Blaine Anderson:
'Je hebt gelijk, ik moet het niet opgeven' zeg ik en veeg mijn tranen weg. 'Hij is mijn verloofde en ik wil hem terug. Wij willen hem terug' zeg ik en kijk Finn aan en omhels hem snel. Vervolgens stond ik op en zonder dat ik nog iets zei liep ik weg, op weg naar Kurt's kamer. Ik voelde me zenuwachtig worden, maar aan de andere kant hij moest de waarheid weten over wie hij was. En dat hij mijn verloofde was. Ik liep naar zijn kamer en zag Kurt voorzich uitkijken. 'Kurt' zeg ik vastberaden en kijk hem aan, waarnaar hij naar mij keek. 'Je vroeg net aan mij of ik je iets kan vertellen, dat je misschien iets kan herrineren' zeg ik en kijk even naar de grond. 'Ik begrijp dat het nu voor jou allemaal verwarrend en angstig kan zijn. En wat ik je nu vertel aan je, kan echt verwarrend zijn, maar je moet naar me luisteren' zeg ik tenslotte en nam een diepe zucht en kijk hem weer aan.
'Ik loog, ik ben je beste vriend niet' zeg ik eerlijk en balt even mijn handen tot vuisten door de zenuwen. 'Ik ben je verloofde en jij hebt mij gevraagd. Je valt op jongens, Kurt. Je houdt van mij en ik van jou' zeg ik met tranen in mijn ogen en doe een paar stappen in zijn richting. 'Finn is echt je stiefbroer, die je net zag en logan je 'neef'. Je hebt je vader, je moeder was toen je klein was overleden en nu heb je een stiefmoeder. Rachel is één van je beste vriendinnen, net als Tina en Mercedes. Bella, Isabella is ook jou beste, beste vriendin. Je kan niet zonder haar en nu ligt ze in een coma, omdat ze jou heeft gered van het auto-ongeluk. Jij hebt je hoofd gestoten, waardoor je nu niets meer weet' legde ik met tranen uit en moest even verder zoeken naar woorden. 'Ze gaat misschien dood, Kurt. En jij kan niet zonder haar en zij kan niet zonder jouw. Ze heeft je nodig, net als Finn en ik. We willen je terug' zeg ik verstikt door tranen. 'Ik hou van je en ik kan niet zonder je. Je bent mijn ware liefde. Het zal nu allemaal verwarrend zijn, maar je moet me geloven' zeg ik en voel dat er tranen over mijn wangen rollen. 'Probeer te herrineren dat ik in Spanje een liedje had gezongen voor jou, One hand, one heart. Dat was onze mooiste en speciaalste avond ooit in onze leven. Op die dag heb je ook mij tenhuwelijk gevraagd' zeg ik en kijk hem aan. Ik doe nog meer stappen in zijn richting en kom nu naast zijn bed te staan. 'Ik zal altijd van je blijven houden, ook al herrinner je nu niets en dat je mij nooit meer wilt zien. Maar ik ben blij dat ik het je nu allemaal vertel' zeg ik opgelucht en kijk hem diep aan. Voorzichtig plaats ik mijn handen teder op zijn wangen en kijk hem vervolgens nog diep aan. Vervolgens plaats ik mijn lippen teder op de zijne en zoen hem harsttochtelijk op zijn lippen. Ik kan echt niet zonder hem, ik wou hem gewoon terug en dat hij nu alles weer in één keer kon herrineren. Ik ben zo bang voor zijn reactie, dalijk wilt hij me nooit meer zien, als nog zou ik altijd van hem blijven houden en wachten tot het einde dat hij weer alles kan herrineren. Ik zal mijn uiterste best doen om hem bij me te houden, niemand kan aan hem tippen. Niemand.
One Who Travels A Higher Path.
