[RPG] Fallen Crowns • 1 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Guinevere- Algerain Catharina Baratheon - Bastaard dochter van de koning/Huurmoordenares.
- Semele - Carmentis Necia Galloway - Hofdame/Schilderes
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- Exasperated - Helena Florentia Muse - Muzikante
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame



Mannen:
- 5HELLEY - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- 5TYLE5 - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokte
- WillNotLearn - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet
-
-




Huize Northwode:

Vrouwen:

- AgentP - Rosebell Scarlett Northwode - Prinses/Dochter van de koning
- Arachno - Aurora Dawn Violet Rose - Hofdame
- Neiva - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Vegangirl - Dawn Echo Lyna - Meid/Spion
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Annabeth - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- xhansjee - Ruth Rose Burckinson - Burger/Bandiet
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen

Mannen:

- WillNotLearn - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Annabeth - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Exasperated - Alain Ian Worthe - Kok
- 5HELLEY - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- Arachno - Micah Nathaniel Lloyd - Eigenaar van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'.
- 0o7 - Lior- Bandiet
-


Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 22:51 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Kan er a.u.b. in 't rollentopic verder gepraat worden, of dat er een praattopic word aangemaakt? Nu praat iedereen in dit topic, terwijl het een speeltopic is en zo word het sneller vol. 'T is tamelijk irritant.]

---

†

Jonathan Xander Kingsley

Zonder er nog meer woorden aan vuil te maken, slenterde ik alvast richting de eetzaal.
Als Ian honger had, zou hij wel volgen had ik het vermoeden.
Het geluid van mijn voetstappen weerklonk in de verlaten gangen, waardoor het net leek alsof ik een olifant was.
Een kleine, haast onzichtbare grijns stond op mijn mond bij de gedachten alleen al.
Ik was best een slanke man, ondanks de vele uren training die ik had, ik was wel gespierd maar gewoon redelijk slank.
Snel sloeg ik het eerste beste hoekje om en was me er van bewust dat de eetzaal niet ver meer was.
Mijn maag knorde steeds luider bij elke stap die ik deed en het enige waar ik nog aan kon denken was het overheerlijke eten dat de koks hadden gemaakt.
Wanneer ik de eetzaal inging, merkte ik dat de koning al plaats had genomen aan de lange tafel die gedekt was met vers eten.
"Uwe Majesteit," Begroette ik hem en maakte een kleine buiging.
Ik kreeg een brede grijns terug ter begroeting en zag aan de blik in zijn ogen dat hij in een uiterst goede bui was.
Om wat respect te tonen voor de koninklijke familie, bleef ik wachten achter mijn stoel tot Ian zich er ook bij zou voegen.


Elizabeth Marique Baratheon

"Wat ik hier doe?" Vroeg hij en kwam redelijk verstrooid over, wat best een grappig zicht was. "Planten zoeken, voor een biologisch onderzoek."
Ik knikte even vertwijfeld maar besloot toch om hem te geloven aangezien het niet leek alsof hij slechte bedoelingen had.
"Het spijt me als ik jullie lastig viel, dat was niet mijn bedoeling, hoogheid."
"Je viel ons niet lastig, hij valt me een soort van lastig." Zei ik droogjes en wees op Daniëll waarna ik me snel even tot hem keerde. "Niets persoonlijk hoor."
Als het aan mij lag was ik zonder hem hierheen gekomen, maar ik kon het niet riskeren dat de ridder zou gaan klikken.
Maar indien hij het wel zou doen, zou ik mijn wraak nog wel eens nemen.
Ik keek weer naar de wetenschapper en fronste even. "Als iemand het je vraagt, je hebt me hier niet gezien."
Deze keer kwam het er niet smekend uit omdat ik wist dat hij me niet zou verraden bij mijn vader, daar leek hij me te betrouwbaar voor.
Een verdwaalde krul hing plots voor mijn ogen waardoor het even mijn zicht belemmerde.
Snel stak ik de krul weer onder het hoedje en kreeg weldra mijn zicht weer terug.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Wilt iemand naar mijn lovely Helena toe?]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

[Het praat-topic is nu aangemaakt om te vragen of er iemand een personage wilt meeten of om vragen te stellen over deze RPG en dergelijke.
Gebruik het dan ook naar behoren en probeer dit topic alleen voor posts met het personage te gebruiken.]

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 19:42 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Catherine Eleanor Baratheon.

Al een tijdje zat ik voor het raam in de huiselijke bibliotheek. Ik kwam hier graag, door mijn liefde voor lezen, en omdat ik heel leergierig ben. Mijn dikke leesboek lag open op mijn schoot, maar mijn gedachten waren afgedwaald en dromerig staarde ik naar buiten. Het leesboek ging over een arm boerenmeisje die voor haar zieke moeder moest zorgen, terwijl haar vader voor zijn koninkrijk moest vechten. Net toen ik me probeerde in te leven, zag ik mijn twee minuten oudere tweelingbroer Reagan samen met zijn leraar buiten lopen. De zon weerkaatste op zijn blonde hoofd. Ik was trots op hem, hij zal vast en zeker een goede koning worden. Maar stiekem was ik ook jaloers op hem. Hij kreeg alle lessen, terwijl ik alleen het hoognodige voor een vrouw kreeg, zoals etiquette. Mijn ogen volgden de bewegingen van mijn broer en zijn leraar, terwijl zij weer naar binnen liepen. Een kleine zucht verliet mijn lippen en ik draaide mijn hoofd terug naar mijn boek, vervoerde me naar een hele andere wereld dan de mijne. Niet veel later schrok ik op van de stem van een dienstmeisje. 'Pardon, miss. Het ontbijt wordt over een half uurtje geserveerd,' sprak ze met haar hoge stemmetje, terwijl ze me aankeek met haar grote donkere ogen. Haar tengere lichaam in een crème witte jurk en een bruin schort gestoken. Haar muisbruine haar was in een slordig knotje gestoken. Schuw keek ze me aan. Haar lichaam straalde niets meer dan onzekerheid uit. Ik had het meteen met haar te doen. Ik glimlachte warm naar haar. 'Dank u wel,' zei ik tegen haar, voordat ze de bibliotheek weer uit vluchtte en ik me weer in mijn boek stortte. Ik verloor meteen de tijd en toen ik even later opkeek, wist ik dat het half uur al voorbij was. Oh nee. Meteen sprong ik op en klapte mijn boek dicht, voordat ik de gang op sprintte. Het tikken van mijn schoenen was het enige wat er te horen was en al snel kwam ik bij de eetzaal aan, waar het geluid van bestek op de borden al te horen was.

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 20:24 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Raegan Bran Baratheon
Koning Raegan werd gewekt door zijn dienstheer en het felle zonlicht dat door de grote ramen scheen. "Goedemorgen, mijn heer, mijne vrouwe," zei de kamerheer en bond de gordijnen vast aan de muur. Koning Baratheon ging overeind zitten en glimlachte naar zijn kamerheer. "Een mooie dag is het niet?" De koning knikte,"Inderdaad, kunt u een licht ontbijt voor mijn koningin en mij regelen?" De kamerheer knikte, boog diep en verdween de kamer uit.
De koning wekte zijn lieftallig vrouw en gaf haar een liefdevolle kus op de mond. Eileánóir knipperde even met haar ogen en wenste hem toen ook een goeie ochtend.
Raegan nam de kamerjas aan die een andere dienstheer hem voorhield. Hij stak zijn armen door de mouwen van fluweel en wachtte tot koningin Eileánóir ook haar kamerjas aanhad die zij van haar dienstmeid had gekregen. Toen liepen ze samen de slaapkamer uit en bewogen zich richting de eetzaal.
Hongerig ging de Raegan aan de hoofdtafel zitten in de gigantische zaal en Eileánóir nam plaats naast hem.
De deuren van de eetzaal vlogen open en Bharteleus, de privéleraar van prins Reagan liep binnen gevolgd door de prins zelf. Hij stopte voor de koning en maakte een kleine buiging,"Gegroet vader, hoe maakt u het?"
Raegan lachte,"Ach, mijn zoon. Goed, goed! Kom," Hij wenkte de jonge prins," en eet met ons." Koning Baratheon klapte in zijn handen en een dienstmeid plaatste nog een extra bord op de tafel naast de koningin. Niet veel later kwam ook Catherine de eetzaal binnen. Ze zag er weer oogverblindend uit als altijd.
"Catherine," zei Raegan en stond op,"net op tijd voor het ontbijt."
Raegan keerde zich naar Reagan toe,"Enig idee waar Elizabeth uithangt?"

|Die laatste zin is zo vreemd. -.- |

---

kindness is never a burden.

Arissa Illeana Sait
Ik legde de herstelde bloes van Sir Kingsley weg. De mouw was bijna onzichtbaar gerepareerd en ik was behoorlijk trots op mijn werk. Plotseling bedacht ik me dat ik gevraagd was om voor een nieuwe bloes voor Illias te zorgen omdat zijn oude zo was toegetakeld dat hij echt niet meer te repareren was. Ik dook in mijn kast met kleding waar andere kasteelbewoners uitgegroeid waren en vond uiteindelijk een wittige, een bruine en een groene blouse die allemaal ongeveer zijn maat zouden zijn. Het waren oude kledingstukken van Sir Kingsley. Ik deed ze in een tas samen met wat spullen als spelden, naald, draad en een schaar om hem zo nodig meteen aan te kunnen passen. Ik hing de tas om mijn schouder en begon de trappen af te dalen. Ik werd door een paar mensen begroet terwijl ik richting de personeelsverblijven bij de stallen liep. Ik betrapte een jongen erop om naar me te staren. Ik wierp hem een kushandje toe en hij keek blozend weg omdat ik zijn blik had gezien. Ik liep met een kille glimlach verder en klopte op de deur van Illias kamer waarna ik naar binnen liep. 'Illias ik ben hier voor je nieuwe kleding. Ik heb wat bloezen gevonden, ze moeten misschien vermaakt worden maar volgens mij zullen ze je wel passen.'

---

Remember to be ridiculous.

Raegan Theadran Baratheon ||
'Nee vader, en mijn plicht ligt vandaag bij het kijken hoe u te werk gaat op een alledaagse dag' Zeg ik, en ik kijk naar Catherine, mijn tweelingzus. 'Vader, hoe komt het dat mijn leraar mij sinds vandaag aanspreekt met u?' Vraag ik, en ik kijk mijn vader in zijn ogen, ik lijk meer op mijn moeder dan op hem, maar mijn gedrag heb ik van hem geërfd. Hij is mijn voorbeeld, en daarom verwacht ik veel van hem. Ook al is hij mijn vader, ik spreek hem met u aan zoals het hoort, maar ik voel me soms wel raar als ik een boerenzoon met zijn vader zie knuffelen, ik heb die kans nooit gehad. Als een vreemde bijna, ga ik met mijn vader om, hij is ook als een vreemde voor mij, ik ken hem niet. Niet als een zoon zijn vader hoort te kennen. Ik sta op van de tafel. 'Mijn vraag mag on geantwoord blijven, mijn vader, excuseer mij heren en dames' Kondig ik aan, en ik loop weg. Naar de stallen, waar mijn paard Northwind staat. 'Hé jongen, hoe gaat het?' Vraag ik aan hem, en hij briest als antwoord, wat ik gewend ben. Ik zelf zadel hem op en rijd weg, om een rondje te maken en te denken. Ergens in een groot veld stijg ik af en laat mezelf op het gras zakken. Ik zie twee jongetjes met houten zwaarden vechten. Ik heb nooit met een vriend kunnen spelen omdat ik nooit een vriend heb gehad. Ik ben in mijn eentje opgegroeid en heb alleen wat meiden ontmoet waarmee ik later misschien moet trouwen. Weer komt in die zin het woord moeten voor, en dat is dus wat ik haar, ik moet alles. Ik moet koning worden, ik moet trouwen, ik moet vechten...

Lior "De schaduw"
Ik loop eenzaam rond door de bossen van het rijk van Baratheon, omdat ik daar niet gezocht word.
Mijn leven is zo verpest als maar kan, en dat is waar. "De schaduw; vijfhonderd goudstukken als je hem vind", 'Wie heeft deze boef gezien? Vijfhonderd goudstukken voor het aangeven" En ga zo maar door zie ik de hele dag, de hele dag door moet ik naar mijn eigen foto kijken, met erboven hoe gevaarlijk en gemeen ik ben!
Ik kan het leven bijna niet meer aan, als mijn broers en zussen dood waren, dan was ik dat ook.
Ik zie een gezelschap van twee heren en een dame, ze zien er rijk uit.
Bijna wil ik ze bestelen, maar ik doe het niet omdat ik weet dat daar problemen van gaan komen.
Als ik merk dat ze me gezien hebben, loop ik naar ze toe.
'Goedendag heren en dame, ik ben Lior, en ik kom van verre' Stel ik mezelf voor, en ik maak een buiging.
'Mag ik vragen wat jullie namen zijn? Hoog gezelschap?' Vraag ik, en ik ga zitten op een knie, om mijn nederigheid te uiten.

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 20:46 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Ilias Aeneas Logan
Ilias was vrolijk aan het spelen met het houten popje die hij een aantal dagen geleden van een ridder had gekregen toen die terug kwam van de jacht en Ilias het paard van de heer in de stallen moest zetten. Ilias was trots geweest op zichzelf dat hij het dubbel zo grote paard in de stal had gekregen en de edele had hem bedankt door het popje te geven aan Ilias.
Ilias had geen idee waar de heer het vandaan had gehaald maar speelde er al vele dagen mee. Toen een klopje op zijn deur Ilias deed schrikken, sprong hij overeind en legde het popje op zijn bed. Ilias glimlachte toen hij zag dat het Arissa was. Ilias vond Arissa wel leuk. Ze was natuurlijk ook heel erg knap.
'Ilias ik ben hier voor je nieuwe kleding. Ik heb wat bloezen gevonden, ze moeten misschien vermaakt worden maar volgens mij zullen ze je wel passen.' zei ze en Ilias knikte vrolijk. Hij begon gretig te vertellen aan Arissa over het verhaal van het paard en het popje en even later ook over zijn moeder die hem een brief had gestuurd maar Ilias kon die niet lezen en de stalmeester heeft hem dan even later voorgelezen aan Ilias. Ze had geschreven dat alles goed ging en dat ze hem miste en Ilias had niet kunnen stoppen met glimlachen.
Zijn moeder had hem naar het kasteel gestuurd om geld te verdienen terwijl zijzelf en Ilias' vader op de kleine boerderij bleven werken.

|Ik ga naar SYTYCD kijken. |

---

kindness is never a burden.

Elizabeth Marique Baratheon

Automatisch boog ik mijn hoofd wat naar beneden om er zeker van te zijn dat ik niet herkend zou worden.
Ik droeg misschien wel jongenskledij, maar er hadden al twee mensen dwars door mijn vermomming als man heen gekeken.
Misschien had ik met deze wel wat meer geluk aangezien ik hem nog nooit eerder had gezien.
"Gewoon een arme schildknaap, een ridder en een wetenschapper." Zei ik met een iets lagere stem dan ik normaal gezien had. "Ik ben Jake."
Jake?
Serieus kon ik momenteel echt geen betere naam verzinnen dan dat?
Met een beetje geluk kon ik wel doorgaan als een jong kereltje, ik had er immers de lengte wel voor.
Ik bleef naar mijn voeten staren en hoopte vurig dat Danniëll en Adam het spelletje mee zouden spelen.
Anders kon het wel zijn dat er nog meer problemen van zouden komen.
En dat kon ik absoluut missen en al zeker omdat we geen idee hadden van waar deze vreemdeling kwam.

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 20:56 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Daniëll Liam Graves
Ik keek naar de man. Onmiddelijk wantrouwde ik hem. Welke idioot ging er in deze tijd alleen ver op reis? Ik besloot dit echter te negeren. Als waarschuwing liet ik mijn hand even over de mijn strijdbijl glijden. 'Ik ben Sir Daniëll Graves mijn beste,' zei ik beleefd. 'Sta op en vertel ons jouw naam.'
Mijn beste was een aanspreekvorm die ik van mijn vader had geleerd, het stelde veel mensen op hun gemak en mijn vriend was een foute vorm van aanspreken tijdens een eerste ontmoeting, je wist in het begin namelijk nog niet of het je vriend zou zijn. Ik wilde prinses Elizabeth voor hem afschermen maar ik wist dat ze dat niet erg goed op zou nemen. Een onrust hing over me heen, ik kon hem niet vertrouwen en niet eens als gevaarlijk of ongevaarlijk was zolang ik niet wist of hij gewapend was. De man was ongeveer evenoud als de leden uit ons nog maar kort geleden ontstaane gezelschap waar de prinses beslist niet bij was. Ik vroeg me af hoe hij Elizabeht onmiddelijk als meisje herkende want ze haar vermomming was behoorlijk goed. Ik had er doorheen kunnen kijken omdat ik haar aan het hof regelmatig had gezien maar hij was zekerweten geen bewoner van het kasteel Barathon. Ik ging naast de Adam zitten, het dichtst bij de vreemdeling van ons drieën want hoewel ik er niet aan twijfelde dat Adam wel voor zichzelf kon zorgen net als de prinses overigens wist ik ook zeer dat wanneer het op een gevecht uitliep ik van ons die het meeste kans had om te winnen.

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 22:00 ]

---

Remember to be ridiculous.

Arissa Illeana Sait
Ik luisterde glimlachend naar zijn verhaal. Veel mensen zouden de draad van zijn verhaal waarschijnlijk halverwege al kwijt geweest zijn omdat hij door zijn enthousiasme heel erg snel was gaan ratelen. Ik moest eerlijk toegeven dat ik ook niet alles helemaal meekreeg. 'Trek deze blouse maar even uit,' zei ik en ik woelde door zijn haar. Mijn moeder miste me helemaal niet. Mijn stiefvader en mijn stiefbroers natuurlijk niet. Ik had niemand die om me gaf, vreemd genoeg genoot ik daarvan. Ik was volledig vrij om te doen wat ik wilde. Ik was niemand behalve de kroon loyaliteit en vertrouwen verschuldigd. Ik kon niemand teleurstellen en genoot van mijn leven. Ik haalde de bloezen uit mijn tas en spreidde ze over het bed op zijn kamer. Ik pakte als eerste de bruine blouse en reikte hem Illias aan. 'Probeer deze eerst maar eens,' zei ik.
Ik had mijn stiefbroers nog een paar keer gezien na mijn vertrek thuis. In de taveerne of op straat. Ze leken me niet eens te herkennen als hun stiefzusje en hadden me begerig bekeken. Met mijn oudste stiefbroer, Silas, had ik op een avond het bed gedeeld.Toen was pas echt duidelijk hoe weinig aandacht hij aan mij had besteed in tijdens mijn tijd in het huis, hij herkende mijn naam niet eens. Hij heeft me blijkbaar nooit meer uit zijn hoofd kunnen zetten en had een ongelukkig huwelijk gesloten met niet meer als geldelijk gewin. Het familiefortuin kon in haar familie blijven wanneer ze trouwde maar ze had een moeilijk karakter waardoor geen enkele man met haar wilde trouwen en hij kreeg dus zeggenschap over het geld. Toen ik dit alles hoorde was ik tevreden geweest, ik genoot ervan dat zijn leven verpest was en dat dat door mij kwam.

---

Remember to be ridiculous.

Helena Florentia Muse, muzikante.
De morgenzon laat de stralen over mijn blanke lijf schijnen, terwijl ik mijn ogen vredig had gesloten en mijn hoofd naar de zon had gericht, zodat ik de zonnen stralen kon voelen. Een zachte glimlach kwam tevoorschijn op mijn gezicht en aandachtig luisterde ik naar de zachte wind dat de takken en bladeren van de bomen deden bewegen in het bos, waar ik altijd mijn rust zocht. De ganzen en eenden waren ook ontwaakt, want ik hoorde hun vrolijke gekwaak.
Ik was onderweg naar het prachtige kasteel, maar het gezang van het bos deed mij roepen en ik werd erdoor aangetrokken. Nu zat ik op beiden knieën voor het kabbelende meertje. Al mijn zorgen hadden zij weggespoeld, elke morgen.
Mijn ogen had ik geopend en deze dwaalden nu rustig langs de bomen en de struiken. Een zacht geritsel kon ik horen en dit deed mij juist opkijken. Een klein konijntje kwam tevoorschijn en een zachte glimlach kwam op mijn gezicht. Het bos was zo rustig en meeslepend, maar ook zo prachtig.
Geluidloos stond ik op, want ik wilde het konijntje eenmaal niet storen en laten schrikken. Ik draaide me om richting het kasteel en liep met bedaarde stappen naar het enorme, prachtige kasteel. Mijn plannen waren namelijk dat ik prinses Catherine zangles zou geven en dit deed ik maar als te graag. Muziek was mijn leven en als ik dit kon delen met andere mensen, en dan vooral met prinses Catherine, dan voelde ik me zeer vereerd en kon ik niet gelukkiger zijn.
Eenmaal binnengekomen was de vraag in me opgekomen waar de koningsdochter zou zijn, maar het antwoord kwam al snel in me op. De eetzaal, natuurlijk. Al die heerlijke, aanlokkelijke gerechten was ik jaloers op dat zij dit kreeg. Mijn moeder maakte ook heerlijke gerechten, maar we konden lang niet alles betalen, dus om deze gerechten aan te zien deed mij slikken.
Het prachtige lange, donkere haar herkende ik meteen. Dezelfde rustige, gelukzalige glimlach zat nog steeds op mijn gezicht en ik stond nu naast de koningsdochter Catherine.
“Goedemorgen prinses Catherine.” Ik boog sierlijk naar haar toe en vervolgde toen: “Mag ik u zeggen dat het een schitterende dageraad is,” mijn stem was beleefd, maar tegelijkertijd zo vrolijk als de vogels in de lucht die rondjes om elkaar heen dansten.
Mijn ogen sprankelden al als ik aan de prachtige natuur en schepsels dacht.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Catherine Eleanor Baratheon.

Tijdens het ontbijt kon ik de glimlach niet van mijn gezicht halen. Het was een prachtige dan, en vanaf vandaag zou ik zangles krijgen van een vrouw, Helena Muse genaamd. Ik kende haar niet, maar ik had van veel bedienden gehoord dat ze enorm getalenteerd en aardig was. Daar was ik blij mee, want zingen was een van mijn favoriete bezigheden en ik had van vele mensen in het kasteel gehoord dat ik best goed was. De meeste waren bedienden, dus ik wist niet of zij dat uit beleefdheid zeiden of dat het echt waar was. Dit keer wilde ik de waarheid horen van iemand die er verstand van had, een expert. Voetstappen weerklonken in de eetzaal en ik zag een jonge vrouw binnenkomen. Haar gezicht straalde pure vrolijkheid uit en haar donkere haar danste om haar heen. Binnen een paar seconde stond ze naast me. 'Goedemorgen prinses Catherine,' klonk haar stem. Ze boog sierlijk naar me. 'Mag k u zeggen dat het een schitterende dagraad is?' Haar stem klonk beleefd, zoals die van iedereen die tegen me sprak. Maar die van haar had ook nog een vrolijke ondertoon. Ik mocht haar meteen. Ik legde mijn bestek neer op mijn bord zoals ik geleerd had te doen zodra ik klaar was met eten. Ik stond op en pakte met beide handen mijn jurk vast, zodat ik ook voor haar kon buigen. 'Goedemorgen,' sprak ik tegen haar. 'U heeft gelijk. Het is inderdaad een prachtige dag.' Een glimlach verscheen weer op mijn gezicht. 'Zullen we dan maar meteen beginnen?' Ik popelde om te beginnen. Ik zei gedag tegen mijn ouders, boog nog een keer naar ze en leidde Helena naar de muziekzaal. Er stonden wat instrumenten, maar verder was de zaal leeg. Er was genoeg plek om te dansen. Dat deed ik ook wel eens, als ik alleen was. Ik ging zitten en keek verwachtingsvol naar de vrouw en wachtte tot ze met de les zou beginnen.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Gipsy schreef:
Jonathan Xander Kingsley

Zonder er nog meer woorden aan vuil te maken, slenterde ik alvast richting de eetzaal.
Als Ian honger had, zou hij wel volgen had ik het vermoeden.
Het geluid van mijn voetstappen weerklonk in de verlaten gangen, waardoor het net leek alsof ik een olifant was.
Een kleine, haast onzichtbare grijns stond op mijn mond bij de gedachten alleen al.
Ik was best een slanke man, ondanks de vele uren training die ik had, ik was wel gespierd maar gewoon redelijk slank.
Snel sloeg ik het eerste beste hoekje om en was me er van bewust dat de eetzaal niet ver meer was.
Mijn maag knorde steeds luider bij elke stap die ik deed en het enige waar ik nog aan kon denken was het overheerlijke eten dat de koks hadden gemaakt.
Wanneer ik de eetzaal inging, merkte ik dat de koning al plaats had genomen aan de lange tafel die gedekt was met vers eten.
"Uwe Majesteit," Begroette ik hem en maakte een kleine buiging.
Ik kreeg een brede grijns terug ter begroeting en zag aan de blik in zijn ogen dat hij in een uiterst goede bui was.
Om wat respect te tonen voor de koninklijke familie, bleef ik wachten achter mijn stoel tot Ian zich er ook bij zou voegen.

Ian
Aangezien ik honger had liep ik na een tijdje Jonathan achterna richting de eetzaal.
s' Morgens had ik meestal honger, maar meestal was mijn vader er dan ook niet dus liet ik simpelweg wat eten brengen op mijn kamer.
De weg naar de eetzaal wees zich vanzelf door de geur van eten die er weg kwam en leet me steeds meer beseffen dat ik honger had.
Toen ik de eetzaal binnenliep zag ik mijn vader al zitten aan de lange tafel met eten.
'Vader' Zei ik met een kort knikje van mijn hooft richting de man aan de tafel, ik hielt niet zo van buigen had ik ook nooit gedaan.
Ik zag Jonathan nog voor zijn stoel staan, waarschijnlijk wachtend op mij en ik ging zelf zitten en wierp nog een blik op mijn vader die zo te zien in een goede bui was.
Qua uiterlijk had ik alleen mijn bruine haar van hem geërfd verder had ik blauwe ogen, een rare combinatie samen met mijn donkere haar.

---

Don't be like the rest of them, darling