• "Two households, both alike in dignity,
    In fair Verona, where we lay our scene,
    From ancient grudge break to new mutiny
    Where civil blood makes civil hands unclean.
    From forth the fatal loins of these two foes
    A pair of star-cross'd lovers take their life;
    Whose misadventured piteous overthrows
    Do with their death bury their parents' strife.
    The fearful passage of their dead-mark'd love,
    And the continuance of their parents' rage,
    Which, but their children's end, nought could remove,
    Is now the two hours' traffic of our stage;
    The which if you with patient ears attend.
    What here shall miss, our toil shall strive to mend.

    - William Shakespeare.



    En dan nu, deze versie van "Romeo & Juliet".
    1 Bende, 1 troep rijke, "nette" tieners. Twee totaal verschillende werelden.
    1 meisje, 1 jongen. Komen elkaar tegen in de disco, weten van niets, leren elkaar kennen.
    Ze beginnen goeie vrienden te worden als de jongen erachter komt met wat voor mensen ze omgaat, en waar ze woont. Hetzelfde gebeurt andersom.
    Natuurlijk heeft de "leider" van de bende er helemaal geen zin in, dat één van zijn leden met zo een kak gozertje omgaat: stel nou dat ze besluit weg te gaan, of dat de anderen ook opeens met hun om gaan?
    Blijft deze vriendschap leven? Wordt het meer dan vriendschap?

    Oké, lame intro, maar waar ik vroeger RPG'de was het wel leuk :')

    Oh, btw, het speelt zich niet af in Verona hoor, maar ik vond het wel leuk om even Shakespeare te citeren :')

    Regels:
    - Alsjeblieeeft, probeer minstens 3 regels te schrijven. Dat is echt niet zo heel veel. Ik had je ook kunnen vragen om 7, maar dat doe ik niet.
    - 2 personages max.
    - Offtopic tussen haakjes
    - Minstens om de dag posten, meld het even als je langer niet kan
    - 16+ mag, maar hou het netjes.
    - Little Miss Perfect bestaat niet.
    - Liever geen 1D.
    - Reserveren mag,, 24 uur.
    - Zet er even bij of het zo'n rijk persoon is, of iemand uit een bende
    - Als je hebt gereageerd, 2 posts ertussen laten.

    yay, personages:
    Jongens:
    - Alex James Adams <- Rijke jongen. <- xLastKiss.
    -Alec Marcus Gilchrist <- Rijke jongen. <- Supahbaby.
    -Jack Noah Johnson <- Bende jongen. <- Jackx Daniels.
    -Tyler Jay montez <- Bende jongen. <- Malino.
    -Beau Sykes <- Bende jongen. <- Nessje.
    - "Knife John" <- Bende jongen. Leider v/d band. <- Exasparated.


    Meisjes
    - Jade Alisha Daniels <- Bendemeisje. <- xLastkiss.
    - Charlie Swinton <- Bendemeisje. <- Lenah.
    -Chelsea Jessica Green<- Rijk meisje. <- Opera.
    -Maya Rose Damero <- Bendemeisje. <- Werewolves.
    -Destiny Rose Montoya <- Rijk meisje <- Malino.
    -Ruby Brooke Harris <- Rijk meisje. <- Adores.
    -Aymée Dominique Lanes <- Bende meisje. <- Arriver.


    Enjoy.

    Originele rpgmaakster is xLastKiss.


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    [ sorryyyy,ik schrijf morgen metewn als ikk wakker ben een extra lange post :3
    En jaa, super whihi <3, thankyou :)
    &bye! Xox]


    And right from that moment, you took my breath away.

    [Jade is boos tralalalaaa]
    Jade Alisha Daniels
    Hij zweeg terwijl ik losbarstte. Toen ik even op adem kwam, opende hij zijn mond om iets te zeggen, maar voordat hij dat kon, ging ik verder. Ik had best gezien dat zijn ogen wijd open sperden toen ik zei dat iedereen te weten zou komen dat hij afgewezen was door dat kleine meisje, waarna hij weg keek. Toen ik klaar was keek hij me afwachtend aan, alsof ik nog meer zou zeggen. Ik klemde mijn lippen stijf op elkaar.
    Mijn blauwe ogen waren ijskoud, en keken hem aan met een blik vol walging, vol haat, terwijl hij begon te praten. “Wat een klein meisje, zoals jij, al veel problemen heeft.” Het klonk deels als een grapje, maar ergens - ergens - klonk het ook geïrriteerd. Ik heb mijn leven vergooit dankzij jou, wat denk je wel..? schoot er door me heen, maar ik zei niets. Hij duwde zich van de muur af. "Jade, jade, jade toch. Je zou denken dat iemand die al zes jaar voor mij werkt mij wel een beetje kent en weet dat dat mijn denkwijze helemaal niet is. Ik zou bijna niet weten waar ik moest beginnen, maar jij noemt dit een grapje? Vertel mij eens, als dit bij jou zou gebeuren dan zou jij dit grappig vinden?” Hij liep de badkamer door en keek ongeïnteresseerd rond. "Nou, 'Jóhn'," begon ik. Klemtoon op zijn naam, mijn stem vol haat, vol met walging, al die jaren opgekropte woede, verdriet, angst, alles kwam naar boven. Maar ik zou niet huilen, ik huilde nooit. Ik werd gewoon boos. Altijd. "In tegenstelling tot jou, kan ik wel tegen een grapje." Zei ik, en bleef hem recht aankijken. So what, als hij me zou vermoorden, wat maakte het uit? "En ik spring nog liever van een flat... Dan dat ik zoiets serieus met jou zou doen." En ik meende het. Het klonk misschien wat overdreven, maar het was wel zo.
    “Wie had het trouwens over dat ik dit zou doen bij jou? Word je bang, Jade van me?” Hij grinnikte. "Jij begon erover, volgens mij. Waarom zou ik bang zijn voor jou? Best, dan vermoord je me maar. Ga dat maar uitleggen aan de rest. Het maakt me niets uit. Ik heb mijn leven verpest dankzij jou. Ik heb niemand meer, niets." Ik walgde van hem, echt. Het kon me niet meer schelen dat hij onze leider was. Hij voelde zich altijd zo veel beter dan ons, wat echt nergens op sloeg. “En correctie, lieve Jade, meerdere fouten. Hoe vaak ik er wel niet achter ben gekomen met dat jij hebt gelogen. Van daarnet, bijvoorbeeld, dat was niet de waarheid hé Jade.” Hij glimlachte triomfantelijk, en keek me zijdelings aan. Ik rolde met mijn ogen. "Hoe vaak dan? Nu... 1 of 2 keer? Nou boehoe. Erg zeg, ga janken. Ik had het haar beloofd. Ze vertrouwt me, en in tegenstelling tot jou heb ik nog wel manieren, principes of hoe de fuck je het wil noemen. En hoe vaak heb jij wel niet tegen ons gelogen? Wil je het daar even over hebben? Want volgens mij is dat véél meer dan wij allemaal bij elkaar. Haal die triomfantelijke grijns maar van je gezicht, John. Het kan me echt geen fuck schelen wat je denkt. Ik zeg het niet."


    And right from that moment, you took my breath away.

    [Ik ben de afgelopen dagen erg ziek geweest. Hopelijk heb ik niet te veel gemist?]


    “Do what I do. Hold tight and pretend it’s a plan!” - The Doctor

    [uuhm, nee niet echt, beau en aymée hebben volgens mij iemand vermoord en verder volg ik het niet echt, en Jade en 'Knife John' hebben ruzie]


    And right from that moment, you took my breath away.

    [Hoe kunnen jullie toch van die mega lange reacties plaatsten, mij lukt dat nooit!]


    That is a perfect copy of reality.

    [alles om je character heen beschrijven, acties, gevoelens, alles uitgebreid doen. Laat je char veel zeggen en vooral goed in je rol blijven :3]


    And right from that moment, you took my breath away.

    [Meh, ik denk dat ik stop met deze RPG. Mijn personage kan er niet goed tussen komen en het gaat gewoon niet zoals ik verwacht had]


    26 - 02 - '16

    [Erg late mijn topics. Had het nogal druk, waar kan ik inspringen met Alec?]


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Arriver schreef:
    Aymée Dominique Lanes
    'Doe maar wat jij wilt' zeg ik en ik ga op de bank zitten. En toen waren we weer hier in dit krot waar niks te beleven is. Ik zucht even, ik had eerlijk gezegd best nog wat mensen willen beroven, maar ja. 'Waar zijn die andere eigelijk?' vraag ik dan aan Beau. Ik bedenk me geen seconde en ik loop weer naar buiten, ik zie helemaal niemand en zucht. Ik blijf tegen de muur aanstaan en kijk stil en onopgemerkt naar de mensen die een voor een langskomen, ik zucht weer en adem dan wat frisse lucht in.


    Beau Sykes
    Ik doe wat ijsklontjes in het glas en druk het in Aymée's handen. "Nou... niet hier." Mompel ik grijnzend. Ik plof naast haar neer, maar ze staat alweer op. ik laat haar en blij zitten. Twee mensen vermoord, wat mensen beroofd en flinke ruzie gemaakt. Goed gedaan, Beau! Binnen kort zal je wel achter slot&grendel zitten... Ik zucht en drink mijn glas leeg. Ik sta op en loop naar buiten waar Aymée zit. Ik ga naast haar zitten en kijk even naar de lucht maar daarna weer naar Aymée. "Je had al gevraagd wanneer we opgepakt zullen worden... Ik denk dat dat binnenkort gaat gebeuren, beter trekken we niet samen op. dan hebben ze je minder snel. Ik heb je moeder gezegd dat ik op je zal letten, dan ben je veillig." Grijns ik. Ik ga liever de cel in dan dat ik Aymée daarin zet. "Dus, is dat goed? Of wil je ook de cel in?"


    'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

    Aymée Dominique Lanes
    'Je had al gevraagd wanneer we opgepakt zullen worden... Ik denk dat dat binnenkort gaat gebeuren, beter trekken we niet samen op. dan hebben ze je minder snel. Ik heb je moeder gezegd dat ik op je zal letten, dan ben je veillig.' zegt hij tegen mij en hij grijnst lichtelijk. Ik kijk hem aan, maar zeg niks. 'Dus, is dat goed, of wil je ook de cel in?' vraagt hij dan. Gast, tuurlijk wil ik niet de cel in, niemand wil dat, maar ik wil ook niet dat jij de cel ingaat' denk ik. Uiteindelijk zeg ik dan maar tegen hem 'Ik wil niet de cel, maar jij wordt ook niet opgepakt' zeg ik dan tegen hem 'want niemand heeft je ooit gezien, je had altijd je cap voor je ogen zitten, zodat die mensen jou gezicht niet konden zien, maar jij hun wel' vervolg ik mijn zin. Maar mijn ouders kunnen mij wel aangeven, ik heb me wel laten zien.. komt er dan in mij op. 'Alleen mijn ouders kunnen mij wel aangeven, ik heb mijn gezicht niet bedekt namelijk' zeg ik dan zuchtend. Ik kijk dan naar mijn halfvolle glas en draai er even mee, zodat de cola en de ijsklontjes ook gaan mee draaien. 'Ik zet mijn glas even binnen, i'm back in a few minutes' zeg ik tegen Beau en zonder antwoord loop ik weer naar binnen. 'Waarom kan ik nou nooit iets goed doen, net zoals Beau enzo.' denk ik dan. Ik zucht even en ik loop dan weer stilletjes naar buiten. Als ik weer naast Beau sta, kijk ik naar de lucht. 'Ik denk dat ik eerder de cel invlieg als jou, iedereen heeft mij kunnen zien, niemand jou' zeg ik dan zachtjes.
    Ik wil niet in een klein hok wonen, die ik waarschijnlijk dan ook nog moet delen met twee of drie andere, dat overleef ik niet!
    Ik kijk weer naar de lucht en negeer een paar opmerkingen van een paar gozers die langslopen, 'Er hangen vandaag niet veel sterren aan de lucht, ik zie er maar één, twee, maar drie sterren tot nu toe' zeg ik tegen Beau en ik grinnik even. Ik kijk Beau even aan en vraag dan aan hem 'Wat denk jij eigelijk, wie zou er eerder de cel invliegen, en stel, als we al de cel invliegen, waarom dan niet gewoon samen?' Ik kijk hem nog even aan en laat mijn blik dan rusten op de grijze en saaie grond. 'Waarom heb ik dat in godsnaam gezegd?' denk ik dan. Ik kijk weer naar Beau en zeg dan 'Sorry, dat was een hele domme vraag'. Dan kijk ik recht vooruit, naar alles en iedereen dat langsloopt of waait. Dan zie ik een stelletje, die zowiezo allebei uit de rijke buurt komen, hand in hand lopen. 'Ik hoop voor jullie dat het héél snel uitgaat!' denk ik dan. Ik kijk ze na en zie dan dat ze een club ingaan. 'Veel plezier daar' denk ik en ik grinnik even gemeen, ik stop dan mijn hand in mijn zak en ik voel mijn mes zitten. Ik plaats mijn hand om het grip en ik moet moeite doen om mijn woede in te houden. 'Nee Aymée, niet nog meer mensen gaan vermoorden vandaag, dan hebben jij en Beau zeker een groot probleem' denk ik bij mezelf en ik laat mijn mes weer los. 'Nou, wat gaan we doen?' vraag ik dan aan Beau. Ik kijk hem even aan en lach dan even.

    [ bericht aangepast op 30 dec 2012 - 14:22 ]


    That is a perfect copy of reality.

    [zie je, je kan het wel!
    && Alec kan misschien aymée en beau tegen komen? Aan Jade en John heb je niet veel, die staan te ruzien in de badkamer xd]


    And right from that moment, you took my breath away.

    [Maar xLastKiss, jij hebt ook nog een rijke jongen (:]


    That is a perfect copy of reality.

    [ohja xd
    en zeg maar Britt hoor! :3]


    And right from that moment, you took my breath away.

    Beau Sykes
    "Ze zouden wel heel stom moeten zijn, ons samen in een cel..." Ik grijns bij het idee, de ene na de andere zal dood neer vallen. "Zeg geen sorry, dat irriteerd." Lach ik. Ik zucht even en denk na. Ooit gaan we ophepakt worden, maar niet vandaag, of morgen, daar zorg ik voor. "We gaan iets leuks doen." Ik wijs naar het stel. "Rijk is geld, geld is lol, lol is wat wij nodig hebben!" Ik ren naar binnen en kom terug met een jack voor mij en Aymée. "Trek aan, we gaan." Ik loop naar het stel waarna ik het meisje laat struilelen, die is voor Aymée. De jongen draait zich naar me toe, hij haalt uit maar ik buk. Ik geef hem een trap tegen zijn scheen en duw hem om. Shit! Snel doe ik mijn capouchon op. "Doe!" Roep ik naar Aymée waarna ik een gebaar maak dat zegt dat ze ook haar capouchon op moet doen. Ik sla de jongen bewustoos en jat zijn tas. Whut?! Een jongen met een tas?! Ok, het is een kakker... Ik wacht op Aymée en ren dan weg. Ik loop het krot in en gooi de tas leeg. "Fuck! Geen geld, dat joch heeft alles uitgegeven voor dit!" Ik hou een paar zakjes drugs op. "En zij? Heeft zij wel geld?"


    'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

    Aymée Dominique Lanes
    'Ze zouden wel heel stom moeten zijn, ons samen in een cel..' zegt hij en hij grijnst even. Ik schud mijn hoofd en lach even. Als ze dood willen moeten ze het vooral wel gaan doen 'Zeg geen sorry, dat irriteert' zegt hij vrijwel meteen daarna. Ik reageer niet op die opmerking en kijk stil naar de overkant. 'We gaan iets leuks doen' zegt Beau dan en ik kijk op. Ik zie dat hij naar het stel wijst en ik zucht even, maar de tijd om iets te zeggen heb ik niet, want Beau rent naar binnen en komt terug met twee jackets, en gooit er een naar mij. Ik vang hem en trek hem aan. Ik sta nog even stil, terwijl hij al bezig is het meisje te laten struikelen. Ik ren nu ook die richting op en ik zie dat Beau al met de jongen bezig is, die Beau probeert te slaan. Ik sta er even bij en ik weet niet meer wat ik moet doen. Beau geeft een gebaar, waarmee hij bedoelt dat ik mijn capouchon op moet doen. Ik doe dan snel mijn capouchon op en kijk dan hoe Beau de tas van de jongen afpakt. Een jongen met een tas? Seriously?
    Als Beau weg is en de jongen bewusteloos op de grond ligt, zie ik dat het meisje al is opgestaan en naar de jongen toe loopt. Ik sta er nog steeds bij en doe niks. Als ik zie dat ze haar mobieltje pakt, grijp ik mijn kans. Ik trek haar bij de jongen weg en ik gooi haar mobiel kapot. 'Sorry meid, maar ik sta niet toe dat je de politie belt' sis ik tegen haar. Ik zie dat ze nergens een tas heeft, dus ik laat haar los. Net wanneer ik wegloop, zie ik iets zilvers in haar achterzak glinsteren. Ik vis het er snel uit en loop dan weg. Ik doe mijn capouchon af en loop rustig naar het krot. 'Nee Aymée, je gaat nog niet naar binnen' denk ik bij mezelf. Ik draai me weer om en ik zie dat het meisje huilend bij de jongen zit. Om een of andere reden krijg ik een schuldgevoel. Ik sta nog voor de deur en ik doe niks, ik kijk alleen maar.
    Zal ik het doen, zou ik er nog twee meer vermoorden? Aymée doe het nou niet, doe het niet, er zijn hier megaveel mensen.
    Ik zucht en wil net me weer omdraaien als ik zie dat het meisje naar mij wijst, ik zie twee mensen bij haar staan. Oh nee, foute boel' denk ik. Ik doe snel mijn capouchon weer op en kijk door het raam, ik zie Beau en ik geef hem het teken dat ik niet naar binnen kan. Dan ren ik snel weg, naar de steeg. Ik draai me even om en ik zie dat de twee mannen achter me aan gaan. Ik zie de steeg en ga daar in. Dan sms ik Beau,
    Big Problem, wordt achterna gezeten door mensen, die trut van die vriend die jij bewusteloos hebt geslagen heeft me verraden, verroer je niet, ze zijn er nog! x Aymée.
    Al snel zie ik de mannen langs de steeg lopen, ik haal opgelucht adem. Ik loop met kleine stapjes terug naar de ingang van de steeg. Ik zie ze niet meer, dus ik ren snel terug richting het krot. Al snel kom ik daar, maar ik zie politie en ambulance staan. Ik zucht en ga naar de achterkant van het krot. Daar zak ik tegen de deur aan. We hebben alles verkloot..' denk ik bij mezelf en er rolt een traan van me wang af. Ik kijk rond, niemand zal me hier ooit vinden, en niemand zal ooit weten dat we hier zitten, ik bedoel, ik heb alles gedaan om te laten merken dat ik hier niet thuishoorde, en niemand kan van zover zien wat ik deed.
    Ik zucht even en kijk dan naar de lucht, misschien is dit namelijk wel de laatste keer dat ik die lucht zie.

    [ bericht aangepast op 30 dec 2012 - 17:09 ]


    That is a perfect copy of reality.