• {Rollentopic RPG Utopia
    Informatie Dossier over de RPG

    Er was eens een welvarend land, het land Utopia.

    Utopia is een eiland dat ondanks zijn grote niet te vinden is op de normale kaarten, het ligt ergens verscholen in de Atlantische Oceaan met een speciale beschermde stof om het eiland heen wat het verhult voor de buitenwereld.

    Op het eiland zijn er een aantal nationaliteiten;

    Donkers, Luchters, waterzeeërs, Lichters, Midders, (later meer informatie hierover)



    De inwoners van Utopia zijn hele normale mensen, maar toch was er iets dat anders was dan bij ons.

    De mensen van dat land beschikten ieder over een magisch wezen aan hun zij.

    Deze wezens waren ook wel Democles.

    Democles zien er uit als normale dieren, denk hierbij aan een normale huiskat, hond, paard, vogel etc. hoewel er her en der een uitzondering plaatsvond, in de vorm van een griffioen, eenhoorn,elfje, Hippogrief, of een draakje etc.



    Een Democle is tevens onafscheidelijk verbonden met zijn mens, maar niet te min hebben ze een geheel eigen denkvermogen en bewegingsruimte.

    Hoe een mens aan een Democle komt? Sommige van de mannen van de bevolking zeiden dat je hem moet verdienen, maar dat klopt niet want ieder mens, goed of slecht, heeft er eentje vanaf zijn geboorte meegekregen, hoewel de mannen daar niet bijzijn natuurlijk uit respect voor hun vrouw.

    Sommige mensen zagen hun Democle als hun geweten en luisterden naar wat ze zeiden.

    Anderen gingen discussies aan met hun Democle als ze ergens over in zaten.



    De Democle zorgden ook op hun eigen manier voor het land, door hun magie werden de oogsten groter, bevatte het eten meer voedingsstoffen, was het water helderder, en waren de mensen minder snel ziek en leefden ze langer.



    Maar aan elke gelukkige periode komt natuurlijk een eind….



    In 1425, toen een aantal Europese landen(Spanje, Frankrijk, Engeland, Nederland, Duitsland) erachter kwamen van de Democles besloten ze het land aan te vallen.

    De aanval kwam niet geheel als een verassing want onder de Democles waren er een paar die dit al hadden zien aankomen.

    Het werd een bloederige strijd, vele mensen en hun Democles stierven onder de zwaarden van hun tegenstanders.

    Vele mensen en hun Democles besloten om onder te duiken, het eiland bood genoeg geheime schuilplekken verspreid over het hele eiland, maar velen boden weerstand, wie zal er winnen?



    En daar is waar deze RPG zich afspeelt….



    In het heetst van de strijd...

    Regels :

    • Geen oneliners
    • 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
    • OOC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
    • Max. 2 personages per speler
    • Verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen.
    • Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
    * Er is geen elektriciteit in Utopia, dus kom niet aanzetten met mobieltjes en dergelijken ;]
    * Gedachtes van de Democle in je personage diens hoofd met Schuingedrukt weergeven.

    Rollen :

    Lichters
    Ayelana Avan ~ Nachos
    Joe Cat Michell ~ xheart

    Luchters
    Thomas Louis Davis ~ Roxas
    Claire Jasmina Rovenia den Ludicle ~ WizardnightM
    David Whitfield ~ RainbowShine

    Waterzeeërs
    Niara Livai Trefonia ~ Sunbaked
    Jordan Justin Goods ~ xheart

    Midders
    Ferron Pierce ~ Zayngasm
    Nehynana Allysee di Capdruil ~ DreamerN
    Dimitri Ortega-Theäme ~ DreamerN
    Marieal Mia Ivyran ~ Sunbaked

    Donkers
    Ayden Rhine ~ Roxas
    Aaralyn Yahn ~ Soldiery
    Riza Waddle ~ General
    Inleiding

    Het was een prachtige lente ochtend in het jaar 1425, het volk werd net een beetje wakker.
    De bakker was al druk bezig in zijn keuken en stookte de oven alvast hoog op terwijl buiten zijn vrouw de was ophing terwijl ze stond te praten met de vrouw van de groenteboer die ook bezig was haar was op te hangen.
    Niets wees erop dat vandaag de dag was waarop alles zou veranderen.
    De Waterzeeërs op zee waren natuurlijk de eersten die de schepen in de verte aan zagen komen, maar ze hadden niet in de gaten dat het lieden waren met kwaadaardige bedoelingen dus lieten ze hun passeren.
    De Europezen trokken via het Oosten Utopia binnen.
    De eerste steden die met de europezen te maken kregen waren Eöri en Ailon.
    De Wolkenbergen bleven gespaard omdat de Europezen zich niet aan de hoge bergtoppen wouden wagen.
    Gelukkig raakten al veel jonge mannelijke Europezen de weg kwijt, toen ze oog in oog kwamen te staan met een groot aantal Lichters dames, die bijeen waren gekomen om een feestdag voor de godin Irini te vieren.
    De mannen werden zo overrompeld door de schoonheid van die dames, dat ze met knikkende knieën terugrenden naar hun boten en terugvaarden naar hun land.
    Maar toch bleef er nog een groot aantal mannen over hoewel die verrast waren over de aantallen van het volk, en ook over het feit dat de vrouwen net zo bedreven als de mannen meevochten voor hun land.

    Er ontstond paniek toen ook Oakbon, Nurn en Tellmariën in strijd raakten met de Europezen.
    Ailon viel al snel in het bezit van de Europezen, Eöri bleef echter van de Utopianen.
    Tussen Ailon en Oakbon begon er een front te ontstaan, de Koninklijke eenheden werden in volle trots ingezet.
    Naast de Koninklijke landmacht vochten de inwoners zelf ook dapper mee, ieder op zijn of haar eigen manier.
    Dit verhaal gaat over een aantal Utopianen, wier ieder op hun eigen manier de oorlog meemaakte en de tijden daarna….

    Achttien jonge Utopianen, verschillend in Nationaliteit,verschillend in levensstijl.
    Komen zij de oorlog door? Vechten ze mee? Of duiken ze onder….

    Veel lees en schrijf plezier !! ^^

    [ bericht aangepast op 9 okt 2012 - 23:44 ]


    Credendo Vides

    Nehynana

    Eigenlijk is het heel makkelijk, de jonge europezen moeten hun verandering accepteren en gewoon op rondreis gaan door het land heen, wanneer ze hun nieuwe lot echt geaccepteerd hebben ontmoeten ze vanzelf een dier dat zich aan hen wilt binden.
    Het klonk inderdaad heel logisch als ik er zo over nadacht.
    Ik raad jullie aan om nog een tijdje door het Bernanbos te dwalen, er leven hier genoeg losgekoppelde dieren waarvan sommigen nog een mens zoeken.
    De drie jongens knikten opgewekt, niet meer bang voor de stem van de geest.
    En wat u betreft miss di Capdruil, u zult meer antwoorden vinden in Oakbon
    Ik knikte. ,,bedankt wijze heer Comparte.”
    Er streek weereen briesje over het veld heen en de paarsige gloed golfde van de steen af.
    ,,Epitheus Comparte heeft gesproken, laten we het bos in gaan.”
    En daarna ga ik richting Oakbon.


    {Please mensen, laat deze RPG niet doodbloeden !!!}


    Credendo Vides

    te laat
    iedereen negeert mij toch dus schrijf me maar uit


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Rechazame schreef:
    te laat
    iedereen negeert mij toch dus schrijf me maar uit


    {voor zover ik terug kan lezen word je niet genegeerd hoor...
    En je kan toch zelf ook verder het land in reizen?}


    Credendo Vides

    [leuk rpgen met mezelf....]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    {Tot nu toe doe ik dat toch ook,dus daar is niets mis mee..
    En als je reist kom je vanzelf iemand tegen met wie je kan praten, of je stuurt een andere lichter even een berichtje.}


    Credendo Vides

    [ik vind het niet zo leuk om in me eentje te rpgen....]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    {zoals ik al zei kan je altijd iemand anders even een berichtje sturen die ook een lichter is, misschien kunnen jullie dan meeten, tenzij je naar Oakbon komt dan kan je mijn personages meeten.}

    Dimitri

    Al uitrekkend en geeuwen kwam ik omhoog, waardoor ik direct Ilya hoorde mopperen die op mijn buik lag. ,,zeg je had me wel op een betere manier wakker kunnen maken.”
    Ik grinnikte. ,,kon ik weten dat je daar lag.”
    Ze zuchtte. ,,Dimitri, Dimitri, Dimitri, lig ik ooit ergens anders tijdens het slapen?”
    Ik grijnsde. ,,ja, vaak zat.”
    Snel zette ik haar van mijn lichaam af zodat ik geheel op kon staan en me aan kon kleden.
    Blijkbaar liet Ilya het met een zucht varen. ,,wat ben je van plan vandaag te doen?”
    ,,ik ga als eerst even de stad doorkruizen, daarna ga ik misschien even een gokje wagen door een blik te werpen op dat europezen kamp.”
    Mijn democle maakte een onbegrijpend geluid. ,,jij houd er ook gewoon van om gevaar op te zoeken.”
    Ik haalde mijn schouders op en glimlachte. ,,als ik van huis ben moet ik toch iets?”
    Met een vlaag wind die de vacht van Ilya deed wapperen sloeg ik mijn mantel om.
    Klaar om een dag door Oakbon te wandelen.


    Credendo Vides

    [Ik reageer later even xD]


    It's never gonna happen, Guys.

    [ Ik wil echt heel graag 'weer' meedoen, maar ik kan nu gewoon niet zo goed inspringen... Ook omdat ik niet goed weet hoe Dunglemar er precies uitziet.. ]

    [ bericht aangepast op 11 juli 2012 - 18:50 ]

    Aaralyn Yahn
    Geruisloos sluip ik samen met Dae over de berg. De geur van de oude mijnen zijn niet te missen. Vroeger is hier een mijn ingestort. Er vielen honderden doden en nog meer gewonden. Nu is het de perfecte jaag plek, er leven hier verschillende makkelijke prooien. 'Daar, zie je dat?' Snel kijk ik naar rechts, ik zie niks maar ik merk aan Dae dat daar een prooi schuilt. 'Ga je gang.' Meteen springt Dae over een kleine zandberg, en het arme hert heeft niks door. Dae gaat wat sneller rennen en duikt meteen op het dier. Ze bijt de nek door, en grijnzend sta ik naar het schouwspel te kijken. 'Goed zo meid.' We jagen niet om eten te zoeken, nee dat krijgen we wel in Dunglemar, we jagen puur voor het plezier. Dae laat het hert los en komt weer naar me toe gewandeld. 'Op naar de volgende.' Ze ontbloot haar tanden, en een enge grijns tekent haar mond. 'Zeker.' Ik aai ruw over haar kop heen en sluip weer verder. Ineens word ik door Dae op de grond gegooid. 'Zag je dat?' 'Lieve, lieve Dae. Luister eens naar me, ik kan niet in het donker zien, niet zoals jij dat kan.' Ze houdt haar kop scheef en gaat weer van me af. 'Het was maar een hagedis.' Stuurt ze terwijl ze beschaamd naar de grond kijkt.


    [is het zo wat? c:]

    [ bericht aangepast op 11 juli 2012 - 19:06 ]

    {Ja hoor :] Zit ze trouwens onder de grond of is ze buiten?}

    Nehynana

    ,,oké, nu dat geregeld is kunnen we weer verder.”
    Ik rolde met mijn ogen door de toon waarop Baldor dit zei, volgens mij wou hij echt zo snel mogelijk van de Europezen af, wat nu dus inhield dat we zo snel mogelijk een Democle voor ieder moesten vinden.
    ,,kom, deze kant op.” Riep ik iedereen bij elkaar terwijl ik samen met Eurydice voorop ging lopen.
    Een Pyriet voor je gedachten Hoorde ik de stem van mijn wolf in mijn hoofd en ik grinnikte.
    Ik dacht gewoon nog even aan wat heer Comparte zei, dat over dat ik antwoorden in Oakbon zal vinden, zou het echt zo zijn? Na al die tijd?
    Eurydice snoof. Geloof altijd op de woorden van zo iemand als Heer Comparte.

    Dimitri

    Het geroezemoes van de rondrennende, lopende en sjokkende inwoners van Oakbon intrigeerden me zodanig dat ik een grote groep achtervolgde tot de stadsmuur.
    Wapengekletter schelde door in mijn oren en mijn hand greep als vanzelf naar mijn vakkundig gesmede zwaard.
    Dus er heerst hier wel degelijk oorlog. Ilya was wakker geworden op mijn schouder en had haar hoofd onderzoekend de lucht in gestoken.
    Daar ziet er het wel naar uit. Jammer genoeg, dacht ik er voor mezelf achteraan.
    Ik was in tweestrijd.
    Aan de ene kant wou ik graag meevechten, maar ik weet niet of mijn vader het goed zou vinden als ik me zo vroeg al in het gevecht zou mengen.
    Nee, ik wist wel wat hij beter zou vinden, dat ik een groepje samen moet stellen, ieder een goede krijger of krijgster en daarmee dan de oorlog in gaan.
    Maar waar vind ik die strijders?


    Credendo Vides

    [ Buiten. c: Moeten de schuine 'gedachten' tussen aanhalingstekens of niet? ]

    Aaralyn Yahn
    'Gekkerd. Laten we maar naar huis gaan...Over een paar minuten ben jij de enige die nog iets kan zien.' 'Oke!' Langzaam, omdat ik niet veel meer zie, gaan we de berg op, richting Dunglemar. Verschillende stenen die in de afgrond storten jagen ons de stuipen op het lijf, maar verder is er geen gevaar onderweg. Wel ziet Dae weer een aantal keer een hagedis, maar uiteindelijk raak ik er gewent aan. Langzaam maar zeker naderen we Dunglemar, waar mijn broertjes en zusjes wachten. 'Hey lieverd, hier laat ik je alleen. Zie ik je morgen weer?' Ik knipoog naar Dae en wacht op een antwoord. 'Ik heb je broertjes en zusjes nog nooit gezien.' antwoord ze. 'Ze zijn bang voor wilde dieren, dat heb ik je al zo vaak uitgelegd!' 'Dan leg je ze toch uit dat ik je demoncle ben, dan vinden ze me niet meer eng.' Verontwaardigd kijkt ze me aan. Je weet best dat ze bijna allemaal te klein zijn om dat te snappen. Ik ga nu echt, anders kan ik de weg terug al helemaal niet vinden. Zonder haar antwoord af te wachten loop ik weg, richting de stad die nu niet ver weg meer is. Dae blijft alleen achter. Zachtjes neurie ik een aantal liedjes die ik ken om de stilte te dichten. Als ik er over nadenk, vind ik het best wel zielig dat ik Dae altijd alleen achter moet laten in deze donkere plek. Het is hier altijd spookachtig donker, en ik kan me best voorstellen dat Dae soms bang is. Alhoewel, Dae is nog nooit bang geweest in mijn bijzijn. Ik schud de gedachten van me af, en loop wat sneller. De lichten van Dunglemar zijn nu al in het zicht, en ook hoor ik al een aantal stemmen. Als eerst zie ik de oude Brönan, hij is één van de oudste mannen van Dunglemar. Zijn Demoncle is een uil, die hij altijd op zijn schouder heeft zitten. Hij is een goede vriend van mijn vader, wat ook één van de redenen is dat ik hem zo graag mag. 'Hallo Brönan.' Groet ik hem vrolijk. 'Hallo Aaralyn. Is het niet een beetje laat?' Lachend kijk ik hem aan. 'Ach, er is geen verschil met overdag, toch?' Instemmend knikt hij, hij weet dat ik gelijk heb. De zon schijnt nooit in Dunglemar. Als er al een zon bestaat. 'Je vader zocht je.' Bromt Brönan. 'Oh, en waarom dan?' 'Geen idee, maar het was dringend.' 'Brönan! Waarom zeg je dat niet eerder! Doei!' Ik ren zo hard ik kan naar ons huis. Het is geen groot huis, maar hij is wel knus. Ik bons op de deur en wacht tot hij open gaat. Mijn zusje, Fabiëley ook wel Fabi, doet de deur open. 'Hé schatje! Is papa thuis?' Met een bezorgt gezicht knikt ze, iets waarvan ik schrik. Fabiëley Is altijd vrolijk en druk, en nu heeft ze een strak gezicht. Snel baan ik me een weg door de gang die nu ineens blijkt vol kinderen te zijn. 'Wat is er aan de hand? Iemand?' Van wanhoop begin ik bijna te schreeuwen. Mijn kleine broertje, Zahinde, legt het me uit. 'Papa heeft een ongeluk gehad.' Zijn ogen zijn rood. 'Oké, iedereen nu naar zijn kamer!' Schreeuw ik. Geschrokken van mijn woede rennen ze allemaal naar hun kamertje. De meesten delen hun kamer met anderen, behalve ik. Ik heb een eigen kamer, als oudste. 'Pap! Waar ben je?' Ik hoor een kreun vanuit de keuken, en meteen ren ik er naar toe. De dokter staat naast de eettafel en op de eettafel ligt papa. 'Wat is er gebeurt?' Mijn ogen staan wijd open, en mijn mond valt net zo open als ik zie wat er met mijn vader is gebeurt. Een open wond op zijn been zorgt voor een helse pijn. 'Verlos me alsjeblieft uit mijn lijden.' Kreunt mijn vader bijna onhoorbaar. 'Nee pap, je mag me niet verlaten! Niet met al die kinderen erbij!' In wanhoop pak ik zijn hand vast om er keihard in te knijpen. Hij schreeuwt, en geschrokken laat ik zijn hand los. 'Hij kan dit niet overleven, we kunnen er beter nu meteen een eind aan maken.' Zucht de dokter. 'Nee, nee, dat mag niet! Dat kan niet!' Een pijn verlamt mijn hard. 'Iotyra, Iotyra, geeft u me alstublieft wijsheid om mijn vader weer beter te maken.' Smeek ik. Maar als ik mijn ogen open, zie ik dat mijn vader het leven heeft verlaten. Verlamt val ik op de grond, dit kan niet.

    [fieuw, dat was een lang stuk. ^^]

    [ bericht aangepast op 14 juli 2012 - 15:21 ]

    [Ik wil heel graag weer meedoen XD
    Maar ik ga op vakantie, dus ik zal twee weken niets van me laten horen, Sorry:()


    It's never gonna happen, Guys.

    [Oh, ik ga trouwens van 21 juli tot 4 augustus op vakantie x]

    Nehynana

    ,,Nehynana, misschien is het nu even handig als we een kamp op gaan slaan, de schemering valt al bijna in."
    Baldor had halt gehouden op een open plek en de Europezen kwamen al snel achter hem vandaan, nog steeds opgelaten door het nieuws dat ze te horen hadden gekregen een aantal uur geleden.
    ,,vooruit, hoewel ik niet zeker weet of dit gedeelte van het bos wel zo veilig is om te overnachten." ik keek even om me heen om te kijken of ik nu al niet iets kon onderscheiden. ,,maar we moeten de gok maar wagen, ik hou wel de eerste wacht."
    en zo geschiet het, het maken een vuurtje van omliggende afgevallen takken en helpen de Europezen met hun tenten, waarna ze begonnen te discusieren over die er nou wel een tent krijgt en wie niet.
    ,,ik hoef geen tent, ik slaap wel tegen Eurydice aan met mijn mantel om me heen." mompelde ik, zo had ik me vaak genoeg gered op reis, een tent was soms veel te overschat en veel te veel om mee te nemen.
    al tegen mijn Democle aangeleund begon ik mijn wacht en kon ik toezien hoe iedereen één voor één in slaap viel.
    Ga ook slapen, ik hou nu wel de wacht. de stem van Eurydice galmde door mijn hoofd heen.
    geen zin om er tegenin te gaan liet ik me verder onderuit zakken was al sneller weg dan dat ik eigenlijk voor lief had.


    Credendo Vides