• St. William's is een internaat voor jeugd met aanleg voor speciale krachten. Op St. William's leren ze deze krachten te beheersen en te verbeteren, maar dat gebeurt onder streng toezicht van het schoolhoofd.
    Dat betekend dat er strenge regels zijn, en hoge straffen. Verder heeft iedereen vrijwel dezelfde lessen, al heb je niet of nauwelijks aanleg voor de kracht waar die les over gaat.

    (School)Regels

    Zoals iedere school heeft ook St. William's regels. Hierop wordt streng toegezien door het schoolhoofd (wanneer je je geroepen voelt schoolhoofd en/of docent te spelen, geef het aan!). Zoals al genoemd zijn er hoge straffen (maar vrees niet, het zal niet te ver gaan (: ).

    - Het gebruiken van krachten binnen de school is niet toegestaan, enkel tijdens de lessen onder toezicht van een docent.
    - Jongens en meiden slapen gescheiden.
    - Het op elkaar uitproberen van krachten is niet toegestaan.
    - Het schoolterrein kan niet verlaten worden zonder toestemming.

    Regels zijn er om overtreden te worden, dit mag dan ook gewoon. Maar let wel op dat je andere spelers in hun waarde laat en zorg wel dat je ook (wel eens) gestraft wordt.

    Wanneer je graag mee wilt spelen kun je je aanmelden in het rollentopic;
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=143237&page=1

    Wil je het vorige topic nog eens doorlezen?
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=143273&page=last&message=66#4151244

    De volgende personages spelen mee;
    Anthony (chasinghoran)
    Kate (mismi)
    Roselyn (Thatlastkiss)
    Daniel (Montmarte)
    Jesper (BlueHope)
    Livia (jaimyhoi)
    Lauren (alice24)
    Paige (Rider)
    Allison (DreamWishes)
    Aria (Coockies)
    Jacob (Coockies)
    Zoey (RememberYoux)
    Cahlista Aloys Docente (Rider)
    Arjan (chasinghoran)
    Cliff (BlueHope)
    Rika (MaraCroft)

    [ bericht aangepast op 21 okt 2012 - 19:13 ]


    You oughta know

    Rika

    "Dat klopt, ik ben Rika," zeg ik, en ik vraag me af hoe goed iedereen elkaar hier kent. "Ik had wat probleempjes met de trein," zeg ik, laat ik het daar maar op houden ja, dat klinkt wel goed. "Dus, ben je blij dat je hier heen mocht?"


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    Anthony

    'Dacht ik al. Ik ben Anthony. Tony mag ook' grijns ik. Mijn gezicht betrekt wanneer ze vraagt of ik blij ben hier te zijn.
    'Niet bepaald. Ik geloof dat m'n moeder vooral blij was dat ze me hier kon dumpen. Maar goed, nu ben ik wel van haar af.' Een kleine grijns kwam terug op mijn gezicht en ik keek haar grijnzend aan.


    You oughta know

    Rika

    Ik keek bedenkelijk terug toen hij me grijnzend aankeek. "Ik wou dat ik zo'n moeder had," zei ik zacht, maar ik bedacht me meteen nadat ik het zei en hoopte dat hij het niet had gehoord.


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    Lauren

    Na een tijdje rondgezwerft te hebben, vind ik dan eindelijk het bordje met EHBO. Ik loop vlug naar binnen. Er zit een vrouw een boek te lezen. Ik kuch even om mijn aanwezigheid aan te kondigen, en ze kijkt op. Een grote glimlach verschijnt op haar gezicht. 'Zo, kindje wat is er aan de hand?' ze kijkt me aan. 'Ik...ik denk dat ik mijn pols gebroken heb' zeg ik zacht. Ze staat op en loopt op me af. Ik voel me nog kleiner dan normaal, want deze vrouw is aardig dik. Ze pakt mijn hand met haar enorme hand. 'Tsja, dat is niet zo mooi hé?' zegt ze glimlachend. Ze gebaard naar de onderzoek tafel en ik ga en op zitten. Mijn voeten komen niet eens bij de grond. Ik zucht. Ze zal wel denken, wat is dit voor klein kind? Ik wrijf over mijn pols. De vrouw komt op me af met een groot toestel. Ze maakt een foto van mijn pols. Ze kijkt op de computer. 'Ja, die is gebroken' zegt ze dan en ze rommelt in wat laatjes. 'Wat gaat er nu gebeuren?' zeg ik zacht, maar voordat ik iets kan doen pakt ze een klein flesje. 'Dit spul zorgt ervoor dat je botten weer aan elkaar groeien.' ze giet wat van de inhoud in een bekertje en ik neem een slokje. Het smaakt naar een soort ranja. Ik drink het gulzig op en voel een warme gloed door me heen stromen. Ik kijk de vrouw vragend aan. 'Nu nog een verbandje, zodat het goed blijft zitten' zegt ze en ze legt een verband aan om mijn pols. Ik voel me al een stuk beter en bedank haar. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen, en bedenk me dat ik best wel honger heb dus ga naar de kantine.

    Anthony

    een schok gaat door me heen als ik Rika's woorden hoor.
    'Dat meen je niet.' zeg ik zacht en kijk haar doordringend aan.
    Op hetzelfde moment bedenk ik me dat ik eigenlijk ook wel graag mijn vader zou willen ruilen, want veel slechter kan het niet worden, maar dat vertel ik haar niet.


    You oughta know

    Rika

    'Dat meen je niet...' Shit, hij had het dus wel gehoord. Nou ja, misschien meen ik het wel, ik weet het niet. Het maakt nu toch niets meer uit, ik heb nu helemaal geen moeder meer. Geen moeder meer... Ik zie mijn vader en moeder voor me en de realiteit geeft me een klap in mijn gezicht. Mijn hart gaat sneller en sneller en ik begin raar te ademen. Ik voel iets omhoog komen en houd mijn hand voor mijn mond. Ik probeer rustig te ademen en het gevoel zakt weer weg. Wat heb ik gedaan?!

    [ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 12:02 ]


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    Anthony

    Ik kijk Rika vragend aan als ze plotseling onrustig wordt. Twijfelend leg ik mijn hand tegen de hare aan en hoop dat ze het niet erg vindt.
    'Wat is er?' vraag ik fluisterend.


    You oughta know

    Rika

    Anthony legt zijn hand tegen de mijne en zegt 'wat is er?' Ik kijk hem verward aan en schud mijn hoofd. 'Niks, sorry, ik voel me niet zo lekker, ik dacht dat ik moest overgeven.' Waarom moest ik bijna overgeven? Misschien van de spanning die ineens in me opwelde. Ik voel me nog steeds een beetje raar, maar ik glimlach naar Anthony alsof alles goed gaat.


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    (Kan Lauren erbij komen xd ze heeft niks te doen)

    [Mag van mij, eerlijk gezegd weet ik niet waar we zijn xD Ik denk dat het pauze is en dat we in de kantine zitten. Kom erbij kom erbij zet je zorgen maar opzij lalalala.]

    [ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 21:33 ]


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    [Whaha, ik heb nog 'n karakter die 'n beetje doelloos zit te chillen, anders kom je bij Arjan zitten?

    Whahahaha, weet je hoe raar het voelt om dat te typen? 't Is net alsof 'ie hier dan facking vlakbij is...]

    Anthony

    Ik zucht diep en kijk haar even doordringend aan. Iets maakt dat ik niet geloof dat er niets met haar is, maar ik zeg niets en doe alsof ik het geloof.
    Ze glimlacht naar me en ik beantwoord hem. Even kijk ik de kantine rond, voor ik een broodje pak en Rika weer aankijk.
    'Maar je bent hier niet omdat je ons zo gezellig vindt, neem ik aan.' zeg ik en pluk een stuk van het broodje af. Ze lacht en ik stuk het stukje brood in mijn mond. 'Wat voor gave heb je?' vraag ik nieuwsgierig.


    You oughta know

    [Wat is mijn gave ook alweer? xD]

    Rika

    'Ik kan watersturen. Ik zag van die televisieprogramma's, en ik probeerde zelf wat dingen uit, en nu zit ik hier.' Oké, dat was een erg grote sprong in de tijd. 'Nou ja, daartussen leerde ik dus over deze school, ik schreef me in, mijn ouders ontdekten het en brachten me naar de dokter, blablabla.' Waarschijnlijk is dit het verhaal van meerdere mensen. Je ouders willen dat je perfect bent, als je dat niet bent, doen ze alsof en negeren ze je slechte kanten. Slechte kanten. Wat is er slecht aan watersturen?


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    Anthony

    'Ah, dat lijkt me wel tof.' grinnik ik. 'Ik snap niet dat ouders eerst in de overtuiging verkeren dat onze gaves een ziekte zijn.'
    Ik grijns bij de gedachte aan de keren dat mijn ouders me zochten voor een huisarts bezoekje.
    'Gelukkig heb ik daar nooit last van gehad.' zeg ik glimlachend en kijk naar mijn glas cola.
    'Zou je, eh, nu ook m'n cola kunnen besturen?' vraag ik haar dan uitdagend.


    You oughta know

    Rika

    Ergens had ik die vraag niet verwacht, maar nu vindt ik 'em toch best logisch. 'Nou, ik ben hier dus om het te leren beheersen, ik kan het nog niet goed. Ik wil het wel proberen.' Ik concentreer me op de cola en het begint te trillen. Ik word een beetje onzeker en ineens spat er wat cola over ons heen. ' Oh! Sorry!' Ik veeg over mijn gezicht en kijk naar Anthony's haar.


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    (Hey, Lauren (weet je hoe raar het is om die naam nu te gebruiken xd) komt gezellig bij jullie zitten, das leuker :P)
    Lauren

    Ik zag Rika en Anthony zitten en liep langzaam naar ze toe. Ik ging een beetje twijfelend bij de tafel staan. Ze waren druk in gesprek. 'zeg, tortelduifjes, mag ik er bij zitten?' Ik probeerde zo serieus mogelijk te kijken, maar een glimlach speelde over mijn lippen.