[RPG] The Real Gleeks 41 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 20 aug 2012 - 12:15 ]

El Diablo.

Finn Hudson

Ik schrok voor de zoveelste keer wakker door de babyphone, Emily huilde weer. Ik zuchtte en sloeg langzaam de dekens van me af. Normaal gesproken huilden baby's niet zoveel vlak na de geboorte, maar Emily voelde dat er iets met haar moeder was. Ze miste haar moeder echt. Ik haalde de huilende Emily uit haar bedje en wiegde haar troostend heen en weer. 'We gaan zo naar ome Blaine.' zei ik tegen haar waarna ze stopte met huilen en al iets vrolijker kirde. Ik kleedde haar uit en stopte haar in het badje waardoor ze vrolijk kirde. Ik glimlachte vermoeid naar haar, omdat ze weer wat vrolijker was. Ik waste haar waardoor ze mijn duim vast pakte en vrolijk kirde naar me. Ze keek mij aan met haar donkere oogjes en lachte. 'Je bent vrolijk vandaag.' merkte ik lachend op en haalde haar uit bad en droogde haar af. Ik deed een nieuwe luier om en stond dan voor een dilemma. Wat moet ik haar aantrekken? Rachel was er niet, en ik had geen flauw benul wat ik haar aan moest trekken. Na een lange tijd nagedacht te hebben trok ik een jurkje uit de kast en trok het aan bij haar. Het was aardig warm, dus ze had een aan jurkje wel genoeg. En een rompertje natuurlijk. Ik deed bijpassende schoentjes erbij en zette haar in de maxi-cosi, waarna ik zelf ging omkleden, douchen en eten en gaf daarna Emily een flesje. Daarna sms'te ik Blaine eindelijk. 'Kan ik nu langs komen? School is nog niet begonnen en ik ben al klaar. Finn.' verstuurde ik naar hem. Ik wilde hem zo snel mogelijk opzoeken, hij was wel mijn beste vriend.

Kurt Hummel

Ik schrok wakker uit een nachtmerrie, door wat er gebeurt was had ik nachtmerries gekregen. Ik ging weer naast Blaine liggen en veegde het zweet van mijn voorhoofd af en probeerde mijn ademhaling op orde te krijgen. Ik had blijkbaar ook gehuild in mijn slaap, het was ook zo'n vreselijke droom. ik zuchtte en was zo opgelucht dat het maar een droom was. Ik hoorde Blaine's mobiel een geluidje maken, maar bleef stil. Ik zou hem niet wakker maken, aangezien hij goed moest rusten.

[ bericht aangepast op 18 aug 2012 - 22:46 ]

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

(Ik ben even offline, maar daarna kom ik weer en reageer ik erop. (: )

One Who Travels A Higher Path.

Isabella Elizabeth Espinoza:

Vermoeid opende ik mijn ogen en keek mijn hotelkamer rond. Ik had opzich wel goed geslapen, alleen ik voelde me nu wel rot. Zuchtend draaide ik me om en keek naar de tijd, ik had absoluut geen zin in school. Naja, school, ik had geen school maar stage. Eventjes bleef ik nog liggen, waarna ik opstond en me opfrisde en omkleede. Vervolgens deed ik make-up op en mijn haar deed ik goed. Ik pakte mijn tas, waar alles al in zat en liep ik naar de deur om vervolgens naar de bakker toe te gaan om daar een broodje te kopen.

Blaine Anderson:

Vermoeid opende ik mijn ogen en keek naar Kurt, aangezien hij wakker was. 'Heey' zeg ik schor en vermoeid. Ik voelde me zwaar klote, ik had opeens heel erg veel pijn in mijn arm en het leek wel dat ik een bak steen op mijn hoofd heb gekregen, zo'n hoofdpijn had ik. Ik hoorde mijn mobieltje en zuchte vermoeid. 'Wil je kijken wie dat is?' vraag ik schor en vermoeid. Ik was nog steeds moe en was gewoon chargerijnig. Ik zuchte en draaide me om, waarbij Kurt van me af ging en nu op me bed zelf lag en niet op mij.

David Lopez:

Ik opende mijn ogen en kreunde ik. Slaperig rekte ik me uit en bleef lekker in bed liggen. Gelukkig was de bende leven, heerlijk en kon ik uitslapen, wat ik dus ook deed. Ik ging draaien en sloot weer vermoeid mijn ogen en viel weer in slaap.

One Who Travels A Higher Path.

Kurt Hummel

Ik vermande mezelf en wuifde de gedachten van de nachtmerrie van me af, het was nep en het was maar een droom. Tenslotte was de functie van een nachtmerrie alleen maar om dingen te verwerken. Ik tastte met mijn hand naar het nachtkastje om zijn mobiel te pakken en opende het sms'je. 'Finn vraagt of hij langs kan komen met Emily.' zei ik rustig, ik zag dat hij pijn had. Ik streek zijn krullen uit zijn gezicht en wurmde mezelf onder hem, zodat hij op me lag. Ik zette mijn handen aan zijn rug en masseerde hem liefdevol, zodat hij een beetje kan ontspannen. 'Gaat het wel?' vroeg ik bezorgd aan hem. Ik

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

'Ik heb pijn aan mijn arm en barstende koppijn' verzucht ik vermoeid en chargerijnig en leg mijn hoofd op zijn borst en zucht. Ik had echt zo'n vervelende pijn, die maar niet weg wou gaan. Ik dacht na en knikte maar zwak. 'Hij kan langskomen met Emily' zeg ik zachtjes en zucht weer. Ik masserde mijn rug liefdevol, waardoor ik toch een beetje kon ontspannen, maar had nog steeds pijn. Waarom was dit mij nou overkomen? Ik probeerde vandaag vrolijk te doen, maar het lukte niet echt en ik was ook niet zo lief voor Kurt. Ik snauwde hem een beetje af, natuurlijk wou ik dat niet, alleen de pijn werd steeds erger.

One Who Travels A Higher Path.

Kurt Hummel

Ik besloot om Finn maar terug te sms'en en probeerde Blaine's toon tegen mij niet persoonlijk op te vatten. Ik wist wel, dat hij pijn had. Maar iedere keer als hij tegen me had gesnauwd verliet hij me weer of maakte hij het uit. 'Is goed, je kunt komen. Groetjes Kurt.' stuurde ik terug naar Finn. Ik liet mijn handen naar zijn schouders glijden en masseerde hem daar. 'Moet ik vragen of ze je pijnstillers verhogen?' vroeg ik neutraal aan hem, ik liet hem mijn onzekerheid niet merken. Ik drukte een kusje op zijn hoofd, waardoor zijn warrige krullen in mijn gezicht kriebelden. Ik hou zoveel van hem, dat ik het niet erg vond dat hij me een beetje afsnauwde. Hij had gewoon pijn.

Finn Hudson

Toen ik een sms'je had gekregen van Kurt via Blaine's mobiel maakte ik aanstalten om naar het ziekenhuis te vertrekken. Ik trok Emily's jasje aan en drukte een kusje op haar wang. Ik nam alle benodigdheden mee in een tas en liep naar mijn auto toe en zette de maxi-cosi weer goed vast. Ik draaide de radio helemaal uit omdat ik naar Emily's gebrabbel kon luisteren en reed naar het ziekenhuis toe.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Santana

Verveeld bestel ik nog een glas vodka.
Verbazingwekkend genoeg waren de terrasjes nu al open..
Ik stuurde maar een sms naar Finn.
Hee, kan ik naar jouw ofzo.. Verveel me....

El Diablo.

Finn Hudson

Ik reed naar het tankstation on te tanken, en las ondertussen mijn sms'je die ik onderweg had ontvangen van Santana. 'Kom anders naar het ziekenhuis? Ik ga langs bij Blaine en Kurt en ze zouden het vast leuk vinden als je meekwam. En dan heb je wat te doen.' verstuurde ik terug naar haar. Daarna kocht ik een hele grote reep chocolade voor Blaine en een kaartje en liep ik weer terug naar de auto en reed ik verder naar het ziekenhuis.

[ bericht aangepast op 19 aug 2012 - 0:52 ]

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Santana

Gelukkig was het ziekenhuis niet ver hiervandaan, en ik liep er dus zo heen.
Ik besloot om maar even te wachten op Finn, en ik leun tegen de muur.,..

El Diablo.

Blaine Anderson:

‘Je bent lief’ zeg ik zachtjes, doelend dat hij mijn schouders begon te masseren. Mijn pijn verminderde wel, maar het was heel vervelend. Ik knikte op zijn vraag, dat hij dat moest doen en zuchtte. Ik hoopte niet dat ik dalijk zo deed tegen Finn, ik bedoelde natuurlijk niet zo en ook niet tegen Kurt. ‘Sorry’ zeg ik, doelend dat ik tegen hem een beetje afsnauwend deed, maar ik had echt pijn. Ik voelde me gewoon niet lekker, ik had pijn, hoofdpijn, waardoor ik chagrijnig werd en had opeens het bloedheet. Ik schopte de dekens van me af en zuchtte weer. Dit kon een lange dag worden voor Kurt en mij. Ik hoopte het niet dat ik tegen Kurt zo zou doen de hele dag. Ik merkte het wel dat hij het niet leuk vond. En ik probeer het echt niet te doen.

One Who Travels A Higher Path.

Kurt Hummel

'Het is al goed, Blaine.' zei ik waarna ik een kusje op zijn voorhoofd gaf en onder hem vandaan ging. 'En jij bent ook lief.' zei ik gemeend, hij kon er gewoon niets aan doen dat hij zoveel pijn had. Hij had het bloedheet merkte ik, ik haalde een handdoek en maakte het nat met koud water en legde het op zijn voorhoofd. Misschien zou dit zijn hoofdpijn ook verminderen. 'Misschien voel je je zo meteen wel iets beter.' zei ik waarna ik de kamer uit liep om een dokter te zoeken, ik vroeg het en ze knikten, dat ze hem meer pijnstillers zouden geven. Meteen kwamen ze met een spuitje, wat de pijn deed verzachten. Ik keek de andere kant omdat ik naalden haatte, tenzij het breinaalden waren. Toen ze weg waren keek ik pas weer en masseerde ik zijn schouders weer, zodat hij kon ontspannen. Maar ik zat niet tegen hem aan, aangezien hij het al warm genoeg had. Ik wilde gewoon dat hij geen pijn had, daarom deed ik echt mijn best om hem zoveel mogelijk te laten ontspannen. Ik stopte toen iemand op de deur klopte en ging gewoon naast hem liggen.

Finn Hudson

Ik zag Santana al staan en begroette haar. Emily zat stilletjes in haar Maxi-cosi en keek aandachtig rond. We liepen samen naar Blaine's kamer waarna we zachtjes binnenkwamen. Ik keek naar Blaine, en ik zag dat hij het niet gemakkelijk had. Hij had echt heel veel pijn. Ik haalde Emily uit haar maxi-cosi en legde haar op Blaine's borst. 'Misschien vrolijk ze je iets op?' vroeg ik waarna ik de grote reep chocolade en het kaartje op zijn nachtkastje legde. 'En ik heb cadeautjes meegebracht.' zei ik rustig.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Santana

Ik kijk naar Blaine, en glimlach maar.
Ik plof neer op een van de stoeltjes en kijk even naar Emily...

El Diablo.

Blaine Anderson:

Hij gaf een kusje op mijn voorhoofd, waardoor ik zwak glimlachte en knikte. Hij haalde iets, waarnaar hij weer terug kwam, het bleek een natte handdoek te zijn en legde die op mijn voorhoofd. Wat inderdaad mijn hoofdpijn wat vermindert. Hij liep vervolgens weg, nadat hij dat zei en kwam even later met een dokter terug. Hij had een spuitje bij zich en spuiten het in mijn arm. 'Het kan even dat je duf wordt' zegt de dokter, waarnaar ik knik. Helaas werkte het niet meteen en moest ik eventjes wachten tot het werkte. Kurt masseerde weer mijn schouders, zodat ik me weer kon ontspannen. Ik vond het echt lief van hem en voelde me schuldig, dat ik hem ging afsnauwen. Na een tijdje stopte hij en ging naast me liggen, omdat iemand op de deur klopte en ik zag Finn met Emily en Santanna binnen komen. Finn haalde Emily uit de maxi-cosi en legde haar op mijn borst, waardoor ze naar mij kirde. Ik hield met mijn goede arm haar stevig vast en glimlachte zwak. Ik keek naar Finn en keek naar de chocolade reep en kaart. 'Dankje, Finn' zeg ik dankbaar en voelde dat Emily haar handjes teder op mijn borst legt en mijn shirt speelde. Ik keek Finn weer aan en glimlachte zwak. Ik was echt blij dat Finn er was. 'Ik ben echt blij dat je er bent' zeg ik gemeend en voelde me weer wat beter. De pijnstiller werkte nu en voelde me een beetje duf worden, maar de pijn verminderde, waarnaar ik opgelucht zuchte.

One Who Travels A Higher Path.

Finn Hudson

'Ik ben ook blij dat ik er eindelijk ben, ik had gister langer willen blijven, maarja.' zuchtte ik schuldig, ik had echt langer willen blijven maar ik kon gewoon geen seconde langer verdragen met Bella in de buurt. Het deed gewoon pijn, ook al liet ik dat aan niemand merken. Ik had het ook gewoon druk met Emily, wat ervoor zorgde dat ik er weinig aan dacht. Maar het deed ongelofelijk veel pijn. En daarbij lag Blaine ook nog eens in het ziekenhuis, wat de situatie ook niet bepaald makkelijk maakte. Ik was echt zo boos dat ze hem hadden neergeschoten. Ze moesten gewoon met hun poten van hem afblijven. Maarja, wat kon ik eraan doen? Ik was de hele tijd machteloos. 'Emily wilde jullie graag weer zien, daarom kwam ik wat eerder. En ik wilde gewoon weten hoe het gaat met jou.' zei ik tegen Blaine.

Kurt Hummel

Ik merkte dat Blaine alweer wat bij kwam en daar was ik opgelucht om. Ik glimlachte en keek naar Emily. Ik streelde haar wang zachtjes waardoor ze vrolijk kirde en zachtjes mijn wijsvinger vastpakte met haar handje. Met mijn duim wreef ik zachtjes over haar kleine handje heen waardoor ze haar aandacht even op mij richtte en daarna weer naar Blaine kirde. Ik grinnikte en liet haar mijn wijsvinger vasthouden. Ik keek naar Santana en glimlachte. 'Hebben jullie nog iets leuks gedaan gister?' vroeg ik, om het gesprek een beetje aan te knopen zodat het wat minder stil zou zijn. Ineens herinnerde ik dat ik gewoon nog in mijn slaapshirt en broek zat en dat ik mijn haren nog niet eens had gedaan. Maar het kon me weinig schelen op dit moment.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

'Het gaat, alleen net had ik hele erge hoofdpijn, warm en pijn aan me arm. Maar nu gaat het wat beter. Door het handdoekje heb ik het minder warm en minder hoofdpijn en ze hebben net een spuit gegeven wat de pijn minder wordt. Dus nu gaat het wat beter' zeg ik opgelucht en glimlach zwak. MEt mijn hand ging ik over Emily's hoofdje en keek ik haar aan, waarnaar ze weer vrolijk kirde en glimlachte. 'Dus prinsesje wou ons heel graag zien, he?' vraag ik lief en ze kirde nog meer, waardoor ik moest lachen. 'Ze is vrolijk' zeg ik lachend en druk een kus op haar voorhoofd en ze kroop een beetje moeizaam naar me toe, natuurlijk kon ze niet echt kruipen, maar ze probeerde het wel. Ik pakte haar met mijn hand en legde haar meer bij me nek en schouder en met haar hoofdje legde ze bij me nek. Ze was zo schattig. 'Trouwens als je er over wilt praten, mag dat altijd' zeg ik tegen Finn, doelend over Bella. Ik kijk hem bezorgd aan en doordringend dat hij het echt moest doen. Ik glimlachte zwak naar Finn en zuchte zachtjes.

One Who Travels A Higher Path.