[RPG] Fallen Crowns • 1 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Guinevere- Algerain Catharina Baratheon - Bastaard dochter van de koning/Huurmoordenares.
- Semele - Carmentis Necia Galloway - Hofdame/Schilderes
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- Exasperated - Helena Florentia Muse - Muzikante
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame



Mannen:
- 5HELLEY - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- 5TYLE5 - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokte
- WillNotLearn - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet
-
-




Huize Northwode:

Vrouwen:

- AgentP - Rosebell Scarlett Northwode - Prinses/Dochter van de koning
- Arachno - Aurora Dawn Violet Rose - Hofdame
- Neiva - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Vegangirl - Dawn Echo Lyna - Meid/Spion
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Annabeth - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- xhansjee - Ruth Rose Burckinson - Burger/Bandiet
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen

Mannen:

- WillNotLearn - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Annabeth - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Exasperated - Alain Ian Worthe - Kok
- 5HELLEY - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- Arachno - Micah Nathaniel Lloyd - Eigenaar van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'.
- 0o7 - Lior- Bandiet
-


Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 22:51 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ian
Ze schrikt duidelijk en knikt hevig als ik haar vastpak en tegenhoud.
'En waarom is dat?' Vraagt ze als ik haar vertel dat het niet slim is om me te bestelen.
Ze plukt zenuwachtig aan haar rokje, blijkbaar was deze bandiet nog nooit betrapt, 'Aangezien je al weet dat ik uit het koningshuis kom maar blijkbaar nog niet weet wie ik ben. Zal ik mezelf even voorstellen:' Zeg ik waarna ik om me heen kijk om te zien of er veel mensen dichtbij zijn maar de straat is bijna uitgestorven 'Ian Northwode' Vervolg ik daarna, dit was waarschijnlijk het grootste vermaak in tijden.. Mischien afgezien van de keren dat ik mijn broer kon iriteren -daar was ik namelijk best goed in geworden- En daarbij kon ik daar nog wel eens om lachen.
Mischien dat ik nadat ik naar mijn vader ben geweest wel naar Léon ga, gewoon om hem te iriteren.. Hij ontweek me meestal, net zoals mijn vader terwijl hij juist daarin een grote fout maakte. Ik was niet net als mijn vader, maar toen hij zijn plaats op de troon afwees werd ik aangewezen. En ik kan niet zo makkelijk mijn plaats afstaan aangezien er niemand is om het aan af te staan.

---

Don't be like the rest of them, darling

Ruth

Ik keek de straat in, het leek er steeds rustiger te worden. Erg laat op de middag, moeder begonnen aan het avondeten en kinderen mochten niet langer buiten spelen. Alle dieren werden naar binnen gebracht. Het begon steeds kouder te worden, en ik keek naar de man. Hij leek rustig en bekeek me even.
'Aangezien je al weet dat ik uit het koningshuis om maar blijkbaar nog niet weet wie ik ben. Zal ik mezelf even voorstellen.' Zegt hij.
Ik luisterde geïnteresseerd en wachten op wat er zou komen. Ik had niet echt iets met het koningshuis en bleef het liefst zo ver mogelijk van die mensen vandaan. Nah, niet dat ik echt dicht bij kon komen, maar oké. Mensen hier in de stad leken het koningshuis te aanbidden en praatten vaak over de Prinsen of hoe mooi de Prinsessen wel niet waren. 'Ian Northwode.' Zei hij. Ik knikte even en wist dat ik in de problemen zat. Ik pakte het zakje uit mijn mauw en gaf het aan hem.
Ik slikten even en bood mijn excuses aan. Ik glimlachte mijn liefste gemaakte glimlach en bekeek de prins even. 'Het spijt me.' Zei ik nogmaals.

[ bericht aangepast op 23 nov 2012 - 21:03 ]

---

Blub.

Ian
Ze knikte toen ik mezelf voorstelde waarna ze mijn geld uit haar mouw haalde en die terug gaf samen met nog meer excuses,
daarintegen nam ik mijn eigen geld niet aan, zoveel zat er niet in en daarbij kon zij het volgensmij beter gebruiken.
Ik legde het terug in haar arm, 'Hou maar' Zei ik waarna ik een stap bij haar vandaan deed om vervolgens tussen de mensen te verdwijnen toen ik verder door de straat liep. Aan gezien ik hier niet veel had te zoeken ging in terug naar het kasteel waarbij ik niet eens de moeite deed om de bewakers te ontwijken die leken te twijfelen of ze me er op aan moesten spreken of niet, maar daar de kans niet voor kregen toen ik gewoon het kasteel in liep. Eerst naar mijn kamer om me opnieuw om te kleden en vervolgens opzoek naar mijn vader. Die ik ergens halverwege op een gang vond, hij stond een paar bedienden opdracht te geven waarna die haastig wegliepen, 'Vader' Begon ik en twijfelde hoe ik verder moest spreken, 'U kind niet al die mensen opoveren voor een streid tegen iemand die eerst uw vriend was, en voor een ruzie die u zelf te laf bent op te lossen. Daar zijn geen mensen voor nodig, alleen uw moet om het recht te zetten. De mensen van Baratheon zijn bij lange na niet zo slecht als u iedereen wijs maakt, waarom zou u anders ook ooit bevriend zijn geweest met de koning?' Zeg ik en het was eigelijk meer een beschuldiging dan een vraag, een vraag die een boos gezicht teweeg kreeg tesamen met een mengeling van een emotie waaruit ik kon opmaken dat hij niet wist wat hij moest andwoorden.

---

Don't be like the rest of them, darling

[Ook hier ga ik het even melden, dat ik met een minumum van 10 regels, echt wel 10 uitgebreide zinnen bedoel. -> "Ik heb het gehoord," Zei Jan en lachte. "Die knal." <- Dat telt als 1 zin.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Neiva schreef:
Floria Ysmay Swift
'Dank u hoogheid, en Floria, tot ziens hé?' zegt Lior nadat ik aan prins Léon heb gevraagd of we zo kunnen gaan. Ik glimlach zwakjes naar hem, waarna hij wegrijdt op zijn paard.
Als ik opzij kijk zie ik dat prins Léon er opgelucht uitziet, alsof hij blij is dat Lior weg is. 'Excuseert u mij als ik... Een bepaalde indruk op u maakte dat u niet beviel, juffrouw. Lior leek me alleen wat... Haatdragend tegenover mij,' zegt hij zacht mompelend. Ik schud mijn hoofd. 'Oh, nee hoor, sir,' antwoord ik. 'U, eh, heeft geen verkeerde indruk gemaakt'.
Wanneer het paard waar prins Léon op zit stapvoets begint te lopen druk ik mijn hielen lichtjes in Arion's flanken, waardoor hij ook begint te lopen.
'Mag ik u vragen waar u Lior wegens kent?' vraagt prins Léon terwijl de stad uit rijden, richting het bos. Ik frons lichtjes mijn wenkbrauwen terwijl ik nadenk. Dat is een goede vraag, hoe ken ik Lior eigenlijk? Uiteindelijk schud ik weer mijn hoofd. 'Dat weet ik niet meer zeker, sir,' antwoord ik lichtjes beschaamd, omdat het naar mijn idee wat raar is als je niet meer weet hoe je iemand kent, en ook niet echt beleefd. 'Ik denk dat ik een keer op de markt tegen hem op gebotst ben...' vervolg ik. 'Sir, waarom vraag u dat eigenlijk?'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Tortura schreef:
Aurora Violet Rose.
Hij lachte even jongensachtig, de blik op mijn rigide gezicht bleef echter hetzelfde. Dit zou ook niet zo snel veranderd, tenzij hij iets zou doen wat me zou verbazen. En zo snel keek ik niet meer van iets op.
“Ik was inderdaad opzoek naar iemand,” Grinnikte hij, waarop ik mijn hoofd even kantelde, als teken dat ik geduldig verder wachtte. “Kan u me vertellen of er nog meer mensen komen, of is dit alles?” De lijnen rond mijn mond verstrakte, waardoor het ook duidelijk te zien was dat mijn tanden en lippen strak op elkaar waren geperst.
Intens doordringend keek ik hem aan, een dreigende diepte in mijn felblauwe ogen, waardoor deze wat donkerder werden.
Hij zocht vast naar enkele dames waarmee hij zich kon vermaken, ik moest me herinneren dat ik wel de waarheid moest spreken, echter wel op mijn hoede blijven. “Het spijt me, sir Kingsley, maar de namen op de lijst zullen de enige zijn die komen. Heeft u een speciaal iemand naar wie u zocht misschien?” vroeg ik hem toen, een licht uitdagende ondertoon eraan verworven. Het was echter bijna onhoorbaar en ik vroeg me af of hij het gemerkt had.
Mijn gezichtsuitdrukking streek ik snel weer terug normaal, strikt en formeel. Ik vroeg me nu werkelijk af wat hij met deze informatie wilde. Misschien had hij het te hoog in zijn bol gekregen, waardoor hij alles kon maken met verschillende vrouwen. Eigenlijk moest ik me er ook niet verder mee bemoeien, zoals altijd is het werk belangrijker voor mij dan de liefde, dus zo erg maakt het mij ook weer niet uit wat hij flikt.

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 15:40 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Léon Oliver Northwode
Floria dacht na, waarbij ze haar wenkbrauwen fronste. Ze schudde haar hoofd. "Dat weet ik niet meer zeker, sir..." mompelde ze dan. "Ik denk dat ik op de markt eens tegen hem op gebotst ben," vervolgde ze. "Sir, waarom vraagt u dat eigenlijk?"
Léon haalde zijn schouders op. Ze naderden het bos en het werd een heel stuk donkerder wanneer ze daar binnen reden. Het dichte bladerdek liet enkel een paar schrale straaltjes licht door. Een paar kilometer verderop lag de grens met Baratheon.
"Zomaar," zei hij dan eindelijk.
"Bent u al veel buiten de stad geweest?" vroeg hij dan. Hij was weer bezig met ondervragen... Zijn moeder had hem er vaak voor uitgelachen. Het waren leuke herinneringen, maar desalniettemin kon het onbeleefd overkomen op juffrouw Swift.
"Excuseert u mij voor mijn vele vragen, u hoeft ze niet te beantwoorden als u zich daar beter bij voelt," voegde hij nog snel toe.
Hij wenste dat ze wat aan hem vroeg. Dan had hij wat te vertellen. Er waren zo weinig mensen die het kònden, vragen stellen. Of die het dachten, in ieder geval. Floria was daar duidelijk niet één van.

---

help

Elizabeth Marique Baratheon

Aangezien mijn handen vuil waren van de steen, waste ik mijn handen in het water van het beekje.
Ik wilde mijn nieuwe jurk niet vuil maken, daar was hij immers veel te mooi voor.
Terwijl ik mijn handen waste in het koele water, gleed mijn blik nogmaals naar de grijze jurk met de bordeaux linten.
Hij was werkelijk adembenemend.
De jurk sloot zo nauw aan, dat mijn vormen er redelijk goed in stonden, zonder dat het er goedkoop uitzag.
Het had een bepaalde klasse en elegantie door de kleine details die met zo veel verfijning waren gemaakt.
Wanneer mijn handen weer proper waren, stond ik weer op uit mijn hurkhouding en klopte even mijn handen af om de overtollige druppels er af te halen.
Ondertussen gleed mijn blik tussen de bomen van het bos en verscheen er een kleine, flauwe glimlach op mijn lippen.
Ik vroeg me af of Lior vandaag nog hierheen zou komen voor zijn goudstukken.
Hij leek zo blij toen ik het voorstelde dat ik me dat moment heel even erg goed voelde.




Jonathan Xander Kingsley

“Het spijt me, sir Kingsley, maar de namen op de lijst zullen de enige zijn die komen. Heeft u een speciaal iemand naar wie u zocht misschien?”
Ik hoorde de uitdaging in haar stem, waardoor ik alleen maar breder ging grijnzen.
Het kon me vrijwel niets schelen dat ze me uit probeerde te dagen, ik wist wel dat het niet zou werken.
Daar was ik immers te vrolijk voor en zou me er niet door laten vangen.
"Ja," Was mijn korte antwoord waarna ik even op mijn onderlip beet. "Anders zou ik het niet vragen, toch?"
Lachend trok ik een wenkbrauw op en boog wat naar haar toe om vervolgens een zacht kusje op haar wang te geven.
Normaal gezien hoorde zulke dingen niet, maar aangezien het nu mijn beurt was om haar uit te dagen, kon ik het niet laten.
Benieuwd naar wat haar reactie was, ging ik weer normaal staan en perste even mijn lippen op elkaar om niet te laten zien dat ik het amusant vond.
Ik wist niet hoe ze zou reageren, maar achter de kus zat niets.
Het was onschuldig met de bedoeling haar een beetje in de war te brengen.
"Toch bedankt voor de moeite," Grinnikte ik en knipoogde even nonchalant naar haar.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Aurora Violet Rose.
Hij ging breder grijnzen, al wist ik niet precies waarom. Deed hij het vanwege mijn vraag? Ik wist niet wat daar zo grappig aan was, maar goed, ik was dan ook niet echt goed in het inleven in iemand anders. Wel leek hij me abnormaal vrolijk vandaag, zou er iets op het punt staan te gebeuren voor hem?
“Ja,” Was zijn korte antwoord, waarna hij even op zijn onderlip beet. Kort keek ik even toe hoe dit eruit zag, aangezien ik het enkel bij hem had gezien. In elk geval wel op zo’n manier, het zag er bij hem altijd charismatisch uit. Hoewel ik hem wilde vragen of hij dit expres deed, deed ik het niet en hield ik me in. Het zag er namelijk uit alsof dit wel zijn bedoeling was. Zou hij dit bij vrouwen doen die zijn prooien waren? “Anders zou ik het niet vragen, toch?”
Lachend trok hij een wenkbrauw op en boog abrupt wat naar me toe, waardoor ik al een klein stapje achteruit deed. Wat deed hij nu weer? Toen ik echter een zacht kusje op mijn porseleinen wang voelde, merkte ik hoe er een kleine frons op mijn gezicht ontstond. Nu was ik zeker verward, dit had hij niet eerder gedaan. Misschien maakte hij me nu wel gewoonweg belachelijk. Haastig streek ik dus ook weer mijn gezicht glad.
Het was glashelder dat hij mij nu uitdaagde, begreep hij dat uit mijn uitdagende toon van eerder? Wauw, zo reageerde hij er dus op… Hij perste zijn lippen op elkaar wanneer hij normaal ging staan en ik knipperde even een paar keer met mijn felblauwe ogen. “Toch bedankt voor de moeite,” Grinnikte hij en knipoogde even nonchalant naar mij. “Geen probleem, sir Kingsley,” sprak ik op een duidelijke, echter licht wantrouwende toon. Het hoorde eigenlijk helemaal niet, dat kusje op mijn wang. Sir Kingsley die een hofdame een kusje op haar wang plant? Dat is iets nieuws.
“Wilt u dat niet meer doen?” vroeg ik hem dus, zo emotieloos en strikt mogelijk, mijn ogen in die van hem geboord. “U weet dat, dat niet hoort.” Sprak ik hem er toen rechtuit op aan. Ik was benieuwd hoe hij erop zou reageren. Zijn oude verleidelijke zelf of zou hij het serieus nemen?

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jonathan Xander Kingsley

“Wilt u dat niet meer doen?” Hoorde ik Aurora vragen terwijl ze me diep in de ogen aankeek. “U weet dat, dat niet hoort.”
Ik voelde hoe mijn ogen speels oplichtten en ik grijnzend over mijn kin wreef.
"Ik weet inderdaad dat dit niet hoort," Bekende ik en kruiste mijn armen voor mijn borst. "Maar sinds wanneer trek ik mij daar iets van aan?"
Het was een feit dat ik soms wel eens wat lak had aan de etiquette en regels, maar er was nog nooit iemand aan doodgegaan.
Sommige dames vonden dat zelfs vermakelijk, hoewel ik ergens zo het gevoel had dat het bij Aurora niet zo was.
Reden te meer om dit juist zo grappig te vinden.
"Wees gerust," Zei ik haar en boog mijn hoofd een beetje. "Ik heb geen dodelijke ziekte en was niet van plan u in te palmen."
Wanneer ik mijn hoofd weer optilde, gingen mijn ogen weer over haar gezicht.
Het was moeilijk om hoogte te krijgen van deze vrouw, het leek wel alsof ze alle emoties buitensloot.
Ik snapte niet hoe ze dat kon, het was haast onnatuurlijk.
Normaal gezien was ik iemand die zijn emoties nooit onder stoelen of banken stak.
Iedereen mocht immers weten wanneer ik blij, kwaad of in een flirterige bui was.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Floria Ysmay Swift
'Zomaar,' antwoordt prins Léon uiteindelijk terwijl we ondertussen het bos al zijn in gereden, waar het een stuk donkerder is. Ik bijt kort op mijn lip en hoop dat er geen struikrovers op de loer liggen in de bosjes. Ik ben niet bepaald sterk, maar goed, prins Léon is dat aan zijn postuur te zien wel, dus als er wel struikrovers zijn, en die ons aanvallen dan komt het wel goed. Ze zouden niet goed bij hun hoofd zijn als ze een koninklijk iemand zouden overvallen, eigenlijk hoef ik er dus niet bang voor te zijn dat dat gaat gebeuren.
'Bent u al veel buiten de stad geweest?' vraagt hij dan. 'Excuseert u mij voor mijn vele vragen, u hoeft ze niet te beantwoorden als u zich daar beter bij voelt,' voegt hij er snel aan toe. Ik schud mijn hoofd. 'Vraag zoveel als u wilt sir,' zeg ik glimlachend op zijn vraag. Ik vind het niet erg dat hij vragen stelt, bijna nooit doet iemand dat. Het laat me voelen alsof ik ergens wel van enig nut ben. 'Ik ben nog niet zo vaak buiten de stad geweest,' antwoord ik dan op zijn vraag. 'Meestal heb ik daar geen tijd voor'. Het enige moment waarop ik tijd heb om de omgeving buiten de stad te verkennen is 's avonds, maar het is dan voor een vrouw niet veilig om alleen rond te lopen, ook niet in de stad zelf, daarom blijf ik meestal op het kasteel.
'Heeft u al zin in het feest van vanavond sir?'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 23:23 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Aurora Violet Rose
Het begon me lichtelijk te verwarren wanneer zijn ogen speels oplichtten en hij grijnzend over zijn kin wreef. Wat was hij nu weer van plan? “Ik weet inderdaad dat dit niet hoort,” bekende hij en kruiste zijn armen voor zijn borst. Waarom stopte hij er dan niet mee? Vroeg ik mezelf af. Het had echter geen zin om het te vragen, want hij gaf het antwoord zelf al.
“Maar sinds wanneer trek ik mij daar iets van aan?” Daar had hij een punt. De heer Kingsley had namelijk wel eens vaker lak aan de etiquette en regels, hoewel ik dit zeer niet kon waarderen. Ik had er eerst nog wel wat op gezegd, maar hij leek er niet op te letten en ging gewoonweg door, dus was ik voor een tijdje gestopt. Misschien zou ik het later weer doen, kijken hoe hij er dan op reageert. “Bijna nooit, heer Kingsley,” gaf ik hem antwoord, een licht bijtende ondertoon, welke ik verhulde met een lieflijke glimlach.
“Wees gerust,” zei hij mij en boog zijn hoofd een beetje. “Ik heb geen dodelijke ziekte en was niet van plan u in te palmen.” Hij tilde zijn hoofd weer op, maar zijn ogen gleden vervolgens over mijn gezicht. Ik had mijn gezicht nog kalm en beheerst, ondanks dat er in mij een rare verwarde strijd zich voerde. Ik snapte dan ook niet wat hij met dat kusje wilde bereiken. Was het gewoonweg om mij te plagen ermee? “Ik snap werkelijk waar niet wat u hiermee probeert te bereiken,” gaf ik hem vervolgens eerlijk toe. “Wilde u misschien persé deze regel ook breken? Dan is dat u mooi gelukt, heer.” Vervolgde ik, waarna ik even diep zuchtte en mijn slanke vingers van elkaar verloste zodat mijn armen naast mijn slanke lichaam vielen.
“Kan ik u nog ergens mee van dienst zijn?” praatte ik er toen over heen. Werk is belangrijker dan de liefde, al moest ik in mezelf toe geven dat het zachte kusje me verwarde. En door dat liet ik mezelf niet toe er verder over na te denken.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Helena Florentia Muse, muzikante.
Ik kon zien aan de prinses dat ze diep aan het nadenken was toen ik haar eenmaal had gevraagd of ze een liedeke wist die bij haar stem paste. Zachtjes liet ik een gegrinnik horen, maar ik bleef geduldig en wachtte op haar antwoord.
Prinses Catherine had mij de naam verteld en begon met het oefenen van het nummer. Meerdere malen werd dit overgedaan, maar ik kon zeker niet zeggen dat de prinses geen doorzettingsvermogen had en lak hier aan had, want ze deed haar uiterste best. Dat was iets waar ik enorm blij en enthousiast van kon worden.
En al had ik een blije, spontane karakter van mezelf, maar dit was iets wat mij goed deed voelen.
Een paar keer had de prinses wat verkeerd uitgehaald wat haar stem niet kon hebben, maar naarmate zij meer had geoefend met hetzelfde nummer had ze de uithalen wat meer aangepast aan wat haar eigen stem kon hebben. Iets wat ze goed deed, want ik hoefde haar hier maar een keertje op aan te spreken.
De schemerdonker begon al te vallen en dit betekende dat de dag voorbij was. Het was zo gezellig geweest dat de dag voorbij was gevlogen.
'Wat jammer dat het alweer voorbij is,' en een diepe zucht volgde er kort achteraan.
“Insgelijks.” Had ik haar gezegd. Ik vond het echt jammer dat het alweer voorbij was. Bij sommigen had ik geen goede klik mee en die dachten dat ze het beter wisten, maar hier had ik het fijn en naar mijn zin.
'Maar gelukkig bent u er volgende week weer voor de volgende les,' had Catherine met een vrolijke stem gezegd. Ik grinnikte en knikte kort en beleefd. “Ik kijk er naar uit, prinses.” Een warme glimlach sierde mijn gezicht.
Samen met Catherine liepen we de mooiste kamer, die ik in mijn leven gezien had, uit en een buiging volgde van prinses Catherines kant. Sierlijk boog ik terug als een jonge, prachtige zwaan. Wat waren dat toch prachtige dieren!
'Hartelijk bedankt Helena.'
“Ik moet u bedanken, prinses.” Meende ik uit het diepst van mijn hart. Muziek was alles, ik bestond uit muziek.
“Het beste is om dit nummer nog een paar keer in deze week te oefenen. Ik wil de voortgang horen, zodra ik hier weer kom.” Knipoogde ik haar toe. Maar ik hoefde niet te twijfelen aan haar. Dat deed ik ook niet. Ik wist dat ze het zou doen.
“Dan weet ik waar we nog aan moeten werken, prinses.” En ik maakte aanstalten om weg te gaan.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

boem


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.