[RPG] The Real Gleeks 47 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 sep 2012 - 16:29 ]

El Diablo.

Finn Hudson

Ik hoorde Blaine aan de telefoon en werd meteen bezorgd. Wat was er met Bella?! Ik voelde me heel erg bezorgd en rende met Blaine naar mijn auto toe. Blaine stapte in en ik reed meteen met een rotvaart richting het ziekenhuis. Ik voelde tranen in mijn ogen ontstaan. Als er iets met Bella was, zou ik echt gek worden. Ik kon gewoon echt niet zonder haar. Laat het alsjeblieft meevallen. Ik parkeerde mijn auto voor het ziekenhuis en liep met Blaine naar binnen toe en vroeg bij de receptie om Bella en Kurt. Ze verwezen ons naar de wachtkamer met de mededeling dat ze zo bij ons zouden komen. Gefrustreerd nam ik plaats en plaatste ik mijn handen in mijn gezicht. 'Waarom moet dit nou weer gebeuren?' mompelde ik zuchtend.

[Graag gedaan. ^^]

[ bericht aangepast op 14 sep 2012 - 20:57 ]

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

Ik nam ook plaats naast Finn en sloeg gelijk mijn arm om Finn heen om hem te steunen. Ik moest me groot houden om niet te gaan huilen. Wat was er in hemelsnaam gebeurdt met Kurt en Bella? Ik maakte me zo'n zorgen om die twee en Kurt, wat was er met hem. Ik voelde tranen in mijn ogen komen en knipperde ze elke keer weg. Kurt! Ik hoop niet dat hij gewond was of iets ernstigs had. Dat kon ik niet aan, ik wou dat Kurt veilig was en dat hij in mijn armen lag. Ik wou hem zien, ik hoorde wat Finn zei. En ik druk hem dicht tegen hem aan. 'Het komt wel goed' zeg ik met een trillende stem en moest vol houden om niet te gaan huilen. Ik wou dat er niets was met Kurt. Ik kon niet zonder hem, hij was mijn alles. Waarom moest dit nou gebeuren?!!! Ik sloeg mijn ogen neer om even alles bij elkaar te rapen, in mezelf. Het komt goed, het moet goed komen.

(Hierna jouw post zal ik ook de dokter spelen. (: )

One Who Travels A Higher Path.

Finn Hudson

Ik hoorde dat Blaine moeite moest doen om niet te gaan huilen, ik had precies hetzelfde en hield me echt groot. Wat was er aan de hand met Kurt en Bella? Ik wilde niet dat hun niet overkwam. Bella is de liefde van mijn leven en ik wil dat ze ongedeerd bleef. Ik wilde haar vasthouden, haar zoenen. Haar beschermen voor alles en met haar trouwen. Kinderen krijgen met haar en samen oud worden. Waarom moest dit nu weer gebeuren? Ik omhelsde Blaine terug, want hij had het nu net zo moeilijk als ik het had en wreef troostend over zijn rug.

[Oh, is goed. (: ]

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Dokter:

Ik liep zuchtend naar de wachtkamers om aan Kurt's en Bella's vrienden te vertellen wat ze hadden. Ik zie twee jongens zitten en pakte een stoel en ging voor hun zitten. 'Ik neem aan dat jullie Kurt's en Bella's vriendjes zijn' zeg ik afwachtend en een jongen met zwart krullend haar knikte verdrietig en keek me aan. 'Ik heb slecht nieuws' zeg ik meelevend. 'Bella is aangereden door een auto, waarbij ze Kurt wegduwde om hem te redden en toen heeft hij zijn hoofd gestoten op de stoep. Dat zeiden de mensen die er bij waren. Bella heeft haar hoofd hard gestoten en haar ribben, arm gebroken. Ze ligt in een coma en we weten niet of ze er uitkomt. Het kan ook mogelijk zijn dat ze overlijdt' zeg ik bezorgd aan de jongens en ging verder. 'Kurt, is nu bewusteloos en moet strakjes wakker worden, hij heeft ook zijn hoofd gestoten, maar niet zo hard dat hij in coma is. Maar we vermoeden dat er een kans is dat hij een hersenschudding heeft en dus geheugenverlies krijgt. Het kan ook zijn dat het niet zo is en dat hij alles gewoon weet' zeg ik uiteindelijk en kijk de jongens aan. De jongen met zwart krullend haar hield het niet langer en barst in tranen uit.

Blaine Anderson:

Ik voelde Finn's armen ook om mij heen, wat me goed doet en ik was niet alleen. Er kwam een dokter naar ons toe en ging voor ons zitten. Ik knikte op zijn vraag en we luisterde naar de dokter. Met grote ogen luisterde ik naar hem en tranen kwamen in mijn ogen en baanden een weg naar beneden. Toen hij klaar was, snikte ik zachtjes en pijnlijk. Wat?! Kurt! Bella! Ik kon het niet geloven. Ik wou naar Kurt, maar bleef snikken. Dalijk had Kurt geheugenverlies!! En dalijk ging Bella dood. Ik keek met betraande ogen naar Finn, hij zou het verschrikkelijk vinden om Bella. Natuurlijk was het erg en ook van Kurt. Ik moest naar hem toe, hoe dan ook. Ik wou hem in mijn armen hebben. Ik voelde me zo machteloos. Ik hield zoveel van hem en Bella ook. Ik kon het niet geloven.

One Who Travels A Higher Path.

Finn Hudson

Ik hield het kort daarna ook niet meer en barstte net als Blaine in tranen uit, normaal gesproken huilde ik niet zo snel maar nu lag Bella gewoon in coma! Ze kon wel doodgaan. Ik wist niet precies wat ik moest denken. Ik stond gewoon op, maar wist niet eens waar ik naar toe moest. Ik wilde naar Bella toe, haar in me armen houden. Ik wilde dat alles gewoon goed met haar ging. Ze kon wel dood gaan! Ik kon niet zonder haar leven, wat moest ik zonder haar doen? Ik wist het echt niet meer en voelde mijn hart pijnlijk kloppen in mijn borstkas. 'Kunnen we naar ze toe?' vroeg ik aan de dokter met een trillende en schorre stem. Ik hou zoveel van Bella, ik kon gewoon niet zonder haar. Het drong nog niet helemaal tot me door, Kurt had misschien wel geheugenverlies en Bella kon wel doodgaan. Wie had ze aangereden en waarom?

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Dokter:

'Zeker' zeg ik toen ik de jongen, die bruin haar had het vroeg. 'Bella, ligt in kamer 35A en Kurt, ligt in kamer 40A. Het is hier in de gang' zeg ik meelevend en zie dat de jongen die zwart krullend haar, wat zei tegen de andere jongen en rende naar 40A. 'Het spijt me, maar u moet er rekening houden, dat ze misschien dit niet overleeft' zeg ik spijtig tegen de jongen en liep weg. Ik vond het zo zielig voor die twee en hoopte dat ze beiden hier goed uitkwamen.

Blaine Anderson:

Ik hoorde Finn's vraag tegen de dokter en hij beantwoordde die. 40A! 'Sorry, Finn' zeg ik snikkend en ren naar Kurt's kamer. Ik zag hem lijkbleek liggen en had zijn ogen dicht. Pijnlijk snikte ik en ik liep naar zijn bed toe. Ik ging zitten en hield zijn hand teder vast. 'Kurt' zeg ik pijnlijk en snikte nu erger. Ik wil hem niet kwijt en wou al helemaal niet dat hij geheugenverlies had. Dan was hij het vergeten dat we verloofd zijn of erger dat we niet eens bij elkaar waren. Ik keek naar Kurt en streelde liefdevol zijn wang. Mijn tranen baanden nog steeds een weg en mijn hart klopte pijnlijk.

One Who Travels A Higher Path.

Finn Hudson

'Maakt niet uit.' zei ik nog tegen Blaine, voordat hij naar Kurts kamer rende. Ik snapte dat wel, dat zou ik ook doen en dat deed ik nu dus ook. Wat de dokter zei maakte me echt bezorgd en snikkend liep ik naar Bella's kamer. Bella zag er lijkbleek uit en lag aan allerlei apparaten. Ik kreeg niks uit mijn mond en ging naast haar zitten en pakte haar hand. Ik kon echt niet zonder haar, wat moest ik zonder haar? 'Bella, word wakker. Ik kan echt niet zonder je.' snikte ik.

Kurt Hummel

'Kurt.' hoorde ik een stem zeggen. Vaag kreeg ik gevoel in mijn vingertoppen en greep ik in wat er in mijn hand lag. Ik probeerde mijn ogen te openen. 'Humpff' kreunde ik terwijl ik onrustig mijn ogen probeerde te openen.

[ bericht aangepast op 14 sep 2012 - 22:08 ]

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

'Kurt!' riep ik uitgelaten, toen hij in mijn hand kneep en wat hij kreunde. Ik glimlachte waterig en streelde zijn wang. 'Rustig maar, Kurt. Ik ben bij je' zeg ik met een trillende stem en wreef met mijn duim over zijn hand. 'Ik ben bij je en laat je niet alleen' zeg ik snikkend en hield zijn hand stevig vast. Ik hoopte zo erg, dat hij geen geheugenverlies had en mij herkend. Ik kon niet zonder hem en dan moest ik doen of ik zijn 'beste vried' of iets was.

One Who Travels A Higher Path.

Kurt Hummel

Ik hoorde de persoon weer iets zeggen, de stem klonk vertrouwelijk maar ik kon niet plaatsen van wie de stem was. Ik voelde dat iemand mijn wang streelde en werd meteen al rustiger. Knipperend opende ik mijn ogen en drong er meteen licht in mijn netvlies. Even zag ik alles heel erg wazig, maar langzaam werd alles weer helder. Ik lag in een witte kamer en vroeg me af waar ik was en waarom ik hier lag. Ik voelde me leeg, alsof mijn geheugen één zwart gat was. Het enige wat ik nu wist, was dat ik Kurt heette omdat een stem me iedere keer zo noemde. Mijn ogen gleden naar de jongen toe. Hij had een betraand gezicht en hield stevig mijn hand vast. Angstig trok ik snel mijn hand uit de zijne en keek ik hem aan. 'Wie ben jij?' vroeg ik schor en angstig. Wie was deze jongen en waarom hield hij mijn hand vast? Wat deed ik hier en wie was ik eigenlijk precies? Ik wist echt helemaal niets meer, buiten mijn naam.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

Kurt werd wakker en keek eerst om zich heen, waarnaar hij naar mij keek en zijn hand los trok van de mijne. Even was ik verbaasd en ik hoorde wat hij zei en keek hem pijnlijk aan. Hij had dus geheugenverlies en ik zuchtte pijnlijk. Hij wist niet wie ik was, dus ook niet dat we verloofd waren en wat er was gebeurd. Ik kon maar beter neutraal blijven en vertellen wat er was, de rest komt wel vanzelf. 'Ik ben Blaine, ken je me niet meer?' vroeg ik bezorgd, maar neutraal. 'Ik ben je ve...' Ik stopte met praten en herstelde me weer. 'Ik ben je beste vriend en je bent in het ziekenhuis. Je hebt je hoofd hard gestoten, daarom die verband om je hoofd' legde ik uit en zuchtte zachtjes.

One Who Travels A Higher Path.

Kurt Hummel

Ik schudde voorzichtig mijn hoofd toen hij vroeg of ik hem nog kende. Ik probeerde diep na te denken, maar het enige wat ik kreeg waren pijnlijke steken in mijn hoofd. Toen hij dat zei over het verband, liet ik mijn hand naar mijn hoofd glijden en voelde ik inderdaad verband. Ik had dus mijn hoofd gestoten, het klonk alsof ik nogal onhandig was. Ik keek vervolgens de jongen weer aan, Blaine dus. Hij was dus mijn beste vriend en het het frustreerde me dat ik er niets meer van wist. 'I-ik weet niets meer,' zei ik terwijl ik hem hulpeloos aankeek. Ik wist echt niets meer. Het enige wat ik wist, was dat ik Kurt heette en dat ik een beste vriend had, genaamd Blaine. Op dat moment kwam er nog een jongen binnen en ging hij naast Blaine zitten. Wie was dat?

Finn Hudson

Na een tijd gesnikt te hebben, boog ik me voorover naar Bella en drukte ik een liefdevolle kus op haar mond. Ik kon niet meer huilen, ik was echt helemaal leeg. Ik kon haar wel verliezen. 'Ik ben zo terug.' zei ik met een schorre stem, waarna ik naar de kamer van Kurt liep. Ik zag dat hij al bij was en voelde iets van opluchting, dat was in ieder geval een opluchting. Ik ging maar even naast Blaine zitten en zuchtte. Ik zou zo meteen terug gaan naar Bella, maar voor nu kon ik het even niet langer meer aan om haar zo te zien. Het brak me echt vanbinnen en ik wist niet of ik dit vol ging houden.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

'Maakt niets uit, vroeg of laat weet je het allemaal weer' zeg ik somber en keek Finn aan die naast me ging zitten. 'Kurt, dit is Finn. Je stiefbroer' legde ik uit en keek even naar Kurt en kijk naar Finn. Ik keek Finn in zijn ogen aan, doelend dat Kurt zijn geheugen heeft verloren en dus ons niet kent. Dus ook mij niet, wat me brak. 'En hoe is het met Bella?' vroeg ik zachtjes aan Finn en deed mijn arm om hem heen voor steun. Ik vond dit vreselijk, voor Kurt en Bella. Ik keek naar Kurt en hij was zo anders. Natuurlijk was hij nu anders omdat hij zijn geheugen verloor. Maar er was iets anders aan hem, net keek hij angstig toen ik zijn hand vast hield. Misschien? Misschien wist hij niet meer dat hij op jongens viel. Ik zuchtte gekweld, ik wou Kurt terug.

One Who Travels A Higher Path.

Finn Hudson

Ik kon niet eens antwoorden op Blaine's vraag zonder in huilen uit te barsten. Ik keek Blaine even spijtig aan, omdat ik even niks kon zeggen en keek naar Kurt, die zo anders was en zijn geheugen kwijt was. Ik snapte echt niet waarom iemand zoiets zou doen. 'Ik ga wat te drinken halen,' zei ik een beetje afwezig. Ik had even behoefte aan wat tijd alleen. Mijn gevoelens verscheurden me op dit moment, en op zo'n moment was ik altijd liever alleen. Ik omhelsde Blaine even en deed voorzichtig hetzelfde bij Kurt. 'Je herinnerd het je wel een keer.' stelde ik hem gerust, waarna ik de kamer uitliep om wat water te halen. Ik zou zo meteen weer terug gaan naar Bella. Waarom is dit gebeurt?!

Kurt Hummel

Stiefbroer? Dus ik had gescheiden ouders? Ik wist het gewoon allemaal niet meer en keek naar Blaine en Finn. Finn zag er echt heel erg van slag uit en omhelsde Blaine en daarna mij. Hij probeerde me gerust te stellen, maar dat lukte niet echt. Wat als ik nooit meer iets zou herinneren? Dan zou ik al mijn jeugdmomenten en alle mooie dingen in mijn leven vergeten. Ik keek naar Blaine en vouwde mijn handen in elkaar. wat ik nog steeds niet begreep is dat hij mijn hand vasthield. Maar ik besloot om wijselijk mijn mond te houden. 'Kun je misschien iets vertellen?' vroeg ik aan Blaine om de stilte te verbreken. 'Herinneringen of zo.' stelde ik zwakjes voor. Misschien herinnerde ik me het weer.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Rachel
Ik bijt op mijn lip "ik zag hoe hij omging met zijn kind. en ik heb alles gehoord, hij is gedwongen zo te zijn. Misschien vertrouw ik mensen te snel" Ik zag een dokter op ons afkomen en voelde een knoop in mijn maag. De dokter legde uit dat haar keel er dun was en als ze veel en hard hoestte het daardoor open kon gaan. Zwak knikte ik. Het was mijn schuld. Deels was het fijn om te weten wat er was. Ik liepnaar het kamertje waar Em lag en tilde haar gelijk op.

LUke
Ik knikte even naar jayden en viel in een slaap.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Logan Hudson

'Ik wil gewoon niet dat er weer iets met je gebeurt, Rachel. Ik ga je niet verbieden om met hem om te gaan, maar ik vertrouw die gozer gewoon echt niet.' zei ik gemeend, ik liet het voor nu hierbij en liep achter haar aan. Ik was blij dat we wisten wat er met Emily was en glimlachte zwak.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.