Mijn moeder, daar begint het allemaal mee.
Ik zat dus rustig op mijn kamer te studeren voor de examens, komt mijn moeder opeens met mijn hond binnengestormd en begint haar te slaan met de aftrekker. Blijkbaar had m'n hond op het bed van m'n ouders geplast (dit doen veel honden hoor) en m'n moeder had haar op heterdaad betrapt. Oké, dan moet ze gestraft worden, maar ze bleef gewoon doorslaan met dat ding! Ik ben er dus tussen gekomen en heb mijn hond bij mij genomen, waardoor mijn moeder ook nog eens boos op mij werd.
Maar toen bleek dus dat ze de deur van haar kamer was vergeten te sluiten, en omdat iedereen van de familie weet dat onze honden nogal eens op bed durven te plassen moet die altijd dicht zijn.
Toen eiste ze dus dat IK de lakens zou gaan verversen, waarop ik dus zei dat zij de deur had opgelaten en het dus niet mijn schuld is. Haar hond had vorige week ook op mijn bed geplast en toen heb ik ook alles zelf moeten doen.
Mijn vader die de discussie had gehoord kwam er ook bij en gaf mij zelfs gelijk. Wie de deur laat openstaan moet er zelf maar voor opdraaien.
Toen heeft mijn moeder dus mijn hond bij de nek genomen en buiten gegooid, en toen ik haar wou gaan halen heeft ze de deur achter mij op slot gedaan, waardoor ik dus niet meer binnen kon, tot mijn vader de sleutel had afgenomen en mij terug binnen liet.
Nu mag ik dus mijn vriendje niet meer zien tot eind december, alleen maar omdat ik zei dat het niet mijn schuld was, en zelfs mijn vader kan er niets aan veranderen, ook al staat hij aan mijn kant.
Yay, menopauze deel 26538627863582! (':
En kom ook niet af met bullshit van "het is jouw hond dus jij moet het opvegen". Als een hond eenmaal op bed begint te plassen is het vrijwel bijna onmogelijk om het af te leren, dus de enige optie die overblijft is gewoon de deur sluiten en wij zitten met 3 honden die hier last van hebben.
Dus nog iemand die hier een moeder in de menopauze heeft?
Edit: mijn vader heeft gisteren nog heel lang met haar gepraat, en uiteindelijk is mijn straf opgeheven, aangezien ik er eigenlijk niets mee te maken had. Ze heeft ook sorry gezegd voor het slaan van m'n hondje, het was gewoon uit pure frustratie omdat het al de 3e keer is dat een van onze honden op het bed plast. Mijn moeder is buiten dat wel de grootste dierenvriend die er is hoor.. :')
[ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 18:51 ]
Happiness can be found, even in the darkest of times.
