New York City -RPG- 1 - Speeltopics

NEW YORK CITY

Deze RPG gaat over een groepje jongeren die in NY wonen, ze zitten met z'n allen op een bekakte school. Allemaal zijn ze rijk, maar sommige van hun zetten zich er tegen af, anderen houden van de luxe en maken er optimaal gebruik van.

Er zijn 4 verschillende groepen:
- De 'celebritys' deze jongeren zijn een beetje beroemd, voornamelijk omdat ze it-girls/boys zijn
- Girl: Delaney Marie McClain N4I5
- Girl : Nadine Liv Jackson AGENTP
- Boy: Samuel Lucas McClain N4I5
- Boy: Tyler Jay Montez Wonderwatch
VOL
- De haters[/b] zij willen eigenlijk niet rijk zijn en proberen zo punk/rock/anders te zijn
- Boy: Jordan Everbeet EDWESTWICK
- Boy: Andrew Cole quin98
- Girl: Allison Rose-mary Greens thatlastkiss
- Girl: Mary-Lia Liberty Carter curlies
VOL
- De luxe-paarden zij zijn een beetje neutraal, ze vinden het fijn dat ze genoeg geld hebben, maar zouden ook zonder kunnen
Noralie Anderson jaimyhoi
Anna Bailey Miller mismi
- De bitches deze jongeren zijn de stereotype rijke tieners. De jongens en meiden zijn achterbaks en bitchy.
- Girl: Charlynn Cassidy Williams. DREAMWISHES
- Girl: Lucy Ivory Jackson Mirliam
-Boy: Hayden Clark Memoria
- Boy: John Ellean Brody. EDWESTWICK
In elke groep zitten 4 mensen, twee jongens en twee meisjes.

Excited? Vul dan dit even in:
Naam:
Bijnaam:
Leeftijd:
Groep:
Relatie?:
Familie:
Karakter:
Uiterlijk (+foto):
Extra:

Have fun!

[ bericht aangepast op 13 okt 2012 - 20:48 ]

Don't let your life be lived by somebody else.

John Ellean Brody
Ik loop door de gangen en zie Samuel, hij is rijk, knap en ook nog eens redelijk beroemd. Ik ken Samuel niet zo goed, maar hij is altijd wel aardig. "Hé man, hoe was je vakantie?" Vraag ik met een grijns, ik werp een blik op het meisje naast hem. Ze ziet er vriendelijk uit. Ik ben benieuwd naar haar, ik weet dat ik nogal een meisjesverslinder ben, natuurlijk heb ik Layla maar af en toe een zoen hier en daar is niet zo erg, vind ik.

Don't let your life be lived by somebody else.

Samuel Lucas McClain.

Ik keek voor me waardoor John mijn gezichtsveld inkwam. Hij was, op zijn zachtst uitgedrukt, een beetje onvriendelijk tegen sommige mensen. Zolang je maar rijk, knap en een beetje beroemd was, was je goed genoeg voor hem.
De meeste mensen dachten echt dat ik rijk was, maar eigenlijk was ik maar gewoontjes. Ik kon veel dingen kopen die ik wou, maar om nu al direct de iPhone 5 te gaan kopen of de Samsung Galaxy 3, dat was toch niet aan mij besteed.
"John, nice to see you again, ja, ging wel goed" zei ik met een lachje.
Zolang ik maar vriendelijk bleef en de schijn erop hield dat ik bij de rijke klasse behoorde van deze stad, zou hij me niets doen.
Niet dat hij me iets kon doen, ik had nog altijd de hele school aan mijn voeten, op de haters na, dus als hij iets wilde bereiken, zou hij toch echt bij mij of bij 1 van mijn vrienden moeten aankloppen. Of bij mijn zusje, maar ik had liever dat hij wat bij haar uit de buurt bleef. Ze was best naïef.

John Ellean Brody
"Mooizo, en nog lekkere chicks gezien?" Voor hij kon antwoordden vertelde ik over mijn vakantie. "Ik was in Spanje, jezus wat een losers lopen daar rond joh." Ik lachtte maar werd afgeleid door een abnormaal knap meisje. Het was Samuel's zus, Delenay. Ik bekeek haar en floot tussen mijn tanden naar haar. "Ze wordt elk jaar lekkerder, hé?" Lachtte ik.

Don't let your life be lived by somebody else.

Delaney Marie McClain.

Ik liep voorbij mijn broertje die met John stond te praten. Hij had nog niet veel over hem gezegd tegen mij, maar ik had zo het gevoel dat hij me wou weghouden bij hem. Waarom wist ik niet. Ach ja, zo was mijn broertje gewoon.
Ik voelde een blik op me branden waarna gefluit mijn oren vulde. Ik keek om en zag dat het John zelf was die dat deed. Mijn mond viel een heel klein stukje open waarna ik mijn hoofd draaide om mijn wangen te verbergen. Ik kon dus echt niet tegen complimentjes hé.

Samuel Lucas McClain.

Ik begon te lachen door zijn opmerking en wou net aan mijn verhaal beginnen toen zijn blik bleef rusten op een meisje. Hij floot haar na. Ik deed niet de moeite om te kijken wie het was, vast weer 1 of andere barbie.
"Ze wordt elk jaar lekkerder hé ?" lachte hij naar me. Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek om, waarna ik zag hoe mijn zusje wegliep.
Mijn spieren spanden zich aan waarna ik tot 10 telde in mijn hoofd. Het was alleen kijken, hij raakte haar niet aan, alleen kijken, hij raakte haar niet aan.
"Ze is een mooi meisje ja" zei ik toen ik weer rustig geworden was en hem weer kon aankijken.

[Oeh, drama begint al xp]

[Haha, I know, yeah!]

John Ellean Brody
Ik gaf John een vreemd soort lachje dat mijn zusje mijn jagerslachje noemde en haalde een hand door mijn goudblonde haren. "Ik ga er achteraan, see ya." Ik liep achter Delaney aan en pakte haar arm vast. Ik trok haar tegen me aan en fluisterde in haar oor: "Hoe was je vakantie, Delaney?" Ik snoof haar licht bedwelmende geur op en moest op mijn lip bijten om haar niet te zoenen.

Don't let your life be lived by somebody else.

Samuel Lucas McClain.

Hij gaf me een lachje wat me bang maakte. Ik kende dat lachje van ergens, maar ik kon het niet plaatsen, ik wist het gewoonweg niet. Hij haalde een hand door zijn haren, "Ik ga erachteraan, see ya" zei hij waarna hij direct wegliep. Ik draaide me om en zag hoe hij haar achterna liep, haar arm vastnam en iets in haar oor zei.
Mijn spieren spanden weer aan waarna ik mijn iPhone uit mijn zak haalde en begon te typen.

Watch out Laney, don't do stupid things.

Ik drukte op verzenden zodat het bericht verzonden werd naar mijn zusje en liep naar buiten. Ik zou mezelf niet kunnen tegenhouden moest hij toch iets doen bij haar, dus ik hoopte gewoon dat ze de juiste keuze maakte.

Delaney Marie McClain.

Ik gaf mijn vriendinnen een knuffel waarna ik op weg ging naar de balie voor mijn uurrooster. Normaal gezien zouden we wel opgeroepen worden voor een bijeenkomst of zo, waarbij de directeur iets ging zeggen. Dat iets was dus elk jaar hetzelfde, waardoor iedereen letterlijk wegliep. Niet eens proberend subtiel te zijn.
Ik voelde een hand om mijn arm sluiten waardoor ik me moest inhouden om niet te gaan gillen. Ik werd tegen iemand aangetrokken, maar zodra ik zijn stem in mijn oor hoorde fluisteren wist ik wie het was.
"Hoe was je vakantie, Delaney ?" vroeg John dichtbij mijn oor. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen, niet eens voelend hoe mijn iPhone lichtjes trilde in mijn tas.
"Uh, goed ?" antwoordde ik. Ik deed maar niets. Gewoon omdat ik niet wist wat te doen, en ik niet wist wat hij ging doen moest ik iets doen.

Jordan Everbeet
Ik keek op m'n rooster en vloekte van irritatie. Wat een kutdag, eerst dat It-groepje en nu dit stomme rooster. Ik pakte mijn telefoon en stuurde Elle een sms'je: Fackfackfack, I hate my life. Daarna liep ik door de drukke gang naar mijn klaslokaal. Over 10 minuten zou de les beginnen, en ik had geen zin om de eerste dag al meteen te laat te komen.

Don't let your life be lived by somebody else.

John Ellean Brody
Ik gleed met mijn lippen over haar nek en liet ze rusten in het kuiltje achter haar oor. Verleiden, gek maken en ze komen naar je toe, dat was mijn tactiek. Ik genoot nog een halve seconde van haar geur en lichaamswarmte, toen liet ik haar los en stapte naar achteren. "Ik zie je in de les." Er werd omgeroepen dat we naar de aula moesten komen voor een directeurs toespraak. Ik draaide me om en liep weg terwijl ik mijn IPhone pakte. Ik checkte twitter en tweette iets over dat ik op school was. In de gang knipoogte ik naar een paar meisjes en wierp wat wiedenkjijwelnietdatjebent-blikken naar een paar sloebers.

Don't let your life be lived by somebody else.

Jordan Everbeet
Ik kreunde toen ik de oproep voor de aula hoorde, daar had ik dus echt geen zin in. Terwijl ik naar de aula liep zag ik John lopen met zijn IPhone. Ik walgde van die gast, hij dacht alles te zijn. Ik spuugde voor zijn voeten en keek hem vuil aan, ik voelde een vreemd soort drang om ruzie te zoeken, en ik wist niet waarom.

[Wie wilt tussen Jordan en John komen om ze te sussen?]

Don't let your life be lived by somebody else.

Delaney Marie McClain.

Zijn lippen gleden over mijn nek waardoor ik mijn adem even inhield. Wat deed hij ? Zijn lippen bleven rusten achter mijn oor waardoor ik langzaam mijn adem weer uitblies. Ik beet zachtjes op mijn lip. Hij liet me los en liep naar achteren, "Ik zie je in de les". Toen draaide hij zich om en was weg. Ik knipperde verbaasd met mijn ogen en begon op een normaal tempo naar de aula te lopen. Mijn All-Stars die een bordeaux-rode kleur hadden weerklonken door de gangen, maar het geluid was niet hoorbaar door het vele gepraat. Ik was alsnog mijn rooster vergeten. Ach ja, mijn vriendinnen hadden er 1, ik kon er straks nog wel om.
Ik liep naar ze toe en trok ze mee naar de aula.
"Nee, het was gewoon raar wat hij deed" zei ik serieus, terwijl de rest gewoon enorm opgewonden was.
Ik rolde met mijn ogen en ging op een stoel zitten waarna ik mijn haren over 1 schouder legde en zacht op mijn lip beet.

Samuel Lucas McClain.

Toen ik door de gangen liep opweg naar de aula zag ik dat Jordan, John vuil aankeek. Begon die gast nu alweer ruzie te zoeken ? Niet te geloven. Hij had echt een rothumeur vandaag.
Ik liep rustig naar de 2 toe sloeg mijn arm om John zijn schouders.
"Johnie, wat sta je hier nog, straks mis je de geweldige speech van onze directeur nog !" zei ik veel te vrolijk terwijl ik hem begon mee te trekken. Toen we weg waren vanuit de beurt van Jordan liet ik hem los, "Wees maar blij dat ik ertussen kwam, die gast had je op je gezicht geslagen, jij zou woedend geworden zijn en werd geschorst, je weet hoe de directie hier is".
Ik gaf hem nog een klopje op zijn schouder en liep de aula in.
/

John Ellean Brody
Ik kneep mijn ogen tot spleetjes terwijl ik naar de klodder spuug op de grond keek, langzaam hief ik mijn hoofd op. Voor me stond een jongen die ik kende, maar waarvan ik de naam was vergeten. Hij was rebels en had een keer een leraar verrot gescholden, dat wist ik wel.
"Wát deed je daar?" Snauwde ik tegen hem. Hij keek met een rebelse blik aan en grijnsde een soort van.

Don't let your life be lived by somebody else.

John Ellean Brody
Ik keek Samuel aan en zuchtte. Hij had gelijk, maar toch voelde ik me een beetje boos. Ik liep de aula en zag meteen Delaney, haar mooie haren lagen over één schouder en ze staarde voor zich uit. Ik grijnsde en liep met een zwierig loopje de trap op. Ik ging voor haar zitten en draaide me om, haar vriendinnen naast haar giechelden en ik schonk ze één voor één een duistere glimlach. Ik genoot van de aandacht, maar mijn blik gleed weer naar Delaney. Ik knipoogte naar haar en draaide me toen om omdat de directeur zijn keel schraapte in de microfoon.
"Hallo, dag, hallo allemaal. Vandaag is de start van een nieuw schooljaar. Ten eerste hoop ik dat iedereen zich zal gedragen, ten tweede verwacht ik dat geen mensen moet schorsen en ten derde moeten jullie allemaal jullie boeken bij jullie hebben."

Don't let your life be lived by somebody else.

Noralie Anderson
Ik ben gewoon rustig buiten, kijk een beetje om me heen en neem gewoon de indrukken in me op. Ik zie mensen passeren, sommige muziek luisterend, sommige druk pratend, sommige gewoon lopend. Dit is een school voor mensen met geld. Maar sommige blijven er normaal onder, sommige veranderen. Ik ben blij met het geld, maar ik zou ook zonder kunnen. Ik hoor dan dat iedereen wordt omgeroepen om naar de aula te komen. Ik sta op met mijn tas en loop de school in. Ik volg de stroom leerlingen en kom dan in een grote hal uit. Ik ben op een stoel gaan zitten en er zitten mensen om me heen. Maar niet naast me. Ach ja, het maakt me niet zoveel uit. En de toespraak begint.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Delaney Marie McClain.

Door het gegiechel van mijn vriendinnen werd ik terug naar realiteit gebracht. Ik zag dat, suprise suprise, John voor ons had plaatsgenomen. Hij schonk al mijn vriendinnen een soort enge glimlach. Zijn blik gleed terug naar mij waarna hij me een knipoog schonk. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Sinds wanneer was ik zo boeiend geworden voor hem ?
Ik luisterde naar de uitleg en begon te grijnzen. Ik stond op, "Zeg meneer, zou u daar een lijstje van willen maken ? Ik ben nogal vergeetachtig" zei ik met een uitdagend glimlachje.
Weet je, daarvoor stond ik bekend. Mijn grote mond. Op YouTube deed ik een soort van geheime camera serie, met verschillende video's. Het was hoe ik mensen sprakeloos maakte met mijn grote mond en onverwachte vragen. Mensen hielden ervan, geloof me maar.
Ik hield mijn hoofd een stukje schuin toen hij wat rood werd, als teken dat hij boos werd.
"Kan er iemand een raampje openzetten, hij heeft het warm !".