Stephanie Rosanna Swift.
Ik kijk Louis verbaasd aan als hij begint te zingen. Het klonk heel mooi trouwens. Ik glimlach en ik zucht eventjes. Ik begreep niet echt waarom hij begon te zingen, maar ik smolt vanbinnen gewoon. Ik wachtte tot hij klaar was en keek hem aan. 'Dat was prachtig.' mompel ik, waarna ik zonder dat ik het doorheb mijn hand in de zijne laat glijden. Even heb ik de neiging om hem te gaan zoenen, maar ik kan mezelf nog op het laatste moment tegenhouden. Het enige probleem is dat ik nu vlakbij Louis zijn gezicht zit, waardoor ik zijn adem tegen mijn huid voel strijken en ik nog roder wordt.
'Sorry.' mompel ik zacht.
(Whaha! Ik ben gemeen!)
Reading a good book is like taking a journey.