• We must survive.



    Honderden jaren geleden konden mensen al veranderen in dieren. De leider kon merken of er weer iemand was veranderd en de leider zocht diegene dan op. Als je ervoor koos om met de roedelleider mee te gaan, kon je niet meer terug. Anders werd je gedood door of iemand uit de roedel, de roedelleider, of door de magie die in je voort leeft. Je gaat sowieso dood door de magie als je niet meegaat, je moet alle opdrachten doen om te blijven leven, als je de opdrachten overleeft. Je mocht in die tijd alleen blijven leven, als shape-shifter, als je een paar opdrachten overleefden. De eerste dag dat je in een dier bent verandert word je onderzocht. Je mag geen ziektes hebben, of zwakke botten. Als de roeddeleider denkt dat je de opdrachten overleeft, moet je een eed opzeggen samen met de roeddeleider. Degene waarvan de roeddeleider denkt dat diegene het niet overleeft, met die persoon zegt hij geen eed op. De eerste opdracht is je eerste nacht als dier overleven, je word dan door iemand getest op je snelheid, je tactiek en je sterkte. De tweede opdracht is een tocht van tweehonderd kilometer in een nacht overleven. De derde opdracht is je eerste jacht overleven. Je moet laten zien dat je goed kan jagen. De vierde opdracht is de eerste winter overleven, in de winter is het super koud en er is weinig prooi om op te jagen. Er zijn nog meer opdrachten, maar die worden pas gegeven als je de eerste vier opdrachten hebt overleefd. 's Nachts moet je in dier-vorm zijn, maar overdag mocht je mens zijn. Bij de opdrachten moest je natuurlijk wel in dier-vorm zijn. Als het voorbij is mag je weer als mens door leven, maar de meeste mensen zijn zo gehecht aan elkaar geworden dat ze in diervorm blijven en een roedel vormen. Dat is nu ook zo.

    Alle shape-shifters wonen bij elkaar in een roedel en alle dieren zijn roofdieren. Ze moeten de eerste keer veranderen door een heftige emotie. Denk maar aan Twilight. Maar nu kun je alle emoties gebruiken. In dier-vorm kun je praten, maar de eerste keer dat je verandert kun je dat niet. Je moet de eerste keer dat je wilt praten je best doen, maar als je gewent bent te praten in dier-vorm gaat het praten makkelijker. Je kunt het als je wilt ook iets naar de persoon, tegen wie je iets wil zeggen, denken. Maar dat is moeilijker dan praten. Je kunt je gedachten naar een persoon sturen, of meerdere. Maar je moet wel je best doen, want anders kan iedereen het horen. Je kunt in een dier veranderen met je kleren aan, maar dat is moeilijk. Je kunt dan ook weer terug veranderen met je kleren aan, als je het eenmaal onder de knie hebt is het makkelijk.


    Meisjes 5/6 :

    - Aria Maya Angels - Coockies - Wolf
    - Melony “Mel” Christabella Garcia - Rider - Zwarte Panter
    - Ruby Mary Evans - Flitwick - Vos
    - Yfory Seren - Vegangirl - Dingo
    - Amy Moon Duinhoven - blackunicorn - Bunzing
    - Louize Moonsroot - annickemiek - Jachtluipaard


    Jongens: 4/6

    - Jeffrey Tristan Winter - Eluveitie - Jachtluipaard
    - Max Owens - Morrowind - Lynx
    - Lewis Ellsmor - Morrowind - Grizzly beer
    - Jake Dimitri Robusto - Werewolves - Jaguar
    - Kane Lewis Daniels - MindBreaker - Wolf
    -


    Roederlleider: Ramon Trevegg Smith - Werewolves - Leeuw


    Invul-ding-lijst:

    Naam:
    Dieren:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:

    Regels:

    - Er geldt een minimum van 7 regels.
    - 16+ is toegestaan, maar houdt het uiteraard netjes
    - Probeer minstens 1 post per week te schrijven
    - Reservering vervalt na 4 dagen
    - Powerplay is niet toegestaan
    - Geen perfecte personages, die bestaan niet
    - Let op spelling en interpunctie
    - Naamsveranderingen doorgeven
    - Als je even niet kan schrijven moet je dat even melden met de reden waarom je even niet kunt schrijven.
    - Geen ruzie.
    - Ik maak als enigste de topics aan.



    Voor de zekerheid alvast:

    TOPIC 2

    [ bericht aangepast op 20 jan 2013 - 15:51 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    [Dankje (: ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Yfory Seren ~ Dingo

    Lewis gaf me een zachte duw. Verdomme. Geïrriteerd keek ik hem aan. Stik maar in die vlieg, lul. Aan de andere kant... Ik zuchtte. Hoe graag ik hem ook wilde haten, echt hard haten... Ik kon het niet. Wat in de wereld was er mis met me? Jake ging eindelijk langzamer.
    'Omsingelen hoeft niet meer' zei ik in mijn gedachten tegen Lewis.
    Jake liet zich op de grond vallen. Ik liep naar hem toe, zodat ik voor hem stond. Ik zag een traan op zijn wang. Ik zuchtte pijnlijk. Ik ging voor hem liggen, zodat we op dezelfde ooghoogte zaten.
    'Jake... Wat is er?' vroeg ik voorzichtig.
    Hij zag er zo verdrietig uit, dat ik er een brok van in mijn keel kreeg. Ik wist niet hoe hij zich voelde of wat er aan de hand was, maar ik wist hoe ellendig het voelde om in de steek gelaten te worden. Dat niemand om je gaf. Verstoten, alleen, reddeloos verloren. Ik legde mijn poot op de zijne. Ik wilde zo graag zeggen: "Het komt wel goed", maar... Misschien kón ik wel niets goedpraten. Ik kon wel wat proberen...
    'We zijn er voor je, Jake. Echt waar' zei ik met een vertrouwelijke glimlach.
    Hopelijk zou hij ons vertrouwen. Dat deden wij ook al eigenlijk niet, maar toch... We zouden wel moeten.


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmore - Grizzly

    “Omsingelen hoeft niet meer.” Abrupt stopte ik met rennen en liep net zoals Yfory naar het hoopje wat Jake moest voorstellen.
    Ik ging zachtjes naast hem liggen en probeerde met mijn ogen hem aan te kijken. Zachtjes tikte ik hem aan met mijn poot. De traan die over zijn wang liep liet me niet onaangeraakt, maar ik zei er niets van.
    “Jake… Wat is er?” klonk het voorzichtig. “We zijn er voor je, Jake. Echt waar.”
    Ik knikte zachtjes, om haar woorden kracht te geven, niet wetend wat te zeggen. Ik wou dat ik wist hoe ik terug moest veranderen, dit ging niet lukken als beer. Het enige wat ik hem kon geven was een bear hug – ja, jongens knuffelden ook als ze het moeilijk hadden – waarvan ik niet zeker was of hij die wel wilde aangezien hij zo klein en mager was en ik een grote dikke beer.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Jake Dimitri Robusto - Jaguar

    Yfory loopt naar me toe en gaat voor me staan. Als ze de traan op mijn wang ziet zucht ze en gaat ze voor me liggen zodat we opdezelfde ooghoogte zitten. Snel veeg ik de traan weg in mijn vacht. Nu zie ik er in haar ogen zeker uit als een watje, ik kan ook helemaal niks! 'Jake... Wat is er?' Vraagt ze voorzichtig. Ik kijk haar aan. Ze heeft best mooie ogen. Als ik merk dat ik een tijdje in haar ogen aan het kijken ben knipper ik in met mijn ogen en kijk haar normaal aan.
    Ze legt haar poot op de mijne. Ik haal hem niet weg, het is eigenlijk best fijn. Het voelt vertrouwd. 'We zijn er voor je, Jake. Echt waar.' Zegt ze met een glimlach. Ik zie grizzly knikken. Ik aarzel. Hoelang ken ik ze nu? Een uur? Twee uur? Nou ja, iniedergeval niet lang. Maar toch voelt ze vertrouwt aan. Ik kuch even en zeg: 'Ik ben er ook voor jullie. Ik wil jullie,' zeg ik met mijn hoofd wijzend naar haar en grizzly. 'wel vertellen wat er aan de hand is. Maar willen jullie me niet anders gaan bekijken als ik het verteld heb?' Ik krijg een brok in mijn kil.

    [ bericht aangepast op 7 jan 2013 - 20:35 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Yfory Seren ~ Dingo

    Hij keek me aan. Een tijdlang keken we in elkaars ogen. Het voelde... Prettig. Hij knipperde met zijn ogen en keek me daarna normaal aan. Ik vond het best wel jammer dat... Ach, laat ook maar.
    Lewis knikte. Grmbl. Nu veranderden mijn gevoelens al voor twee dier-mens-wezens. Super, Yfory. Echt GEWELDIG. Ik wist eigenlijk niet wat me bezielde. Misschien omdat we nu door hetzelfde heengingen met z'n allen en we iets gemeen hadden dat niemand anders mocht weten? Maar dat laatste had ik ook al wel gehad bij... Jaimes. Gatverdamme.
    'Ik ben er ook voor jullie. Ik wil jullie wel vertellen wat er aan de hand is. Maar willen jullie me niet anders gaan bekijken als ik het verteld heb?' zei Jake.
    Ik knikte. Ik wilde zelf ook niet dat mensen me anders gingen bekijken. Ik bedoel, wat er was voorgevallen moest ooit een keer aan het licht komen. Ik huiverde, maar ik probeerde de rilling te onderdrukken. Ik wilde niet dat ze het zouden zien.
    'Ik ga je niet anders bekijken als je het verteld, Jake. Beloofd' zei ik.
    Ik keek naar Lewis. Nu was het zijn beurt.


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmor - Grizzly

    Ik sloot mijn ogen voor een paar korte tellen. Wat had hij gedaan? Was het zo erg? Had hij iemand vermoord? Het schoot allemaal door mijn hoofd, maar nee. Jake zag er zo niet uit. De traan die over zijn wang rolde kon niet van een moordenaar komen.
    "Beloofd," zei ik vastberaden, verbaasd door de zelfverzekerheid in mijn stem. Ik wierp nog een korte blik op Yfory en was benieuwd naar zijn verhaal. Hoewel ik een rotdag had gehad, waren er hier waarschijnlijk mensen die ergere dingen aan de hand hadden. Huishoudelijk geweld was het ergste niet, ook al zag mijn borstkas nogal blauw door mijn vaders dronken vuisten, die zich er zowat wekelijks op afreageerden.
    Shit... Ramon zei dat we als we terug zouden veranderen, we allemaal naakt zouden zijn. Zolang ik er maar voor kon zorgen dat ik als eerste weg was als we terugveranderden, zou er vast niets aan de hand zijn. Zolang niemand het maar zag.
    In mijn gedachten had ik niet door dat ik naar Yfory aan het staren was. Snel wendde ik mijn hoofd terug af naar Jake.

    [Ortelius --> Morrowind]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Jake Dimitri Robusto - Jaguar

    Yfory knikte. 'Ik ga je niet anders bekijken als je het verteld, Jake. Beloofd.' Zegt ze. Ze kijkt naar grizzly. 'Beloofd.' Zegt hij zelfverzekerd. Ze lijkt in gedachten en blijft naar Yfory staren. Als ze dat merkt kijkt ze snel naar mij. Ik kuch zachtjes en begin te vertellen: 'Toen ik 14 was waren mijn broer en ik bij een meer aan het klooien. We gaven elkaar speelse duwtjes. Op een gegeven moment duwde ik hem iets te hard en hij viel in het meer. Er lag een steen in het water, hij viel daar met zijn hoofd op. Ik schrok zo erg dat toen ik van de schok bekomen was, hem niet meer vast kon pakken. Hij werd meegetrokken door de stroom. Ik heb de hulplijk gebeld. Maar toen ze hem uit het water haalde was hij dood. Mijn ouders vonden het vreselijk. Mijn broer heeft altijd meer liefde gekregen. Ze gaven mij de schuld en begonnen me te slaan en uit te schelden. Ze zeiden dat ik nergens goed voor was. Dat doen ze nog steeds. Ik ben een moordenaar.' Bij de herinnering krijg ik weer tranen in mijn ogen. En ongewild begin ik zachtjes te huilen.

    [Bedankt dat je je naamverandering doorgeeft!(flower)]

    [ bericht aangepast op 7 jan 2013 - 21:02 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Morrowind schreef:
    Max Owens - Lynx

    "Zo erg zal het vast niet zijn. Ik ben nieuwsgierig, vertel." Ik keek haar aan, met mijn donkere kraaloogjes. "En nee... Het is niets, ik heb geen zin om erover te praten."
    Waarom zou ik haar haten? Ik kende haar niet eens, ik wist enkel haar naam. Ik zakte door mijn stekke poten en ging liggen.
    Ik hoopte maar dat ze snel terug zouden komen met Jake en dat hij zichzelf niets aandeed. Deze hele groep, iedereen hier was fucked up. Niet op een slechte manier, ze hadden gewoon een kutbui en een kutdag, net zoals ik.
    Met ontschuldig omhoog getrokken wenkbrauwen keek ik op naar Aria, hopend dat ze haar verhaal nog zou vertellen. Ze zou wel iets gedaan moeten hebben, als het zou erg was als ze beweerde. Maar wie was ik om mensen te veroordelen? Ze leek er zelf spijt van te hebben.


    Aria Maya Angels

    Ik knik even en slik moeizaam. Ik zoek even naar woorden en kijk hem aan. 'Ja ik begrijp dat je er niet over wilt praten,' zeg ik zacht en kijk hem aan. Ik ging ook maar liggen anders was ik zo groot... 'Eh nou ik ging het verkeerde pad op nadat mijn moeder overleden is. Dat is zo'n drie jaar geleden,' zeg ik. Mijn stem klinkt zwak en zacht. Ik kijk Max even aan en slik moeizaam. 'En nou ja....' Ik kijk weg en kijk expres om me heen. 'Dit wil je echt niet weten,' onderbreek ik mijn verhaal, maar het was gewoon uitstel. 'Laat ik het zo zeggen, ik zit nu vast in het criminele wereldje.' Ik kijk weg van hem en ga weer staan. Ik kijk naar Max. 'En ik ben bang dat ik daar niet meer uitkom.' Ik kijk hem aan en strek mijn poten. Ik kijk weer weg, maar dit keer naar de grond. Ik denk aan de mensen die wachten op hun drugs, ze zullen me vermoorden. Ik denk aan de jongens die ik iets had beloofd, ik denk ana mijn vader... Ik bijt op mijn lip.

    [ bericht aangepast op 7 jan 2013 - 21:20 ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Max Owens - Lynx

    "Oh..." Ik groef diep in mijn gedachtes naar iets wat ik kon zeggen. "Het komt vast wel goed Aria. Maar hoe precies ben je erin terecht gekomen? En er is vast wel een weg uit. Je moet hem gewoon... Zoeken..."
    Ik voelde me wel gedwongen om mijn problemen ook te vertellen, aangezien ze hetzelfde had meegemaakt. Ik schraapte zachtjes mijn keel, wat leek alsof ik aan het niezen was, en keek haar aan. "Mijn vader is drie dagen geleden overleden..."
    Meer hoefde ze niet te weten. Niet waaraan, waarom en al die andere dingen. Ik zakte door mijn poten, die aan het trillen geslaan waren toen ik het woord "vader" uitsprak.
    Met mijn snijtanden beet ik op de binnenkant van mijn wang, tot bloedens toe. Ik mocht niet beginnen te janken. Van mezelf. Ik slikte de krop in mijn keel door en bleef hulpeloos liggen.

    [Geen probleem (: ]

    [ bericht aangepast op 7 jan 2013 - 21:31 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels || Wolf

    Ik kijk Max aan. 'Ik weet het niet meer,' mompel ik zacht. 'Ik zat in een kroeg en daar waren de verkeerde mensne...' Ik zwijg weer. 'Ik kan er niet uit. Mensen verwachten drugs van me, ik heb ze dingen beloofd. Als ze me zien dan zetten ze een geweer tegen me hoofd.' Ik kijk Max aan. 'Je kent het wereldje niet en blijf eruit. Je moet eruit blijven. Niet dat ze een lynx willen....' Ik kijk naar mijn poten. 'Of een wolf.' Ik kijk Max aan. 'Dit wordt dan maar even mijn vrijheid.' Ik kijk Max aan. Ik bijt op mijn lip als ik zijn woorden hoor. Ik kijk hem aan, als hij gaat liggen doe ik dat ook. Mijn wolvenhoofd leg ik tegen zijn rug. Zijn vacht voelt lekker aan. Ik luister naar zijn ademhaling. Ik begraaf mijn snuit in zijn vacht. 'Je leert het acceptere,'fluister ik.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Max Owens - Lynx

    "Tuurlijk gebruiken ze geweren," snoof ik sarcastisch. "Ze zijn te laf om iets regelen met hun vuisten. En daarbij kan je ze nog altijd in hun nek bijten als ze je bedrijgen. Ik geloof niet dat ze het zullen zien aankomen als je plots verandert. Nou ja, tenzij ze drugs ophebben of zo. Ik heb geen zin om me ermee te bemoeien, maar als er ooit iets is, kan je naar mij toe komen."
    Ik ademde zachtjes uit toen ik haar hoofd op mijn rug voelde en haar snuit in mijn vacht. "Je leert het accepteren," fluisterde ze. Ik kreunde zacht. Ik had geen andere keus, ik moest het wel accepteren wilde ik niet voor eeuwig depressief blijven.
    De binnenkant van mijn wang was nog steeds aan het bloeden en ik vroeg me af waar de rest bleef met Jake.

    [ bericht aangepast op 7 jan 2013 - 21:55 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels || Wolf

    Ik grinnik zachtjes om Max zijn reactie. 'Ik ga voor dat soort dingen niet naar je toe Max, ik wil je daar niet in meetrekken.' Ik haal mijn hoofd van de zijne af als ik hem zachtjes hoor kreunen op zo'n manier dat het logisch was. Ik ga voor hem liggen zodat ik hem recht aankijk. 'Het is niet vanzelf sprekend dat je het accepteerd Max,' zeg ik hem. 'Daar is het bij mij misgegaan, ik wilde het niet accepteren, ik wilde het niet geloven en drank helpt, weet je dat? En na drank, komt nog meer drank. En met dat drank komen de verkeerde mensen.' Ik kijk Max aan en snuif. 'Het doet nog elke dag pijn en geloof me dat gemis wordt niet minder. Het is er nog elke dag. Je leert er mee leven. Je leert leven met het gemis, als je de waarheid wilt horen.' Ik kijk hem strak aan. Iedereen zei altijd; Het komt goed, het spijt me voor je. Bla bla bla. Daar had je niks aan. Ik kijk weg en ontwijk Max zijn blik.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Max Owens - Lynx

    'Drank helpt...' proefde ik de woorden. 'Ik snap het. Je wil gewoon een zatlap van me maken.'
    Ik glimlachte vaagjes. Ik moest toegeven dat als ik er niet aan dacht, ik me beter voelde. Maar toen ze dat over dat gemis zei, had ik gewoon zin om recht te staan en Jake achterna te gaan. Voor wie leefde ik nog? Mijn zusje. Enkel voor haar. En misschien mijn moeder, die alleen naar ons omkeek als ze niet in een depressieve bui was.
    Ik zuchtte diep. Had het nog zin? Blijven leven?


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels || Wolf

    'Ik zou je graag dronken willen voeren,' zeg ik sarcastisch. 'Drugs zit in mijn jas, als je dat ook wilt,' vervolgd ik sarcastisch en kijk hem aan. Hij leek in gedachte en ik zweeg ook even. Ik sta op en begin verveeld een beetje te graven. Ik kijk op naar Max. 'Wat is er,' vraag ik uiteindelijk. Aan zijn gezicht zag ik dat er meer was. Nou ja, er was iets. 'Sorry als mijn woorden bot klonken,' mompel ik. 'het is alleen.' Ik ga weer op mijn kont zitten en beweeg mijn staart een beetje. 'Tegen mij zei iedereen dat het goed zou komen, dat ze begrepen hoe ik me voelde, dat het ze speet, maar ze weten het niet. Ze weten niet hoe het is.' Ik zwijg. 'Ik mis mijn moeder nog elke dag. Ik mis haar in de kleine dingen, maar toch is het heel aanwezig in me.' Ik kijk naar de grond. 'Ik irriteerde me eraan dat iedereen deed alsof die me begreep, maar het is niet zo. Begrijpen doe je het pas als je het zelf voelt. Dat is met alles zo.'


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Max Owens ~ Lynx

    “Wat is er?” klonk het. Ik keek met triestige ogen op. “Sorry als mijn woorden bot klonken. Het is alleen… Tegen mij zei iedereen dat het goed zou komen, dat ze begrepen hoe ik me voelde, dat het ze speet, maar ze weten het niet. Ze weten niet hoe het is.”
    Ze bleef even stil. “Ik mis mijn moeder nog elke dat. Ik mis haar in de kleine dingen, maar toch is het heel aanwezig in me. Ik irriteerde me eraan dat iedereen deed alsof die me begreep, maar het is niet zo. Begrijpen doe je pas als het zelf voelt. Dat is met alles zo.”
    Ik hield me stil. “Hoe ben je hier gekomen?” vroeg ik opeens. Iedereen had vast wel een reden. “Zaten ze achter je aan?”
    Ik zuchtte. Eigenlijk wilde ik dat ze nooit zulke dingen had gedaan, maar daar was het nu te laat voor. Ik kon wel denken: ieder zijn eigen leven, zijn eigen keuzes. Maar ze leek er niet echt vrijwillig voor gekozen te hebben.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov