• Welcome to the circus, Ladies and Gentleman!
    Het is namelijk weer zover: de beste shows van de wereld komen er weer aan. Alleen is het geen gewoon circus, het is namelijk Cirque du Freak en de mensen leven in de waan dat het allemaal eigenlijk nep is en voor hun vermaak. Echter weten ze dus niet dat ze allemaal zo geboren of geworden zijn en het hele circus wel degelijk waar is.
    ’Oh, those petty humanbeings… They ain’t know what they’re getting into…’

    Komt bij ’t circus:
    Frey – Scarlett Raven Xena – Spinnen
    Aragog – Améliah Cathy Billington – Pijn
    Soubi – Vincent Reese – Vuur
    lluvia – Matthew Oliver Parker – Energie & Metaal
    Nesaea - Chryse Jae Parsel Lachesis – Panter & Gif

    Hoort er al bij:
    Stiles – Riley Nicolas Bennett – Hij kan echt alles eten
    Stiles – Eden Florence Morales – Hypnotiseren door middel van haar stem, zeemeermin
    Aragog – Madeline 'Maddy' Juliah Evans – Slangen
    Alladin – Evanna Samantha Butterfly – Heel lenig
    Sirens – Amare Cecilia Jackson – Empathisch & kan moleculen bevriezen
    Sirens – Cameron Dustin Jackson – Telekinetisch & kan moleculen versnellen
    Hutcher – Alexander ‘Alex’ Demi Collins – Kent geen pijn
    Cloudbreaker – Adam Hayden Ravi Danner – Helderziendheid & Illusies, katachtigen


    Regels:
    - Leeftijd moet tussen de 16 en 25
    – Schelden en 16+ mag
    – Graag een stukje schrijven van meer dan drie regels, anders loop je geheid vast
    – Ga geen ruzie uitlokken met andere spelers, dus respecteer elkaar
    – Schrijf en bestuur alleen je eigen personages, niet die van een ander!
    – OOC graag tussen haakjes: () [] {}
    - Melden als je nieuwe username hebt
    - Max. drie personages per user
    - Reserveringen blijven één dag staan
    – Just have fun! (:

    RPG samen met Stiles
    De naam 'Cirque du Freak' behoort tot de Auteur Darren Shan.

    [ bericht aangepast op 4 sep 2012 - 22:44 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Scarlett Raven Xena.
    “Ik ben niet echt iemand met veel humor,” zegt Adam op wat ik aan hem vroeg, waarna ik vlak erna het meisje zachtjes hoor lachen. Ik kijk haar richting op.
    “Nope, hij heeft me een keer op proberen te vrolijken terwijl hij er alleen een stomp voor kreeg.” Zei ze en haalt haar schouders op, waardoor ik dit keer zachtjes moet lachen en vervolgens terug richting Adam keek.
    “Arme Adam,” plaagde ik.
    Abrupt voel ik een strelende aanraking over mijn arm gaan, het voelde prettig op de een of andere manier en ik keek op. Matthew. Een zachte glimlach sierde mijn volle lippen terwijl ik richting hem keek en een kusje op zijn mondhoek plaatste, waarna ik wat dichter bij hem ging zitten.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    [hoe kan ik weer inspringen?]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Matthew Oliver Parker

    Ik glimlach als ze een kus op mijn mondhoek drukt. Ik leun met de zijkant van mijn hoofd tegen dat van haar. Ik verstrengel onze vingers met elkaar en kijk toe hoe de rest verder praat. Ik wil weg hier. Ik wil naar huis en toch ook niet. De vermoeidheid slaat toe en ik onderdruk een gaap.

    [I'm back from Italy!]

    Adam Hayden Ravi Danner.

    "Ik weet niet veel meer," begint ze aarzelend. "Groot dier, mooie vacht," Amare grinnikt zachtjes. "En ik denk dat het een katachtige was," mompelt ze.
    Ik voel een steek door me heen gaan. Katachtige en groot. Dat klinkt me akelig bekend voor.. Té bekend. Ik laat mijn hoofd zakken, richt mijn blik op de tafel en denk na. Kan ik dat geweest zijn?
    Nadat ik gevraagd had of ze ingeënt is tegen ziektes, is haar antwoord; "Je weet dat de directeur daar niet oplet," Gelukkig weet ik, dat ik geen ziektes kan veroorzaken in katachtige vorm.
    "Ja, dat weet ik," mompel ik afwezig. "Wanneer ben je eigenlijk aangevallen, Amare?" vraag ik voorzichtig.
    "Arme Adam," plaagt Scarett me. Door alle gedachten die in mijn hoofd rond spoken, heb ik geen idee meer waarom ze dat zegt, maar het lijkt me beter om mijn mond te houden, dus doe ik dat.

    Amare Jackson

    Adam is te afwezig. Veels te zelf. Ik kijk hem aan en krijg de neiging om te fronsen, maar doe het niet. "Wanneer ben je eigenlijk aangevallen, Amare?" vraagt hij dan voorzichtig.
    Wist hij wat me had aangevallen? Ik dacht na. "Ik weet niet hoelang ik out ben geweest. " mompel ik dan en probeer zijn blik op te vangen.
    Ik zucht en sta op. "Een paar uur geleden." Zeg ik. "Denk ik. " vervolg ik en kijk Scarlett en Matthew aan. Ze waren zo lief. "Ik wil even frisse lucht. "Mompel ik zachtjes. "Adam. Ga jij mee?" Vraag ik nog zachter aan hem. "Ik wil niet dat ik dadelijk ook out ga. " ik slik en voel me weer duizelig worden. Komt vast door het bloedverlies.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Adam Hayden Ravi Danner.

    "Ik weet niet hoelang ik out ben geweest," mompelt ze.
    Ik voel hoe ze naar me kijkt, maar ik blijf haar blik ontwijken. Ze mag de angst niet in mijn ogen zien, ze mag er niet achter komen wat ik denk.
    "Een paar uur geleden, denk ik," zegt ze. "Ik wil even frisse lucht,"
    Ik maak al aanstalten om van de bank te gaan, zodat ze er langs kan, maar voordat ik op kan staan, vraagt Amare zacht; "Adam. Ga jij mee?"
    Het liefste wil ik tegen haar zeggen dat ik liever niet meega, maar omdat ik niets mag laten merken, knik ik kort. "Natuurlijk wil ik wel even met je mee,"
    "Ik wil niet dat ik dadelijk ook out ga," mompelt Amare.
    Ik schuif van de bank af, richting de deur van de camper, open deze en laat Amare erdoor.

    Stiles --> Lahey


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Amare Jackson

    "Natuurlijk wil ik wel even met je mee," Ik glimlach dankbaar. Ik wist gewoon dat hij wist wie me had aangevallen. "Dankjewel." zeg ik en hij laat me door. Ik stap eruit en kijk Adam aan.
    " Kunnen we wat gaan lopen?" vroeg ik toen en voelde een koude bries waardoor ik weer even wat helderder werd. Mijn duizeligheid nam af en ik dacht eraan wat me kon aanvallen. "Je weet wie me heeft aangevallen eh?" vraag ik dan en kijk hem aan.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Scarlett Raven Xena.
    Een glimlachje komt er op mijn gezicht en hij leunt met de zijkant van zijn hoofd tegen dat van mij, waardoor ik grinnik. Wanneer hij onze vingers met elkaar verstrengelt, kijk ik snel de andere kant op zodat hij de lichte blos die er op mijn wangen verschijnt niet zal zien. Mijn haarlokken gaan voor mijn gezicht en ik blijf zo zitten, zelfs als ik hoor hoe de anderen weggaan.
    Normaal gesproken zou ik wel wat tegen hen zeggen, maar nu was ik te druk bezig met mijn gedachten, met de aanraking van Matthew, en waarom deze me in hemelsnaam zo raar liet voelen.
    “Matthew, wat is jouw droom?” vroeg ik hem stilletjes, terwijl ik nog steeds mijn hoofd afgewend hield met de lichte blos erop.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Adam.

    "Dankjewel," zegt ze met een lieflijke, vriendelijke glimlach.
    Wanneer we buiten staan zegt Amare; "Kunnen we wat gaan lopen?"
    Ik knik. "Een frisse avondwandeling kan geen kwaad," mompel ik.
    "Je weet wie me heeft aangevallen, eh?" vraagt ze plotseling.
    Ik voel mijn adem stokken in mijn keel, terwijl mijn kaak verstrakt. Kan ze gedachten lezen, of zo? Best een grappig opmerking als je je realiseerd dat we allemaal bovennatuurlijk zijn.
    Ik haal diep adem en blaas weer uit. "Nee, dan weet ik niet," Het komt er norser uit dan dat het bedoelt is.
    Ik dwing mezelf om haar aan te kijken en dat doe ik dan ook. "Waarom denk je dat?"

    [ bericht aangepast op 27 aug 2012 - 0:16 ]

    (Ben terug van vakantie. Mag ik een samenvatting en wat kan ik doen? :P)


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Matthew Oliver Parker

    “Matthew, wat is jouw droom?” Vraagt Scarlett met haar hoofd nog steeds afgewend. Ik frons even en denk na over haar woorden. 'Hoe bedoel je mijn 'droom?' Als wat ik in de toekomst wil doen?' Ik probeer haar aan te kunnen kijken wat vrij lastig gaat aangezien ze haar lange haar als een gordijn voor haar gezicht laat hangen. Met mijn vrije hand strijk ik het dus weg en stop het voorzichtig achter haar oor zodat ik een beter zich heb op haar gezicht.

    Scarlett Raven Xena, spinnen.
    "Hoe bedoel je mijn 'droom?' Als wat ik in de toekomst wil doen?" Ik bijt even verlegen op mijn onderlip en vraag mezelf af waarom ik in hemelsnaam zo ben met hem in de buurt.
    Ik merk dat zijn ogen op mijn gezicht branden, maar gelukkig hangt mijn haar ervoor, zodat hij de verlegen blik in mijn ogen en de blos op mijn wangen niet kan zien. Wanneer hij mijn haarlokken wegstrijkt achter mijn oor, verwijden mijn ogen zich voor een enkel moment. Shit.
    Ik wist niet wat ik moest doen zodat hij het niet zou zien, dus boog ik me snel naar hem toe en drukte mijn lippen op die van hem.

    [ bericht aangepast op 27 aug 2012 - 12:13 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Matthew Oliver Parker

    Ze zegt niets maar haar ogen worden even iets groter of verbeelde ik me dat? Veel tijd heb ik niet om er over na te denken want voor ze ook maar iets zegt buigt ze zich naar me toe en drukt haar lippen op die van mij. Ik kus haar gewillig terug en sluit mijn ogen. Mijn vingers glijden door haar haren aangezien ze daar toch al lagen toen ik haar haar op zij streek. Voorzichtig laat ik haar los om haar aan te kunnen kijken. 'Wat is jou droom?'

    [Ik denk dat ik me uit ga schrijven voor dit RPG, ik kan toch nergens meer inspringen :/]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered