Oké, nou heb ik het lang genoeg gepikt allemaal. Jullie denken dat jullie zulke goede ouders zijn, maar jullie maken mij doodongelukkig. Ik ben helemaal geen voorbeeldig kind dat altijd maar rustig is. In mijn hoofd gaat meer om dan jullie met jullie hersentjes kunnen indenken. Vanbinnen huil ik, ga ik kapot. En dat komt allemaal door de verschrikkelijke sfeer waar ik thuis in moet leven. Als ik geen goede zelfbeheersing had gehad, had ik alles in dit huis kort en klein geslagen en huis tot de grond aan toe afgebroken. Ik kan er niet meer tegen. Ik wil een beetje vrijheid, een beetje ruimte om op eigen benen te kunnen staan. Ik ben het zat dat ik niks zelf mag doen, zelfs solliciteren voor een baantje mag ik niet, want ik zou niet geschikt zijn voor een normaal baantje. Dat ik autisme heb wil niet zeggen dat ik niks zelf kan. Ik ben een meisje van 17 jaar. Ik heb redelijk wat levenservaring en ik zou zelf geen baan kunnen vinden? Wat een onzin! Jullie zouden jezelf eens na moeten laten kijken. Zijn jullie wel redelijk bezig? Eerst was ik zo zeker van wat ik wilde, maar jullie hebben mijn grote droom aan diggelen geslagen. Jullie zijn gestoord.
26 - 02 - '16