Rpg ~ A trip around the world '1' - Speeltopics

A trip around the world is een actie die georganiseert werd voor jongeren die thuis ondankbaar zijn voor hun familie,dankzij deze actie kunnen ze inzien dat er veel meer mensen zijn met grotere problemen dan een gebroken nagel of een video game die ze niet mochten hebben. 10 jongeren uit Londen mochten mee en kunnen een stukje Zuid-Amerika,Europa ,Afrika en Oceanië zien.Ze zullen hun luxe moeten missen en hard moeten werken om de trip te mogen meemaken,ookal is het tegen hun zin of niet.
De begelijders kennen de problemen van de jongeren ,maar al te goed en proberen hen te laten inzien dat hun leven toch niet zo slecht.

5 meisjes [5/5] VOL !
-Amarante Fillipine Sympantos Kwijt
-Andrea Maddelyn Laurens Curlies
-Dani Kelly ScarsAgentP
- Marybelle MooreBlueHope
-Sierra Kayla NevarezAria

5 jongens [5/5] VOL !
-Grayson Calvin Meyers
- Nathan Finny HarriesAdores
- Nathaniel Christoper Raphael CampbellBlueHope
- Aiden Samuel WaldHurtedHeart
-Andrew Cole quin98

4 begeleiders [4/4] VOL !
-Maxwell Scotish ~Nyan
- Annabelle (Annabel) Rose MillerMimsi
-Liam Levy MooreBarack
-Caitlynn Lianne Bushwell xClove

Regels
Reserveringen blijven 24 uur staan.
~Ruzies alleen IC
~OOC tussen haakjes
~Het liefst mensen die wat vaker online zijn en mee hebben gedaan aan meer dan 3 topics (ervaring)
~als je niet meer wil meedoen met deze Rpg meld het dan even aub
~Naamsverandering melden
~Speel niet voor een ander
~ +16 is toegestaan ,maar hou het netjes aub !
~Geen one liners minimun 3 regels .
~Begrijp je iets niet of zijn er vragen gb mij dan
INFO STORY !

De jongeren moeten om 10:30 stipt aan de Londen eye staan,daar zal een rood busje van maximum 14 personen hun staan op te wachten.Ze mogen 1 grote of 2 kleine kofers meenemen niet meer.Van geld mogen ze kiezen,maar de begelijding zal zorgen voor de nodige dingen zoals eten of tenten.Ze moeten zeker een dikke jas meenemen en goede stapschoenen.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:36 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[mijn topics]

[Mijn topics]

---

“Do what I do. Hold tight and pretend it’s a plan!” - The Doctor

Marybelle Esmeralda Guillelmine Jeanmarie Apollinariya Charmaine Gwendolyn Moore
Vrolijk zat ik in de limo die mijn vader voor me geregeld had. Ik mocht van hem niet gaan lopen op 'zo een vroeg tijdstip'. Ik had hem boos aangekeken en gezucht. Ik had hier liever niet heen gegaan in een limo. Iedereen kon dan weer mooi ziendat ik een 'verwend nest' was. Was ik ook wel. Ik had een middel groote koffer mee, nee ik had hem niet alleen ingepakt, ik had hulp, en mijn gitaar. Ik wist geeneens ofdie wel mee mocht, maar dat zou vast wel. Anders ging hij weer mee terug. Het was zoveel werk geweest om mijn winter jas netjes in mijn koffer te krijgen. Ik was ergens bang dat na al dat proppen hij een beetje te vol zat. Maar hé, ik moest gewoon bepaalde spullen mee. Ik kijk uit het raampje en zie dat we er bijna zijn. Ik maak een 'yay'-geluidje en steek mijn handen evenin de lucht. Ik had er toch zoveel zin in. De limo stopt en ik stap uit. Ja, ik kon de deur wel zelf open doen. Ik pakmijn koffer en gitaar, die ook in een koffer zit. Ik check mijn zakken even en loop een stukje van de limo weg. Daarna kijk ik om me heen. Ik was dus de eerste. Ik ging op mijn koffer zitten en bekeek de omgeving even. Het zag er hier toch mooi uit. Ik lachte even zacht, niet te geloven dat ik eindelijk iets ging doen zónder mijn ouders. Ik was zó blij. Nog nooit hadden ze mij zoiets laten doen en nu zat ik hier. En mijnouders zaten thuis. Of eigenlijk zat mijn moeder in Zwitserlanden mijn vader in Japan, maar daar ging het niet om. Ze waren niet hier.



Nathaniel Christoper Raphael Campbell
Verveeld stapte ik in de limo. Ik wou niet weg. Ik zat goed in dat huis. Deze trip was niets meer een hele lange tijd mijn boeken moeten missen. Nou de meeste dan. Het was me gelukt om een aantal boeken in de koffer te proppen. Het had vrij lang geduurt omdat ze natuurlijk niet mochen beschadigen, maar het was gelukt. Ik gafhet briefje wat op het aanrecht had gelegen aan de chauffeur en ging achterover zitten met een boek. Ik zou mijn theater lessen ook gaan missen en dat vond ik nog het ergste. Ik zuchtte zacht en keek uit het raam. Dit boek was heel interessant, maar het was een gewoonte om uit het raamte kijken. Dan wist ik waar ik was en hoelang het nog duurde voordat ik uit de auto mocht. Ik had het niet zo op auto's, of bussen, of vliegtuigen, of wat dan ook. Het was altijd nog beter dan fietsen. Dat vond ik al helemaal niks. Ik keek even en zag dat we er bijna waren. Ik lag mijn boek weg en ging rechtop zitten. De chauffeur stopte de auto en ik stapte uit. Met mijn koffer liep ik een stukje over de stoep en bleef staan. Er zat alleen een meisje op haar koffer. Ik bekeek haar even en zei 'hoi'. Ze had 'hoi' terug gemompeld. Goed genoeg. Ik keek even rond en ging ook op mijn koffer szette. Ik gunde mijn moeder de rust wel. Ze wilde al heel lang even op vakantie, maar ging niet, omdat ze mij niet alleen achter wilde laten. Nu kon ze gewoon gaan. Ik was toch ook een soort van op vakantie? Vast wel. Zo vreselijk kon het niet zijn.

[ bericht aangepast op 3 nov 2012 - 9:32 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

[Mijn topics. Ik herhaal trouwens nog even dat Ancora er tot volgens mij zondag niet is, ivm vakantie.]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Mijn topics.]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Annabelle (Annabel) Rose Miller - Begeleider
Ik was een week geleden vanuit Nieuw-Zeeland overgevlogen om mee te gaan als begeleidster op een soort trip met verwende tieners. Ik had een paar dagen om Londen te bekijken en daarna nog een paar dagen waarbij ik informatie en trainingen kreeg om om te gaan met deze tieners. Op de dag van vertrek zorgde ik ervoor dat ik rond 10 uur bij de Londen Eye stond voor tieners die eventueel eerder waren dan de bedoeling was. Ik ging met de bus en sjouwde mijn backpackrugzak mee. Ik was gewend deze mee te nemen in plaats van een koffer, omdat in de meeste gebieden waar ik kom, je niet uit de voeten kan met een koffer, simpelweg omdat het meestal wilde natuur was. Verder paste alles wat ik nodig had in deze tas. Ik loop het laatste stukje van de bushalte naar de Londen Eye en zie daar al twee tieners zitten/staan met hun koffer. Ik loop naar ze toe en stel mezelf voor. "Hallo, ik ben Annabelle, een van jullie begeleidsters voor de komende weken." zeg ik dan en ik geef ze allebij een hand.

Nathaniel Christoper Raphael Campbell
Ik had mijn boek maar weer gepakt. Zo ging de tijd wat sneller. Het meisje was niet erg spraakzaam en leek erg verveeld. Ik had een boek, ik kon me dus niet vervelen. Ik keek op toen ik wat hoorde. Een vrouw, of meisje, ze leek niet zo heel veel ouder dan mij, kwam aanlopen. Ze had bruin haar en hele grote rugzak. Ik leg mijn boek op mijn schoot neer en zucht. "Goedemorgen. Ik ben Nathaniel. Maar zo noemt eigenlijk bijna niemand die ik ken me." Zeg ik vrolijk en haar een hand. Ik kijk ven naar de rugzak en besluit het toch maar te vragen. "Umh, waarom heeft u een rugzak?" Vroeg ik nieuwsgierig. Het leek me namelijk erg goed mogelijk dat als zij een rugzak bij zich had, ik er ook beter eentje mee had kunnen nemen. Ik vervloekte mezelf even voor het meenemen van een gewone koffer. Ik had ook even na kunnen denken, inplaats van hals over kop een koffer in te pakken. Ik pak mijn boek weer van mijn schoot en lees verder. Ik kon lezen en luisteren op hetzelfde moment.


Marybelle Esmeralda Guillelmine Jeanmarie Apollinariya Charmaine Gwendolyn Moore
Ik had besloten mijn nagels te doen. Dat leek me wel nodig. Ze zagen er vaak niet uit doordat ik weer langs de rand van een muur van gegaan, of ze waren afgebroken nadat ik gevallen was. Ik kon er nog altijd panda's op maken, of misschien wel iets vrolijkers. Ik kijk even naar de vrouw met rugzak die aan komt lopen en steek mijn hand op. Daar neemt ze geen genoegen mee blijkbaar. Ik geef haar een hand en adem even in en uit. "Marybelle Esmeralda Guillelmine Jeanmarie Apollinariya Charmaine Gwendolyn Moore. Aangenaam. Ik heb het liefts dat ik aangesproken wordt met Moore, of Marybelle. Gwendolyn mag ook, maar anders is het mijn hele volledige naam." Zeg ik en ga verder met mijn nagels. De jongen, Nathe, Nathan, of zoiets, kijkt mij verbaasd aan. Tuurlijk. Ik had zo een geweldige en lange naam, iedereen zou verbaasd zijn.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Amarante Fillipine Sympantos
Ik sla de dikke jas rond mijn schouders dichter over me heen. Mijn ouders hadden me opgegeven. Hoogstwaarschijnlijk omdat ik Griekenland te veel miste, of om mij wat meer van de wereld te laten zien. Wie weet, maar ik sta hier wel in mijn eentje. Ik heb mijn handen om een middelgrote koffer geslagen. Zoveel spullen heb ik immers niet nodig. Ik kijk een beetje afwezig om me heen. Het London Eye is behoorlijk groot. In London lijkt alles groot. Ik snuif de regenachtige lucht op. Misschien wordt het wel leuk. Ik kijk om me heen, en zie ook meerdere limo's. Mijn ogen worden groot, is dit alleen voor rijkere kinderen? Wij hebben het thuis immers niet zo breed. Ik vraag me af of ik de enige ben die niet oversized koffers bij zich heeft. Thetikí , Amaránte, fluister ik mezelf toe, als ik de nerveuze vlinders in mijn maag voel, als ik naar de groep toe loop, waar nu 2 mensen staan, en een ouder iemand. Een begeleider? Ik haat groepen, ik val er altijd buiten, of erger. Alhoewel ik nog nooit zo negatief ben geweest.
"H-hoi," zeg ik zacht, tegen de anderen.

---

Tijd voor koffie.

Annabelle (Annabel) Rose Miller - Begeleider
De jongen stelt zich voor als Nathan en het meisje somt meteen haar hele naam op om vervolgens weer verveeld verder te gaan met haar nagels. Die had er blijkbaar niet zo'n zin in. "Uhm, waarom heeft u een rugzak?" vraagt de jongen dan. "Voor mijn werk is een koffer niet echt praktisch" zeg ik dan. "Meestal zijn er geen verharde wegen en is het gewoon wilde natuur, een koffer is dan niet zo handig" zeg ik dan met een glimlach. Ik haal de rugzak van mijn rug af en haal er een absentielijst uit. Ik kruis de namen van Nathan en Marybelle aan en dan komt er nog een meisje aangelopen. "H-hoi" zegt ze zacht. "Hallo" zeg ik dan. "Ik ben Annabelle, een van je begeleidsters. Wie ben jij?" vraag ik dan terwijl ik weer mijn hand uitsteek.

Nathaniel Christoper Raphael Campbell
Terwijl Marybelle verveeld doorgaat met haar nagelsleg ik mijn boek weg. Ik knikte nadat annebelle antwoord had gegeven. "Dan had ik dus ook betereen rugzak mee kunnen nemen." Zeg ik bedenkelijk en haal mijn hand door mijn haar. Toen realiseerde ik me pas dat ik geen gel had mee genomen. Ik woonde vrij ver, dus kon niet even heen en weer om mijn gel te halen. Ik kon het ook niet maken tegen over mijn chauffeur. Ik stak mijn hand uit naar het meisje dat er net bij was gekomen. "Nathan, Nathaniel. Maar meeste noemen me Spinner." Zeg ik met een glimlach. Ze zag er aardig uit, maar niet als de meeste mensen die ik kon. Haar koffer zag er ook nog vrij klein uit tegenover mijn koffer, de kleinste die ik thuis kon vinden.

[ bericht aangepast op 3 nov 2012 - 10:40 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

Amarante Fillipine Sympantos
"Hallo, Ik ben Annabelle, een van je begeleidsters. Wie ben jij?" zegt de oudste van de groep. Ze steekt haar hand uit, waar ik eerst vervreemd naar kijk, maar dan voorzichtig schud. Ze heeft een aardig gezicht.
"Amarante, Amarante Sympantos," zeg ik, iets harder, maar nog steeds zacht. Ik haal mijn schouders op. "Mijn naam is lang, ik weet het, maar ik.. heb niet echt een bijnaam," zeg ik verontschuldigend. Lekker dan, daar gaat mijn eerste indruk. Dan herinner ik me de zak Mars'en die mijn moeder in mijn tas had gestopt. Ik rits mijn grote sporttas open, en haal hem eruit. "Om vrienden te maken," had ze gezegd, met een knipoog. Zij vond London ook druk, maar kon zich makkelijker aanpassen dan ik. Ik scheur hem open, en hou hem Annabelle en de anderen voor.
"Mars?" vraag ik.
De andere jongen stelt zich ook voor, als Nathal, of Spinner. Ik lach verlegen. "Amarante Sympantos," ik wou dat ik die Marsen niet in mijn hand hoefde te houden, dus laat ik hem een stukje zakken.

[ bericht aangepast op 3 nov 2012 - 10:34 ]

---

Tijd voor koffie.

Marybelle Esmeralda Guillelmine Jeanmarie Apollinariya Charmaine Gwendolyn Moore
Ik keek zuchtend naar het meisje dat aan was komen lopen. Ik stond op en liep een stukje haar kant op. Ze zag er aardig uit. Mooie groene ogen, niet dat ik jaloers was. Ik had kleurlenzen. Mijn ene oog was half paars, half bruin en mijn andere half groen, half blauw. Geweldig, niet? "Hoi." Zeg ik heel vrolijk en seek mijn hand uit. Even aardig doen. Ik pak vrolijk een mars uit de zak en lach. "Wat is dit?" Vraag met gefronste wenkbrauwen. "In ieder geval. Ik ben Marybelle. En geloof me jij heb geen lange naam. Marybelle Esmeralda Guillelmine Jeanmarie Apollinariya Charmaine Gwendolyn Moore is een lange naam. Het is mij naam, aangenaam." Zeg ik met een glimlach. Ik keek even naar de jongen, Nathan dacht ik. "Pak er gewoon één." Zei Ik en drukte er één in zijn handen. Ik draaide me weer om om weer op mijn koffer te gaan zitten. Wow, ze was duidelijk niet één van ons, van de rijke bedoel ik. Zo naïef en aardig, ongelofelijk.

[ bericht aangepast op 3 nov 2012 - 10:40 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

Annabelle (Annabel) Rose Miller - Begeleider
"Jullie zullen niet echt een rugzak nodig hebben. Als we iets gaan doen, blijven de koffers op de kamer of in het busje" zeg ik dan met een glimlach.
Het meisje kijkt eerst een beetje vreemd naar mijn hand en schud hem dan voorzichtig. Ze stelt zichzelf voor als Amarante Sympantos en als ze mijn hand loslaat streep ik haar meteen aan op de lijst. Ze zegt nog iets dat haar naam vrij lang is, maar het valt mee vergeleken met die van Marybelle. Dan haalt ze een zak met marsen uit haar tas en houd hem voor mij en de anderet twee omhoog. "Mars?" vraagt ze. "Nee dankje, mijn ontbijt zit er net in" zeg ik dan met een glimlach. "Gaan jullie allemaal voor het eerst mee?" vraag ik dan. Dit was mijn 2e jaar als begeleidster, al ben ik vorig jaar alleen mee geweest toen ze in Oceanië waren, omdat ik daar moest zijn voor mijn werk en de rest van de trip niet mee kon.

Maxwell Scotish -begeleider
Ik had vlug de trein genomen en had dan tevoet naar de London eye gewandeld.Met mijn rugzak die overvol geladen zat.Er waren al 2 limo's gepasseerd.Vast kinderen die eerder zijn toegekomen.Ik keek even naar mijn horloge waar er 10 u 16 stond.Ik versnelde mijn pas wat en zag dat er al 4 mensen waren.Ikzelf wist nog niet wie mijn mede-begeleiders waren.Ik ging naar ze toe."Hey,ik ben Max 1 van de begeleiders."zeg ik met een glimlach en leg mijn rugzak op de grond.Het was een frisse ochtend ,ik hield daar wel van.Ik kijk evenn rond en zag een rood busje.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Nathaniel Christoper Raphael Campbell
Ik zuchtte en bekeek de mars. Ik wist niet goed wat het was. Wij hadden zulke dingen nooit thuis. Maar om nu heel bot te zeggen dat ik geen idee had wat het was ging mij te ver. Ik slikte even en vroeg dan toch: "Hoe maak ik dit open?" Ik lachte moeilijk, ik kon soms zo verschrikkelijk dom zijn. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik wist niet hoe het open moest. Nou was ik ook hele andere snacks gewend. Kleine snack, die niet goed vulde. Meestal was het ook vrij duur en smaakte het niet lekker, maar dat maakte niet uit.


Marybelle Esmeralda Guillelmine Jeanmarie Apollinariya Charmaine Gwendolyn Moore
Ik keek vanonder mijn wimpers naar de jongen/man die zich voor had gesteld als 'Max'. Een beetje een korte naam, vond ik dan. Ik volge zijn blik enzie een rond busje. Was dat ons vervoer. Ik stond op enliep gehaast naar de jongen. "Marybelle Esmeralda Guillelmine Jeanmarie Apollinariya Charmaine Gwendolyn Moore. Noem mij please bij mij hele naam of bij Marybelle of Gwendolyn. Nou, is dat ons vervoer." Zeg ik naar het busje wijzend. Er klonk angst en wanhoop in mijn stem. Als dat echt ons vervoer was zou ik mijn vader wel willen bellen of hij iets beters kon sturen.

---

We've lived in the shadows for far too long.