Ik word hier zó moe van.
Elk jaar hoor ik hetzelfde; Ik kan niet meer, ik heb geen geld, ik ga al met anderen. Nu kon ik eindelijk, zeg JIJ af.
Godverdomme! Ik haat je nu echt op dit moment.
Als je niet met wat leuks of goeds komt kan je het echt vergeten, je weet dat ik me zwaar genaait voel, en toch doe je het.
Je had ook minder uit kunnen geven deze maand want je WIST dat we erheen gingen. Weet je wat, je kan echt de tering krijgen. Ik ben echt boos op je nu.
Je weet dat ik me erop had verheugd, maar neeeee! Want uitgaan met je vrienden is natuurlijk belangrijker dan die ENE date met je vriendin, sterf dan maar hoor.
Ik kan absoluut niet nog meer teleurstellingen aan en toch flik je het. Waarom kan er NOOIT iets goed gaan?
Je zorgt er maar voor dat ik geen spijt krijg, ik doe je echt wat aan. Kan echt wel janken nu, klerelijer.
IK HAAT JE IK HAAT JE IK HAAT JE IK HAAT JE!
Beloof me gewoon niets wat je niet kan nakomen. De ene keer dat je me beloofd dat we iets leuk gaan doen een hele dag met zijn tweeën, die ene zeldzame keer als we allebei kunnen en je zegt af.
Ben je nu trots? Je hebt eigen fucking vriendin aan het huilen gemaakt. Big boy.
Sterf drieduizend pijnlijke doden.
We'll still love each other, forever and always. <3