[RPG] Hogwarts School Of Witchcraft And Wizardy [Topic 52] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 22 okt 2012 - 23:00 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Stephen Granger - H
Chantay trekt haar knieën op en kijkt richting The Great Lake. Ik blijf rustig liggen en kijk naar de sterren boven me.
"Zullen we zo naar binnen gaan voordat het te koud wordt?" vraag ik dan.

Caleb
'Ik wil je wel vergeven, maar ik kan het niet,' zeg ik zacht. 'Heb je enig idee hoeveel pijn je me hiermee gedaan hebt, ik wil niet meer verder Ash.'


Ashley - S

Zijn woorden waren een steek in mijn hart. Er viel een traan kapot op de grond en ik keek hem gebroken aan. ''Dat begrijp ik-'' zei ik schor, en keek weg, beschaamd door mijn tranen. Ashley Lestrange huilde nooit. Nooit.


Caleb

Ik slik als ik haar zie huilen.
'Misschien kunnen we opnieuw beginnen,' zeg ik zacht, 'Misschien kunnen we proberen een nieuwe start te maken.'


Ashley - S

Mijn adem stokte even en zodra ik zeker wist dat er geen tranen meer kwamen, keek ik hem aan. ''W-wil je dat echt?'' vroeg ik hees, en er verscheen een sprankje hoop in mijn ogen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Chantay - H
Ik knikte en glimlachte. Ik stond op, pakte Stephen zijn hand en trok hem met me mee, om vervolgens op mijn gemakje richting Hogwarts te lopen.
Een rilling kroop over mijn rug; het was inderdaad al afgekoeld.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Stephen Granger - H
Ze knikt en staat op. Ze pakt mijn hand en trekt me met der mee en loopt rustig richting Hogwarts.
Ze heeft mijn hand nog steeds vast, maar ik zeg er niks van. Aan de ene kant geeft het me een fijn gevoel, maar aan de andere kant is het ook een beetje raar.

Chantay - H
Na een tijdje kwam ik tot de ontdekking dat ik zijn hand nog vasthield.
Het bloed steeg naar mijn wangen en ik hoopte vurig dat door de schemering mijn blosjes niet zichtbaar waren.
Ik liet zijn hand los.
''Sorry,'' zei ik zacht, en liep Hogwarts binnen. De warmte begroette me hartelijk.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Stephen Granger - H
Na een tijdje laat ze mijn hand los. "Sorry" zegt ze zacht en ik zeg maar niks terug.
'Geeft niet' klinkt dan ook zo raar. We zijn vrienden, niet meer.. toch? Al vond ik dat er nu wel iets van een spanning ofzo tussen ons in hing, een rare sfeer ofzo.
Binnen is een stuk warmer dan buiten en ik warm al snel weer op, niet dat ik het heel koud had, maar toch.

Chantay - H
Waarom deed hij raar?
Waarom voelde ik me vreemd?
Het frustreerde me.
''Common Room?'' suggereerde ik glimlachend.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Stephen Granger - H
"Common Room?" stelt ze voor met een glimlach.
Ik knik. "Common Room is goed" zeg ik dan en ik loop richting de Common Room en ga daar op de bank voor de haard zitten.

Chantay - H
Het knaagde aan me, dus vroeg ik het ook maar toen ik naast hem zat.
''Is er iets, Stephen?'' vroeg ik voorzichtig en twijfelend, terwijl ik aan de zoom van mijn shirt frunnikte.
Ik had mijn knieën opgetrokken en keek naar mijn handen nadat ik de vraag had gesteld.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Stephen Granger - H
Ze gaat naast me zitten en trekt haar kniëen op. "Is er iets, Stephen?" vraagt ze en ze kijkt naar haar handen die aan haar shirt frunniken.
"Ik weet het niet" zeg ik dan. Dit was raar. We zijn al jaren vrienden en dan begint mijn gevoel ineens te veranderen?

Chantay - H
Ik keek hem aan.
''Waar zit je mee?'' vroeg ik zachtjes.
Ik kende hem lang genoeg om te zien aan zijn gezicht of er iets was. In dit geval wel, dus.
''Ik bedoel- wil je er over praten?''

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Stephen Granger - H
Ze kijkt me aan en er gaat weer een vreemd gevoel door me heen.
"Waar zit je mee?" vraagt ze zacht. "Ik bedoel- wil je er over praten?" zegt ze er nog achteraan.
"Ik weet het niet, het is raar" zeg ik dan zacht, maar ik weet dat het hard genoeg is zodat zij het wel hoort.

Chantay - H
Ik beet zachtjes op mijn onderlip.
''Je maakt me nieuwsgierig, Stephen,'' zei ik, en lachte zachtjes.
Ik keek hem aan en toen weer naar de vlammen. We hadden een oranje gloed over ons heen en de warmte was meer dan aangenaam.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Stephen Granger - H
Ze bij zacht op haar onderlip.
"Je maakt me nieuwsgierig, Stephen" zegt en ze lacht zachtjes.
Ze kijkt me aan en kijkt dan weg naar de vlammen.
Ik kon moeilijk zeggen dat het ineens raar was, straks verpest ik onze hele vriendschap.
Ik glimlach even. "Zo belangrijk is het niet" zeg ik dan.

Chantay - H
Ik keek hem opnieuw aan.
''Je zit er mee, ik zie het aan je. Dan ís het belangrijk,'' zei ik met een voorzichtige glimlach.
Ik pakte zijn hand vast en kneep er zachtjes en aanmoedigend in.
''Ik ben er voor je, dat weet je toch?'' zei ik.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''