• RPG | St. Trinian's


    We are the best, so screw the rest
    We do as we damn well please
    Until the end, St Trinians
    Defenders of anarchy.



    St. Trinian's is een anarchistische school voor onhandelbare tienerjongens en meiden.Elk horen ze niet thuis op een gewone school vanwege hun klederdracht, interesses en andere. Ondanks dat het geen doorsnee school is heeft de school ook getypeerde groepjes, onderverdeeld in de Posh Totty, Chavs, Trustafarians, Emos, Geeks en de First Years.

    De Posh Totty, beter bekend als de populaire jongens en meisjes van de school. Ze zijn standvastig, krijgen wat ze willen en zijn beeldschoon en sexy, wat ze zelf ook weten.

    De Chavs, de 'normale' groep. Ze doen waar ze zin in hebben en niemand houd hen tegen. Ze zijn ook een beetje de ruige bende.

    De Trustafarian, gekenmerkt door dreadlocks en sigaretten. Ze stralen de 'the devil-may-care' attitude uit.

    De Emos, de coole, jonge gothics die steeds kijken alsof de wereldproblemen op hun schouders liggen. Je kan ze makkelijk herkennen aan hun donkere kleding. Ze zijn ook iets sadistisch

    De Geeks, zij zijn meestal wat tuttiger en ouderwetser gekleed. Hen kan je meestal vinden in de bibliotheek. Ze zijn daarmee ook de slimsten van de school.

    En tot slot de First Years, de jongsten van de school. Onhandelbaar, wild en ruig. Geven niks om het leven en worden maar al te graag vuil. -tot 14 jaar-

    Bij de Nieuwelingen horen ook de gewone meisjes & jongens, meisjes & jongens die van deftige scholen naar deze worden gestuurd zonder echt een reden en daar helemaal verandert worden door een make-over en in een groep geplaatst worden.


    Het uniform van de meisjes bestaat uit een donkerblauwe of zwarte rok, jurk of andere, een witte blouse en een donkerblauwe of zwarte blazer, jas of andere. Ook een wit-blauw gestreept das in vereist. De schoenen bestaat uit zwarte lakschoenen met of zonder hak.
    Het uniform van de jongens bestaat uit een donkerblauwe of zwarte (jeans)broek, een witte blouse, een donkerblauwe of zwarte blazer, jas of andere. Een wit-blauw gestreept das is vereist en zwarte lak- of sportschoenen.

    Soundtrack.
    Filmpje

    Kamerindeling :
    2 zolders: indeling zolder: zie onderaan
    Schoolregels : Geen.
    Schoolhoofd : Camilla Dagey Fritton – 5TYLE5
    Head girl : Annemarie Sophie Cambridge |Posh Totty| - Annabeth
    Head boy : Noah Aiden Parker |Trustafariaan| - 5TYLE5

    Posh Totty's
    Cordelia Willow Summerfields - LostMagic
    Annemarie Sophie Cambridge - Annabeth
    Tyler Julian Jones - 5TYLE5
    Ray Clark - Dashed
    Chavs
    Rosalie Eleanor Sugg - SupahBaby
    Alexia Samorena - Dashed
    Demian Samorena - Dashed
    Fréderick Jack Layton - Annabeth
    De Trustafarian
    Noah Aiden Parker. - 5TYLE5
    Nikolas Komarovski - ChaoticTania
    Delilah Lillith Rosemary Renner - Annabeth
    Emo's
    Acery Sorrow Bryn Farelley - SorrowPayne
    Helle Bryn O´Bryan - Theep
    Geeks
    Ethan William Peterson - 5TYLE5
    First Years
    Red Roxas Withniss - miekeBxx
    Nieuwelingen
    Annabelle Lealla Fritton - LostMagic -> is niet echt nieuweling maar gewoon nog onbesloten
    Cheryss Nynk Cappon - SorrowPayne
    Ryan Adam Worth - LostMagic
    Daniel Ianto Howell - Sylvesti
    Nathan Alex MacGreggor - MadEyeMoody

    In te vullen :
    Volledige naam :
    Bijnaam :
    Leeftijd:
    Groep :
    Geslacht :
    Uniform :
    -afbeelding en/of beschrijving. Let op ! Dit is bij iedereen anders, het toont het karakter van je personage aan-
    Innerlijk :
    Uiterlijk :
    Geschiedenis :
    -vertel waarom je personage onhandelbaar is, mag ook in de RPG te zien krijgen-

    Regels :
    Niet schelden OCC
    OCC tussen haakjes of andere
    Niet iemand anders personage besturen
    16+ is toegelaten
    Geen oneliners, minimum 2 lijntjes.

    St Trinians de film
    Rollentopic

    -Ok, jongens en meisjes zitten per groep samen in een grote kamer op de zolders. De first years, Chavs, Posh Totty's op de ene zolder en de Nieuwelingen, De Trustafarian, Emo's en geeks op de andere zolder.

    [ bericht aangepast op 17 jan 2013 - 21:20 ]


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    [En nu ga ik in bad.]


    help

    Tyler Julien Jones | Posh Totty
    Tyler glimlachte,"Heb je niet gedaan. Ik vind 'm mooier zo." Hij ging met zijn rug tegen de deurpost staan en keek toe hoe Marie op het bed ging zitten en haar kussen tegen zichzelf aandrukte.
    "Ik koop wel een nieuw voor je." zei Marie maar Tyler schudde standvastig zijn hoofd,"Bedankt, schat, maar ik koop mijn kleren zelf." Hij keek voor een minuutje naar Marie en vroeg toen,"Wil je erover praten?"
    Hij herinnerde zich even later dat hij Marie met Noah had zien praten. "Wat moest je trouwens met Noah Parker?" Zijn afgunst was duidelijk te horen. Tyler kon namelijk niet echt opschieten met de Trustafarian. Tyler walgde van het haar.


    kindness is never a burden.

    LostMagic schreef:
    Ryan
    Ik kijk haar aan en trek haar dan in een knuffel. 'Wil je dat ik hier blijf? Ik kan iemand anders vragen om haar te zoeken?' fluister ik zachtjes. De andere optie is dat zij mee gaat maar dat wil ik niet riskeren. Ik wacht op een antwoord en streel zachtjes over haar rug.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    LostMagic schreef:
    Ryan
    Ik kijk haar aan en trek haar dan in een knuffel. 'Wil je dat ik hier blijf? Ik kan iemand anders vragen om haar te zoeken?' fluister ik zachtjes. De andere optie is dat zij mee gaat maar dat wil ik niet riskeren. Ik wacht op een antwoord en streel zachtjes over haar rug.


    Acery
    Ik knik. Normaal ben ik niet zo. Waarom nu wel dan? Die Ryan doet iets met me wat niemand ooit gelukt is. Ik heb mezelf niet meer onder controle. Hoe kan dit gebeuren?! Zijn aanraking laat mij haast smelten, zijn aanwezigheid laat me mezelf zijn, mijn emoties uiten. Er is maar 1 verklaring. I'm in love.


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Ryan
    Ik pak haar hand terug vast en loop met haar terug naar binnen. Ik schraap mijn keel. 'Wil iemand anders Tasha gaan halen?' vraag ik dan maar. Embry grinnikt zachtjes en ik geef hem een waarschuwende blik. 'Oke ik doe het wel maar gewoon omdat ik verantwoordelijk ben.' zucht Alex. Hij had al die tijd nog geen woord gezegd. Ik gooi hem het wapen toe na een blik rond me geworpen te hebben voor de zekerheid. Ik ga op een stoel zitten en trek haar zachtjes naast me.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Acery
    Hoe moet ik dit gaan uitleggen? Gewoon doodleuk tegen Ryan zeggen "Hé Ryan, ik vind je leuk"? Nee, dan weet ik zeker dat ik gewoon beter van een gebouw af kan springen. Een van die gasten grinnikt zacht en Ryan werpt hem een dodelijke blik toe. Hij gaat zitten en trekt mij naast zich. Ik zucht. Hoe moet ik dit weer uitleggen? Je hebt jezelf weer eens in de nesten gewerkt Ace.


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Ryan
    Ace is stil en ik werp haar een bezorgde blik toe. Wat is er met me aan de hand? Waarom ben ik zo beschermend tegenover Ace? Bij Tasha is dat gewoon omdat het een regel is en ik haar al lang ken. Normaal zou ik nooit de kans op een gevecht uit de weg gaan en toch krijgt ze me zover om het aan Alex over te laten en me hier te houden. Ik streel zachtjes met mijn duim over de achterkant van haar hand. 'Is er iets?' fluister ik.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Acery
    Hij voelt toch niet hetzelfde voor mij. Ik ben gewoon een rare emo. 'Is er iets?' Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk Ryan aan. 'Nee, ik was gewoon aan het denken,' fluister ik terug. Ja, ik was aan het denken ja. Maar ik ga toch niet vertellen waar ik aan dacht.


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Ryan
    Ik voel dat ze ons aan het observeren zijn en kijk op. Dylan fronst even maar schud dan zijn hoofd. Volgens mij snappen ze er niets van en denken ze heel hetzelfde als wat ik daarnet dacht. Hoe komt het dat ze me hier heeft kunnen houden? Ik kijk hem vragend aan en hij zucht even en een lichte glimlach speelt op zijn lippen. Hij weet er meer van.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Acery
    Ik schud mijn hoofd om mijn gedachten opzij te zetten, maar nog helpt het niet. Ik blijf denken aan hoe dit kon gebeuren. Ik raak de controle over mezelf kwijt, en dan bedoel ik ook echt kwijt! Ik weet niet meer wat echt is en wat niet. En ik snap ook niet meer waarom ik me zo voel als Ryan bij me is. En ik ken hem nog niet eens zo lang. Raar.


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Ryan
    Ze is weer in gedachten gezonken en ik bijt op mijn lip. 'Jongens als jullie iets over Kev weten, bel me ok?' zeg ik en trek Ace zachtjes recht. 'Wij gaan even wandelen.' Ik moet weten wat ze denkt. Ik pak haar hand iets beter vast en loop met haar naar buiten. Welke richting is het park nu ookal weer?


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Acery
    'Jongens als jullie iets over Kev weten, bel me ok?' zegt Ryan en trekt me recht. 'Wij gaan even wandelen.' Hij pakt mijn hand beter vast en we lopen naar buiten. Ik voel me nu net zo'n klein kind.

    [Park -> Rechts? Ik ga ff mezelf aankleden]


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Ryan
    Ik loop met haar rustig naar rechts. Ik kijk stiekem vanuit mijn ooghoeken naar Ace. 'Heb je het koud?' vraag ik haar zachtjes voor de zekerheid en twijfel of ik haar hand moet blijven vasthouden en de drang om onze vingers te verstrengelen toelaten of haar hand los laten. Ik besluit het veilig te spelen en laat haar hand los.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Acery
    'Heb je het koud?' Ik schud mijn hoofd. Ryan laat mijn hand los en ik krijg de neiging om hem weer vast te grijpen, maar ik doe het niet. In plaats daarvan steek ik mijn handen in mijn zakken en ik zie een park verschijnen.


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Ryan
    Ik bijt zachtjes op mijn wang en loop met haar het park in naar een vijver. Ik laat me daar dan op de grond vallen en klop glimlachend naast me als teken dat ze daar kan zitten. Ik pak een steentje en keilt het over het water. Ik kijk weer naar Ace en zucht zachtjes. 'Ik ben blij dat je hier bent.' zeg ik zachtjes. Ik weet niet wat ik zou gedaan hebben alleen... gewond raken waarschijnlijk.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'