[RPG] Between life and death - O3 - Speeltopics

By Lizor and Mitshy.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 22:41 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

quin98 schreef:
Blaine Anderson

Hij schud zijn hoofd en ik zucht. 'Kom op hey, ik ben je beste vriend! zoiets kan je me toch zeggen' mompel ik en kijk hem aan. 'Da-hat mag n-nieht,' zegt hij en trekt zich uit de omhelzing. 'Tuurlijk mag dat wel, je mag toch zelf weten wat je verteld niet een of andere stem?' vraag ik hem zacht en snap echt niet wat er nu gebeurt. Hij piept wat en trekt zijn benen op. Ik bijt op mijn lip, wat moest ik nou doen? 'Ik mag het niet zeggen... Ik mag het niet zeggen'blijft hij herhalen en ik sla mijn arm opnieuw om hem heen. 'Kom op Riley alsjeblieft wordt rustig' zeg ik zachtjes en streel even kort door zijn haar. Op dit moment zou ik gewoon alles doen om hem maar normaal te krijgen. Dit was best eng, ik snapte niet wat er was. 'Medicijnen... Medicijnen...' herhaalt hij daarna ook de hele tijd en ik glimlach lichtjes, dat moest ik dus hebben.! Ik pak zijn koffer en zoek erin.'Ik mag het niet zeggen... Medicijnen...' zegt hij en daarna vindt ik een doosje wat volgens mij de juiste medicijnen zijn. Ik haal er een uit en pak een flesje water. 'Innemen !'beveel ik hem en duw het in zijn handen. Plies wordt weer normaal dan! Alsjeblief, dit is echt niet leuk, het is gewoon eng

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[ow sorry:$ was het helemaal vergeten, lekker slim van me]

[Maakt niet uit, is mij ook overkomen x'D]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Riley Williams

"Innemen!" Hoor ik ineens in de verte. Ik krijg iets in mijn handen geduwd. Ik kijk ernaar.
Neem het niet in! Wáág het niet! Roept te stem. Ik gooi het pilletje weg en het flesje water volgt al snel.
"Mag niet! Mag niet!" schreeuw ik bang en ik schudt wild mijn hoofd.
Ergens voelde ik de tegen drang van mijn lichaam, maar de angst en shock neemt alles over. Ik blijf maar rillen. "Rory... Rory!" roep ik en voel tranen over mijn wangen lopen. Ik weet niet waarom ik zijn naam roep maar het gaat vanzelf.
"Blaine,,," zeg ik daarna. Waarom ik dat zei weet ik ook niet. Ik laat me op mijn zij vallen en rol me op tot een balletje. Niemand verdiend mij, zo een stuk ongeluk. Niemand verdiend zijn ogen op mij te richten. Rory verdiend mij niet als tweelingbroer. Rick en Arthur verdienen mij niet als jonger broertje. Mijn ouders verdienen mij niet als hun zoon. Blaine verdiend mij niet als zijn vriend...
Ik probeer het huilen te stoppen maar de shock laat het doorgaan.

[Je moet die pil in zijn mond persen haha, maar pas op. Hij wil nog wel eens bijten hahah]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[hahha ik had al verwacht dat die ze niet zelf in zou nemen]

quin98 schreef:
[hahha ik had al verwacht dat die ze niet zelf in zou nemen]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Blaine Anderson

Hij hooit het flesje en het pilletje weg en zegt dat hij het niet mag. Ik had het ook kunnen weten, hoe moest ik dit dan doen? Ik zucht even en pak het flesje weer en een nieuw pilletje. Als hij het niet zelf innam moest ik het maar doen. 'Ik ben hier' zeg ik zacht als hij mijn naam zegt en trek hem dan overeind. Ik hou hem stevig vast en probeer daarna met een hand zijn mond te openen. Hopelijk ging dit werken, 'Kom op Riley werk een klein beetje mee alsjeblieft' zeg ik zachtjes terwijl ik nog steeds probeer zijn mond te openen. Ik zucht als ik merk dat ik de dop nog niet van het water af heb en doe dat eerst. Oké, dit moest toch lukken? een pilletje in zijn mond proppen en daarna gauw wat water erin. Het klonk zo makkelijk maar dat was het echt niet, al helemaal niet als diegene ook nog is tegenstribbelt. Ik bijt op mijn lip en waag nog een poging. Als ik zijn mond eindelijk open heb doe ik gauw het pilletje naar binnen en breng het flesje water met mijn andere hand naar zijn mond toe. Hopelijk lukte het zijn mond nog even open te houden

DarrenCrissy schreef:
(...)

[Haha. OW jij mag princiepe reageren, want er zitten er twee tussen. Aleen zou ik tot morgen moeten wachten hihi]

[dan ga ik maar slapen, sleepwel x
Bne morgen pas 6 uur thuis van school, dus denk dat ik er half 7 pas weer ben]

{Ben vandaag pas rond 6 uur thuis.. En waarschijnlijk pas rond 8 uur online.. Ik moet namelijk oppassen .}

Don't be like the rest of them, darling

Lifeisajoke schreef:

Eleanor Bethany Hunt.

Ik trok mijn wenkbrauwen op. Of nou ja, nu 1 eigenlijk. Ugh. "Oh, danku, ik heb altijd al 1 wenkbrauw gewild, geweldig" zei ik met de meest sarcastische stem die ik had. Door de knipoog die hij me had gegeven voelde ik hoe mijn wangen aan het branden waren, maar dankzij het donkere had hij dat niet door. Goddank. Ik volgde de beweging die hij maakte. Na geen 3 seconden lekte hij de Nutella van mijn vinger af waardoor mijn adem even stokte in mijn keel. Mijn wangen begonnen harder te gloeien en de knipoog die hij daarop nog eens naar me stuurde maakte het helemaal af. Straks werd ik nog een gloeilamp. Ik beet zacht op mijn lip en scheurde mijn blik los van zijn gezicht. "Tuurlijk is het lekker, het is mijn Nutella" zei ik waarna een lach om mijn lippen verscheen, "Maar even serieus, die wenkbrauw gaat eraf, ze gaan echt nog denken dat hier een monster rondloopt, terwijl ik het ben !".

David Daniel Casper Mason
'Ik vind het wel leuk,' zeg ik zachtjes. Een golf rillingen trekt door me heen, of het door de kou komt of door Eleanor, daar ben ik niet zeker van. Ik glimlach anar haar.
'Hoe laat is het? Iedereen slaapt al,' zeg ik dan. Ik kijk in het rond maar zie niemand meer rondlopen.
'Met wie zit jij in een tent?' vraag ik dan, half hopend dat ze, net als ik, nog niemand heeft. Ik kijk nog een keer rond, het is donkerder dan ik dacht. En er is niets dat lijkt op stromend water of een andere sanitaire voorziening. Geweldig, en hoe ga ik nu douchen? Tandenpoetsen? Naar de wc? Een beetje bezorgd kijk ik dan naar de tentjes, die zien er nu niet bepaald heel stevig, warm en comfortabel uit. Tja, mijn zin in dit "kampeeruitje" wordt met de minuut minder om eerlijk te zijn. Mijn enige lichtpuntje is eigenlijk de mensen, en dan vooral Ellie en misschien ook wel Riley. Ergens diep van binnen weet ik dat hij ook deel uit maakt van mijn geluk. Mijn verstand spreekt dit tegen, maar toch zegt mijn gevoel dat hij niet zomaar een crush van HEM is, dat het van twee kanten komt.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[ben er weer]

Eleanor Bethany Hunt.

"Toch gaat het eraf" zei ik koppig als ik weg. Ik haalde een fles water uit mijn tas en deed wat op een doekje waarna ik mijn gezicht begon af te vegen. Oké, ja het was waterverspilling, maar dat was wel het laatste waar ik aan dacht nu. Ik keek hem even aan toen ik zo goed als alles had weggeveegd.
"Uh, niemand, ik was eigenlijk van plan om een beer te zoeken zodat ik me warm kon houden aan hem" zei ik serieus. Kon het maar ! Ik beet zacht op mijn lip en veegde nog wat over mijn gezicht, zodat ik zeker was dat alles weg was. Ik draaide de pot toe en maakte een vers doekje nat. Ik begon zijn gezicht af te vegen, niet denkend aan wat ik deed, en bleef daardoor geconcentreerd naar zijn gezicht kijken.

quin98 schreef:
Blaine Anderson

Hij hooit het flesje en het pilletje weg en zegt dat hij het niet mag. Ik had het ook kunnen weten, hoe moest ik dit dan doen? Ik zucht even en pak het flesje weer en een nieuw pilletje. Als hij het niet zelf innam moest ik het maar doen. 'Ik ben hier' zeg ik zacht als hij mijn naam zegt en trek hem dan overeind. Ik hou hem stevig vast en probeer daarna met een hand zijn mond te openen. Hopelijk ging dit werken, 'Kom op Riley werk een klein beetje mee alsjeblieft' zeg ik zachtjes terwijl ik nog steeds probeer zijn mond te openen. Ik zucht als ik merk dat ik de dop nog niet van het water af heb en doe dat eerst. Oké, dit moest toch lukken? een pilletje in zijn mond proppen en daarna gauw wat water erin. Het klonk zo makkelijk maar dat was het echt niet, al helemaal niet als diegene ook nog is tegenstribbelt. Ik bijt op mijn lip en waag nog een poging. Als ik zijn mond eindelijk open heb doe ik gauw het pilletje naar binnen en breng het flesje water met mijn andere hand naar zijn mond toe. Hopelijk lukte het zijn mond nog even open te houden.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.