[RPG] The New Kingdom [één] - Speeltopics

Voor de verhaallijn van de rpg (+ de regels & de plaatsen!) klik hier.
Het rollentopic vind je hier, als je rol hier nog niet in staat kun je hem daar zelf in zetten of vragen of ik hem erin wil zetten (je helpt me als je je rol er zelf in zet)
Voor kletspraat / praatjes die over het rpg gaan post je in het praattopic, wat hier te vinden valt.
Het is ook handig als je voordat je een post maakt goed kijkt naar welke plekken / plaatsen er allemaal in het rpg zijn, zodat je weet waar je wel / niet met je personage kan komen.
~~~~~~~~~~~~~~~~

Denk bij de omgeving aan; (een tropische omgeving -> het verboden bos)
(waterval verboden bos)
Naam van eerste dorp: Gilmore. Naam van tweede dorp: Dushville

Het kasteel van de koning (alleen minder versleten verf!)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De rollen: (De doorgestreepte personages zijn er nog wel, maar hebben al een tijd niet meer gereageerd..)

Mensen die trouw zijn aan de koning: [in totaal: 7] -> Sterke behoefte aan jongens!

Meisjes: [5]
- Rosalie Elizabeth Flow - Rose - 17 - Prinses van nieuwe koning - Coockies
- Rachelle Cliff - Rae, Rachel - 17 - Rachelle is een bediende van de prinses Rosalie - Jaimes
- Yasmin Delores - 17 - Yasmin woont samen met haar vader in het dorp, vlakbij het paleis. Haar vader is de beste arts in omstreken en velen komen dan ook naar hem toe als ze hulp nodig hebben - Endure
- Ayelle Ivy Stern - Ay , Ive, Elle - 19 - Ze is de dochter van de eigenaresse van het bordeel, maar ze woont zelf ergens anders. - DreamerN
-Anna-Alicia Turner - Ann, Alice - 20 - Anna-Alicia werkt in het bordeel van de moeder van Ayelle. - Lexus

Jongens: [2]

-Ayden Samuel Parker - Ayden - 20 - Ayden was vroeger al als een klein binkie een schildknaapje en hielp zijn vader hij heeft zelf geholpen de koning van nu op de troon te krijgen. - Hurtedheart
-Daniël Cameron Flow - 18 / 19 - Prins van de nieuwe koning - WillNotLearn


Mensen uit verboden bos: [in totaal: 7]

Meisjes: [3]
- Maya Rosalie More - May, Maya of Rose - 18 - Is weggelopen van huis - HurtedHeart
- Severina Opal Hawthorne - opal - 18 - De nieuwe koning is verantwoordelijk voor de dood van haar moeder - Hidan/Tortura
- Allison Jade Skyler - bijnaam gezocht! - 21 - Jade's vader en broers werden vermoord door aanhangers van de koning, dit omdat ze zich op de verkeerde plaats op het verkeerde moment bevonden. Jade is uit op wraak en saboteert de koning wanneer dat kan. - Endure

Jongens: [4]
-Nathaniel Carter (gebruikt achternaam Verselli) - Nate - 18 - Is weggelopen van het kasteel toen zijn ouders de nieuwe koning steunden - Lexus
-Miles Seth Carter - Seth - 20 - Ging op zoek naar zijn broertje - Hidan/Tortura
-Will Edward Smith - Willy, Will, Eddie - 18 - Vader was ridder van koningin, ouders dood gegaan bij intreding koning, zusje gevlucht - Coockies
-Dorian Langford (ik zet hem toch maar hier neer, omdat hij niet trouw is aan de koning) - 23 - Dorian is een ridder, net zoals zijn vader. Hij heeft alleen maar trouw gezworen aan de koning omdat ze een spion in het kasteel wilden en de koning hem lijkt te vertrouwen. Zijn loyaliteit echter, ligt bij diegenen in het bos. - Linchpin

[ bericht aangepast op 3 jan 2013 - 14:55 ]

---

Aan niets denken is ook denken.

[Mensen het is Dushville, en dus niet Bushville, zoals jullie schrijven (mijn handschrift is misschien niet al te duidelijk soms)]

---

Aan niets denken is ook denken.

@DreamerN Ik had Dorian op Ayelle afgestuurd maar het zit wel goed, ik stuur hem wel direct door naar Jade.
@Endure dat zal ik morgen dan doen c:

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Linchpin schreef:
@DreamerN Ik had Dorian op Ayelle afgestuurd maar het zit wel goed, ik stuur hem wel direct door naar Jade.

{Oh sorry, waar zit ik toch met mijn hoofd te laatste tijd
en Ashe is een Sneeuwpanter en geen hond }

Ayelle Ivy Stern

Met een vernieuwde opgewekte huppel verliet ik samen met Ashe aan mijn zij de slagerij van Richard.
We hadden met z'n drieën eens goed naar het hok gekeken en we waren tot de conclusie gekomen dat we sowieso een aantal houten planken nodig zouden hebben om de verbouwing te beginnen.
Gelukkig wist ik dat mijn moeder nog een aantal achter het bordeel had gestald, klaar om opgehaald te worden voor de stort.
Maar die ik nu mooi voor hun aan weg zou kapen.
Richard had beloofd om een timmerman te regelen die toevallig een goede vriend van hem is, wat ook weer heel erg meegenomen was in de prijs.
"Goed, nu moet ik alleen nog kijken hoe ik die planken van het bordeel naar de slagerij krijg zonder dat mijn moeder het doorkrijgt." mompelde ik terwijl mijn voeten we sierlijk door de straten van Gilmore vervoerden.
De sneeuwpanter aan mijn zij maakte een goedkeurend geluid, waarna ze haar snuif aflikte met haar tong.
Even moest ik lachen, de ponden vlees hadden haar zeker goed gedaan en bij het horen van alle voordelen die haar nieuwe onderkomen zou krijgen leek ze alleen maar meer honger te krijgen.
Het kenmerkende gebouw van het bordeel doemde voor me om, een hoog gebouw met fluweel rode gordijnen aan de buitenkant bij de deur en voor de ramen.
Ver genoeg uit het zicht bleef ik stilstaan en draaide me om naar Ashe, die me trouw spinnend aankeek.
"blijf hier, ik kom zo terug." Waarna ik snel een kus op haar kop drukte en de hoek om glipte richting de straat achter het bordeel waar de achteringang was die normaliter alleen door personeel gebruikt word, maar aangezien ik de dochter van de eigenaresse ben mag ik er ook gewoon komen.
Stapels vuilnis in de ene hoek staken in een scherp contrast met de bakken was in de andere.
Na mijn ogen nog eens goed over de soort van binnenplaats liet gaan vond ik ze eindelijk achter een aantal versleten matrassen.
Oké, nu moet ik ze nog verslepen zonder dat mijn moeder het goed en wel doorheeft waar ik mee bezig ben.
Hijgend en puffend sleepte ik de houten planken één voor één weg, door het hek heen waar ik ze tegen de muur aan legde.
Na uiteindelijk negen planken te hebben geteld had ik ze allemaal.
Blij met deze overwinning ging ik vol goede moed terug de 'tuin' in om naar iets te zoeken waarin ik het kon verslepen.
Al schichtig omhoog kijkend naar de ramen boven me slenterde ik weer door de soort van tuin heen.
Bijna de wanhoop nabij vond ik eindelijk iets wat me kon helpen, ook al was het maar een oude verroeste kruiwagen, ik zou er een heel eind mee komen.
"En nu maar eens terug naar Ashe."
Na de planken ingeladen te hebben, wat toch nog meer tijd in beslag nam dan ik dacht duwde ik de wagen zo goed mogelijk voor me uit.
Wat ook al zwaarder bleek te zijn dan ik in eerste instantie gedacht had.
Zodra ik ook maar in de buurt van de plek kwam waar Ashe stil was blijven staan kwam ze naar me toe snellen.
"Hé lieverd, zou je misschien kunnen helpen met trekken ?"
Even keek ze me vervreemd aan, maar ze leek het toch te accepteren want ze pakte het touw dat ik bovenop de stapel had gelegd en overhandigde dat aan mij.
Secuur en zo stevig mogelijk bond ik de sneeuwpanter in een geïmproviseerd tuigje.
"Oké, ga maar trekken lieverd !"
Ashe trok en ik duwde, maar de kruiwagen leek nu zelfs nog zwaarder te zijn dan net.
Fijn, nu moest ik nog weer wat anders bedenken om weer terug bij Richard te geraken.

{ Mannenpower is dus welkom }

[ bericht aangepast op 6 jan 2013 - 21:50 ]

---

Credendo Vides

Endure schreef:
Kunnen de personages misschien in beginpost? ;p Anders moet ik steeds kijken wie waar hoort.
En sorry, het is geen geweldige post, ik kwam er niet zo lekker uit..

Yasmin Delores
Het was een drukke ochtend geweest, er waren vele cliënten langs geweest en haar vader had haar niet kunnen missen. Soms waren er ochtenden waarop er niks te beleven viel en dan had je ochtenden zoals deze, waarop de ene gewonde na de ander binnen kwam. Zelf had ze wat verbandjes aangelegd bij mensen en daarbij had ze zelfs wat complimenten gekregen over hoe ze het gedaan had. Ze werkte verfijnd vonden de mensen,al zag ze dat zelf nog niet zo. Haar vader, die was pas goed in het werk wat hij deed, maar zijzelf? Nee, zij kwam pas net om de hoek kijken en kon alleen helpen bij simpele dingen en zelfs die volbracht ze, volgens haar, niet perfect.
"Yasmin," begon haar vader, vlak nadat hij de laatste cliënt met een of andere zalf naar huis had gestuurd, "de kruiden zijn bijna op, kan jij ze halen." Het was een vraag geweest, maar haar vader had in de loop der jaren de vreselijke gewoonte gekregen alles uit te spreken als een bevel. Toch ging ze er niet tegenin en knikte. "Natuurlijk," zei ze zachtjes, maar duidelijk. Uit verhalen bleek dat ze een uitbundig kind was vroeg, blijkbaar liep ze altijd te schreeuwen en te lachen van plezier, maar haar vader had dat er bijna letterlijk bij haar uitgeslagen. Nu sprak ze zachtjes, altijd bang dat haar vader weer boos op haar zou worden om iets wat ze zei of volgens hem verkeerd deed. Het tegendeel was waar, hij gunde haar geen blik meer waardig en ging verder met zijn eigen zaken. De papieren ordenen, potjes rechtzetten en nog meer van die dingen die nou eenmaal gedaan moesten worden.
Yasmin verliet zachtjes het huis zonder nog afscheid te nemen van haar vader. Hij zou haar vanzelf wel weer zien verschijnen en o wee als dat naar zijn zin te laat was, dan zou ze het weten ook. In haar hand droeg ze een mandje, de kruiden die ze nodig had waren namelijk bijna nergens te koop en als ze al ergens te vinden waren, dan waren ze schoftelijk duur. Daarom stuurde haar vader haar eens in de zoveel tijd naar het verboden bos om de kruiden daar te plukken. Het was een vervelende klus, maar het voordeel was dat ze even alleen was en rustig na kon denken.
Ze snoof de frisse lentegeur op en ontweek alle mensen behendig. Het dorp was altijd vol levendigheid, iedereen had altijd wel wat te doen of te vertellen. Vertellen vooral, want de mensen waren dol op roddelen wist ze. Al gauw merkte Yasmin dat er steeds minder mensen waren en toen ze het dorp verliet was ze helemaal alleen. Hoe druk en lawaaierig het net was geweest, zo rustig was het nu ineens. Bijna zonder een geluid te maken liep ze door het bos en hurkte zo nu en dan neer om de desbetreffende kruiden te plukken en in haar mandje te doen, daarbij lette ze er vooral elke keer op dat ze haar rok niet vies maakte. Dat waren van die dingen waar ze een hekel aan had, dat haar kleding of zijzelf vies werd. Soms schrok ze van wat geritsel, maar stelde zichzelf dan gerust dat het waarschijnlijk gewoon weer een haas was die zichzelf uit de voeten maakte.

Daniël Cameron Flow / Kroonprins
'Uw vader wil u spreken' Deelde een van de bediendes aan me mee, ze was na geklopt te hebben binnengekomen in zijn kamer waar ik net bezig was met het aantrekken van zijn kleren en nu alleen nog maar een broek aan had. 'Vertel hem maar dat ik er niet ben' antwoorde ik en ik het meisje keek verbaast . 'Ik ga toch zo weg, dus veel verschil zit er niet in' Had ik simpelweg geantwoord en pakte na een shirt aan te hebben getrokken een zwarte mantel uit de kast en liep langs het meisje de gang op en richting naar een van de vele uitgangen. Eenmaal buiten en een eindje buiten de hoofdpoort knoopte ik de zwarte mantel om en trok ik de capuchon over mijn hooft zodat ik nog net iets kon zien maar mensen minder snel zouden zien wie ik was. Ik liep door de mensen heen en kwam na een een tijdje in het verboden bos aan, ik weet dat het hier gevaarlijk kan zijn maar het was de rustigste plek die ik kende en een plek waar niemand me echt zouden gaan zoeken. Ik iep door het bos opzoek naar een van de plekken waar ik wel eens kwam maar net toen ik door een aantal losse bosjes was gestapt was ik over iets gestruikeld en was mijn capuchon ook van mijn hooft gegleden toen ik overeind wat gaan zitten, opzoek naar het gene waar ik over gestruikeld was. Het gene was echter niet een ding maar een mens, en als ik me niet vergiste de dochter van de arts in het dorp. 'Sorry, ik had je niet gezien' Verontschuldigde ik me voordat zij iets kon zeggen, aan het mandje te zien dat ze bij haar had was ze waarschijnlijk kruiden aan het halen. Ik drukte het laatste stukje van de capuchon van mijn hooft zodat ik totaal zichtbaar was aangezien een stuk ervan was blijven hangen. Ik keek naar het meisje met bruin haar en probeerde op haar naam te komen maar kon niets bedenken.

{Hopelijk kun je er wat mee}

---

Don't be like the rest of them, darling

[Ik ga even teruglezen wat ik gemist heb en dan een reactie maken C:]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Jeej Jaimzz (: ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Rachelle Cliff || Bediende van Rosalie en Daniël || Kasteel, tuin
De jongen loopt voor ons uit en haalt zijn zwaard uit het gras. Ik vraag me altijd al af hoe zwaar die dingen zijn en of het nou echt praktisch is. Je wordt er toch slomer van, doordat het extra gewicht is, maar goed. Ik ben een bediende, die hebben geen zwaarden nodig, alleen maar respect. We lopen naar een oefenzaal in het kasteel. Hij vraagt dan aan prinses Rosalie wat ze al weet en ik sta aan de kant, voor het geval prinses Rosalie mij nodig heeft. Ik moet straks ook nog langs prins Daniël gaan, want ook hem bedien ik. Als ik even vlug naar de prinses blik, zie ik dat haar humeur niet al te best is. Die jongen kan het nog moeilijk krijgen, aangezien hij deels de reden is voor haar humeur. Hij heeft een ander zwaard overhandigt aan prinses Rosalie en ze pakt die aan, maar voordat ze ook maar iets kan doen pakt de jongen het zwaard weer terug en vanaf de kans frons ik. Wat zijn dit voor nonsens? Speelt hij een spelletje met haar? Hij praat vriendelijk tegen haar, maar ik weet niet of ik die jongen wel moet vertrouwen. Eerst doet hij bevelend tegen de prinses en daarna poeslief, als je het mij vraagt is hij een rare jongeman. Hij heeft de zwaard terug gedaan in de schede en zegt wanneer prinses Rosalie terug moet zijn. Haar humeur gaat weer de goede kant op en ik weet niet of ik dat leuk vind of niet, normaal ben ik een van de weinige die haar humeur beter kan maken.
Ik kijk op naar de prinses als ze tegen mij spreekt en ik knik eerbiedig. 'Natuurlijk, prinses Rosalie, ik zal Shadow voor u klaarzetten en uw mantel erbij leggen,' antwoord ik beleefd. Ik geef een knikje als afscheidsgroet naar prinses Rosalie en ook naar de jongen, hij is namelijk belangrijk voor de koning, tenminste, daar ga ik vanuit. Anders zou de koning de jongen echt niet bij prinses Rosalie laten. Ik verlaat de oefenzaal en ga met vlugge passen terug richting de stallen. Daar staat Shadow al te wachten en ik loop rustig naar het paard toe. Het paard vertrouwt me, omdat ik hem al vaak opgezadeld heb. Nu zit het zadel er al op, van vanochtend, en ik loop nog even alles na om er zeker van te zijn dat alles goed zit en blijft zitten. Ja, alles is goed. Ik geef Shadow een klein klopje op zijn hals en ik ga dan de stal weer uit. De mantel van prinses Rosalie hangt in de stal, dus die kan ze zo pakken als ze wil. Even twijfel ik, maar dan besluit ik om naar het kasteel terug te gaan. Dan kan ik een mandje gaan pakken, voor op de markt. Het is namelijk niet zo prettig om alles te moeten dragen in je handen en armen. Met vlugge passen loop ik door en met mijn handen houd ik mijn jurk een klein stukje omhoog. Ik begroet een aantal mensen in het kasteel en pak dan snel een mandje. Het is namelijk niet de bedoeling dat prinses Rosalie op mij moet wachten, het enige wat mag, is dat ik op haar moet wachten. Als ik het mandje heb, ga ik weer snel naar buiten. Mijn oog valt op een tweede paard, als ik weer kom aanlopen bij de stallen. Het is een mooi paard, maar ik vind het minder mooi om te zien wie erop zit. Het is de jongen van daarstraks, waarvan ik de naam nog steeds niet weet, en het ziet er naar uit dat hij ons gaat vergezellen op weg naar de markt. Fantastisch! Dat kan er ook nog wel bij.
'Sorry, prinses Rosalie, dat u op mij moest wachten. Ik bedacht me dat het handig zou zijn om een mandje mee te hebben, voor op de markt,' verontschuldig ik mezelf. Ik werp een blik op de jongen, maar kijk dan weer terug naar prinses Rosalie. 'Ik zie dat u uw mantel gevonden heeft, die zal ik voor u wassen als u terug bent. Is er nog iets wat ik kan doen voor u? Ik denk namelijk niet dat ik gewenst ben, nu deze jongeheer met u meegaat?'
Ik zeg het vragend, want voor hetzelfde geld wil prinses Rosalie mij wel mee.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Sorry hield het topic even niet in degaten. Moet ik of Rosalie reageren?]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

[Ik geloof dat jij moet reageren, want de reactie voor die van Rachelle was die van Rosalie. En anders heeft Rosalie maar een kort antwoord (:

Weet je wat ik het fijne vind aan dit rpg. We kunnen er gewoon de tijd voor nemen, maar het blijft toch aan de gang ^^]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Ja, maar er moet wel weer even wat leven in komen

---

Aan niets denken is ook denken.

[Moet ik reageren of ga jij eerst Celine? ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Anna-Alicia Turner
Haar boodschappen waren stuk voor stuk op de grond gevallen, en leken overal en nergens heen te rollen. Ze kon alleen maar voeten zien en een geërgerde zucht van een enkeling horen, nu ze zo op de grond zat. Haar hoofd hief ze omhoog om te zien tegen wie ze was aangebotst. Het was een vrouw, die haar mysterieus vaag voorkwam. Aan de blik in haar ogen had ze direct gezien dat ze doorhad dat zij een prostituee was. Die blik had ze in veel meer ogen gezien. Zo’n blik vertelde meer dan duizend woorden. Hoewel de vrouw haar niet uitschold voor ‘hoer’, vond ze het vrij irritant dat ze haar zo aankeek. Vandaar keek ze haar strak aan met haar dunne op elkaar geperste lippen. Het fatsoen om zich te verontschuldigen had ze niet, nu deze vrouw geen respect voor haar leek te kunnen tonen. ‘Beter kijk je voortaan uit’ had de vrouw gezegd, met een kille ondertoon. Meteen wilde ze erop reageren, maar in een paar seconden was ze alweer verdwenen. Logisch natuurlijk, want ze vervolgde haar tocht gewoonweg, zonder op het idee te komen om een prostituee, wat voor haar wellicht gelijk stond aan een stuk afval, overeind te helpen. Nee, werkelijk niemand die wist dat ze een prostituee was, zou haar overeind trekken. Ze zouden haar allemaal op de grond laten liggen, zelfs als ze in de weg lag zouden ze simpelweg over haar heen stappen. Maar ze was er wel aan gewend. Haar boodschappen probeerde ze zo snel mogelijk te verzamelen. Één sinaasappel rolde gevaarlijk snel weg, en kwam bijna onder de voet van een man terecht. Nadat ze haar spullen weer in haar tassen had gedaan, kwam ze overeind en liep ze met snelle passen door. Ze had geen zin in mensen op dit moment. Het liefst wilde ze zo snel mogelijk het dorp verlaten, en dit deed ze dan ook. Ze ging op weg naar haar nederige stulpje, niet wetend wat ze daar precies zou moeten doen. Misschien slapen.

---

Aan niets denken is ook denken.

[Sorry!!!!! Ik was ziek en had internet straf en mocht geen internet dus :'S ik zal morgen reageren aangezien ik nu inspiloos ben en ziek ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

[Beterschap! ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Mensen, reageer!

---

Aan niets denken is ook denken.