Het klinkt alsof je jezelf momenteel voorbij loopt, dat het je gewoon echt allemaal even teveel is. Ik denk ook dat je 's morgens zo moe bent door het piekeren wat je doet als je op bed ligt. Mentaal heb je echt veel te verwerken en dat weegt ook door op een mens.
Onthou dat medicatie een ondersteuning is, geen oplossing. Ik weet natuurlijk niet waarvoor je behandeld wordt en wat voor medicatie je exact krijgt, maar alle vooruitgang die je maakt, ligt aan jezelf. Ergens is het logisch dat je ouders denken dat je vooruitgang komt door de medicatie, dit om het simpele feit dat zij dus wel zien dat het beter met je gaat, sinds je medicatie neemt. Probeer ze eens rustig uit te leggen dat medicatie een ondersteuning is en dat vooruitgang uit jezelf moet komen. Tuurlijk, de medicatie helpt je vooruit, maar je moet er zelf ook aan werken want anders blijf je stil staan.
Als ze dit niet willen aannemen, praat er dan met iemand van buitenaf over, degene die je behandeld bijvoorbeeld.
Mijn ouders hadden begod geen idee waarvoor ik medicatie kreeg aangezien zij dat pure onzin vinden. Je problemen zijn niet opgelost door een simpel pilletje. En daar hebben ze ook gelijk in, maar dat pilletje zorgt wel voor de ondersteuning die ik nodig heb om te zorgen dat ik zelf m'n problemen oplos. Mijn psycholoog heeft het ze uitgelegd en het heeft redelijk geholpen. Nu, ze zijn nog wel overtuigd dat ik evengoed functioneer zonder medicatie als met, maar ik weet zelf beter. Neem ik een dag niet m'n medicatie, dan loop ik de volgende dag met zelfmoordneigingen rond, hoe goed het ook nu met me gaat. Ik ben een echte doemdenker en zie alles zwart-wit, m'n medicatie zorgt ervoor dat dat beperkt blijft waardoor ik ervoor kan zorgen dat ik mezelf beter voel en niet kom stil te vallen. Ik weet wat ik moet doen om niet stil te vallen en een pilletje nemen is echt niet het enige dat ik daarvoor nodig heb, het is echt wel hard werken en dat is met momenten gewoon uitputtend.
Als je echt denkt dat je medicatie faalt met zijn ondersteuning, praat er dan over met je behandelende arts. Ik heb inmiddels zeker een tiental verschillende medicaties voorgeschreven gekregen en het was pas na ruim 2 jaar dat ik de juiste had, die voor mij werkt.
Ik wil ook het liefst van al tegen je zeggen, je moet niet piekeren, maar ik weet dat piekeren iets is wat eigenlijk niet tegen te houden is. Het enige dat je kan doen ertegen is je zinnen verzetten en je aandacht ergens anders op vestigen. Dat is voor mij ook de reden dat ik soms wat veel achter de pc zit of veel te veel teken of schrijf, dit omdat dit hetgeen is wat ervoor zorgt dat ik niet pieker over van alles en nog wat. Het geeft mij het stukje rust op een dag wat ik nodig heb om niet mezelf voorbij te lopen.
Ik hoop echt dat het gauw weer beter met je zal gaan, want slechte periodes zijn nooit leuk. Onthou dat deze periodes ook overgaan, ondanks dat je denkt dat er geen einde aan komt doordat je deze gewoonweg niet ziet 
“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”
