[RPG] Alcatraz - Nine. - Speeltopics

Introduction.
Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

Environment.
Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

Rules.
• 16+ is toegestaan.
• Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
• Minimaal 3 tot 5 regels.
• Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
• Naam veranderingen doorgeven.
• Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

Persons.
Jailers: (Totaal 10)
• Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Corallo
• Quinto Thomas Reynolds - Corallo
• Rhett Zane Colt - Cocon
• Dana Charlotta McGuire - Corallo
• Nathalie Leyla Alix - Assassin
Nog 2 mannelijke en 3 vrouwelijke cipiers.

Prisoners: (Totaal 12)
• Maya Juliëtte Adams - Aragog
• Nicole Joy Eastwood - Khione
• Ruby Maeve Valentina - Cocon
• Ruya Aichi - Assassin
• Blythe Durance - Khione
• Alicia Joan Beaton - Porcelaneous
• Luca Jones - Assassin
• Davy Ruben Carter - Corallo
• Tye Shade Steele - Cocon
• Cameron Blake Welling - Khione
Nog 2 mannelijke gevangenen en 0 vrouwelijke gevangenen.

Cell Division.
Cell 1: Maya Juliëtte Adams en Nicole Joy Eastwood.
Cell 2: Ruby Maeve Valentina en Ruya Aichi.
Cell 3: Blythe Durance en Alicia Joan Beaton.
Cell 4: Luca Jones en Tye Shade Steele.
Cell 5: Davy Ruben Carter en Cameron Blake Welling.

Daily Schedule.
8.30 - 9.30 - Ontbijt.
12.00 - 13.00 - Middageten.
14.00 - 16.00 - Buiten.
18.00 - 19.00 Avondeten.

Have fun!

[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 19:22 ]

[Mijn topics.]

---

Your make-up is terrible

[>Mijn topics.]

---

†

Assassin schreef:
[Mijn topics.]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

"Verdomme, waarom moeten die wijven dan ook om Drew hangen als een stom schoothondje?" zegt hij. Ik grinnik. "Omdat ze op slechte mannen vallen en tegelijk op veiligheid,Tye. Zo zijn vrouwen, wij zijn te badass voor hen." antwoord ik. Na mijn opmerking over mannen, grijnst hij groot naar mij, waarna hij zijn naar mij kantelt omdat hij even kort naar Maya gekeken heeft. Ik kijk hem wat wantrouwend aan als hij onderuit zakt en een hand door zijn haar heen haalt.
"Dan moeten we op een gegeven moment op mannen overgaan." grijnst hij en hij houd zijn blik strak op mij. Net iets wat ik niet had willen horen. Ik kijk hem verbaasd aan, waarna mijn ogen iets paniekerig rondschieten, hopend dat niemand anders het gehoord zou hebben. "Als jij niet uitkijkt, ben jij de eerste bij mij." Ik grijp de zijkant van mijn stoel vast, door zijn woorden heeft mijn hart een slag overgeslagen. Hij stopt mij plagerig tegen mijn schouder aan, als ik de zijkant van mijn stoel niet had vastgegrepen, was ik er zeker afgedonderd na zijn stoot. Zijn blik gaat weer naar Maya.
"Je bent echt de idiootheid zelve vandaag, Tye." grom ik als ik mezelf redelijk op orde gekregen heb. Mijn vuist omklemt alleen nog altijd de stoel, mijn knokkels worden wit van de harde greep. "Goed, als je haar zo graag wilt, zal ik je helpen." zeg ik erna, toch voor de zekerheid, voor het geval hij het meent. Ik slaap met hem in één cel, je weet maar nooit wat iemand van plan is om 's nachts uit te voeren. Ik weet niet wie van het zou winnen, zou het op een krachtmeting aankomen, maar hij is natuurlijk in het voordeel als ik lig te pitten.

---

Your make-up is terrible

[Ik zit er trouwens over te denken om nog een vrouweljke gevangene aan te maken.]

---

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood
'Wat had ik kunnen proberen? Als ik ook maar íets had gedaan, zou je het zeker gemerkt hebben,' zegt Quinto.
Ik bijt op mijn lip, sla mijn ogen neer en haal mijn schouders op. 'Ik had gedroomd dat je me had verkracht,' mompel ik op een haast onverstaanbare toon. Voor een paar seconden kijk ik vanonder mijn wimpers naar Quinto waarna ik mijn ogen weer neer sla.
'Is mijn pols in orde?'

[Ik wist niet ]

Stelletje spammers xd

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Assassin schreef:
[Ik zit er trouwens over te denken om nog een vrouweljke gevangene aan te maken.]

(Doe dat, ik ben benieuwd naar je personage ^^. En ik ga nu terug antwoorden, want moest net even afwas doen.)

---

†

[Hahaha, ik heb net de afwasmachine ingeruimd, dat ging lekker snel. 8D]

---

Your make-up is terrible

(Omg, ik wil ook een afwasmachine.. Damn.)

Tye Shade Steele.
Luca grinnikt op wat ik zeg. “Omdat ze op slechte mannen vallen en tegelijk op veiligheid, Tye. Zo zijn vrouwen, wij zijn te badass voor hen.” Ik knik als bevestiging dat ik het met hem eens ben. “Ja, dat zijn we verdomme inderdaad.” Grinnik ik, een speelse fonkeling in mijn ogen, maar deze dooft daarna vrijwel gelijk. Zijn wantrouwende blik die ik maar al te goed zie, laat me zacht grinniken. Zeker wanneer hij me dan verbaasd aankijkt, waarna zijn ogen iets paniekerig rondschieten.
Ik vraag me serieus af waarom hij er zoveel waarde aan hecht, aangezien hij eerder er gewoon nonchalant over zou doen en me een stomp zou verkopen of iets. Wat heeft hij in de tussentijd gedaan dat hij nu zo reageert? Hij zal heus niet alles kwijt aan me vertellen, niemand deed dat en dat vroeg ik ook niet van hem, maar het wekte wel degelijk mijn nieuwsgierigheid op. “Jij bent echt de idiootheid zelve vandaag, Tye.” Gromt hij, na enkele ellelange seconden. Hij ziet er na mijn opmerking abrupt veel stijver en killer uit, hij heeft een soort paniekerige uitstraling.
“Goed, als je haar zo graag wilt, zal ik je helpen.” Zegt hij erna en ik frons. “Ik dacht dat het geen goed idee was?” Grijns ik, om te kijken wat hij zou zeggen en hoe dit bij hem aan kwam. “Hé, je weet toch dat het maar een fucking grap was.” Lachte ik kort, zwaar en ruw en stompte hem weer aan waarna ik mijn blik op Ruby richtte. “Dus, wat is je plan met je grietje?” vraag ik grijnzend, terwijl ik naar Morbid kijk.

---

†

[Nawh, hebben jullie die niet? Wij hebben er al... 15 jaar één?]

Luca Jones

"Ja, dat zijn we verdomme inderdaad." grinnikt Tye op mijn opmerking over vrouwen. Zijn ogen fonkelen kort speels, maar dat verdwijnt al snel. Ik negeer zijn nieuwsgierige houding, hij hoeft nergens iets van af te weten. Hier lijkt het wel steeds terug te komen, mijn vreemde, lichamelijke reactie op mannen. Mijn hoofd denkt een stuk anders dan mijn lichaam blijkt maar weer. Nadat ik heb gezegd dat ik hem zal helpen, kijkt hij mij fronsend aan.
"Ik dacht dat het geen goed idee was" vraagt hij grijnzend en ik grom zacht. "Het is nog steeds geen goed idee, maar moet je toch helpen om je aan je trekken te laten komen." antwoord ik. Mijn stem klinkt kil, eigenlijk wil ik hem niet helpen met Maya, straks verpest Drew het voor mij of iets dergelijks. Maar toch is het beter om hem nu wel te helpen.
"Hé, je weet toch dat het maar een fucking grap was." lacht hij kort, zwaar en ruw en hij stompt me weer. Daarna richt hij zijn blik op Ruby. "Dus, wat is je plan met dat griertje?" vraagt hij grijnzend, terwijl hij naar haar blijft kijken. Ik laat eindelijk de stoel los die ik daarvoor nog altijd stevig aan het omklemmen was. Mijn hele hand voelt stijf en ik strek mijn vingers eerst een paar keer, voor ik ook een blik op haar werp.
"Beroepsgeheim." probeer ik wat mislukt te grinniken. "Ik vertel het wel als ik er klaar mee ben, dan kan je er nog eens iets van opsteken. Hoeveel heb jij er ondertussen gehad?" vraag ik aan hem en ga weer iets onderuit gezakt zitten. Nu pas kan ik mezelf weer een béétje laten ontspannen.

---

Your make-up is terrible

(Beginpost bijgewerkt!)

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Hongerig eet ik snel het eten op mijn bord en merk zo dus niet dat Drew naar me keek, waarna hij vervolgens naar me toe kwam lopen. Nog steeds at ik het eten, wat de meeste gevangenen vies vonden, maar ik was er op dit moment erg blij mee. Dat was ook gemakkelijk aan mijn gezicht te zien, aangezien daar een blije blik in mijn ogen zat. Eentje die je krijgt als je een gevulde maag had gekregen.
“Goedemorgen Ruby,” De vork die ik richting mijn mond deed, liet ik halverwege hangen en ik gromde vrijwel gelijk toen ik doorhad dat het Drew was. Er kwam een geïrriteerde blik op mijn gezicht en met een klap liet ik de vork op mijn bord vallen, waarna ik hem gehumeurd aankeek. Zijn gezicht stond integendeel erg neutraal, tot mijn ergernis. “Ik hoorde dat Rhett Luca bij jou en Nicole in de cel gedropt had?” durft hij dan te zeggen met een kleine grijns. “Was het een beetje gezellig?” voegt hij eraan toe.
Arrogant trek ik een wenkbrauw op en sla mijn armen over elkaar, als een teken dat ik geen zin heb in zijn gezelschap. Hoe durft hij mij trouwens Ruby te noemen? “Rot op, Foster.” Sis ik uit, zijn achternaam spuugde ik echter meer uit alsof het iets heel vies was. Voor mij was dat het ook, maar dat terzijde. Hij zat tegenover mij en dat wilde ik totaal niet. Mijn dag was nu al verpest. “Als je wilt weten of het gezellig was, moet je zelf maar een keer in de cel gedropt worden met Luca.” Dezelfde moordende blik die ik de hele tijd had gehad, kwam weer in mijn ogen. Ik mocht hem echt niet, en dat wist hij heus wel.

Tye Shade Steele.
Luca gromt zacht, maar veel waarde hecht ik er niet aan. Hij leek zijn tevreden, blije houding al helemaal weggegooid te hebben voor de grommende beer. Ergens wist ik dat een klein deel door mij kwam, maar waarom hecht hij er zoveel waarde aan? “Het is nog steeds geen goed idee, maar moet je toch helpen om je aan je trekken te laten komen.” Antwoord hij, zijn stem klink abrupt erg kil en hierdoor keek ik hem nieuwsgierig aan. Allebei onze uitstraling leek wel veranderd; hij van tevreden naar chagrijnig en ik het tegenovergestelde.
“Dan doen we dan wel op een ander moment en vooral met iemand anders,” Mijn stem klonk abrupt ook erg kil en vlak, terwijl ik mijn blik op hem richtte en wat rechtop ging zitten. Tegelijkertijd bewoog ik mijn lichaam naar de ene en vervolgens de andere kant, waardoor er meerdere kraakgeluiden kwamen. Hij werpt hierna een blik op mij, maar ik keek maar kort terug voordat ik mijn blik weer door de kantine liet gaan. Er mocht wel wat leven in de zaak komen, dat voedselgevecht van gister was leuk bijvoorbeeld.
“Beroepsgeheim. Ik vertel het wel als ik er klaar mee ben, dan kan je er nog eens iets van opsteken. Hoeveel heb jij er ondertussen gehad?” Luca gaat weer iets onderuit gezakt zitten en ik schud mijn hoofd, een beetje afkeurend. “We houden het buiten deze verdomde gevangenis, Jones.” En alhoewel mijn gezicht een dodelijke uitstraling had, lag er toch een vermakelijk grijnsje op mijn lippen. “En een paar,” Mijn ogen leken vervaarlijk te fonkelen toen ik verder sprak. “meisjes én jongens.”

[ bericht aangepast op 27 sep 2012 - 17:33 ]

---

†

[Haha, arme Ruya met Morbid. Dat is nog leuk.]

Ruya Aichi

Ik weet dat het al wat later is, als ik mijn wijde, zwarte shirt aan trek en de cel uitloop. Ik moet gewoon de moed oprapen om mijzelf onder de gevangenen te mengen, op mijn eerste ochtend. Ik hoor hier echt niet thuis, dat wist ik al sinds ik gisteravond aangekomen was, de ruwe behandeling die ze me gegeven hebben. Ik ben geen echte, lichamelijke crimineel en heb alles dan ook met de grootste schaamte doorstaan. In mijn cel was ingestort, waardoor ik er nu nog afgemat uit zie. Ik heb maar weinig slaap gekregen vannacht.
Zo ontzichtbaar mogelijk loop ik richting de kantine en de kantine in. Ik kijk schichtig om mij heen, de meeste zijn er hier inderdaad... gevaarlijk uit. De mannen hier ontwijk ik écht liever. Ik bijt op mijn dunne onderlip en begeef me langzaam naar het eten. Ik schep wat kleine dingen op, het ziet er niet al te smakelijk uit, heel anders dan ik gewend ben... Net het eten van de McDonalds, alleen dan zonder kleur, geur en smaakstoffen. Aarzelend loop ik naar een leeg tafeltje toe en neem ik plaats. Als ik hap in mijn mond stop, slik ik het met moeite door. Het smaakt nog erger dan het er uit ziet!
Wat triest bekijk ik mijn eten. Het is dit of niks, ik eet normaal toch best veel, vooral ongezond. Met tegenzin begin ik dit vieze goedje dan ook naar binnen te werken. Langzaam, met een vertrokken blik op mijn gezicht. God, ik heb mijn lesje nu wel al geleerd, ik zal werkelijk nooit meer iets fout doen! Maarja, wie moet ik er nu van overtuigen... Mij laten ze toch niet één twee drie gaan en zelfs dan houden ze me vast nog in de gaten. Een onschuldig iemand als ik is in hun ogen veel erger dan één van de criminelen die hier zit.

---

Your make-up is terrible

Khione schreef:
Nicole Joy Eastwood
'Wat had ik kunnen proberen? Als ik ook maar íets had gedaan, zou je het zeker gemerkt hebben,' zegt Quinto.
Ik bijt op mijn lip, sla mijn ogen neer en haal mijn schouders op. 'Ik had gedroomd dat je me had verkracht,' mompel ik op een haast onverstaanbare toon. Voor een paar seconden kijk ik vanonder mijn wimpers naar Quinto waarna ik mijn ogen weer neer sla.
'Is mijn pols in orde?'

Quinto Thomas Reynolds.

"Ik had gedroomd dat je me had verkracht," mompelt ze bíjna onverstaanbaar.
Ik had mijn blik op de grond gericht, maar deze schiet direct omhoog. Ik kijk Nicole aan. De emotie's in mijn ogen lopen door elkaar heen. Ik ben verbaasd, woedend en ook meelevend.
"Eh.." stamel ik. Wow. Dit is de eerste keer sinds een lange tijd dat iemand me in de gevangenis in ongemakkelijkheid brengt.
"Is mijn pols in orde?"
Ik knik gehaast. "Misschien heel lichtelijk gekneusd, maar meer niks," meldt ik haar. "Nicole? Je weet toch wel dat ik dát nooit bij jou zal doen?" vraag ik voorzichtig.

(Naar wie kan ik Dana sturen? (: )