Finn Hudson
Ik hoorde allemaal geschreeuw uit de gang komen en luisterde goed naar wat er allemaal gezegd werd. Later begon Damian terug te schreeuwen tegen Bella en werd ik echt woest. Niemand, maar dan ook niemand praatte zo tegen haar. Ik liep nu ook naar de gang toe. 'Hey, rustig.' zei ik op een normale toon, maar hard genoeg om hem de mond te snoeren. Waar Blaine was, wist ik niet. Maar blijkbaar was er iets gebeurt waardoor hij heel erg boos was geworden. 'Ze heeft rust nodig en ze heeft gewoon last van zwangerschapshormonen. Geef haar even ruimte en word niet boos op haar, dat bezorgd alleen maar stress.' zei ik normaal, waarna ik even naar Kurt en Bella keek. 'Kurt, neem Bella mee naar de woonkamer dan regel ik het wel met Damian.' zei ik, waarna ik naar Bella keek met een blik dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. Damian zei niks en ik keek hem onderzoekend aan. 'Je weet dat ze niet veel kan hebben, Damian. Waarom doe je zo?' vroeg ik aan hem, waarna ik tegen de muur leunde. Damian haalde zijn schouders op en ontweek mijn blik. 'Hou je echt van haar?' vroeg ik nu, waarna Damian meteen fel reageerde. 'Bemoei je er niet mee.' zei hij weer tegen mij, wat ik negeerde. 'Het ziet er niet naar uit, dat je echt van haar houdt. Als je zoveel van haar zou houden als ik deed, zou je je best doen om alles zo fijn en prettig mogelijk voor haar te maken. Dan zou je je eigen gevoelens voor je houden, zoals ik dat doe. Geloof me, jij haalt de bloed onder onze nagels vandaan en Blaine en ik zouden je het liefst de villa uit trappen, maar we houden ons in speciaal voor Bella. Wat jij doet is alleen maar in je eigen belang. Je denkt er niet bij naar wat zij wilt en haar gevoelens. Je denkt alleen maar aan jezelf.' zei ik tegen hem. 'Anders had je Blaine en Kurt een kans gegeven, speciaal voor haar. Dan had je er alles voor over om haar gelukkig te zien.' zei ik tegen hem. 'Ik heb er alles voor over om haar zo gelukkig mogelijk te zien. Want het maakt mij ook gelukkig, als ik haar vrolijk zie. Ik hou van haar, om wie ze is. Niet omdat haar uiterlijk toevallig mooi meegenomen is. Ze is slim, lief, aardig, grappig, eigenwijs en ze is gewoon meer dan perfect. Ze is mijn hart, mijn leven en het is mijn enige doel om haar gelukkig te zien en te maken. En ik durf te wedden dat jij dit niet zo voelt.' zei ik, waarna Damian stil bleef. 'En ik ga niet telkens in strijd met jou. Het is geen wedstrijd om wie haar krijgt, dat zie ik nu pas in. Het aller belangrijkste is dat ze gelukkig is. En als ze bij jou het gelukkigst is, is dat pech voor mij maar dan ben ik ergens toch tevreden omdat ze gelukkig is.' zei ik gemeend. 'Het gaat niet om een eerste of tweede plaats, het gaat om Bella en alleen om Bella. Zij is het aller belangrijkste meisje in de hele wereld.' zei ik. 'Ik hou van haar.' zei ik, waarna ik nu mijn ogen neersloeg en probeerde om mijn tranen binnen te houden. Damian was nu ook helemaal stil gevallen en zei helemaal niets meer.
Kurt Hummel
Bezorgd keek ik Blaine na en eerst wilde ik achter hem aan lopen, maar daarna besefte ik me dat hij vast even alleen wilde zijn. Nu wilde ik naar Finn lopen, totdat Bella ineens begon te schreeuwen tegen Damian. Ik vermoedde dat het haar hormonen waren en daarna zag ik dat ze naar adem hapte en voorover boog. Nu kon het me even niet schelen en was ik helemaal niet bang meer voor Damian. 'Waarom reageer je dit op mij af?!' schreeuwde Damian ineens terug. Ik sloeg nu mijn armen beschermend om Bella heen en wreef over haar rug heen om haar te kalmeren. 'JIJ bent vreemdgegaan! Hoe denk je hoe ik me moet voelen! Ik wil je gewoon helpen omdat ik om je geef! Maar jij ziet dat gewoon niet!' schreeuwde hij naar haar. 'En het is gewoon nooit goed genoeg voor je!' schreeuwde Damian weer. Op dat moment kwam Finn binnen en zei hij dat Damian rustig moest doen. Hij zei ook dat ik Bella mee moest nemen naar de woonkamer toe, wat ik ook deed en in de woonkamer ging zitten. Ik trok haar op mijn schoot en probeerde haar te kalmeren. 'Concentreer je op je ademhaling, Bella. Probeer langzaam in en uit te ademen.' zei ik zachtjes tegen haar, hopend dat het werkte. Toen het stil was, merkte ik dat de deur op een kier stond en dat we het hele gesprek konden mee volgen. Ik hoorde allemaal wat Finn zei en keek naar Bella, om te kijken hoe ze reageerde hierop. Stiekem was ik wel een beetje ontroerd.
Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.