[RPG] Matched O1 - Speeltopics

Officials:
- Angelite Kyanite Hire - Angelite
- Yemelia Fannie Shannon - LacunaCoil

The seven boys:
- Michael Emerald Gold - Angelite
- Deavon John Smith - Rechazame
- Floris Dylano Nilson - Risus
- Owen Rheya Jackon - Adores
- Daniël James MacGregor - WillNotLearn
- Angus Scott Stanton - Avenger
- Levi Cameron Lautus - Bisous

The seven girls:
- Carmella Reine Marvella - Melite
- Cherine Violette Laramie - Melite
- Lily Samantha Henderson - Aragog
- Avelin Cyrille June - SerpentEyes
- Elyse Felicia Lautus - Bisous
- Annebeth Charlotte Neuman - Perdu
- Faith Temperance River - Morticia

[ bericht aangepast op 20 juli 2012 - 16:49 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Morticia schreef:
Risus (Floris)?

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Floris Dylano Nilson. • Matching Banquet Zaal.

Faith begroet haar moeder met een knuffel. Iets wat ik persoonlijk niet zou doen bij mijn moeder, maar misschien komt dat omdat ik zusjes en een broertje heb én een jongen ben. "Floris, dit is Carolyn," Grinnikt ze en even bijt ze op haar onderlip. "Mam, dit is dus Floris". Even speelt er iets tussen beide, maar ik zoek er niets achter en laat het voor wat het is. "Aangenaam, Floris. Kent ze je ouders al?" Vraagt ze, terwijl ze haar hand naar me uitsteekt. Ik pak haar hand, draai hem zachtjes een kwartslag en druk er dan een kusje op. "Insgelijks en ja, mijn ouders heeft ze al ontmoet. Daar kunt u ze vinden" Antwoord ik, wanneer ik haar hand voorzichtig heb losgelaten en even naar de tafel wijs waar mijn ouders en broertje nog steeds zitten. "Floris, wie is dit?" Wanneer ik opzij kijk, zie ik dat Lizz zich tussen Faith en mij worstelt. "Dit is een zij en is de moeder van Faith." Antwoord ik, waarna er even een kleine en beschamende glimlach op mijn gezicht komt te staan. "Ik heet Lizz. Hoe heet u?" Vraagt ze met een lief en schijnheilig glimlachje op haar gezicht, terwijl ze haar hand naar haar uitsteekt.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Faith Temperance River | Matching Banquet Zaal.
Ik lette op hoe Floris haar hand pakte, deze zachtjes een kwartslag draaide en er vervolgens een kusje op drukte, wat bij mijn moeder een kleine glimlach ontlokte en even naar mij keek. ‘Insgelijks en ja, mijn ouders heeft ze al ontmoet. Daar kunt u ze vinden.’ Antwoord hij, terwijl hij mijn moeders hand voorzichtig losgelaten had en even naar de tafel wees waar zijn ouders en broertje nog steeds zaten.
‘Floris, wie is dit?’ Floris kijkt opzij en ik kijk ook in de richting van de stem, ik grinnik als ik zie hoe Lizz zich tussen Floris en mij worstelt. ‘Dit is een zij en is de moeder van Faith.’ Antwoordde Floris, waarna er even een kleine en beschamende glimlach op zijn gezicht kwam te staan. Ik keek hierna, maar wend snel mijn gezicht af en sla mijn ogen neer op Lizz, het zusje van Floris.
‘Ik heet Lizz. Hoe heet u?’ Er kwam een lief en schijnheilig glimlachje op haar gezicht en ze stak haar hand richting mijn moeder, maar ik wist dat mijn moeder moeite moest doen om deze aan te nemen, want ze wilde er altijd nog een kindje bij, maar zonder mijn vader kon ze dat niet.
Gelijk kwam er dus ook een ongemakkelijk glimlachje op haar gezicht en een verdrietige blik in haar ogen, mijn moeder deed echt haar best het in te houden. Haar hand was al halverwege richting de hand van het kleine meisje, maar mijn moeder liet deze ondertussen toch naast haar lichaam vallen.
‘Ik ben Carolyn, Lizz, ik…’ Ze keek even naar mij, schudde haar hoofd en keek even naar Floris. ‘Excuseer me.’ Hierna draaide zij zich om en weg liep met haar hand voor haar mond. Ondertussen zat ik ongemakkelijk en nerveus aan mijn ketting, de trouwring van mijn vader, te frunniken. Een waterig, zwak glimlachje kwam er op mijn gezicht.
‘H-het komt wel goed…’ kon ik als enigste uit brengen en ik wende mijn blik af in de richting waar mijn moeder weg liep. ‘Het spijt me, ik moet echt even naar haar toe.’ Zei ik toen en ook ik rende weg.

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Hello. Is er iemand?]

"Do you believe monsters are born or made?"

[Poging tien: Is er iemand?]

"Do you believe monsters are born or made?"

Melite schreef:
[Poging tien: Is er iemand?]

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Oh, je staat zeker vast? :') Ik met Cherine ook, maar Carmella's verloofde reageerde wel twee keer dus die heb ik vrij.]

"Do you believe monsters are born or made?"

[@melite, ik wacht juist op jouw reactie ;p]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Oh.. Wat was Levi's laatste reactie dan? ;o]

"Do you believe monsters are born or made?"

Bisous schreef:
Levi Cameron Lautus ~ Matching Banquet Zaal
'Ja, is goed,' glimlacht ze. 'Naar wie gaan we eerst?'
Ik kijk even rond en zie dat ze niet meer bij elkaar staan. Van uit mijn ooghoeken zie ik Elyse en Owen, die blijkbaar weer samen zijn, richting mijn ouders lopen. 'Laten we eerst naar jouw ouders gaan okee?' stel ik voor waarna ik haar hand vast pak.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Cherine Violette Laramie - Matching Banquet Zaal
Mijn donkerblauwe ogen vonden mijn ouders al snel. "Ja, is goed." Even glimlachtte ik naar Levi, en liep daarna naar ze toe.
Mijn moeder - een lange, slanke vrouw met dezelfde bruine lokken als ik - had ons als eerste opgemerkt. Glimlachend draaide ze zich om, liet haar blik over Levi glijden. Mijn vader - breed, met een stoppelbaardje en donkerblauwe blik - volgde al snel het voorbeeld.
"Pap, mam, dit is Levi," begon ik, toen we eenmaal bij ze waren. Mijn ouders stelden zich zelf voor, bij voornaam. Mijn moeder als Violette en mijn vader als Zeyra.

"Do you believe monsters are born or made?"

[Nu wacht ik weer op Bisous xd]

"Do you believe monsters are born or made?"

Floris Dylano Nilson. • Matching Banquet Zaal.

Een ongemakkelijke glimlach verschijnt op haar gezicht. De reden daarvan kom ik waarschijnlijk nog wel te weten, maar wanneer ik dat te weten krijg weet ik niet. Het heeft in ieder geval te maken met Lizz of een ander kind. Tenminste, dat denk ik dan. De verdrietige blik in haar ogen is me ook niet ontgaan. "Ik ben Carolyn, Lizz, ik..." Wanneer ze naar Faith kijkt, weet ik zéker dat er iets is en ook dat Faith er dus iets vanaf weet. Ze schud haar hoofd even en kijkt me dan aan. "Excuseer me." Zijn haar laatste woorden, voordat ze is opgestaan en met haar hand voor haar mond is weggelopen. "H-het komt wel goed…" Zegt Faith zachtjes, waarna ze haar blik afwendt in de richting waar haar moeder weg liep. "Het spijt me, ik moet echt even naar haar toe." Is het laatste wat ik van Faith hoor en zie haar wegrennen achter haar moeder aan. "Ga maar terug naar Fenna" Zeg ik tegen Lizz, terwijl ik mijn hand op haar schouder leg en haar omdraai in de richting van mijn ouders. "Wat g-" - "Ga nou maar," Onderbreek ik haar om haar vervolgens een zetje te geven richting mijn ouders. "Ik ga wel even naar Elyse." Mompel ik er zachtjes achteraan, maar niet verstaanbaar voor Lizz.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Levi Cameron Lautus ~ Matching Banquet Zaal
De ouders van Cherine stellen zich voor als Violette en Zeyra. Ik zou waarschijnlijk iets moeten zeggen van hoe mooi hun dochter is maar ik wil ook weer niet slijmerig over komen. 'Uw dochter is erg charmant,' zeg ik uiteindelijk maar, naar de waarheid. Ik glimlach naar Cherine en knijp zachtjes in haar hand die ik vast heb. 'Jullie hadden al met mijn ouders gepraat zag ik?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Angus Stanton - Matching Banquet Zaal

Hij was op van de zenuwen. Hij had gedacht dat het wel over zou gaan nadat zijn gezicht aan iemand verbonden werd op het scherm, maar zijn bloedmooie aanstaande deed het zenuwachtige gevoel in zijn buik en keel alleen maar oprispen. 'Gaat het wel, jongen, je ziet een beetje wit...' had zijn vader monotoon gevraagd. Angus antwoordde niet, liet de chip in zijn vingers ronddraaien en keek er even bedachtzaam naar. Daarna excuseerde hij zich bij zijn ouders en waagde zich in de massa mensen die hun verloofde of schoonfamilie te pakken probeerden te krijgen.
Annebeth was haar naam en haar grijze ogen stonden in zijn geheugen geprent, al had hij haar amper een paar seconden mogen aanschouwen. Hoe moest hij dat meisje van zijn leven tevreden houden? Ze was prachtig en verwachtte waarschijnlijk heel wat van hem en hij betwijfelde ten zeerste of hij haar dat allemaal kon geven.
Zijn gedachten maakten hem nog nerveuzer dan hij al was, waardoor hij, toen hij haar opmerkte tussen de mensen, compleet verstijfde. Haar ogen zochten door de mensen, dus hij ging er vanuit dat ze ook naar hem op zoek was, maar toch slaagde hij er niet in om zich een vin te verroeren.

Frankly my dear, I don't give a damn.