, maar die worden pas gegeven als je de eerste vier opdrachten hebt overleefd. 's Nachts moet je in dier-vorm zijn, maar overdag mocht je mens zijn. Bij de opdrachten moest je natuurlijk wel in dier-vorm zijn. Als het voorbij is mag je weer als mens door leven, maar de meeste mensen zijn zo gehecht aan elkaar geworden dat ze in diervorm blijven en een roedel vormen. Dat is nu ook zo.

    Alle shape-shifters wonen bij elkaar in een roedel en alle dieren zijn roofdieren. Ze moeten de eerste keer veranderen door een heftige emotie. Denk maar aan Twilight. Maar nu kun je alle emoties gebruiken. In dier-vorm kun je praten, maar de eerste keer dat je verandert kun je dat niet. Je moet de eerste keer dat je wilt praten je best doen, maar als je gewent bent te praten in dier-vorm gaat het praten makkelijker. Je kunt het als je wilt ook iets naar de persoon, tegen wie je iets wil zeggen, denken. Maar dat is moeilijker dan praten. Je kunt je gedachten naar een persoon sturen, of meerdere. Maar je moet wel je best doen, want anders kan iedereen het horen. Je kunt in een dier veranderen met je kleren aan, maar dat is moeilijk. Je kunt dan ook weer terug veranderen met je kleren aan, als je het eenmaal onder de knie hebt is het makkelijk.


    Meisjes 5/6 :

    - Aria Maya Angels - Coockies - Wolf
    - Melony “Mel” Christabella Garcia - Rider - Zwarte Panter
    - Ruby Mary Evans - Flitwick - Vos
    - Yfory Seren - Vegangirl - Dingo
    - Amy Moon Duinhoven - blackunicorn - Bunzing
    - Louize Moonsroot - annickemiek - Jachtluipaard


    Jongens: 4/6

    - Jeffrey Tristan Winter - Eluveitie - Jachtluipaard
    - Max Owens - Morrowind - Lynx
    - Lewis Ellsmor - Morrowind - Grizzly beer
    - Jake Dimitri Robusto - Werewolves - Jaguar
    - Kane Lewis Daniels - MindBreaker - Wolf
    -


    Roederlleider: Ramon Trevegg Smith - Werewolves - Leeuw


    Invul-ding-lijst:

    Naam:
    Dieren:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:

    Regels:

    - Er geldt een minimum van 7 regels.
    - 16+ is toegestaan, maar houdt het uiteraard netjes
    - Probeer minstens 1 post per week te schrijven
    - Reservering vervalt na 4 dagen
    - Powerplay is niet toegestaan
    - Geen perfecte personages, die bestaan niet
    - Let op spelling en interpunctie
    - Naamsveranderingen doorgeven
    - Als je even niet kan schrijven moet je dat even melden met de reden waarom je even niet kunt schrijven.
    - Geen ruzie.
    - Ik maak als enigste de topics aan.



    Voor de zekerheid alvast:

    TOPIC 2

    [ bericht aangepast op 20 jan 2013 - 15:51 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Yfory Seren ~ Dingo

    'Wat bedoel je?' vroeg Lewis niet begrijpend.
    Hij ging voor me staan en keek me aan. Iets in me... Ik zuchtte. Hij was... Lief. Wauw, dat ik dat woord bij hem gebruikte. Deze dag werd gekker en gekker.
    'Graag gedaan. Ehm, waarvoor eigenlijk?' zei hij.
    Ik nam diep adem.
    'Nou, dat je me geen... Ehm... Hoer noemt en me... Steunt' bracht ik met moeite uit.
    God, ik werd verlegen. Geweldig, echt geweldig. Was dit nou... Mijn "ik"? Geen idee...
    'En wat ik bedoel...' begon ik, maar ik kapte de zin af.
    Dit viel lastig, lastiger dan mijn hele levensverhaal. Dit was de frickin' waarheid, en die waarheid viel voor mij moeilijk te accepteren.
    'Ik kan hem niet haten' kwam er uiteindelijk uit.
    Probleem is: Ook al was hij een enorme zak... Hij was mijn vriendje geweest. Hij had me keihard laten vallen, maar... Ik merkte dat mijn poten trilden. Behoedzaam ging ik op de koude grond liggen. Ik wilde niet flauwvallen, of huilen. Ik betwijfelde of ik nog tranen over had. Een eenzame traan gleed over mijn wang.
    I was climbing, now I'm falling
    I've been pushed off by a man
    Who has made it to the top
    And now defends it 'cause he can
    And I have found a breach in his front line
    I was open, now I'm hidden
    From the danger of his words

    Dat was ook nog van een liedje. Ik zuchtte en ging niet verder met het liedje herhalen in mijn hoofd. Ik neuriede wel een stukje, maar verder niet. Echt een heel klein stukje. Zacht ook nog. Maar ja, het bracht hoe raar het ook klinkt een vorm van sterkte in me op. Daar was ik altijd blij mee. Misschien... Misschien had ik nu ook Lewis om me scherp te houden en me een vorm van sterkte te geven. Maar daar was ik niet zeker van.


    { Hier is het liedje :3

    }


    I will keep watch.

    annickemiek schreef:
    (...)

    {dankje, ik begin nu met perso maken XD}


    [Oké. Weet je waar de rollentopic is?]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Jake Dimitri Ramon - Jaguar

    Ik glimlach een beetje. Ik ben blij dat Yfory en Lewis het al beter met elkaar kunnen vinden, ookal komt dat door wat ze meemaken. Op een gegeven moment zegt Yfory: 'Nou, dat je me geen... Ehm... Hoer noemt en me... Steunt.' Ik heb het hele gesprek naar hun geluisterd zonder iets te zeggen, maar nu... 'Wie jou een hoer noemt is gek! Jij bent alles behalve een hoer!'


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Werewolves schreef:
    (...)

    [Oké. Weet je waar de rollentopic is?]


    {jup XD}


    welkome to my garden of fantasy

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly

    "Nou, dat je me geen... Ehm... Hoer noemt en me... Steunt," bracht ze moeizaam uit. Was dat niet vanzelfsprekend dan? "En wat ik bedoel... Ik kan hem niet haten."
    Ik knikte. Ik had hetzelfde probleem. Hoe hard ik het ook probeerde, ik kon mijn vader niet haten. Hij was tenslotte mijn vader.
    "Wie jou een hoer noemt is gek! Jij bent alles behalve een hoer!" bracht Jake uit.
    Ik knikte instemmend en probeerde een antwoord te verzinnen. Iets dieps dat haar misschien tot nadenken kon zetten. "Yfory, je hoeft hem niet te haten. Je hoeft er alleen maar voor te zorgen dat..." Ik stopte om even na te denken. "Je niet meer naar hem terug gaat, want dan doet hij het gewoon opnieuw."
    Ik kon niet geloven dat je zo respectloos met meisje kon omgaan. Wat voor bitches ze ook waren, dan nog deed je zoiets niet.
    Yfory legde zich neer en ik kon zien dat ze het moeilijk had. Ik keek even bedrukt. Ik was hier slecht in. Wat moest ik nu doen?
    Niet huilen, niet huilen, herhaalden de woorden zich in mijn hoofd. Zachtjes plofte ik met mijn enorme lichaam - in vergelijking met dat van Yfory - neer en bestuurde haar kop, niet wetend wat te zeggen.
    Daarna keek ik even naar Jake, in de hoop dat hij ook wat zou zeggen zodat er geen gênante stilte zou vallen.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Jake Dimitri Robusto - Jaguar

    "Yfory, je hoeft hem niet te haten. Je hoeft er alleen maar voor te zorgen dat..." Lewis stopt even met praten en zegt dan: "Je niet meer naar hem terug gaat, want dan doet hij het gewoon opnieuw."
    Yfory legt zich neer en ik koan zien dat ze het moeilijk heeft. Lewis kijkt even bedrukt.
    Zachtjes ploft hij neer. Dan kijkt hij naar mij. Blijkbaar wilt hij dat ik wat zeg.
    "Ik begrijp best dat je hem niet kan haten. Maar Lewis heeft gelijk. Hij zal weer hetzelfde met je doen als je terug gaat. Ik wil niet dat hij je iets aandoet. Denk goed na voordat je beslist wat je gaat doen. Wat je ook beslist, ik zal ervoor je zijn." Ik kijk haar aan.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    {klaar :3}


    welkome to my garden of fantasy

    annickemiek schreef:
    {klaar :3}


    [Oké.]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    {sorry, ik kan vanavond niet posten. ik doe het morgen XD}


    welkome to my garden of fantasy

    annickemiek schreef:
    {sorry, ik kan vanavond niet posten. ik doe het morgen XD}


    [Oké, is goed.]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Yfory Seren ~ Dingo

    Ze hadden gelijk. Ze hadden verdomme gelijk.
    Ik zuchtte trillerig. De tranen begonnen te prikken achter mijn ogen. Ik kroop wat dichter tegen Lewis aan. Dat voelde... Veilig. Zoals ik me vroeger voelde bij...
    Een snik ontsnapte uit mijn mond. Ik verborg mijn gezicht tussen mijn poten. Ik vond het altijd beschamend om te huilen. Mijn schouders schokten licht op en neer, tranen stroomden over mijn wangen. Vroeger was ik niet zo. Jaimes had me gebroken, letterlijk en figuurlijk. Aan de andere kant, zij hadden het ook zwaar. Ik bedoel...
    'Fuck. Ik ben een drama queen' zei ik door mijn tranen heen.
    Ik veegde mijn tranen weg aan mijn poten. Ik schaamde me zo. Aan de andere kant... Ik zou me nooit erger kunnen schamen dan de tijd met Jaimes. Nooit.


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly

    Schrikachtig schoot ik naar achteren en mijn lichaam spande zich aan toen ze dicht tegen me aankroop. Onwennig keek ik haar aan, terwijl ik "Sorry," mompelde. Ik was niet goed als het op fysiek contact toekwam. Ik had de neiging om elke keer terug te dijnzen als iemand me aanraakte.
    Ik slikte de krop in mijn keel weg en keek nog even hulpeloos naar Jake. Het was moeilijk om haar te troosten als beer. Zeker aangezien ik zo groot was in vergelijking met haar.
    Voorzichtig hief ik een poot op, om er moeilijk mee door haar vacht te gaan. Ik snapte wel dat ze warmte en genegenheid zocht. Ik was hier gewoon niet klaar voor. De reflex om terug te trekken zou ik waarschijnlijk niet kwijtraken en ik kon het niet aan om onaangekondigd aangeraakt te worden.
    "Fuck, ik ben een Drama queen..." snikte Yfory.
    Ik stond nog altijd te trillen op mijn poten, met een enorm schuldgevoel.
    "Ik eh," begon ik zachtjes. "Dat ben je niet. Je hebt het recht om te huilen, na alles wat hij je heeft aangedaan. Je bent te lang te sterk geweest."
    Ongemakkelijk bleef ik rechtstaan. Het knaagde aan me dat ik er niet voor haar kon zijn zoals ik dat wilde, maar ik kon het gewoon niet.

    [ bericht aangepast op 17 jan 2013 - 21:35 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Yfory Seren ~ Dingo

    Ik nam het Lewis niet kwalijk. Ik bedoel, ik had zijn verhaal gehoord en... Nou... Zijn gedrag was te verklaren.
    'Ik eh' begon Lewis zachtjes.
    'Dat ben je niet. Je hebt het recht om te huilen, na alles wat hij je heeft aangedaan. Je bent te lang te sterk geweest' zei hij uiteindelijk.
    Ik stopte langzaamaan met huilen.
    'En jullie dan? Jullie hebben dingen meegemaakt... God, ik voel me schuldig dat ik gehuild heb. Jullie zijn ook door dingen heengegaan...' zei ik zacht.
    Ik vond het wel lief, hoe Lewis toch geprobeert had om mij te troosten. Bibberig ging ik overeind zitten. De sneeuw begon steeds harder te vallen. Ik haalde mijn neus op. Dat huilen had wel opgelucht, zeg.


    I will keep watch.

    {zou ik miss een samenvatting mogen?}
    Louize Moonsroot
    ‘De moordenaar sloop door de kamer. Hij hief zijn mes achter het nietsvermoedende slachtoffer. Hij twijfelde een fractie van een seconde. Toen liet hij het mes de lucht doorklieven en …’ de deur van mijn kamer ging open. Ik zuchtte en legde het opzij.
    ‘’wat nu weer?’’ vroeg ik geïrriteerd. ‘’miauw’’ mijn kat was de kamer doorgelopen en stond nu voor de balkondeur te wachten. Ik glimlachte en gaf mijn kat een aaitje. Ik deed de deur open en mijn kat glipte naar buiten. Zelf ging ik ook buiten staan en zoog de frisse lucht mijn longen binnen. Beneden zitten wat jongens buitenspelen. Ik ga weer naar binnen. Daar ruik ik een ranzige geur. ‘’brand!’’ gil ik en ik ren naar de keuken. Daar word de brand lucht minder. Ik volg mijn neus en kom bij de gang terecht uit de kieren van de deur komen wolken zwarte dikke rook vandaan. Twijfelend doe ik een stap achteruit. Angst vreet mij van binnenuit op. De rook word me te veel en ik ren naar het balkon. Uit de kamer van het balkon naast mij komen enorme zwarte rookpluimen vandaan. Mijn kat ruikt het gevaar en spring soepel over naar het balkon aan de andere kant van mij. Een angstige grom ontsnapt uit mijn keel. Ik had het balkonraam dichtgedaan en achter was de kamer nu bijna helemaal gevuld met rook. Ik keek naar het volgende balkon. Voor mij was dat veels te ver weg. Misschien kon ik me laten zakken tot het balkon onder mij. Ik klom op de reling. Nog wat angstig gepiep komt uit mijn keel. De reling wiebelt en opeens breekt hij af. Ik gil het uit, maar het lijkt eerder op een rare langgerekte ‘miauw’ op dat moment haakt mijn hand achter een balkon en kom ik met een veel zachter plofje dan ik had verwacht neer op het balkon eronder. Ik kijk naar het raam en schrik me rot. Een angstig jachtluipaard staart me in de ogen. Dan in een reflex spring ik van het balkon af, en stuif het park in.


    welkome to my garden of fantasy

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly

    "En jullie dan? Jullie hebben dingen meegemaakt... God, ik voel me schuldig dat ik gehuild heb. Jullie zijn ook door dingen heengegaan." Ze stond bibberend recht.
    Een klein glimlachje speelde op mijn lippen. Voor jongens was het anders, huilen in het openbaar was not done. Bij een meisje maakte het hun kwetsbaar, iets wat machoboys zoals mij aantrok omdat we iemand wilden die we konden beschermen.
    Ik ging naast haar zitten en sloeg terughouden mijn poot om haar heen, nog steeds onwennig. Ik wilde gewoon meer mijn best doen om haar te troosten.
    "Het is vreemd," begon ik. Ik keek Jake en Yfory een voor een aan. "Hoe ik jullie nog maar een paar uur ken en jullie nu al volledig vertrouw."

    [ bericht aangepast op 18 jan 2013 - 17:57 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov