• Weinig tijd, lang verhaal, ik maakt verhaal kort:

    Ik voel me thuis niet fijn. Echt een reden heeft het niet. Ik voel me gewoon neit fijn thuis. Mijn moeder en haar vriend luisteren niet naar mij, ze onderschatten me en gaan een discussie uit de weg, of als ik mijn gleijk weet te behalen krijg ik als reactie: 'ik begrijp je wel/je hebt gelijk, maar we doen het toch op onze manier'. Letterlijk. Het geeft me een gevoel van onmacht omdat ik wéét dat ik veel kan en weet maar ze geven me de kans neit er gebruik van te maken, met veel tegenzin en er van overtuigd dat het toch niet zou werken aangezien ze neit naar me luisteren heb ik het er met ze over gehad, ik heb in tranen voor ze gestaan, en ik heb mijn gelijk gekregen, ze begrepen me niet, ze luisterden neit en er is niets mee gedaan.

    Ik doe ook heelrg mijn best zo min mogelijk thuis te zijn, ik "woon" als het waren bij mijn vriend, het is nog net geen tweede huis zovaak dat ik er kom. Ik word daar echt betrokken in de familie, behandeld als hun 4e kind zegmaar. Die familie heeft ook behoorlijk wat probleempjes en ik doe dan ook mijn best ze ermee te helpen, etc. Maar als er iemand bij mij is blijk ik uit te stralen dat ik me niet thuis voel en dat trekken anderen zich ook aan. Mijn vriend gaf ook toe liever neit te vaak bij mij thuis te zijn omdat hij zich daar absoluut niet thuis voelt, en dat begrijp ik ontzettend.

    Mijn stiefvader kwam laatst ook op het idee om tegen mijn moeder te zeggen dat hij vermoed dat ik zooi over hem naar mijn vriend heb zitten liegen omdat hij zich zogenaamd raar gedroeg naar hem. Hij heeft hem maar 3 keer gezien en iedere keer was het niet meer dan hoi en doei omdat we steeds boven op mijn kamer zaten.

    Mijn moeder daar kan ik het vrij goed mee vinden maar ook zij luisterd nooit. Ik voel me behoorlijk ongewenst en absoluut niet thuis hier en toen ik het helemaal overstuur vertelde werd er niet geluisterd. Ik voel me gewoon minderwaardig door het daagelijks leven heen door hoe ik me thuis voel, het zit me héélerg dwars, maakt me overgevoelig, angstig, etc. Maar die onmacht die ze me meegeven maakt dat ik niet kan nadenken over een oplossing gezien alles hopeloos lijkt, alsof ik geen aandeel heb in deze wereld. Toen ik met ze praatte stelde ik me aan, ik kreeg zelfs nog net geen straf omdat ik mijn gevoelens uitte. En nee de familie van mijn vriend, overige familie en school kunnen me er niet mee helpen ieder om specifieke redenen.


    Let it come and let it be

    I know this feeling. Maar je genegeerd voelen kan niet altijd aan jouw puberteit liggen.

    Niets tegen mijn ouders, soms zijn ze echt schatten. Hun standpunten echter, vooral die van mijn moeder, slaan meestal écht op niets dat ik me er aan erger.
    Mijn ma zegt bijvoorbeeld dat ik meer uit moet gaan, naar fuiven of zo, maar daar heb ik echt geen behoefte aan en dat begrijpt ze weer niet.
    Eerder deze avond had ik haar verteld over de klap dat mijn (ex-)crush en een klasgenoot van mij samen zijn, maar Vlaanderen Muziekland op tv was interessanter én steun, bijvoorbeeld lieve woordjes, mocht ik ook vergeten. Alleen dit: "Och, gaat die ellende weer opnieuw beginnen gelijk op jouw vorige school? Ik heb het gehad ermee."
    Buiten 'mijn ouders' heb ik niet echt iemand bij wie ik terecht kan.
    Excuses, dat moest ik ergens kwijt.

    Oké, luister gewoon naar jezelf en niet naar iemand anders, hoeveel ze ook voor jou betekenen.

    [ bericht aangepast op 4 aug 2012 - 1:02 ]


    “Life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced.”

    Ik denk dat het een combinatie is van allebei. Sorry dat ik het zeg, lieve Sevda, maar natuurlijk zal er een beetje puberteit meespelen, dat moet je toegeven. Zowel de gevoelens als de ruzie met je ouders horen daarbij.
    Dat neemt echter niet weg dat ik het niet normaal vind dat je ouders je negeren, juist in deze tijd van je leven (waarin je het meest verandert en een echt karakter ontwikkeld), zouden ze naar je moeten luisteren en je moeten helpen bij ingewikkelde tijden, in plaats daarvan veroorzaken zij de ingewikkelde tijden. Het spijt me, maar ik heb geen idee wat je kan doen zodat je ouders luisteren. Je hebt het inmiddels al allemaal aan hun verteld en toen hadden ze moeten luisteren, klaar.


    everything, in time

    Sting schreef:
    (...)
    Ik dénk dat dat meer te maken heeft met dat topic waarin Quizlet helemaal werd afgekraakt en waar deze OP het heel erg mee eens was. Moet ook eerlijk zeggen dat ik het een beetje hypocriet vind: eerst een site helemaal de grond in boren en daarna steun verwachten als je je zelf niet goed voelt.

    OT: praat met je moeder en je stiefvader, misschien dat dat helpt? Leg uit dat je je niet fijn voelt.


    Dat was Sevda toch niet? Maar Sarita en een ander meisje.


    And remember that, in a world of ordinary mortals, you are a Wonder Woman.

    Sting schreef:
    (...)
    Ik dénk dat dat meer te maken heeft met dat topic waarin Quizlet helemaal werd afgekraakt en waar deze OP het heel erg mee eens was. Moet ook eerlijk zeggen dat ik het een beetje hypocriet vind: eerst een site helemaal de grond in boren en daarna steun verwachten als je je zelf niet goed voelt.

    OT: praat met je moeder en je stiefvader, misschien dat dat helpt? Leg uit dat je je niet fijn voelt.

    Dan heb je niet naar mijn mening geluisterd in dat topic, ik heb rustig uitgelegd waar ik vond dathet op sloeg, ik heb het niet "compleet afgekraakt" maar wel gezegt dat ik een beter sfeer gewend ben. Pas toen ik zo heerlijk werd aangevallen door mijn mede Q-ers werd ik het ook beu en verloor ik ook mijn gedult. Dankjewel dat je het zo goed hebt gelezen. En die reactie van nikki bevestigd nu alleen maar mijn theorie over de sfeer hier.


    Let it come and let it be

    Progeny schreef:
    Ik denk dat het een combinatie is van allebei. Sorry dat ik het zeg, lieve Sevda, maar natuurlijk zal er een beetje puberteit meespelen, dat moet je toegeven. Zowel de gevoelens als de ruzie met je ouders horen daarbij.
    Dat neemt echter niet weg dat ik het niet normaal vind dat je ouders je negeren, juist in deze tijd van je leven (waarin je het meest verandert en een echt karakter ontwikkeld), zouden ze naar je moeten luisteren en je moeten helpen bij ingewikkelde tijden, in plaats daarvan veroorzaken zij de ingewikkelde tijden. Het spijt me, maar ik heb geen idee wat je kan doen zodat je ouders luisteren. Je hebt het inmiddels al allemaal aan hun verteld en toen hadden ze moeten luisteren, klaar.

    Ja, het speelt een rol, dat weet ik. Ik vat dingen zwaarder op dan gewoonlijk, maar de toon waarop Madame zonodig alles moest schuiven was niet echt aangenaam en erg goed lezen heeft ze blijkbaar ook niet geleerd. :'D

    Het is niet alleen het negeren, maar ook het feit dat die twee alles voor elkaar verborgen houden zodat ze geen ruzie krijgen, dat mijn stiefvader me van vanalles beschuldigd, àl mijn vrienden afkraakt en tegen mijn moeder loopt te piepen dat ze zich raar kleden. Zijn geduld niet kan bewaren en o.a. laatst een gat in de deur heeft geslagen en als hij boos is, negeerd hij me letterlijk dagen lang. Hij sloopt een beetje de band tussen mijn moeder en mij, mijn moeder straft mij onterecht terwijl ze dat eigenlijk niet wil om gezeik van hem te voorkomen. Ze staat mij alleen dingen toe als het achter zijn rug om kan gaan. Tijdens een ruzie waarin hij voor mijn moeder en hem spreekt moet ik hem steeds corrigeren alsin: 'je spreekt voor jezelf, mijn moeder is niet zo'n idioot als jij'. En als ik iets fout doe krijg ik van mijn moeder te horen 'je kiest je vrienden boven mij', terwijl ik hardstikke veel voor d'r doe en ze dat niet inziet. Maar ik kan niet altijd haar kant kiezen, ik moet ook een belans houden en het smoesje 'ik ben je moeder dus zo praat je niet tegen me' omdat ik mijn argument goed naarboven weet te brengen word ik ook zat. Meh.


    Let it come and let it be

    Misscien moet je proberen met je moeder alleen erover te praten, zonder haar vriend erbij?


    "The worst things in life come free to us." -Ed Sheeran

    Panini schreef:
    Misscien moet je proberen met je moeder alleen erover te praten, zonder haar vriend erbij?

    Gedaan, hielp niet, ook dat kwam uit op ruzie.


    Let it come and let it be

    Ik ben er natuurlijk niet bij en kan het niet helemaal inschatten, maar misschien helpt het als je je stiefvader op een andere manier behandelt? Als je hem blijft zien als 'die idioot' schiet je niets op en zolang je hem niet respecteert zal hij dat omgekeerd ook niet doen.
    Als jij en je moeder nu een slechtere band hebben is dat vast niet helemaal zijn schuld. Wat de vorige reacties zeiden is ook waar: in de puberteit zet je je af tegen je ouders, dat is gewoon normaal. Ik had een aantal jaren geleden ook opeens een veel minder goede band met hen en misschien had ik toen ook het gevoel dat dat aan hén lag, ondertussen weet ik dat ik zelf voor een groot deel de schuldige was.
    Dus kijk niet alleen naar je moeder en stiefvader, ga ook bij jezelf op zoek naar fouten. Dat is geen verwijt, dus vat het alsjeblieft niet zo op, gewoon een tip om de sfeer te verbeteren.


    Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

    Assassin schreef:
    Oh vreselijk hé, die pubertijd?


    Oh vreselijk hé, die spelfouten?
    Het is puberteit, niet -tijd.


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Combustible schreef:
    (...)
    Dan heb je niet naar mijn mening geluisterd in dat topic, ik heb rustig uitgelegd waar ik vond dathet op sloeg, ik heb het niet "compleet afgekraakt" maar wel gezegd dat ik een beter sfeer gewend ben. Pas toen ik zo heerlijk werd aangevallen door mijn mede Q-ers werd ik het ook beu en verloor ik ook mijn gedult. Dankjewel dat je het zo goed hebt gelezen. En die reactie van nikki bevestigd nu alleen maar mijn theorie over de sfeer hier.

    In mijn ogen kraakte je het af, en je er alleen maar over kan zeuren, dan moet je ook niet je sores erop plaatsen. Zo denk ik dan. Maar laat maar. :W

    -- Aangepast na aanmaning van een mede-Q'er, niet dat ik er van gediend was, maar dit topic gaat inderdaad niet over dat andere.

    [ bericht aangepast op 5 aug 2012 - 14:19 ]


    "She was fury, she was wrath, she was vengeance."

    Uneventful schreef:
    Ze wordt genegeerd en jullie hebben het over de fucking pubertijd? What the actual fuck.


    Pretty is just a pretty word.

    Sting schreef:
    (...)
    Really now? Je vond Quizlet echt drie keer niks en als je er alleen maar over kan zeuren, dan moet je ook niet je sores erop plaatsen. En jezus, ik probeerde nog aardig te zijn door ook op je huidige topic te reageren maar dat is dus ook al verspilde moeite. Ga dan alsjeblieft gewoon weg.


    Ze zegt toch zelf dat ze dat niet heeft gezegd. Maar op een gegeven moment verliest iedereen wel eens zijn of haar geduld.

    Daarnaast vind ik het belachelijk dat als ze zo'n topic opent, ze word aangevallen op wat ze in een ander topic heeft gezegd. Ze moest even haar ei kwijt en wilde wat steun. Als je het oneens met haar bent met wat ze heeft gezegd in een ander topic, ga dan in dat topic zeggen wat je hebt te zeggen. Want eerlijk gezegd vind ik het behoorlijk irritant.


    Physics is awesome

    SwaggerLove schreef:
    Jeetje, kinderachtig sommige reacties.
    Sterkte meis, k heb geen idee wat je kan doen sorry :(


    'Dear girls: a compliment is actually not an invitation to explain how ugly you think you are' - Lisa Cimorelli

    Progeny schreef:
    Ik denk dat het een combinatie is van allebei. Sorry dat ik het zeg, lieve Sevda, maar natuurlijk zal er een beetje puberteit meespelen, dat moet je toegeven. Zowel de gevoelens als de ruzie met je ouders horen daarbij.
    Dat neemt echter niet weg dat ik het niet normaal vind dat je ouders je negeren, juist in deze tijd van je leven (waarin je het meest verandert en een echt karakter ontwikkeld), zouden ze naar je moeten luisteren en je moeten helpen bij ingewikkelde tijden, in plaats daarvan veroorzaken zij de ingewikkelde tijden. Het spijt me, maar ik heb geen idee wat je kan doen zodat je ouders luisteren. Je hebt het inmiddels al allemaal aan hun verteld en toen hadden ze moeten luisteren, klaar.


    I believe in imagination, because what I can't see is infinitely more important than what I can see.

    xlufjoetoexx schreef:
    (...)

    Oh vreselijk hé, die spelfouten?
    Het is puberteit, niet -tijd.

    Nee, het mag allebei volgens de officiële regels. Check your facts.
    Bron: Onze Taal

    [ bericht aangepast op 4 aug 2012 - 17:39 ]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.