Mijn vriendje is op vakantie naar Spanje met zijn vrienden. 24 juli zijn we vier maanden samen. Maar dat kunnen we dus niet vieren, omdat hij dan nog op vakantie is en ik ben dan inmiddels ook al op vakantie. Het duurt 26 dagen voor we elkaar weer zien. Gisteravond toen we afscheid namen kwamen daar natuurlijk veel tranen bij kijken. Ik had echt hele erge huilbuien en zelfs hij liet een paar tranen vallen. Vanochtend werd ik ook met een rot gevoel wakker, dat komt omdat we sinds maart, sinds we elkaar ontmoet hebben, geen dag meer zonder elkaar hebben gezeten. We waren altijd wel bij elkaar, of op msn of bellen en smsen. Dat gaat nu even niet meer en dat is voor mij een heel raar idee.
Nu kwam mijn vader net mijn kamer binnen. Hij zei dat hij een brief voor me had en dat ik die pas 24 juli open mag maken. Dus ik bekeek de envelop... Het was dus het handschrift van mijn vriend! Mijn naam staat op de envelop en er staat heel duidelijk, met grote letters, dat ik het pas 24 juli open mag maken. De envelop moet dus mee op vakantie!
Ik vind het echt zo leuk dat hij er een manier op heeft gevonden om toch iets aan onze 4 maanden samen te doen, maar ik vind het ook heel flauw! Hij weet dat ik niet tegen onwetendheid kan! Nu moet ik dus tot 24 juli naar die envelop staren, omdat hij nog niet open mag. Ik ben zo nieuwsgierig en het frustreert me. 
Maar het is natuurlijk ook super lief van hem. 
Dat wilde ik even kijkt aan jullie, bedankt voor het lezen. 
Edit; Er zat een super lief kaartje in, waar een hele droge reactie op stond van Hartelijk gefeliciteerd met ons 4 maanden samen zijn Maar er zat ook een hele lieve liefdesbrief in. Waarvan ik echt tranen mijn mijn ogen kreeg. Ik had hem open gemaakt op vakantie (ben net teruggekomen) en mijn ouders vroegen waarom ik zat te huilen, maar dat was natuurlijk van geluk. Ik ga niet precies zeggen wat erin staat, dat is tussen ons. Maar hij is echt heel lief. Hij beschreef me zoals hij me ziet en had een aantal redenen neergezet waarom hij van mij houdt, bijvoorbeeld omdat ik mezelf ben en blijf en dat niemand dat van me af kan nemen, dat hij daar respect voor heeft en tegen me opkijkt 
maar ook dat hij het erg jammer vond dat we niet samen konden zijn op die dag. Ik kan me niet voorstellen dat het ooit uit gaat. Met hem ga ik oud worden
Uhu, dat kan ik al na vier maanden zeggen
Maar nogmaals bedankt voor de lieve reacties hierzo! 
[ bericht aangepast op 27 juli 2012 - 23:11 ]
If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.
.
Het is meer gewoon dat we dan op die dag dat we kregen iets speciaals voor elkaar doen.
Of ik bump dit topic omhoog met een "edit;" eronder 
