• De eerste keer dat de zon haar stralen op de aardse dieren wierp, werden 7 vorsten geboren. Deze staan beter bekend als Faunielen. Toen zij de leeftijd van 16 bereikten, veranderden hun levens voorgoed. Eeuwige jeugd werd hun vloek en elk had de gave om in één dier te veranderen wanneer ze dat wouden. Ze werden beschermd door hun wachter, iemand uit hun naaste omgeving.
    Om de 467 jaar wordt een nieuwe vorst geboren en eens deze 16 geworden is, zal de oudste heerser sterven en zo eindelijk rust vinden.
    Indien er geen 7 vorsten zijn, zullen wereldwijd diersoorten uit beginnen sterven. De Floraten, hun tegenpolen doen er alles aan om dit in de hand te werken en de wereld voor zichzelf te veroveren.
    Een maand voordat de nieuwe vorst zijn/ haar troon kan opeisen, wordt deze op brutale wijze door de tegenpolen ontvoerd. Zullen de Faunielen op tijd zijn om hun nieuwe medevorst te redden of zullen de dierensoorten met hem/haar verdwijnen?



    Faunielen (Koningen/Koninginnen)
    - Gancanagh| Koningin Camargue | Paard (1)
    - Lyris| Koningin Eleanor Acquilina | Arend
    - Calantha | Koning Rey Venado | Hert (2)
    - Calantha Fedea Ambessa |Leeuw (nieuwe vorstin)(8)
    -
    -

    Wachters
    - Gancanagh| Atreyu Guarin | Wachter van Fedea Ambessa
    - Realist| Liam Oliver Sanz | Wachter van Camargue
    - Realist| Matthew Douglas Booth | Wachter van Eleanor
    - Aislinn| Faye Melodié Sanchez | Wachter van Rey Venado*
    -
    -

    Floraten onbeperkt
    Aislinn| Faye Melodié Sanchez*

    [ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 19:57 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Faye
    "Ik wou je vragen of je misschien mijn vriendin ergens had gezien, maar jij ziet er veel leuker uit." Ik haal mijn schouders op en kijk hem bedenkelijk aan.
    "Misschien is ze nog op de kamer?" vraag ik aan hem, onderdruk een glimlach en kijk hem serieus aan. Ik laat me meeslepen in de kus en kijk op wanneer ik de lift voel stoppen.
    "Durf je wel vreemd te gaan?" lach ik dan en kijk hem grinnikend aan, "wat zal ze ervan vinden als ze erachter komt?" vraag ik plagerig en zie dan Fedea En Trey op een bankje zitten. Ergens verrast het me dat ze er al zijn, ik had verwacht dat we de eerste waren, maar niets is minder waar. Blijkbaar hebben wij er het langste over gedaan.
    "Eten!" roept Rey dan enthousiast waardoor ik mijn ogen rol. Vreetzak dat het ook is, hoewel ik er zelf ook aardig wat van kan.
    Vrolijk loop ik naar het stelletje toe en trek mijn jurkje nog even goed, kijk naar mijn sandaaltjes.
    "Faye is een meisje," Ik trek mijn wenkbrauw op als ik dit hoor. Wat moet ik anders zijn?
    "Wat moet dit zijn, Trey? Een compliment of zo?" lach ik en sla mijn armen over elkaar. Hij heeft me wel weer genoeg geplaagd vandaag. Hierna herhaalt hij Rey zijn woorden nog waarna hij over het enorme dessert begint, juist ja. Het dessert.
    "Zullen we gaan, nu iedereen er is?" vraag ik aan zowel Fedea als Trey. "Ik denk dat we allemaal wel honger hebben." glimlach ik dan.

    [ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 20:29 ]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    "Eten!"
    Ik kijk lachend van Rey naar Trey.
    "Faye is een meisje."
    Grinnikend knik ik.
    "Ja, en dat is ze altijd al geweest," fluister ik hem zachtjes toe.
    "Eten!" herhaalt Trey. "En dan dessert."
    Hoofdschuddend kijk ik even naar Faye.
    "Mannen toch!" zeg ik plagerig.
    Ik geef Trey even een speelse por en druk een kusje op zijn wang voordat ik me bij Faye voeg en haar een knuffel geef. Daar heb ik even nood aan, gewoon, spontane nood.
    "Zullen we gaan, nu iedereen er is? Ik denk dat we allemaal wel honger hebben."
    Grinnikend knik ik, maar het is Rey die spreekt.
    "Ja, en anders ik wel."
    Lachend schud ik mijn hoofd.
    "Ik blijf erbij. Mannen."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Atreyu

    "Wat moet dit zijn, Trey? Een compliment of zo? Zullen we gaan, nu iedereen er is. Ik denk dat we allemaal wel honger hebben."
    Voor ik op dat laatste antwoord kan geven, is Fedea me al voor. Ik frons even als ze een opmerking maakt over mannen maar haal dan mijn schouders op en besluit alsnog te antwoorden op de eerste vraag van Faye.
    "Ik geloof het wel," zeg ik met een lachje. "Je moet vaker jurkjes aan doen," geef ik haar dan nog een tip.
    Of dat inderdaad een goed idee is weet ik niet, volgens mij zouden er heel wat meer wandelingen van komen voor haar en Rey maar ze staat wel met jurkjes.
    Ik richt me weer tot Fedea en leg een arm om haar schouder om haar wat dichter tegen me aan te trekken.
    "En jij ook, meer jurkjes. Elke dag."
    Ik breng mijn gezicht naar het hare om een kusje op haar wang te drukken en ik fluister nog snel even in haar oor.
    "Die gaan lekker makkelijk uit."


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Fedea

    Ik kan het niet laten even een jaloerse steek te voelen wanneer Trey Faye een compliment geeft, hoewel ik weet dat hij haar niet op die manier ziet.
    "En jij ook, meer jurkjes. Elke dag. Die gaan lekker makkelijk uit."
    Grinnikend druk ik op mijn beurt een kusje op zijn lippen.
    "Deal."
    Ik verstrengel onze vingers en kijk even rond in het restaurant, waar we inmiddels zijn. De geuren van al dat eten doen me watertanden. Enthousiast sleur ik Trey mee naar het buffet.
    "Haast je dan maar, Guarin," zeg ik zacht, zodat enkel hij het hoort.
    "Want ik heb nu al zin in het dessert."
    Ik druk even een plagerige kus op zijn lippen en begin meteen met eten opscheppen. Ik houd het bij wat kip en frietjes. Het ziet er heerlijk uit.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Rey

    "Faye is een meisje."
    Ik kijk even fronsend naar Trey.
    "Wat moet dit zijn, Trey? Een compliment of zo? Zullen we gaan, nu iedereen er is? Ik denk dat we allemaal wel honger hebben."
    Lachend kijk ik Trey en Fedea na.
    "Ja, volgens mij hebben ze honger."
    Ik leg mijn arm om Faye heen en druk een kusje op haar slapen. Iets langzamer loop ik met haar achter de anderen.
    "Net kinderen, vind je niet?" vraag ik grinnikend.
    Braafjes sluit ik aan bij het rijtje aan het buffet.
    "Hmm, het ruikt allemaal overheerlijk."
    Ik ga op mijn tenen staan om een blik te werpen op het eten.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Atreyu

    "Deal."
    Dat Fedea honger heeft kan iedereen die me haar achter zich aan ziet sleuren wel raden. Dat ik zelf ook honger heb en vrolijk achter haar aan hobbel is ook niet moeilijk te herkennen.
    "Haast je dan maar, Guarin. Want ik heb nu al zin in het dessert."
    Ik krijg een kusje en grinnik even. Die boodschap was meer dan duidelijk. Net als Fedea neem ik een bord alleen doe ik wat langer over mijn keuze. Het ziet er namelijk allemaal zo lekker uit. Uiteindelijk heb ik al een bord vol kerstomaten en paprika en komkommer. Gezien ik geen konijn ben wil ik er toch graag een beetje vlees bij. Ik kies dan maar net zoals Fé voor kip. In plaats van frietjes schep ik een beetje pasta op. Krachtvoer.
    Ik heb de indruk dat ik het nodig zal hebben.
    Met mijn volle bord in de handen loop ik de eetzaal zelf in en zoek een tafel waar we met z'n allen aan kunnen. Na mijn bord op tafel gezet te hebben, schuif ik een stoel naar achter voor Fedea.
    "A chair for the beautiful lady," zeg ik met een knipoog.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Fedea

    Trey is me al voor en loopt naar een tafel toe. Ik kijk grinnikend toe hoe hij een stoel naar achter schuift.
    "A chair for the beautiful lady."
    Lachend rol ik mijn ogen.
    "Je moet niet zo slijmen, ik kom seffens wel gewillig mee," zeg ik zachtjes.
    Ik druk een kusje op zijn lippen en kijk hem veelbetekenend aan.
    "Wat wil je drinken?" vraag ik glimlachend.
    Ik kijk even rond voor een ober, en vrijwel meteen staat een vrolijke, jonge Jamaicaanse aan onze tafel. Ze stelt zichzelf voor als Misha, en laat ons weten dat ze op onze vakantie onze serveuse zal zijn. Ik bestel een cola light, en kijk even rond, om te kijken of Faye en Rey ook al aankomen.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Atreyu

    "Je moet niet zo slijmen, ik kom seffens wel gewillig mee. Wat wil je drinken?"
    Ik ben ondertussen al gaan zitten en heb net twee kerstomaten in mijn mond gepropt wanneer er een vlotte serveuse aan ons tafel staat met de vraag wat we willen drinken. Ik kauw mijn mond snel leeg en bestel met een wat gegeneerde glimlach een spuitwater. Als ze weer weg is, leun ik over tafel heen wat naar Fedea toe.
    "Zal ik je dan in het vervolg geen complimentjes geven en die stoel onder je bevallige kontje vandaan rukken?" vraag ik met een grijns.
    Ik had het helemaal niet bedoeld als slijmen.
    Ik stop een stukje komkommer in mijn mond en kauw er tevreden op. Het voelt zo lekker fris aan in mijn mond en mijn maag lijkt alweer een heel stuk kalmer. Ik leg mijn vrije hand op die van Fedea en streel zachtjes de rug ervan met mijn duim.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Fedea

    "Zal ik je dan in het vervolg geen complimentjes geven en die stoel onder je bevallige kontje vandaan rukken?"
    Grinnikend schud ik mijn hoofd.
    "Ik heb niet gezegd dat ik het erg vind. Het is gewoon niet nodig."
    Ik kijk even naar onze handen en glimlachend druk ik een kusje op zijn lippen.
    "Is het lekker?"
    Ik neem een frietje in mijn mond en kauw er tevreden op. Mijn buik protesteert al wat minder en het hongerige gevoel trekt weg.
    Heel even neem ik mijn hand vanonder die van Trey vandaan om mijn kip in kleine stukjes te snijden. Genietend neem ik een hap en neem zijn hand weer in de mijne. Ik hou ervan hem aan te raken, zelfs op de simpelste manier.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Atreyu

    "Is het lekker?"
    Ik knik en stop wat paprika in mijn mond terwijl zij een frietje neemt. Als ze haar hand even uit de mijne losmaakt om haar kip te snijden, besluit ik dat ook maar te doen. De kip is zo zacht dat ze bijna niet op mijn vork te prikken valt. Terwijl Fedea mijn hand weer vast neemt, zit ik nog even te vloeken op mijn kip maar uiteindelijk weet ik dan toch een stukje in mijn mond te krijgen. Ik neem nog een tomaatje en hou het aan Fedea's lippen.
    Zelfs als ik zou sterven van de honger zou ik nog mijn eten met haar delen.
    Ik strek mijn been onder tafel, zodat het langs dat van Fedea schuurt. Even kan ik een grijns niet onderdrukken.
    Dit vind ik nog leuker dan spontane seks, die spanning, weten dat het er van gaat komen maar je toch nog even moeten beheersen.
    "Is het lekker voor jou?" grinnik ik.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Fedea

    Glimlachend kijk ik toe hoe hij wat stuntelt en klungelt met zijn kip. Hoe schattig.
    Dankbaar neem ik een hap van de tomaat die hij me geeft. Ik grijns even wanneer ik zijn been tegen het mijne voel. Een scheut van opwinding trekt door me heen en ik kan het niet laten hem even grijnzend aan te kijken.
    "Is het lekker voor jou?"
    Mijn blik zoekt de zijne op en ondeugend houd ik zijn blik vast.
    "Heerlijk," zeg ik zacht.
    Subtiel lik ik even over mijn lippen en ga vervolgens onverstoord verder met eten. Dit plagen is misschien nog wel het leukst van al.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    "Ik geloof het wel," zeg Trey met een lachje. "Je moet vaker jurkjes aan doen,"
    Redelijk verbaasd kijk ik hem aan om zijn antwoord, maar knik dan enkel, geef geen antwoord en kijk het stelletje lachend na als Fedea Trey met zich meesleurt naar het restaurantje.
    "Net kinderen, vind je niet?" Grinnikend kijk ik Rey aan en haal mijn schouders op. Vrolijk lopen we achter de twee aan, maar verlies ze al snel uit het oog. Erg veel maakt het ook niet uit, we komen ze straks nog wel tegen.
    "Beetje, wij allemaal eigenlijk." geef ik dan eerlijk toe. Zelf ben ik ook nou niet het meest volwassen, maar toch vraag ik me af hoe Fedea en Trey het met het kindje op komst gaan regelen. Ik zie ze wel als ouders, maar als nog, het zal me benieuwen.
    "Hmm, het ruikt allemaal overheerlijk." Ik heb niet eens door dat we er al zijn aangekomen totdat Rey deze woorden zegt. Zelfs nog kleiner als hem moet ik nog meer moeite doen om de etenswaren te kunnen zien en pak een bordje. Als twijfelaar kijk ik lipbijtend naar de gerechten, maar besluit dan uiteindelijk voor spaghetti bolognese te gaan met wat sla. Tevreden kijk ik naar mijn bord en kijk dan naar Rey toe, waarna ik mijn hoofd laat glijden over de verschillende tafels. Lang duurt het niet voordat ik de rest heb gevonden.
    "Klaar meneer?" vraag ik dan aan Rey, als ik zijn bord zie.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Rey

    "Beetje, wij allemaal eigenlijk."
    Lachend kijk ik haar aan. Daar heeft ze wel gelijk in.
    Het duurt even voordat ik wat gevonden heb om op mijn bord te scheppen, maar kies uiteindelijk voor een portie lasagne. Komen we helemaal naar hier, om iets te eten wat ik thuis wel elke dag kan eten.
    "Klaar meneer?"
    Lachend knik ik.
    "Heb je de anderen al gevonden?"


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    Tevreden kijk ik naar Rey zijn bord lasagne en frons mijn wenkbrauwen even als ik Fedea en Trey kwijt lijk te zijn tussen de mensenmassa, maar vindt de twee alweer snel en kijk dan op. Vlug doe ik een stapje naar achteren wanneer Rey dichter bij komt.,
    "Heb je de anderen al gevonden?" Ik knik, laat mijn bord op mijn ene arm leunen als een echte serveerster en wijs met mijn hoofd dan de juiste richting in.
    "Ik denk het wel," geef ik dan toe en kijk nog even naar de tafeltjes, "deze kant op." zeg ik glimlachend en loop dan langs de velen tafeltjes totdat we bij het groepje komen en ik me met een plof naast Trey neer laat zakken.
    "Hola mis amigos," begroet ik de twee en schuif mijn stoel wat aan waarna ik vrijwel direct de spaghetti rondom mijn vork laat krullen. "Hoe staat het leven?"


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    [ Dysis --> Lyris ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'