[RPG] Fallen Crowns • 1 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Guinevere - Algerain Catharina Baratheon - Bastaard dochter van de koning/Huurmoordenares.
- Semele - Carmentis Necia Galloway - Hofdame/Schilderes
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- Exasperated - Helena Florentia Muse - Muzikante
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame



Mannen:
- 5HELLEY - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- 5TYLE5 - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokte
- WillNotLearn - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet
-
-




Huize Northwode:

Vrouwen:

- AgentP - Rosebell Scarlett Northwode - Prinses/Dochter van de koning
- Arachno - Aurora Dawn Violet Rose - Hofdame
- Neiva - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Vegangirl - Dawn Echo Lyna - Meid/Spion
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Annabeth - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- xhansjee - Ruth Rose Burckinson - Burger/Bandiet
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen

Mannen:

- WillNotLearn - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Annabeth - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Exasperated - Alain Ian Worthe - Kok
- 5HELLEY - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- Arachno - Micah Nathaniel Lloyd - Eigenaar van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'.
- 0o7 - Lior- Bandiet
-


Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 22:51 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Lior

Ik sta op en pak Tardawe bij zijn teugels, we gaan even rijden. Ik ren wat met Tardawe door het bos en spiek even bij de bron, maar zie niks. Daarna rijd ik het land weer in. Ik zie dat iedereen voor me uitwijkt. Zelfs als ik gewond door de stad rij ben ik een gevaar. Dat is echt het nadeel van het vak. Het voordeel is dat ik geen belasting hoef te betalen. Ik rij heel even langs het ziekenhuis om mijn arm te laten bekijken. Hij wordt in het verband gezet. Daarna laat ik Tardawe heel snel naar de taverne rennen. Ik moet mijn gedachten weg drinken. Ik zet Tardawe zoals altijd achter het gebouw. Hier wonen de enige mensen uit het land die mij vertrouwen. Bij hun heb ik nog nooit gestolen en betaal ik altijd. Heel erg veel eigenlijk, als ik begin kan ik niet meer stoppen, maar het helpt voor een tijdje. Dronken zijn is de enige manier waarop ik mijn gedachten kan bevrijden. Dan ben ik mezelf even niet meer, en dat is echt fijn. Dan heb ik het gevoel dat ik alles aan kan. Ik hoor geluid uit de stal en loop daarheen. ik zie Floria praten met volgens mij prins Léon. 'Goedendag hoogheid en juffrouw Floria,' Begroet ik ze op mijn aller netst. Ik kijk naar prins Léon. Ik ben nooit zo voor het koningshuis geweest, ik ben democratisch. Ik wil ook wat te zeggen hebben over mijn land. 'Ik was aan het rijden en dacht; laat ik eens een bezoekje brengen aan mijn lievelings taverne; Aphrodite,' Zeg ik, en ik neem de prins nu nog een keer goed op. Als ik zijn kleding bekijk zie ik weer de beelden terug van vanochtend, toen ik Elizabeth Baratheon ontmoette. Verloren liefde, wordt dat genoemd. En mijn liefde gaat verloren ja, dat was hij al.

---

Spoiler alert: you will save yourself

[Ik schreef dus als naam: Prins Léon. I'm failure. -.-

Ik wist niet dat de stallen zich zo dicht bij de taverne bevonden, maar oké. xd

Juch. Dat formeel schrijven is zo... Formeel.]

Léon Oliver Northwode
"Eh, sir?" begon Floria terwijl Léon opsteeg. "Het is denk ik niet zo handig als iemand ons zou zien. We kunnen denk ik het beste in het bos gaan rijden."
"Als u zich daar gemakkelijk bij voelt, is dat voor mij om het even. Ik hoop dat u zich niet al te oncomfortabel voelt in dit zadel, maar jammer genoeg heb ik geen amazonezitten tot mijn beschikking," zei Léon, nog steeds beleefd. Hij steeg op, net op het moment dat er een ruiter de stallen binnen kwam. Waarschijnlijk een reiziger die een maaltijd wilde in één van de herbergen en tavernen die zich niet zo heel ver hier vandaan bevonden. Léon herkende het gezicht van de man vaagjes.
"Goedendag hoogheid en juffrouw Floria," begroette de ruiter hen netjes. Hij keek Léon niet echt aan alsof hij erg veel respect had voor het koningshuis.
"Ik was aan het rijden en dacht; laat ik eens een bezoekje brengen aan mijn lievelingstaverne; Aphrodite," voegde hij toe. Hij nam de voormalige kroonprins nog eens goed in zich op.
"Goedemorgen," zei Léon. Hij zei het op een beleefde, maar fijne toon. "U heeft een goede smaak, beste man. Aphrodite is een uitstekende eetgelegenheid."
Léon was er al meer dan eens gaan eten en had sympathie voor de uitbaters gekregen, al kende hij Micah's reputatie maar al te goed.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 14:53 ]

---

help

Elizabeth Marique Baratheon

"De grijze is wel een mooi ontwerp," Zei ik ademloos en voelde mijn ogen even wat groter worden.
Ook al zag deze er wat simpeler uit dan de andere twee, was dit beslist mijn favoriete jurk.
Het waren de kleine details met het rode lint dat de jurk zo speciaal en elegant maakte.
"Ik wil ze passen," Zei ik beslist en glimlachte bewonderend. "Kan je me even helpen met de knoopjes weer los te maken?"
Voor een tweede keer draaide ik me met mijn rug naar haar om en gooide mijn haren nogmaals over mijn schouder zodat ze niet in de weg zaten.
"Als beloning mag je van mij 3 rollen stof kopen op de markt voor jezelf." Ze kon dit niet weigeren, want ik stond er op. "Je moet niet naar de prijs kijken, ik betaal."
Ze mocht toch iets van beloning krijgen en zo te zien zouden de stoffen wel van pas komen.
Met de rollen van op het marktje kwam je wel een hele tijd toe, dus ergens had ik het vermoeden dat ze het niet zou weigeren.
Ik was dol op deze ontwerpen, ze sloten overal goed aan zonder dat ik er uit kwam te zien als een koe.
Deze vrouw wist absoluut waar ze mee bezig was, daar hield ik wel van.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Gemma Antoinette Treebone

'De grijze is wel een mooi ontwerp,' hoorde ik prinses Elizabeth ademloos zeggen terwijl ze met grote ogen naar de jurk keek. Een trots gevoel spoelde door mijn lichaam. Ik had er echt mijn best op gedaan en het voelde goed er dan ook complimenten over te krijgen. 'Dank u wel, prinses,' antwoordde ik en een glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Ik wil ze passen,' besloot ze en draaide haar rug weer naar me toe. 'Kan je me even helpen met de knoopjes weer los te maken?' Ik stapte dichter naar haar toe en opende de jurk weer, waarna ik de jurken van het bed tilde en ze over een houten balk aan de muur achter het kamerscherm hing. Daarna stapte ik er weer achteruit, zodat de prinses zich om kon kleden. 'Als beloning mag je van mij 3 rollen stof kopen op de markt voor jezelf.' Mijn mond zakte open. Meende ze dit nou? 'Je moet niet naar de prijs kijken, ik betaal.' Ik stond met een mond vol tanden, ik kon niet geloven dat ze dit nou zei. 'Nou, dat hoeft echt niet hoor.' Stribbelde ik tegen. Ik vond het al een grote voldoening de prinses in mijn ontwerpen te zien lopen. Maar haar gezicht stond vastberaden. Ik wist dat ze het meende en er niet meer vanaf te brengen was. 'Mijn hemel, dank u wel!' Zei ik toen, toen het echt doordrong wat ik gekregen had. Er verscheen een enorme glimlach op mijn gezicht en het liefst had ik haar een dikke knuffel gegeven, maar omdat zij een prinses is en ik nu eenmaal maar een dienstmeid, bleef ik staan waar ik stond. Wel klapte ik mijn handen in mekaar en bracht ze naar mijn mond. Met 3 rollen stof zou ik echt een hele tijd toe komen. Ze kwamen echt van pas. 'Wauw, dank u wel,' zei ik weer. Daarna probeerde ik weer professioneel te doen, zo ver dat lukte. Ik schraapte mijn keel even. 'Wilt u dat ik uw vertrek verlaat zodat u in alle rust de jurken kunt passen of wilt u dat ik u hier blijf en help?' Mijn stem klonk zekerder dan toen straks, toen ik haar met de eerste jurk hielp.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Elizabeth Marique Baratheon

Het voelde goed om haar zo blij te zien, zo leek het alsof ik mijn goede daad voor vandaag al had gedaan.
Een rechtzetter omdat ik zou liegen tegen mijn vader.
Ik wandelde alvast weer naar het kamerscherm zodat ik de grijze jurk aan kon doen om te kijken hoe hij me stond.
"Wilt u dat ik uw vertrek verlaat zodat u in alle rust de jurken kunt passen of wilt u dat ik u hier blijf en help?" Hoorde ik haar vragen en bleef even bedenkelijk staan.
"Ik wil alleen deze grijze nog even passen en dan kunt u gaan." Zei ik terwijl ik de mosgroene jurk achter het kamerscherm uitdeed. "Ik pas de paarse wel een andere keer want ik heb nog werk te doen."
En ik wilde niet dat Gemma al haar tijd in mij zou spenderen.
Ze had vast nog wel dingen te doen die veel leuker waren of misschien zelfs wel belangrijker.
Ik kleedde me om in de grijze jurk en voelde dat ze als gegoten zat.
"Kan je?..." Ik kwam van achter het kamerscherm vandaan en gebaarde naar mijn rug zodat ze het korset kon sluiten.
Dat was één van de lastigste dingen aan de jurken die we droegen, we konden ze nooit zelf sluiten.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Gemma Antoinette Treebone.

Ze vertelde me dat ze alleen nog de grijze wilde passen en liep al achter het kamerscherm. 'Ik pas de paarse wel een andere keer want ik heb nog werk te doen.' Ik knikte begrijpelijk, ook al zou de prinses me niet kunnen zien. 'Dat is prima,' antwoordde ik. Ze kwam achter het scherm vandaan en ik zag dat de jurk haar als gegoten zat. 'Kan je?...' Ik lachte zacht en nam de touwen van het korset vast, om hem vervolgens strak aan te trekken. Het nadeel aan de jurken die de prinsessen droegen. Ze konden ze niet zelf sluiten. Ik maakt een strik in het overgebleven touw en liet het daarna los. 'Het staat u prachtig prinses.' Ik bond mijn handen in elkaar en bekeek de jurk. Ik was er erg trots op, het had me dan ook erg lang gekost hem te maken.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Elizabeth Marique Baratheon

"Het staat u prachtig prinses." Hoorde ik haar zeggen en kon het niet laten om te lachen.
"Dankje Miss Treebone," Ik beet op mijn onderlip terwijl ik tevreden naar mijn eigen spiegelbeeld keek. "Hij is werkelijk prachtig, ik hou hem nu al aan."
Mijn handen gleden van mijn heupen naar beneden terwijl ik mijn spiegelbeeld bleef bekijken.
Ik was echt verliefd geworden op deze jurk.
Snel haalde ik vanuit mijn kast een zak met goud en stak het uit naar Gemma.
"Voor je rollen stof," Zei ik en drukte het geldbuideltje in haar handen zodat ze het wel aan moest nemen. "Je hebt het echt verdient."
Aangezien de wind nu echt wat fris begon te worden, wandelde ik naar het raam en sloot ik het.
Ik draaide me weer om naar Gemma en glimlachte tevreden over haar werk.
"U kan gaan," Zei ik en gebaarde naar de deur.
Het was geen bevel, eerder een verzoek, hoewel ik eigenlijk op zoek moest gaan naar mijn vader.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Aurora Violet Rose.
Hij kruiste zijn armen voor zijn borstkas en leunde achteloos even tegen de muur terwijl hij mij aan bleef kijken. Voor geen moment wendde ik mijn blik af, waardoor mijn ogen dus in die van hem drongen. Nog altijd afwachtend en geduldig, al was ik wel erg benieuwd over waarvoor hij mij nodig had. Misschien moest ik nog wat voor hem halen, je weet maar nooit.
“Ik wilde u iets vragen over het feest vanavond.” Oh, dat kan ook nog. Volgens mij had ik hem daar eerder met Sir Ian over horen praten. Ik had echter geen enkel idee van wat ik hem mocht vertellen, aangezien zijn reputatie nogal bekend was. Ach.
Zijn tong ging over zijn lippen heen, maar mijn blik liet ik er niet naar afdwalen en keek hem nog steeds geduldig in zijn ogen aan. Als je als hofdame hierdoor al liet afleiden, kwam het niet goed. Sowieso houd ik me met betere taken bezig, zoals mijn werk. Mijn werk als hofdame staat boven dat lust en liefde-gedoe waar ik eigenlijk niet eens zoveel van snap. Het lijkt me allemaal een spelletje, welke ik niet graag wil spelen.
“In verband met het feest vanavond.” Ik knikte kort, als teken dat ik luisterde en afwachtte op zijn vraag. “Weet u soms wie er komt?” Verbaasd haalde ik mijn wenkbrauwen op, maar trok snel mijn normale, strikte gezicht, waarna ik mijn mond opendeed om hem antwoord te geven. “Dat weet ik, ja, sir Kingsley,” begon ik, terwijl ik mijn vingers even met elkaar verstrengelde voor me en hem nog steeds aankeek.
“Ik heb hier een lijst met alle gasten waarmee ik rekening moet houden. Weet u, want ik moet mee helpen het feest te organiseren.” De lijst haalde ik tevoorschijn en vouwde deze open, waarna ik deze met een klein knikje aan de heer gaf. “Als u het niet erg vind dat ik het vraag, maar heer Kingsley, waarom vindt u die informatie nuttig?” vroeg ik nieuwsgierig.

---

†

Elena Sophia Collins
Ik stap met het paard de brug weer over, maar wordt niet tegengehouden, dus stap ik verder naar de stallen. Ik laat mezelf van de rug van het paard glijden om hem vervolgens in zijn stal te zetten. Ik doe zijn hoofdstel af, hang die netjes terug en sluit vervolgens de stal deur. Ik loop de stal uit en besluit eerst langs huis te gaan, met een zwaard kom ik het kasteel niet in en ik heb nog steeds werk te doen. Ik doe de deur open en loop naar binnen waar mijn moeder meteen opsringt van een stoel en me een boze blik toewerpt. Ik kijk der even aan en loop door naar mijn bed, waar ik het zwaard weer onder verstop. Ik open mijn kast, pak er een andere jurk uit en begin me om te kleden. De andere jurk was onder de modder komen te zitten en dat is niet netjes. Als ik eenmaal omgekleed ben loop ik weer richting de deur "Ik was mijn jurk vanavond" mompeld ik nog, voordat ik de deur open doe, naar buiten ga en de deur weer achter me dicht trek. Ik loop weer richting het kasteel, waar ik meteen doorloop naar de keuken. Ik was bezig met een lunch voor prinses Elizabeth, al heb ik die achter gelaten bij mij thuis. Ik begin weer aan een nieuwe lunch, zet alles op een dienblad en loop er vervolgens mee naar de kamer van prinses Elizabeth. Ik loop de kamer in, waar Gemma net een geldbuideltje in haar handen krijgt gedrukt, waarbij ze tegen haar zegt dat ze het echt verdient. Vervolgens zegt ze tegen Gemma dat ze kan gaan. Ik buig even voor prinses Elizabeth zonder iets te zeggen en loop vervolgens naar haar eettafel, waar ik het dienblad op neer zet. Ik zet een bord neer met bestek en zet vervolgens alle kommetjes en schaaltjes op de tafel.

Floria Ysmay Swift
'Als u zich daar gemakkelijk bij voelt, is dat voor mij om het even. Ik hoop dat u zich niet al te oncomfortabel voelt in dit zadel, maar jammer genoeg heb ik geen amazonezadel tot mijn beschikking,' zegt prins Léon beleefd. Ik schud mijn hoofd. 'Dat maakt niet uit, sir,' zeg ik. Ik heb toch nooit op een amazonezadel gereden, daar hadden we het geld niet voor.
Net als prins Léon opstijft komt Lior de stal ingelopen. . 'Goedendag hoogheid en juffrouw Floria'. Ik glimlach zwakjes naar hem. 'Goedemorgen Lior,' begroet ik hem.
'Ik was aan het rijden en dacht; laat ik eens een bezoekje brengen aan mijn lievelings taverne; Aphrodite,' zegt Lior dan, waarop ik lichtjes frons, omdat ik niet snap waarom hij dat tegen ons zegt. 'Goedemorgen,' zegt prins Léon. 'U heeft een goede smaak, beste man. Aphrodite is een uitstekende eetgelegenheid'. Mijn gezicht betrekt en ik snuif minachtend. Aphrodite is de bar van dat varken Micah. Hoewel, ik moetl toe geven dat ik snap dat mensen daar heen gaan, het eten is heerlijk.
'Eh, sir,' zeg ik dan tegen prins Léon. 'Zullen we gaan?'

[Bah, kutpost.]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Elizabeth Marique Baratheon

"Elena," Zei ik zacht wanneer ik haar de kamer in zag komen. "Het spijt me van daarstraks."
Ik doelde op het feit dat ik haar zo achterliet in het bos zonder een woord te zeggen, het was ronduit dom van me geweest.
Waar ik nu eigenlijk wel spijt van had.
Ik had geen spijt dat ik achterop het paard van de prins van Northwode, maar wel dat ik zo rot tegen haar had gedaan.
Er was een onaangename stilte in de slaapkamer gevallen terwijl Elena de bordjes en kommetjes op het tafeltje zette.
Zonder dat iemand er erg op had, nam ik nog een goudbuideltje uit mijn kast en verstopte het in mijn boezem zodat niemand iets zou merken.
"Ik...Ik moet nog zaken regelen." Aangezien ik de stilde niet kon verdragen, wandelde ik mijn eigen slaapkamer uit en wandelde op een snel tempo richting de stallen.
Lopen was erg onhandig in deze jurk aangezien het korset erg strak aangespannen was, dus bleef het gewoon bij snelwandelen.
Normaal gezien zou ik mijn witte hengst nemen, maar aangezien ik die kwijt was gespeeld in het bos, moest ik er wel een andere nemen.
Mijn voorkeur ging uit naar Ferox, een ravenzwarte merrie met een redelijk wild karakter die niet bepaald hield van ruiters.
Maar ik vond het waard om het eens uit te proberen.
Terwijl ik het de zwarte schoonheid uit haar box haalde en opzadelde, kwamen er twee soldaten op paarden voorbij.
"Jullie twee gaan nu met mij mee naar het bos." Zei ik terwijl ik zonder enige moeite het paard besteeg. "Ik duld geen tegenspraak, begrepen?"
De ridders hadden geen andere keuze dan mee te gaan, dus knikten ze even.
"Zie maar dat je me bij kan houden," Zei ik droogjes en gaf mijn paard de sporen.
Eerst deed Ferox er erg moeilijk over en steigerde even, maar wanneer ze eindelijk doorhad dat ik me er niet af liet werpen, schoot ze in volle vaart richting het bos.




Jonathan Xander Kingsley

"Dat weet ik, ja, sir Kingsley," Hoorde ik haar nette stem zeggen en voelde mijn grijns gewoon groter worden. "Ik heb hier een lijst met alle gasten waarmee ik rekening moet houden. Weet u, want ik moet mee helpen het feest te organiseren."
Dat hoorde ik eigenlijk te weten dat het haar taak was om dit soort dingen te verzorgen.
"Als u het niet erg vind dat ik het vraag, maar heer Kingsley, waarom vindt u die informatie nuttig?"
Ik dacht even na over mijn antwoord en haalde uiteindelijk mijn schouders wat op terwijl ik de lijst van haar aannam.
Natuurlijk kon ik niet zeggen dat ik zin had om me uit te leven met enkele mooie dames, dan zou ze me zeker niet helpen.
Hoewel ik ergens het vermoeden had dat ze al doorhad wat ik wilde.
"Gezonde nieuwsgierigheid," Zei ik en wreef hierbij even over mijn kin.
Mijn ogen schoten over de lijst heen opzoek naar de familie Hopkins.
Als dat het geval was, mocht ik er zeker van uit gaan dat het een enorm leuk feest zou worden.
Mister en Misses Hopkins hadden twee beeldschone dochters van ongeveer mijn leeftijd die altijd wel opzoek waren naar wat affectie.
De ideale dames dus om de verveling wat tegen te gaan.
"U bewijst me echt een grote diens, Miss Rose," Zei ik en keek haar met mijn uiterst charmante glimlach aan.
Snel richtte ik mijn aandacht weer op de lijst en zag tot mijn grote spijt dat ze niet waren uitgenodigd.
"Verdorie," Mompelde ik terwijl ik de lijst weer dicht vouwde en hem aan Miss Rose overhandigde.

[ bericht aangepast op 19 nov 2012 - 21:48 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Aurora had de lijst al tevoorschijn gehaald en aan hem gegeven. Daarna vroeg ze waarom hij die informatie wilde.]

---

†

[Sorry, had het verkeerd gelezen. Is aangepast.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Lior
Ik zie dat ik niet zo 'vriendelijk' word begroet door de mensen van de bar. "Eehh, hoogheid, weet u misschien een plaats waar ik een sterke, gezonde, en mooie merrie kan vinden? T 'is voor iets goeds," Zeg ik, en ik glimlach vriendelijk naar de man die ik ontzettend veracht. Het koningshuis moet ooit ten val worden gebracht. En als dat gebeurt, zal ik vooraan staan om die Léon te vermoorden, ik verheug me er nu al op. Ook al het moeilijk is, moet ik nu vriendelijk zijn tegen de man. En Floria is ook in de buurt, zij mag niks te weten komen over mijn gedachten, want blijkbaar heeft ze niks tegen het koningshuis. Ik wend mijn hoofd af om boos naar de grond te staren. Daarna kijk ik weer terug, en ik glimlach vooral naar Floria, want ik wil het liefst die Léon niet aankijken. Als ik met mijn ogen knipper en ze dan weer open, lijkt het alsof er een hele boel gebeurt is. Alsof er nu een heel andere vrouw voor me staat. Ik besef dat ik nooit veel aandacht aan haar heb besteed, niet genoeg om te zien dat ze mooi is. Niet zo mooi als prinses Elizabeth, maar Floria heeft ook niet al die mooie kleding, en aan haar kan je zien dat ze van edele afkomst is. In mezelf moet ik lachen om het kostuum dat de prinses droeg toen ik haar tegen kwam. Een blinde had kunne zien dat ze een man is. Haar handen zijn veel te glad voor het werk van een ambachtsman of ridder. Floria heeft wel iets ruwere handen, zoals iedereen die niet van adel is of geld heeft. Maar het verschil tussen de twee is dat de ene onmogelijk is en de ander misschien nog wel interesse zou kunnen tonen, ik heb haar daarvoor nog niet vaak genoeg goed bekeken. Als die stomme Léon maar van haar afblijft moet het lukken.

---

Spoiler alert: you will save yourself

[Floria en Léon zijn in de stallen... Niet in de bar...]

Léon Oliver Northwode
Floria had de man als Lior begroet. "Eh, sir," zei zei ze tegen de prins. "Zullen we gaan?" Léon draaide zijn hoofd naar Floria om te antwoorden, toen Lior hem iets vroeg en hij de reiziger weer aankeek. Hij mocht dan wel vriendelijk glimlachen en jaknikken, Léon wist hoe iemand te doorgronden. En bij iemand als Lior was dat niet echt moeilijk.
"Eh, hoogheid? Weet u misschien een plaats waar ik een sterke gezonde en mooie merrie kan vinden? 't Is voor iets goeds," zei de man. Dat 't is voor iets goeds' had Léon al zijn vertrouwen in de man doen verliezen. Alsof hij verwacht had dat Léon dacht dat hij een slecht mens was. En de intuïtie van de oudste zoon van de koning was nogal befaamd.
Léon reageerde vriendelijk in plaats van koeltjes. Lior dacht vast en zeker dat alle kinderen van het koningshuis verwende kinderen waren die alles kregen wat ze wilden en wanneer iets hen niet aanstond, ze dat lieten merken. Dit was deels waar, aangezien Léon er totaal niet tegen kon als er iemand niet naar hem luisterde. Hij had een opvliegend temperament... Hij merkte een kwade blik op in Liors ogen wanneer die naar beneden keek. Hij keek weer op en probeerde vooral niet richting Léon te kijken, met een vriendelijke glimlach op Floria.
Ook al glimlachte Léon, wat een warme blik in zijn ogen teweegbracht, toch was die blik niet mis te verstaan. Het sprak nogal duidelijk. Steek één vinger uit en je bent er geweest voordat je een schietgebedje kunt maken. En of het waar was? Dat was het, inderdaad.
"Hier vlakbij woont een handelaar," begon hij. "Ga bij Aphrodite rechtsaf en loop de straat door totdat die doodloopt. Daar sla je links in en kom je terecht bij stallen. Het is niet te missen."

---

help