[RPG] Between life and death - O3 - Speeltopics

By Lizor and Mitshy.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 22:41 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[Kay, maar nu moet ik wachten. Kan jij niet even Camille komen halen? ^^]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Riley Williams

Toen ik en stapje dichter bij David zette ging hij een stukje achteruit.
"Dat je... me leuk vind." zegt David dan en begint te lopen. Ik loop met hem mee, niet zo heel ver van hem vandaan ook. Ik houd niet zo van het bos, en al helemaal niet als het zo donker is.
"Ik weet het al langer, ik gok op twee maanden," zeg ik dan wat ongemakkelijk. Ik bijt even op mijn lip en loop dan weer wat dichter bij David.
Waarom wilde ik ook alweer het bos in gaan? Ohja, omdat ik bij David wilde zijn.
"Zu- zullen we terug gaan? Eleanor komt wel terug, misschien is ze er zelfs al," Ik pak David zijn arm vast en stop met lopen. Ik wil niet verdwalen, oké misschien wel maar niet nu. Niet nu David alleen maar aan Eleanor kan denken, dat voel ik gewoon. Nee, ik ga verdwalen met David wanneer we niemand zoeken.
Ik kijk David aan. Ik probeer de angst maar ook de arrogantie van mijn gezicht af te houden. De angst voor de 'geest' en de arrogantie voor Eleanor. Dat ik eigenlijk die naam voluit kan denken, ik walg alleen al bij de letters 'E, l, e, a, n, o, r' ALLE letters dus. Er loopt een rilling over mijn rug en ik zucht even.

Ich liebe dich 27.12.23

[rory/Sylvesti is online dus met een beetje geluk staat er zo een reactie can Rory en komt Hayden naar Camille (:]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Kay (:]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Rory Williams
Ik schrik zo'n beetje op uit gedachten als ik haar vraag hoor. Ik bloos lichtjes. Hopelijk ziet ze dat niet, want dat zou vrij genant zijn. "Uhm..." Zeg ik zacht. Ik heb geen idee hoe ik hierop moet andwoorden. Liegen kan ik niet, maar de waarheid vertellen durf ik niet. "Over deze situatie," zeg ik dan, "dat die eigenlijk zo slecht nog niet is." Zo nu heb ik niet gelogen, maar ook niet de hele waarheid vertelt. Ik glimlachte lichtjes en keek weer het vuur in. Waarom kon Riley niet gewoon terugkomen? Ik begon met de minuut bezorgder te worden. Wat als er iets gebeurt was?! Wat als ik hem nooit meer zou zien?! Ik schudde weer lichtjes met mijn hoofd. Dat mocht ik ook niet denken. Riley en David zouden zo hier verschijnen zonder dat er iets gebeurt was... Als hij nou alleen maar een beetje zou opschieten, dan zou dat fijn zijn.

Bowties were never Cooler

David Daniel Casper Mason
Ik stop, bij het voelen van Rileys hand om mijn arm en kijk naar hem.
'Ben je bang?' vraag ik, zachtjes. Ik blijf hem in de ogen kijken terwijl ik nadenk over zijn eerdere woorden. Twee maanden is een hele tijd, zestig dagen, 1440 uren. Ik weet niet meer hoe ik me voel, Eleanor is een prachtige meid, mijn beste vriendin, maar ben ik verliefd op haar? En Riley, ik wilde er nooit over nadenken, maar Riley? Ik zucht trillerig en bijt op mijn lip. Kan ik verliefd zijn op een jongen, na al die meisjes? Is het mogelijk of komt dit gewoon doordat Riley heeft gezegd dat hij mij leuk vind? Dwing ik mezelf een gevoel af? Of komt het echt uit mijn hart? Ik weet het niet meer, ik weet niets meer.
'Ik weet het niet,' zeg ik dan. Deze vier woorden vormen de eerlijkste, meest kwetsbare zin die ooit uit mijn mond is gekomen. Mijn lippen wijken iets vaneen, alsof ik nog iets wil zeggen, maar ik kan me niet bedenken welke woorden deze stilte moeten opvullen.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Hayden Noralie Everett
Hij geeft niet gelijk antwoord nadat hij uhm heeft gezegd en ik kijk hem dan vragend aan. Zie ik daar nou blosjes op zijn wangen? Ach, het zal wel aan mijn ogen liggen aangezien ik nogal moe begin te worden. Dan zegt hij dat hij dacht aan de situatie, dat die zo slecht nog niet is. Ik glimlach en knik. 'Inderdaad, het valt hartstikke mee zo, het is lekker warm, gezellig en we hebben gewoon een slaapplaats. En ik denk dat we twee dagen vooruit komen met eten.' Dan zie ik dat Eleanor een Nutella pot uit haar tas haalt en marsmallows. Ik heb het niet zo op marsmallows, maar van mij mogen anderen ze best eten. Dan is er sowieso meer eten voor anderen. Ik kijk even om me heen en leun een beetje tegen Rory aan omdat dat lekker warm is. Als Rory en ik naast elkaar staan dan zie je duidelijk verschil. Hij is een kop groter dan ik. Maar gelukkig zitten we nu. Dan zie ik Camille voorbij komen en dat haar spullen in het busje liggen. Waarom ligt ze daar? Ik had verwacht dat ze bij Ian zou gaan liggen, zij hebben namelijk samen een tentje opgezet. Ik kijk in de richting van Ian en zie Cathy er dan bij zitten. Aha. Ik snap het al. 'Ik ga even naar Camille,' zeg ik dan tegen Rory. Ik glimlach even naar hem en knuffel hem dan even voordat ik opsta. Gelijk krijg ik het kouder, omdat ik nu weg loop van het vuur en Rory's arm niet meer om mijn middel ligt. 'Hee Cam, waarom lig je niet bij Ian?'

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Camille Yare Rae Roux
Ik veeg snel de traan weg die onder mijn oog blinkt. Waarom huil ik? Om een jongen? Urgh wat verafschuw ik mezelf, misschien wel meer dan dat ik Cathy verafschuw. Ik kijk op naar Hayden en haal mijn schouders op.
'Ik vond mezelf niet goed genoeg om naast hem te liggen en hij heeft Cathy nu, daar is hij volgens mij heel blij mee,' zeg ik en ik speel met mijn haren die ik weer los gedaan heb. Mijn gitaar staat naast me in de koffer en er staat een flesje drank aan de andere kan van me. Ik schuif het snel wat naar achter, hopelijk ziet Hayden het niet. Ik wil niet overkomen als het meisje dat zich gelijk helemaal dronken zuipt als het even niet lukt bij de jongens. Ik kijk naar mijn handen en zucht diep.
'Kan ik bij jullie komen zitten?' vraag ik aan Hayden, 'dat is waarschijnlijk gezelliger én warmer dan dat ik hier zit,' geef ik toe en ik kijk haar met een zwak glimlachje aan.

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 15:52 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Riley Williams

"Ben je bang?" Vraagt David als hij merkt dat ik zijn arm heb vast gepakt. Dan zie ik zijn gezicht veranderen en lijkt het of hij nadenkt. Hij kijkt me daarbij ook recht aan, het is een beetje engig. Ik besluit hem even te laten gaan.
"Ik weet het niet," zegt hij dan na een tijdje en ik kijk vragend naar David. Zijn lippen gaan nog een stukje open maar bij zegt niets. Er valt een stilte, een stilte die ik niet weet te plaatsen.
"Wat weet je niet?" vraag ik dan zacht na een tijdje en ik kijk David aan. Hij lijkt wat in de war, hij lijkt niet te weten wat hij moet zeggen of wat te doen. Ik laat mijn hand naar zijn schouder glijden en ik leg hem daarop. Ik blijf hem aankijken.
Wat weet hij niet? Weet hij niet wat hij wil doen, wat hij moét doen. Wat hij moet denken of zeggen? Zijn stem klonk eerlijk en had een tintje erin, hij sprak haast nooit zijn gevoelens uit. Maar was dit wel een gevoel?
Mijn blik staat nog altijd strak in die van David, maar ik heb geen harde uitdrukking. Eerder een bezorgde maar ook krachtige uitdrukking.

Ich liebe dich 27.12.23

[Reageer zo, even laptop opstarten ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Eleanor Bethany Hunt.

Mijn ogen waren ondertussen vochtig geworden, maar ik ging niet wenen. Niet weer. Ik stond op en liet me terug neerzakken naast Camille. Direct legde ik mijn hoofd op haar schouder, want ja, ik wist dat ze ook problemen had. Ik zag het in haar ogen, ik kon mensen hun ogen gewoon lezen.
"Boys suck" zuchtte ik waarna ik mijn armen om haar 1e arm sloeg. Ik knipperde een paar keer en sloot mijn ogen. Het liefste van alles zou ik nu gewoon willen weglopen en niet meer stoppen tot ik thuis was. Een zachte zucht rolde over mijn lippen waarna ik wat dichter tegen haar aan ging zitten. Mijn gedachten bleven hangen bij de gedachte dat we per 2 in een tentje moesten slapen. Ik zou zelfs nog gewoon in het busje gaan liggen, geen enkele reden om dat niet te doen, toch ?

David Daniel Casper Mason
Ik klem mijn kaken op elkaar, mijn uitdrukking verstrakt. Ik ga mijn hart niet uitstorten, echt niet. Ik sluit mijn ogen en schud met mijn hoofd.
'Laat maar,' zeg ik dan. Ik kijk in zijn ogen, de bezorgdheid zou me moeten irriteren, maar dat doet het niet. Ik slik en bijt nog een keer op mijn lip. Dan schud ik zijn hand van mijn schouder af en draai ik me ruw om. Met grote passen loop ik in de richting waar we vandaan zijn gekomen, terug naar het kamp. Dan ineens bedenk ik me iets. Eleanor, zit zij nog in het bos? Ik zucht, vast niet. Ze is waarschijnlijk gewoon weer terug gegaan. Ik loop door en binnen een paar minuten ben ik bij de plaats waar ik heen wilde. Eleanor zit bij Camille. Ik weet niet of ik boos moet zijn of blij. Ik loop naar haar toe en leg mijn hand op haar knie. Ik probeer haar blik te vangen en kijk haar indringend aan.
'Gaat het een beetje?' vraag ik dan. Er is iets veranderd in mij, mijn zelfverzekerdheid is verdwenen. Ik weet niet meer zeker wie ik ben en wat ik moet doen. Ik zucht en probeer mijn stroom van gevoelens te verbergen voor Eleanor.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Hayden Noralie Everett
Ik zie dat ze haar hand langs haar gezicht haalt en vermoed dat ze iets weghaalt, zoals een traan. Ik herken het gebaar, het is onuitgesproken verdriet. Dan kijkt Camille naar me op en haalt haar schouders op. Het is koud in het busje. Hier zou je toch niet willen slapen?
'Cam, zeg alsjeblieft niet dat je jezelf niet goed genoeg vindt, oké? Jij hebt toch dat tentje neer gezet met hem? Dan heb je alle recht om bij hem te liggen.'
Ik glimlach bemoedigend naar haar en haal een hand door mijn haar. Dan zie ik dat ze wat weg schuift, maar ik doe alsof ik het niet zie. Ze schuift het toch weg, als ze had gewild dat ik het zou zien had ze dat niet gedaan.
'Natuurlijk mag dat! We zitten er met Eleanor, Blaine en Rory. Iedereen mag erbij komen zitten,' zeg ik glimlachend.
Ik pak haar hand en trek haar dan overeind.
'Want dat is zeker warmer! Hier in het busje is het maar koud. En er zullen heus nog wel anderen zijn zonder iemand in een tentje. Dat is toch beter dan in een koud busje slapen?'
Ik loop met haar naar het kampvuur en ga dan weer naast Rory zitten. Ik trek Camille naast me op de grond en glimlach dan naar haar. Dan gaat Eleanor bij Camille zitten en legt haar hoofd op Camille's schouder. Ik leun als vanzelfsprekend tegen Rory aan, dat is lekker warm. En dan komt ook David terug. Waar is Riley?

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 16:26 ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Eleanor Bethany Hunt.

Ik keek op toen ik een hand op mijn knie voelde. De ogen die ik ontmoette waren de ogen van niemand minder dan David zelve. De persoon waardoor ik nu depressief rondliep. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen uit pure verwarring. Langzaam knikte ik en bleef hem daarna aankijken, "Maar met jou precies niet" zei ik toen serieus. Mensen irriteerden zich soms aan mijn helderziendheid. Het was gewoon makkelijk om mensen hun ogen te lezen als je ze al zo lang kende. Ik vond het best grappig dat ik het kon. Ik misbruikte die wijsheid niet hoor, het ging gewoon vanzelf, net zoals dat, als je kan lezen, je elk woord leest dat je tegenkomt. Ik maakte mijn armen los van Cam's arm en draaide me wat naar hem om.
"Oké, shout, jij hebt al die jaren naar mijn gezaag moeten luisteren, tijd om die rollen om te draaien". Ik hoorde mijn naam zeggen door Hayden, blijkbaar had ze nog niet door dat ik hier zat. Zodra ze was uitgesproken nam ze Cam mee naar de plaats waar ik daarnet zat.

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 16:26 ]

Riley Williams

"Laat maar," zegt David en hij schudt zijn hoofd, met zijn ogen gesloten.
Hij schudt mijn hand van zijn schouder af en draait zich ruw om, dan beent hij weg in de richting waar we vandaan kwamen. Ik kijk hem na, waarom ging hij ineens weg? Ik heb toch niets fout gedaan?
Ik bijt op mijn lip en loop dan achter David aan naar de plek. Ik zie dat er vuur is en ik neem plaats naast Rory. Daar staar ik in het vuur en bijt op mijn lip.
Ik deed toch niet iets fout bij David? Ik kijk naar David die bij Eleanor zit en zijn hand op haar knie heeft. Mijn hand gaat door mijn haar en ik kijk weer naar het vuur. Rory zit naast Hayden en ik ga wat meer naar hem toe. Dan leg ik mijn hoofd op mijn broer zijn schouder en zucht een keer.
"Rory, bij wie slaap jij?" vraag ik en kijk hem schuin aan. Ik wil bij mijn broer liggen, dat is wat ik wil. Maar hij zal vast wel met iemand anders liggen... Ik staar weer in het vuur en bijt opnieuw op mijn lip. Steeds heb ik het gevoel dat ik iets verkeerds gezegd heb tegen David.

Ich liebe dich 27.12.23