Stephanie Rosanna Swift.
Ik grinnikte eventjes. "Ik beloof dat ik nooit meer aan de Niall Horan zijn eten zal komen." zei ik op een bloedserieuze toon, waarna ik stiekem met mijn ogen rolde en Niall hierna een poeslieve blik toestuurde. "Sorry kindje, ik zal je ook niet meer beledigen..."
Typisch, niet? Het was ook al zo typisch dat Niall altijd zijn zin van mij kreeg, uiteindelijk... Het zou me niks verbazen als hij het nog eens voor elkaar kreeg om mij een supermarkt te laten beroven voor een voorraad koekjes...
"Haasjes zijn schattig." zei ik grinnikend, waarna ik in de lach schoot doordat hij op Louis zijn schoot ging zitten en het zichzelf gemakkelijk maakte.
Sienna Amelia Lakes.
"Ik ben lief, dat zei Louis ook al." zei ik, waarna ik lachte en een lieve blik opzette. Nee, ik was geen lieverdje, maar dat mochten mensen wel denken... Des te makkelijker het voor mij was om ze te bespelen. Ik bespeelde niet iedereen hoor, maar het kon soms wel eens lekker uitkomen.
"Sneeuw is wel vies, het plakt." zei ik gruwend, waarna ik knikte en naar de gang liep om daar mijn koffer open te gooien waardoor een deel van mijn meegenomen kleren weer op de grond vielen. "Niet weer..."
Ik zuchtte, pakte de witte kunstschaatsen eruit en vouwde de kleren weer netjes op om ze vervolgens weer in het koffer te proppen. Ik moest erop gaan zitten om hem dicht te krijgen, maar uiteindelijk slaagde ik hierin. De schaatsen waren nog mooi wit en ik had ze laatst nog laten bijslijpen, want ze begonnen bot te worden door de draaien in het ijs. Gelukkig zaten ze nog goed genoeg...
Ik liep weer terug naar Liam, trok een vragend gezicht en beet even op mijn lip. "Kunnen we gaan? En waar schaats je hier eigenlijk? In mijn landje heb je een kunstijsbaan omdat het amper vriest en het ijs altijd te dun is..."
Reading a good book is like taking a journey.