||RPG|| De vondst van Athene 1 - Speeltopics

DEZE RPG IS AL BEGONNEN ALS JE MEE WIL DOEN MOET JE NAAR DE AANMELDINGS-TOPIC GAAN http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=135843

Regels van deze RPG
-Schelden mag, zolang het over de personages gaat en niet over de quizlet gebruikers zelf
-Ruzie mag, zolang het over de personages gaat en niet over de quizlet gebruikers zelf, en zo lang het niet allen tegen één wordt
-16+ mag
-Boven aan je bericht even de naam van je personages zetten
voorbeeld Jade
-Als jij als quizlet gebruiker zelf iets zegt dan tussen rechte haakje
voorbeeld [Zo dus]

Regels van de school (om het verhaal leuk te houden volgen we die niet altijd op)
-Je slaapt per twee op een kamer
-Je houdt je aan het rooster
-Behandel elkaar met respect
-Je houd je aan de dag indeling

Leraren (de leraar van jou soort is je begeleider/mentor
-Directeur: Khutan Aiung (V)
-Element beheersing: Avatar Aang (Kon niks beter vinden srry)
-Weerwolven en vampiers: Jacob Black en Renesmee Cullen
-Goden etc: Athene zelf
-Wiskunde: Marc Sigfreud
-Engels: Myra Sigfreud
-Je-verzorgen-en-samenwerkings-verbetering-les: Danaé (een een of ander half god)

Dag indeling
-7:30 Opstaan
-8:00 Ontbijt
-8:30 School-vak-les
-12:00 Lunch
-12:45 Kracht-les en dier-les
-15:30 Vrije tijd
-17:30 Avondeten
Na het eten ben je vrij
-21:30 Slapen
In het weekend geld deze hele planning niet, heb je gewoon vrije tijd en mag je naar bed gaan wanneer je wilt (m.u.v van zondag dan ga je om) 21:30 slapen

Leden: Zeg maar even als je er niet bestaat pas ik dat even aan
Wednesday Overleden Eenhoornpoep
Amare Prisoner
Amore -Dit personage is vrij-
Jade BlackAlpha
Sarah Sandybeta
Clair WithDelta
Sherina Maracroft
Beth Eenhoornpoep
Naya -Dit personage is vrij-

Veel plezier

[ bericht aangepast op 15 juli 2012 - 9:50 ]

©1998

|Ik kan wat zeggen maar heb geen idee waar ik ben en waar de anderen zijn.|

kindness is never a burden.

Poeh schreef:
|Ik kan wat zeggen maar heb geen idee waar ik ben en waar de anderen zijn.|

©1998

BlackAlpha schreef:
(...)

Iedereen is op zolder....

kindness is never a burden.

Poeh schreef:
|Ik kan wat zeggen maar heb geen idee waar ik ben en waar de anderen zijn.|

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Eenhoornpoep schreef:
(...)

[Nou je staat binnen en je kan miss je grootste verlies vertellen ].

kindness is never a burden.

Sherina

Dit komt allemaal best hard aan, al die levensverhalen. Daar is dat van mij niks bij, maar misschien kalmeert het de anderen. "Ik ben een ketting verloren." Oké, dat kwam er ontzettend stom uit. Volgens mij kijkt iedereen mij nu raar aan... "Ik bedoel... Mijn ouders waren altijd ontzettend lief voor me, en op mijn vijfde verjaardag gaven ze mij een bijzondere ketting. Het was geloof ik gewoon een touwtje, met een edelsteen eraan in de vorm van een..." Ik herinner het me bijna niet. "Ik geloof dat het een soort kristalvorm had. In ieder geval, ik vond het prachtig en besefte niet dat het ook nog een functie had. Ik had het altijd om en had een hele fijne jeugd. Maar op een dag sleurde mijn moeder me half uit bed en leek heel ernstig. Ze zei dingen die ik niet begreep over Athene geloof ik, en ze zei iets over mijn vader, volgens mij huilde ze. Sorry, ik herinner me het niet zo goed meer..." Ik besef dat iedereen geïnteresseerd naar me kijkt en kijk snel naar de grond. "Het leek erg op een gehaast afscheid, en ik heb haar ook nooit weer gezien. Ze gaf me mee aan een oud vrouwtje dat me meenam in een paardenwagen geloof ik. Vanaf toen leefde ik bij haar en haar kleinzoon. Ze waren heel aardig voor me en probeerden mij te beschermen. Volgens mij was ik 9 toen ik bij ze kwam. Toen ik op een dag buiten wat aan het doen was met Orey, die kleinzoon, hoorde ik hem ineens schreeuwen. Ik zag dat mannen hem mee wilden nemen. Ik deed er alles aan om het niet te laten gebeuren, maar de mannen duwden me weg, volgens mij viel ik met mijn hoofd op een steen ofzo. Ik werd wakker bij het oude vrouwtje en begon bij haar uit te huilen. Ik vertelde wat er was gebeurd en ze moest ook huilen. Later merkte ik dat mijn ketting weg was. Dat vond ik vreselijk, nu was ik het voorwerp en bijna alle mensen die ik het meest lief had kwijt. Gelukkig leerde ik verder te leven en alle leuke dingen in het leven te zien, maar uiteindelijk ben ik alles kwijt, omdat ik hierheen moest. Gelukkig heb ik jullie nu, en ik heb geleerd dat je gewoon altijd nieuwe warmte en lol moet vinden." Dit was best wel een pak van mijn hart, meer dan ik had verwacht. Ik adem diep in en uit en kijk verontschuldigend om me heen. "Ik hoop niet dat ik jullie niet met meer problemen heb opgezadeld."

[Man, sorry voor het lange bericht, nu ben ik bijna te laat voor iets Maar het was wel leuk. WhiteDelta, schrijf jij verhalen, want dan wil ik ze lezen, je schrijft heel mooi.]

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

Naya.
Ik keek iedereen aan en begon toen met mijn verhaal. "Wel, ik ben de dochter van Demeter dus ben ik mijn moeder kwijtgeraakt omdat ze een godin is maar dat is niet echt het ergste. Ik heb mijn beste vriendin verloren," zei ik zacht en keek naar mijn schoenen die plots zo interessant waren. "We werden achterna gezeten door een Minotaurus en nou ja, Lena was een dochter van Zeus en ze werd gedood." Ik zuchtte diep en keek naar Fox. "Ik kon er niks aan doen."

kindness is never a burden.

Beth

Ik luisterde naar iedereen en liet mijn vinger om mijn kettinkje met een stukje safieren glijden bij Sherina's verhaal.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Clair

ik luister gefascineerd naar alle verhalen. En besef me ineens iets. Iedereen heeft wel iets meegemaakt. Iedereen heeft wel een verhaal. Dus begrijpt iedereen iedereen wel. Alleen laat niemand het merken. Niemand wil zwak gevonden worden. Daar ontstaan geheimen van. En geheimen belemmeren de persoon om verder te gaan met je leven. Ik kan dus nu pas verder, nu ik mijn verhaal aan mijn vriendinnen kwijt kon. En anderen kunnen hun verhaal bij mij kwijt, zodat ze ook verder kunnen.

ice cream for everyone! YES - camel? yes!

Ik dacht na. Ik had me gedragen als een dwaas. Steeds verder in een hoekje kruipen, steeds zielig doen. Maar ik was nooit iemand kwijt geraakt, niet echt ten minste. Niet zoals hun. Nee, ik krijg er nu iemand bij. Wat die anderen hadden mee gemaakt, dat ze allemaal iemand verloren hebben, terwijl ik iedereen nog heb van wie ik hou. Man, wat baal ik van mezelf. Ik besluit net als Naya maar naar mijn schoenen te staren. Zouden ze me nou raar vinden, ik bedoel iedereen heeft al wel een keer gehuild, bij deze verhalen, bij Wednesday's begrafenis. Zouden ze denk dat ik zo weinig gevoel heb omdat ze me nooit hebben zien huilen. Ik heb nooit iemand vertelt dat ik niet kan huilen. Maar zou het betekenen dat ik gewoon minder gevoel heb dan een ander?

©1998

Beth

'Wie is Wetnuhzdai?' vroeg ik, ik had de naam een keer gehoord en kon hem niet uitspreken.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

(Dankje MaraCroft. Ik schrijf wel eens verhalen. Maar er staat eigenlijk nog niets bijna niets op quizlet. een kort verhaaltje van 3 hoofdstukken en het begin van een lang verhaal. Ik heb niet zoveel ideeen meer. Dus als iemand iets weet...

ice cream for everyone! YES - camel? yes!

'Wednesday, wed-nes-deej spreek je het uit, was een vriendin van ons, ze zat nog al met zich zelf in de knoop en toen....'

©1998

Beth

'En toen kreeg ze een contract aangeboden om te doen waar ze goed in was?' vroeg ik en fijn. Ik praatte tegen een vaas.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jade

'Nee, nee ze kreeg geen contract, ik neem aan dat je de zelf ook wel kan bedenken. Overigens ik zit hier..' Ik leg de nadruk op hier. Beth draait haar hoofd bij. 'Ik denk dat ik weet wat er met Wednesday is gebeurt.' Beth zij het alsof het ongeluk was geweest, als of Wednesday in haar broek geplast had, nou was het maar zo, had ze alleen maar in haar broek geplast. Het zou fijn zijn als toen ze op het moment stond om zichzelf van kant in haar broek geplast had. Was dat maar zo

©1998