• We must survive.



    Honderden jaren geleden konden mensen al veranderen in dieren. De leider kon merken of er weer iemand was veranderd en de leider zocht diegene dan op. Als je ervoor koos om met de roedelleider mee te gaan, kon je niet meer terug. Anders werd je gedood door of iemand uit de roedel, de roedelleider, of door de magie die in je voort leeft. Je gaat sowieso dood door de magie als je niet meegaat, je moet alle opdrachten doen om te blijven leven, als je de opdrachten overleeft. Je mocht in die tijd alleen blijven leven, als shape-shifter, als je een paar opdrachten overleefden. De eerste dag dat je in een dier bent verandert word je onderzocht. Je mag geen ziektes hebben, of zwakke botten. Als de roeddeleider denkt dat je de opdrachten overleeft, moet je een eed opzeggen samen met de roeddeleider. Degene waarvan de roeddeleider denkt dat diegene het niet overleeft, met die persoon zegt hij geen eed op. De eerste opdracht is je eerste nacht als dier overleven, je word dan door iemand getest op je snelheid, je tactiek en je sterkte. De tweede opdracht is een tocht van tweehonderd kilometer in een nacht overleven. De derde opdracht is je eerste jacht overleven. Je moet laten zien dat je goed kan jagen. De vierde opdracht is de eerste winter overleven, in de winter is het super koud en er is weinig prooi om op te jagen. Er zijn nog meer opdrachten, maar die worden pas gegeven als je de eerste vier opdrachten hebt overleefd. 's Nachts moet je in dier-vorm zijn, maar overdag mocht je mens zijn. Bij de opdrachten moest je natuurlijk wel in dier-vorm zijn. Als het voorbij is mag je weer als mens door leven, maar de meeste mensen zijn zo gehecht aan elkaar geworden dat ze in diervorm blijven en een roedel vormen. Dat is nu ook zo.

    Alle shape-shifters wonen bij elkaar in een roedel en alle dieren zijn roofdieren. Ze moeten de eerste keer veranderen door een heftige emotie. Denk maar aan Twilight. Maar nu kun je alle emoties gebruiken. In dier-vorm kun je praten, maar de eerste keer dat je verandert kun je dat niet. Je moet de eerste keer dat je wilt praten je best doen, maar als je gewent bent te praten in dier-vorm gaat het praten makkelijker. Je kunt het als je wilt ook iets naar de persoon, tegen wie je iets wil zeggen, denken. Maar dat is moeilijker dan praten. Je kunt je gedachten naar een persoon sturen, of meerdere. Maar je moet wel je best doen, want anders kan iedereen het horen. Je kunt in een dier veranderen met je kleren aan, maar dat is moeilijk. Je kunt dan ook weer terug veranderen met je kleren aan, als je het eenmaal onder de knie hebt is het makkelijk.


    Meisjes 5/6 :

    - Aria Maya Angels - Coockies - Wolf
    - Melony “Mel” Christabella Garcia - Rider - Zwarte Panter
    - Ruby Mary Evans - Flitwick - Vos
    - Yfory Seren - Vegangirl - Dingo
    - Amy Moon Duinhoven - blackunicorn - Bunzing
    - Louize Moonsroot - annickemiek - Jachtluipaard


    Jongens: 4/6

    - Jeffrey Tristan Winter - Eluveitie - Jachtluipaard
    - Max Owens - Morrowind - Lynx
    - Lewis Ellsmor - Morrowind - Grizzly beer
    - Jake Dimitri Robusto - Werewolves - Jaguar
    - Kane Lewis Daniels - MindBreaker - Wolf
    -


    Roederlleider: Ramon Trevegg Smith - Werewolves - Leeuw


    Invul-ding-lijst:

    Naam:
    Dieren:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:

    Regels:

    - Er geldt een minimum van 7 regels.
    - 16+ is toegestaan, maar houdt het uiteraard netjes
    - Probeer minstens 1 post per week te schrijven
    - Reservering vervalt na 4 dagen
    - Powerplay is niet toegestaan
    - Geen perfecte personages, die bestaan niet
    - Let op spelling en interpunctie
    - Naamsveranderingen doorgeven
    - Als je even niet kan schrijven moet je dat even melden met de reden waarom je even niet kunt schrijven.
    - Geen ruzie.
    - Ik maak als enigste de topics aan.



    Voor de zekerheid alvast:

    TOPIC 2

    [ bericht aangepast op 20 jan 2013 - 15:51 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Yfory Seren ~ Dingo

    'Oké, goed. Jullie moeten even wachten tot ik terug ben. Dan leg ik jullie uit hoe jullie terug moeten veranderen' zei Ramon.
    Hij zei nog wat tegen een ander mens-dier-wezen en rende weg.
    Fuck. Terugveranderen? Met kleding mag ik hopen! Ik was eigenlijk wel benieuwd hoe iedereen er uit zou zien, gewoon... Dat is normaal, toch? Nou ja, ik was ook niet normaal. Nee, ik veranderde in een dingo en ik was een slachtoffer van een loverboy, dat is übernormaal.
    Ik keek naar Lewis en Jake. Ze hadden gepraat. Wie was ik om ze af te luisteren?
    'Als Aslan ons niet terugveranderd zonder kleding, gaat hij eraan' zei ik grommend.
    Ik had altijd van Narnia gehouden, dus ik wist niet waarom ik de arrogante leeuw naar de beste leeuw aller tijde genoemd had. Nou ja, zoals ik al zei: Ik was raar. Maar iedereen had wel iets raars, toch?

    [ bericht aangepast op 14 jan 2013 - 17:37 ]


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmore ~ Grizzly

    "Godverdomme!" riep ik gefrustreerd toen Ramon wegliep. Ik draaide me om naar Yfory, omdat Jake verdwenen was. "Hij gaat er gewoon weer vandoor!"
    "Als Aslan ons niet terug veranderd zonder kleding, gaat hij eraan," gromde de kleine Dingo naast me.
    Het was ook te goedgelovig van mij om te denken dat hij direct zou zeggen hoe we terug moesten veranderen.
    Met mijn voet trapte ik hard op de grond. Dacht hij nu echt dat ik een eindeloze bron van geduld was? Want dan had hij het mooi mis. Ik werd dit beu, kotsbeu.
    Voor ik het zelf door had, had een harde brul mijn lippen verlaten en zakte ik in elkaar toen ik er een steek door mijn ribbenkast trok.
    “Fuck this shit,” snoof ik.

    Max Owens ~ Lynx

    Ik zag meteen dat Aria het niet eens was met de eed, of er in ieder geval ook niet veel zin in had. Ik kon haar niet anders dan gelijk geven, ik begon het ook aardig beu te worden.
    Met mijn poten krabde ik kuiltjes in de modder.
    Een zwarte panter was uit de boom gesprongen en ik voelde mijn eigen poten jeuken. Ik had ook wel zin om te klimmen, net zoals ik vroeger altijd deed in de kersenbomen van mijn vader. In de zomer klom ik er altijd in. Ik kon het boomsap nog onder mijn handen voelen plakken. De smurrie maakte altijd vlekken op mijn kleren die er niet meer uit gingen. En altijd als mijn vader kersen ging plukken, klom ik in de boom om vanaf een goede tak kersen op te peuzelen.
    Een klein zuchtje verliet mijn lippen. De eed was afgelegd, ik kon niet meer terug en ik zat hier zo goed als vast zonder mijn zusje. Hopelijk was ze thuis, hopelijk had ze al gegeten en hopelijk lag ze al te slapen. Maar dat betwijfelde ik. Ze zou waarschijnlijk wel alleen thuis raken, maar de rest kon ze niet zonder tussen persoon.

    [ bericht aangepast op 14 jan 2013 - 17:47 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Yfory Seren ~ Dingo

    'Godverdomme! Hij gaat er gewoon weer vandoor!' riep Lewis uit.
    Wow, Koda ging door het lint. Hij plofte neer na een enorme brul. Ik ging naast hem liggen.
    'Fuck this shit' snoof hij.
    Ik moest toegeven, ik was het met hem eens. Maar mijn woede... Bleef laag, wat me verbaasde.
    'Hey, Lew. Rustig man. Het komt goed' zei ik geruststellend.
    Ik legde mijn poot op de zijne. Opeens besefte ik wat ik deed en trok de poot weg. Langzaam, welliswaar. Wauw, dit was ongemakkelijk. Ik keek in het rond. Ik had geen zin en langzaamaan ook geen energie om iets te doen. Ik had nergens zin in.

    [ bericht aangepast op 14 jan 2013 - 20:34 ]


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly

    “Hey, Lew. Rustig man. Het komt goed.” Yfory legde haar poot even op de mijne, maar haalde die er weer af toen ze door kreeg wat ze deed. Te snel naar mijn mening. Ergens vond ik het wel schattig, die mini poot op mijn reuzen beren poot. Maar dat ging ik haar niet vertellen.
    Mijn ogen leken genageld te zijn aan de korrelige grond en ik kreeg moeite met ademhalen omdat ik zo op mijn buik lag, dus ik draaide me op mijn zij.
    “Ik weet niet meer wat ik wel.” Mijn borstkas bewoog zwaar op en neer, terwijl de steken er nog steeds door trokken. Niet leek te helpen, welke houding ik ook aan nam. “Ik wil dat het stopt. Oké, ik weet wel wat ik wel, maar…” Ik zuchtte. Ik was gewoon zo besluiteloos. “Ik wil gewoon terug naar mijn leven voordat deze ellende allemaal tot stand kwam.”
    Zij – en Jake – was de enige waar ik mijn verhaal tegen kwijt kon en nu ik het had verteld, bleef het me najagen. Zelfs nu ik niet eens in de buurt van het huis was.

    [ bericht aangepast op 14 jan 2013 - 18:02 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Vegangirl schreef:
    Yfory Seren ~ Dingo

    'Godverdomme! Hij gaat er gewoon weer vandoor!' riep Lewis uit.
    Wow, Koda ging door het lint. Hij plofte neer na een enorme brul. Ik ging naast hem liggen.
    'Fuck this shit' snoof hij.
    Ik moest toegeven, ik was het met hem eens. Maar mijn woede... Bleef laag, wat me verbaasde.
    'Hey, Lew. Rustig man. Het komt goed' zei ik geruststellend.
    Ik legde mijn poot op de zijne. Opeens besefte ik wat ik deed en trok de poot weg. Langzaam, welliswaar. Wauw, dit was ongemakkelijk. Ik keek naar een zwarte panter die in een boom zat. Dingo's konden volgens mij wel klimmen, maar ik had daar geen zin in. Ik had nergens zin in.


    (Ze was er al uitgesprongen hoor, om de eed op te zeggen)


    Happy Birthday my Potter!

    Jake Dimitri Robusto - Jaguar

    Ik kijk naar Yfory en Lewis. Zo te zien is Lewis nogal boos dat Ramon weg is gegaan. Nou ja, Ramon is ook niet een van de geweldigste dier-mens. Ik zucht en doe mijn ogen dicht. Het liefst zou ik nu gaan slapen, maar dat kan ik maar beter niet doen.

    [ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 16:12 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Rider schreef:
    (...)

    (Ze was er al uitgesprongen hoor, om de eed op te zeggen)


    { Woooopsss... Sorry :$ Al verbeterd ^^ }


    I will keep watch.

    Yfory Seren ~ Dingo

    'Ik weet niet meer wat ik wil' zei Lewis.
    Ik zag dat hij pijn had. Hij lag op zijn zij. Hij had dus ergens pijn. Ik herhaalde biologie in mijn hoofd.
    'Ik wil dat het stopt. Oké, ik weet wel wat ik wil, maar... Ik wil gewoon terug naar mijn leven voordat deze ellende allemaal tot stand kwam' zei Lewis en hij zuchtte.
    Tranen prikten in mijn ogen. Ik kende het gevoel. Ik keek om me heen. Niemand, alleen Jake. Misschien zou hij het nog wel horen.
    'Luister, Lewis. Ik ken het gevoel als geen ander' zei ik zacht.
    De brok in mijn keel werd steeds groter.
    'Ik ontmoette Jaimes, een jongen met wie ik het goed kon vinden, een paar jaar terug. Hij was lief, sociaal... En we werden al snel meer dan vrienden. We hadden een goede relatie, tenminste, dat vond ik. Ik had het niet door. Ik had niets door'
    Ik haalde even adem. Dit viel moeilijker te vertellen dan gedacht.
    'Na een paar weken, of maanden, nam hij me mee naar zijn huis. Hij zat aan me. Hij wilde meer van me. Ik ging met hem mee in het spel, het spel dat ik verloor. Jaimes huilde vaker, nep natuurlijk, zodat ik me schuldig zou voelen en met anderen naar bed zou gaan, zodat hij geld kon verdienen. Ik heb vaker geneukt met zijn vrienden dan met hem'
    Ik huiverde. De rilling trok over mijn rug.
    'Jaimes was - is - een loverboy. Een paar weken terug wist ik te ontsnappen. Ik rende over straat met een laken over mijn lingerie heen omgeslagen en ik ging naar huis. Mijn huis. Toen ik daar aankwam, scholden ze me uit voor de meest erge dingen. Ik was niet zwanger, ben ik nog steeds niet, maar... Ze wilden me niet meer. Ze duwden me het huis uit met mijn schoolboeken, mijn knuffel en één setje kleding en deden de deur achter me op slot'
    Ik slikte.
    'Ik heb twee weken lang op straat moeten slapen. Ik werd gepest, want Jaimes kwam bij mij op school. Hij bedreigt me nog steeds. Mijn lerares Filosofie die geschoold is volgens diverse vakken heeft me opgevangen. Maar Jaimes heeft me zowel mentaal als fysiek pijn gedaan'
    Ik keek of ik het litteken kon ontdekken door mijn vacht heen. Ja, daar was er een. Ik liet het litteken aan Lewis zien. Het was een lang litteken, rond mijn pols. Nog steeds duidelijk te zien, ook nog in deze transformatie.
    'Luister, Lewis. We hebben niet hetzelfde meegemaakt, maar ik weet wat je voelt. Ik weet dat het je achterna zit, hoeveel pijn het doet elke minuut, elke seconde van de dag. Weet dat ik achter je sta en dat je altijd bij me terecht kan'
    Ik trok mijn poot langzaam weer weg en keek Lewis aan.
    'Oh, en... Als je recht op gaat zitten, heb je minder pijn' zei ik zacht.
    Ik trilde. Ik bleef liggen en ik liet mijn hoofd op mijn poten hangen. Tranen stroomden over mijn wangen. Ik verborg mijn gezicht in mijn poten. Ik was blij en opgelucht dat het eruit was, maar het deed ongelooflijk veel pijn.


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmor - Grizzly

    Haar verhaal was aangrijpend. Ik ging, zoals ze me aangeraden had, rechtzitten en begroef mijn snuit zachtjes in haar vacht, aangezien ik haar zou pletten, moest ik haar proberen te knuffelen.
    "Yfory..." Ik wist niet of ik dit moest zeggen, of ze dan een verkeerd beeld van me zou krijgen of niet. "Als je nog een slaapplek zoekt kan je altijd bij mij in de schuur komen. Het is nog steeds koud, maar je hebt een deken, een bed en een warmwaterkruik."
    Al mijn spullen van mijn kamer stonden in de houten schuur waar ik nu sliep. Mijn bed was al aangewreten door muizen, maar ik had niets beter en het was in ieder geval beten dan buiten op een bankje.
    Ik wist niet of Jake bij hem thuis binnen mocht, maar ik veronderstelde van wel. Maar ik draaide me toch in zijn richting. "Jij ook."
    Met moeite pasten we wel met z'n drieën in mijn eenpersoonbed. En ik had nog een eenpersoonszetel. Wie of wat er allemaal in mijn schuur kwam, zou mijn ouders een worst wezen.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Yfory Seren ~ Dingo

    Ik glimlachte triest.
    'Dankje, Lewis' zei ik.
    Hij was aardig. Tenminste, nu.
    'Lewis, jij kan ook, als ze het toestaat, samen met Jake bij mevrouw Lyna komen wonen. Als je dat wilt' zei ik met een kleine glimlach.
    De mevrouw zou het niet erg vinden, en hé. Ze zijn aardig.

    {Sorry, moet slapen en ik typ dit op de IPod, so: een beetje kort dit keer :$}


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmore - Grizzly

    Het leek een erg aanlokkelijk aanbod om bij mevrouw Lydinges te gaan slapen, maar ik zat haar op haar dak door mijn problemen tegen haar te vertellen, dus dit was al genoeg.
    "Nee, maar toch bedankt," zei ik zachtjes. Ze dacht waarschijnlijk dat ik een zak was, dat kon ik zien op de manier hoe ze naar me keek. Ik was ook een zak, aan de buitenkant. Maar ik ging veel respectvoller om met meisjes dan die ene Jaimes. Zijn naam had ik wel al eens de rondte horen doen op school. Geruchten, die ik zoals altijd niet geloofde. Maar nu bleek er toch een kern van waarheid in te zitten. Op Yfory kon ik anders geen gezicht plakken. Haar naam zei me niets, andere namen uit deze groep weer wel. Ik kende veel mensen, vooral van ziens dan en babbelde ook met veel mensen. Maar dat betekende niet dat ik ze allemaal mocht. Volgens mij had ik zelfs een keer met hem gepraat, tenzij er nog andere Jamessen op school rondwaggelden. In ieder geval was hij alles behalve een kerel die ik mocht.

    [ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 7:41 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Yfory Seren ~ Dingo

    Ik knikte.
    'Oké. Maar weet wel dat de deuren altijd voor jou - en Jake - openstaan' zei ik met een kleine glimlach.
    Ik begon met de seconde te denken dat hij... Aardig was. Hij had me tenminste geen hoer genoemd, zoals mijn familie dat had gedaan. Dat stemde me eigenlijk al gerust. Ik snapte het eigenlijk niet. Hij noemde me niet zoals mijn familie... Moest het niet eigenlijk andersom zijn? Nou ja, ik was al blij genoeg dat hij aardiger was dan ik me had voorgesteld.
    Het sneeuwde licht. Het bleef niet echt liggen, helaas. Ik had altijd al van sneeuw gehouden. Om de een of andere reden had ik het vanbinnen altijd warmer, voelde ik me gewenst, door maar zo'n klein beetje sneeuw. Nu had ik geen sneeuw meer nodig. Jake en Lewis wilden me hopelijk niet weghebben. Ik bedoel, als ze dat zouden zeggen... Ik wilde er niet eens aan twijfelen. Ik had het gevoel dat ik eindelijk vrienden had. En daar was ik al blij genoeg mee.


    I will keep watch.

    Jake Dimitri Ramon - Jaguar

    'Yfory...' Zegt Lewis 'Als je nog een slaapplek zoekt kan je altijd bij mij in de schuur komen. Het is nog steeds koud, maar je hebt een deken, een bed en een warmwaterkruik.'
    Dan draait hij zich in mijn richting. 'Jij ook.' Een beetje verbaasd kijk ik naar hem. Niemand had me ooit zoiets aardigs aangeboden. Ze praten nog even verder.
    'Oké. Maar weet wel dat de deuren altijd voor jou - en Jake - openstaan' Zegt Yfory. Mijn mond valt bijna open van verbazing. Zachtjes sta ik op en loop naar hun toe. 'Dank jullie wel. En tja als jullie slaapplek nodig hebben kan ik jullie altijd nog naar binnen smokkelen....' Ik aarzel even en zeg dan. 'Maar als de opdrachten gedaan zijn ga ik waarschijnlijk niet naar huis. Ramon heeft gezegt dat je hier mocht blijven na de oprachten. Ik wil hier blijven.' Ik kijk ze allebei aan en ga liggen. Ik leg mijn hoofd op mijn poten en kijk naar ze omhoog, de pijn in mijn zij negerend.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly

    “Oké. Maar weet wel dat de deuren altijd voor jou - en Jake – openstaan.” Yfory glimlachte er zelfs een beetje bij, waardoor ik waarschijnlijk aan het blozen geslagen zou zijn als ik nu een mens was.
    “Dank jullie wel. En tja als jullie slaapplek nodig hebben kan ik jullie altijd nog naar binnen smokkelen...” klonk het opeens. Jake kwam op muizen voeten op ons af. De kussentjes onder zijn poten zorgden ervoor dat hij bijna onhoorbaar was en hij je gemakkelijk kon laten schrikken. “Maar als de opdrachten gedaan zijn ga ik waarschijnlijk niet naar huis. Ramon heeft gezegd dat je hier mocht blijven na de opdrachten. Ik wil hier blijven.”
    Ik zag mijn hoop weer als sneeuw voor de zon wegvagen. “Dus je wilt zeggen dat we tussen de opdrachten door niet naar huis kunnen en niet naar school moeten?”
    Dat laatste zag ik als een voordeel. Niet naar school vond ik altijd leuk meegenomen, al zou ik me voor zo’n lange tijd wel zorgen gaan maken over mijn toekomst.
    Sneeuwvlokjes dwarrelden naar beneden en bleven in mijn vacht hangen, terwijl ze gevaarlijk op de haren wiegden elke keer als ik bewoog. Daarna smolten ze.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Jake Dimitri Robusto - Jaguar

    “Dus je wilt zeggen dat we tussen de opdrachten door niet naar huis kunnen en niet naar school moeten?” Vraagt Lewis. Blijkbaar vindt hij dat niet zo leuk. Ik knik. "Volgens mij wel. Misschien moet je het even aan Ramon navragen." Ik kijk hem aan. Het gaat ondertussen wat harder sneeuwen.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki