Ik vind absoluut dat ieder mens (zowel vrouw als man) mag zeggen dat hij/zij geen kinderen wilt. Er zijn er nu eenmaal die er echt een godsgruwelijke hekel aan hebben. Maar de dingen die je opnoemt waarom je ze niet wilt, heb je over het algemeen zelf in de hand. Je moet je leven erop aanpassen, dat absoluut, maar het betekend niet dat alles slechter is of dat je veel dingen kwijt ben.
Het is heel simpel, jengelt mijn kind of doet hij moeilijk om niets, dan verdwijnt hem op de gang of slaapkamer. Dat hem zich daar maar aanstelt. Ik haat het ook als hij jengelt, tja, wie niet. Het is alleen aan de ouders wat ze ermee doen.
Tja soms weten ze je ook echt wel knettergek te maken of hebben een grote mond, maar het is hier heel simpel, hij wordt gewoon op de gang of in de hoek gezet. Van zodra hij zich kan gedragen mag hij terug komen en spelen.
Het is wat je allemaal zelf toelaat en hoe je het aanpakt.
(Lees nu niet dat ik het perfecte kind heb en de perfecte ouder ben, want dat is verre van :'D Soms staat m'n kleine ook meer op de gang dan wat anders, maar dat komt gewoon omdat hij echt koppig en eigenwijs is. Iedereen die ik hoor vind m'n kleine leuk en geweldig en zouden hem gerust mee naar huis nemen, tja ik heb soms echt wel moordneigingen naar het manneke en denk bij mezelf van 'neem hem alsjeblieft mee' want hij is nu eenmaal een actief ventje dat niet stil kan zitten en ja hij kan soms echt wel strontvervelend zijn :'D )
Het is je goed recht om te zeggen dat je geen kinderen wilt en daar is ook absoluut niks mis mee. Een kind in je leven houdt in dat je je moet aanpassen. Je geeft een stukje vrijheid op doordat je niet meer kan gaan en staan waar en wanneer je wilt, maar dat is een keuze die je voor jezelf maakt. Daarbij komt ook een verantwoordelijkheid bij kijken en geloof me, soms wil ik die echt wel afschuiven omdat het gewoon niet altijd even gemakkelijk is. Maarja, het leven opzicht is niet gemakkelijk.
En echt waar, een kind is nooit de reden waarom een relatie niet werkt. Dit hangt echt van jezelf en van je partner af. In een relatie moet je altijd tijd voor mekaar vrij maken, of je nu een kind hebt of niet. Heel veel mensen vergeten dat alleen en dat ligt aan die mensen, niet aan het kind. Zijn er problemen of wrijvingen rond de opvoeding, praat erover met elkaar en je komt ook tot een oplossing.
Wat ik trouwens altijd wel heel grappig vind, is dat mensen altijd afgeven op andermans opvoeding en dat ze het altijd zelf beter weten :’D Vooral degene die geen kinderen hebben 
Dit niet om iemand hier op het forum aan te vallen, maar ik maak dit echt heel veel mee in real-life. De opmerkingen van ik zou het zo en zo doen en zo en zo. Daarbij het ene kind is het andere niet en dat vergeten ook veel mensen. Het ene kind is nu eenmaal rustig en is aan het vegeteren, de ander is heel druk en actief. Allebei zal je op een andere manier moeten aanpakken en behandelen.
Het belangrijkste voor mij in een opvoeding is ‘nee’ kunnen zeggen tegen je kind, consequent blijven en ervoor zorgen dat je kind ten alle tijden ‘dank u’ en ‘alsjeblieft’ zegt tegen mensen. Hij moet met zijn handen overal vanaf kunnen blijven en ook enkele uurtjes op zichzelf moeten kunnen spelen met z’n speelgoed.
Je hebt ook zeker wel gelijk dat er heel veel schort aan de opvoeding van tegenwoordig in het algemeen. Op dat punt kan je zeggen wat je wilt, maar ik ben zeker wel voorstander van de opvoeding uit de middeleeuwen :’D Allee, misschien iets minder extreem maar er zullen veel minder probleemjongeren in de wereld zijn naar mijn idee.
“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”
Salaryman
.
. Meestal gaan alle levende dingen in mijn handen dood (wandelende takken + hamster + goudvissen) dus kinderen nemen is geen verstandig idee. Kost tijd, geld en energie.