{RPG} Nightmare of dance ~17~ - Speeltopics

Voel je de muziek door je aderen stromen? Voel je de beat, die je botten laat trillen? Zie je hoe bezwete en gebroken lichamen samenwerken om toch nog een prachtig geheel te leveren?
De groep DanceRule lijkt op het eerste zicht een gewone dansschow. Je kan er kijken naar ballet, modern, streetdance, hiphop en ballroom, allemaal uitgevoerd op topniveau, maar wat niemand weet...
De leden zijn een voor een van straat geplukt. Ze zijn wees, weggelopen of gewoon ontvoerd en zo in Zwitserland terecht gekomen. In het trainingskamp van DanceRule.
Deze RPG begint als er een nieuwe lading nieuwelingen aankomt. Ze weten niet wat ze daar doen, maar hebben 1 ding gemeen. Ze hebben wonderlijk veel danstalent.
In DanceRule kan je jezelf laten uitgroeien tot een betere danser, tot een ster! wordt aan buitenstaanders verteld, maar eigenlijk worden de dansers daar verplicht.
Ze hebben te veel en te lange lichamelijke trainingen en krijgen maar net genoeg slaap en eten. Al snel wordt hun leven een aaneenschakeling van dansen, eten en slapen, maar tussendoor krijgen ze af en toe de kans om met hun medeslachtoffers te spreken.
Zullen er relaties ontstaan? Weten ze te ontsnappen? Of blijven ze in deze hel? Waar het enige waar ze van hielden, plots veranderde in een kwelling?

Outfits!!
Jongens
Meisjes

[ bericht aangepast op 28 aug 2012 - 7:25 ]

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Naomi Micheal
Als ik wakker word zie ik dat dokter man alles is aan het opruimen en dat ik aan allemaal apparaten zit, blijkbaar ben ik flauwgevallen van de pijn. De man draait zich om en kijkt me aan. 'Je moet hier ongeveer een week blijven liggen en zo minmogelijk bewegen, het liefst gewoon niet, dan kan de wond en je long goed helen en als je weer gaat dansen, dat langzaam opbouwen, niet meteen er vol tegenaan.' zegt de man dan echt op zo'n dokter toon en ik blijf de man aankijken. 'Waar is Ian.' vraag ik dan en mijn stem klinkt zwak en erg hees en bijna onverstaanbaar en merk dat het pijn doet als ik praat en adem. 'Oja, het ademen en praten kan nu een beetje pijn doen, maar dat word snel weer goed.' zegt de man dan en verlaat de kamer en ik blijf moeilijk ademhalen en blijf naar de deur kijken, hopend dat Ian dadelijk komt.

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Marcell/Man
De botte kant van me zegt me dat ik dat moet onthouden. Naalden en kleine ruimtes.. Naalden in een kleine ruimte.. En Leslie flipt van angst. Maar de minder botte kant heeft medelijden. "Geen klootzak?" Zeg ik spottend. "Die is ook nieuw. Je wil er nu zeker uit he? Als beloning. Maarja.. Hoe weet ik of je nog zo goed meewerkt als je hier eenmaal uit bent? Ik kan je namelijk niet meer vertrouwen.."

Stop acting normal. It gets bored.

Leslie Day
Ik veeg mijn tranen ruw weg. Ik concentreer me op het ademen. 'Je geniet ervan dat ik bang ben,' zeg ik zacht. Ik denk dat hij er echt van geniet. Ik kan niet stoppen met rillen en daar vervloek ik mezelf om. 'Dus je hebt me ooit wel kunnen vertrouwen.' ik slik en kijk op naar hem. De klootzak. Ik sta langzaam op en blik dan even op de wasbak. Er zit een beetje bloed aan. Wanneer mensen bang zijn, zoals ik, kunnen ze wanhopig worden. Maar zo ben ik niet. Ik word gewoon doods en doods bang. Ik kijk weer naar Bob en slik nog een keer.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Ian Silvas

De dokter komt de kamer uit. Ik spring gelijk op. Hij glimlacht even. 'Je kan naar haar toe, maar eerst wil ik je ook no even onderzoeken.' ik negeer hem en ren de kamer in. Ik glimlach naar Naomi en geef haar een kus. 'Zie je nou wel. Je wordt beter.' ik grijns. 'Jongeman ik wilde jouw ook nog onderzoeken.' ik voel een stevige greep op mij schouder en krimp in elkaar. Hij duwt me op een tafeltje en bekijkt me even kritisch. 'Doe je shirt uit.' Ik kijk even verbaasd maar doe dan braaf wat hij zegt. Het zal fijn zijn om onder handen genomen te worden. Hij maakt even een geluidje die ik kan plaatsen als nadenken. Ineens voel ik een koud spulletje over mijn rug gaan. Het brand als de pest. Ik schreeuw van de onverwachte pijn. Gelijk kan i niets meer uitvoeren. Hij stopt en druk me dingen in de hand. 'Verzorg het hier mee en het komt goed. Nog last van nieren of iets?' ik twijfel. 'Af en toe hevige steken in mijn buik ,' zeg ik eerlijk.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Ik maak het wel redelijk vroeg vandqag
Heb morgen best lang school en das geloof ik heel slopend. Toen ik laatste uur gym had iig wel.. Nu is het alleen maar leren. Bweh. Maar ach.. Twaalf uur ga ik.]

Marcell/Man
"Ik moet het leuk vinden" Protesteer ik vrijwel onhoorbaar. Het enige hoorbare wat ik zeg is een "Ja, dat deed ik. En elke keer misbruikte je dat. Dus ik doe het niet meer, want dat zou zelfmoord zijn"

Stop acting normal. It gets bored.

Naomi Micheal
Ik glimlach als ik Ian zie binnen stoppen, maar al snel betrekt mijn gezicht als ik zie dat die dokter wat op zijn rug smeert, wat blijkbaar veel pijn doet ik til mijn hand op en zie nu pas dat er een slangetje in zit wat er voor zorgt dat er meer bloed in mijn lichaam loopt en aan de andere kant zit er ook een met daarin denk ik iets tegen de pijn en leg mijn handen weer neer en kijk naar Ian die nu word onderzocht, hopelijk is hij er beter aantoe dan mij. En kijk hem bang aan.

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Leslie Day
Mijn kwade kant borrelt heel even op maar word gelijk tegen de vlakte aan geslagen door mijn angst. 'Ik heb nooit je vertrouwen misbruikt...' mompel ik dan. Eigenlijk heb ik dat vanmiddag nog gedaan. Toen hij me losliet. En ik hem opzij duwde en wegende. Ik kijk hem trillend aan. 'Dat je het moet betekent niet dat je er zelf niet van geniet.'

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Marcell/Man
"Hoorde je dat?" Zeg ik geschockt. "Wat weet je nog meer?"

[Ik ga Ben morgen later als normaal on.. Xxx]

Stop acting normal. It gets bored.

Leslie Day
Ik kijk naar hem, blijkbaar is hij verbaasd dat ik hem hoorde. 'Ik dacht dat je nou wel wist dat ik naar je woorden luister,' zeg ik met een zwakke botte stem. Ik blijf verdomme trillen. Jk probeer mezelf te laten stoppen. Poging mislukt. 'Ik vertel je niet wat ik weet, zolang ik hier zit.'

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Ik fa ook, jk ben kapooottt. C u 2mrrw girl xo]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Ik fa ook, jk ben kapooottt. C u 2mrrw girl xo]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Ian Silvas

Hij knikt. 'Liggen.' Met tegen zin ga ik liggen. 'Het is niks.' ik bijt oo mijn lip en staar naar het plafond. 'Het is niks?! Je darm is ontstoken!' Ik vlieg overeind wat ongelofelijk veel pijn oplevert. 'Dat kan niet hoor!' Ik kijk hem aan. Ik ging me niet laten opereren. 'Toxh is het zo. Als ik er niks aan doe knapt hij en ga je dood.' Ik slik. 'Wat moet je doen?' 'Schoonmaken en je antibiotica geven.' 'Schoonmaken?' Ik kijk hem ongelovig aan. Ik wilde niet eens weten hoe. 'Ja, en dat gaan we nu doen.' ik kijk hem aan en blijf staan. 'Nee, jullie gaan niks met me doen!' de dokter zucht en trekt me mee. Als ik merk dat het feveel pijn doet loop ik mee. In de deuropenin blijf ik stAn en kijk naar Naomi. 'Zo terug.'

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Naomi Micheal
Fijn nu zat ik hier alleen, aan infussen, mag niet bewegen, heb pijn, kan niet goed praten en ademen, kan niet beter! Ik zucht en zie dan zo'n afstandsbedining waarmee je het bed kan bewegen en grijns en zet hem zo dat ik iets rechter zit en kijk de kamer rond. Net een normale ziekenhuis kamer, dan kijk ik weer naar de deur en wacht op Ian.

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

[Ik ga slapen weltrusten! ]

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Ian Silvas

Ik doe wat me gevraagd word en word verdoofd. Alsnog voel ik de pijn en kan een shreeuw niet onderdrukkn. Ik hap naar adem en laat het gebeuren. als ze eigenlij klaar zijn voelt dat als een opluhting. Pijn gonst door me heen en ik heb niet het gevel dat ik kan lopen. De dokter tikt me op en loopt naar de kamer waar Naomi ligt. Ze leggen me ook op zo'n bed neer. Ik skuit mijn ogen en voel ze dingen aansluiten. Ik kerm even van pijn en knijp mijn ogen dicht. 'Jij kan morgen weer gewoon normaal lopen, maar nu zal dat pijn doen.' ik open mijn ogen en knik ja. Dan verdwijnt de dokter en blijven Naomi en ik achter. 'Hoe gaat het,' vraag ik zachtjes.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne