Project Morbid || 3 - Speeltopics

Een groep jongeren word uitgekozen voor een geheim project. Project Morbid. Ze zijn met niet veel maar ze zijn heel verschillend en afkomstig uit bijna alle werelddelen. Op het kleine eiland worden ze getraind en opgeleid zonder dat ze weten waarom, zonder te weten dat ze speciaal zijn, anders zijn. Want iedere mens heeft bepaalde Machten, ze moeten alleen maar tot uiting gebracht worden.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

- Sorry voor 't korte stukje!

Jace Dagget.
Ze rust haar hoofd op mijn borst en haar beide handen voelde ik naar mijn schouderbladen gaan. Ik zag hoe zij haar ogen sloot voor eventjes en spontaan kreeg ik een glimlach op mijn gezicht. Dat ze me kan laten lachen, zelfs als ik boos ben is me geen enkele keer voor gekomen bij een meisje. Maar nu.. ze is een speciaal meisje. En misschien zelfs die iemand voor mij. Al vind ik het zelf echt bullshit, maar nu heb ik mijn twijfels er wel over.
Nu het wat donkerder is geworden en het wat frisser begint te worden wil ik mijn shirt nu eigenlijk wel weer aandoen, maar dit moment wil ik koesteren en eerlijk 'gezegd', wil ik niet dat dit moment voorbij gaat.
"Liberty, sorry.." mompelde ik zachtjes.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Liberty Roxanne Summers

'Liberty, sorry.' Mompelt hij zachtjes. Ik kijk op. Een koel briesje waaide ons na en ik lag nog steeds tegen zijn ontblote lijf aan. Ik grinnikte zachtjes. 'Sorry.' Zei ik toen en zette een stapje achteruit. Het werd frisjes en ik kreeg lichte kippenvel. 'Zullen we naar binnen gaan? Het wordt een beetje koud.' Zei ik toen met een klein glimlachje. Ik pakte mijn taste en tekenblok. Ik keek op mijn horloge. Het was ongeveer 9 u. 'Laten we snel gaan. Anders komen we niet meer binnen.' Zeg ik dan met een kleine grinnik.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Jace Dagget
Ik hoorde een zacht gegrinnik van Liberty's kant komen en toen mompelde zij een 'sorry.' Waarvoor zegt ze dat? Dat hoeft helemaal niet. Ik schudt mijn hoofd voordat ze van me gaat."Geen sorry zeggen," knipoog ik.
'Zullen we naar binnen gaan? Het wordt een beetje koud,' zegt ze terwijl ze haar spullen bij elkaar raapt. Ik kreeg een grimas op mijn gezicht en dacht eraan om tegen haar te zeggen dat ik haar wel wilde opwarmen op een flirterige manier, maar ik bedacht me. Dit was allang geen spel meer. Nee, dit was al veranderd toen ze terug kwam en om een verklaring vroeg van de pistool.
Maar dit neemt nog steeds niet weg dat ik die gedachte meende. Niet op de vieze manier van dat we bij elkaar in bed belanden, tenminste niet nu.. daar is ze me te speciaal voor en gaat ook veel te snel. Bij anderen had ik allang de kans genomen, maar hun zijn dan ook geen Liberty.
Ik volgde haar beweging toen ze op haar horloge keek. 'Laten we snel gaan. Anders komen we niet meer binnen.'
Ik nam een paar snelle, grote stappen naar haar toe voordat ze begon met weglopen en gaf haar een snelle knuffel van achter, want ze had zich al omgedraaid en wilde haar 'verrassen'.
"Je bent mooi," fluisterde ik in haar oor, liet toen los en begon met lopen.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Liberty Roxanne Summers

Ik wou net weglopen maar werd overspoeld door één knuffel die ik kreeg. Jace's geur drong mij neus binnen en één warm gevoel overspoeld me. Zijn adem voelde ik tegen mijn nek aan en ik kreeg er lichte kriebels van. "Je bent mooi" fluisterde zijn stem en ik bloosde lichtjes. Voordat hij wegliep wou ik nog wat zeggen, maar hij liep al weg ik glimlachte en toen hij ver genoeg was nam ik een aanloopje waarna ik op zijn rug sprong. "En jij heel lief." Zei ik waarna ik één kus in zijn hals drukte. Ik sloot mijn armen om zijn nek en sloot mijn benen rondom zijn middel. Ik legde mijn hoofd in zijn nek en glimlachte door de warmte van zijn lichaam die tegen die van mij aankwam. Normaal had ik al iets gezegd. Maar dit was niets normaals meer voor mij. Jace was niet zoals Luca en was niet zoals de andere jongens. Hij had me weer een beetje vertrouwen gegeven in liefde. Iets wat voor mij onzin was. Iets wat niet meer bestond. Toch was het hem gelukt. Als enige persoon die me weer gelukkig had gemaakt. Onbewust speelde er een glimlach op mijn gezicht bij de gedachte. Ik plantte nog een zachte kus in zijn hals en liet mijn hoofd weer rusten.

[ bericht aangepast op 30 juni 2012 - 19:35 ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Celeste Artemis Dubois.
‘Ja, het heeft zeker geholpen, dank je wel.’ Zei hij zacht en ik grinnikte toen er een kleine gaap uit zijn mond ontsnapte. Het heeft vast en zeker geholpen, want hij zag er nu heel moe uit en keek uit zijn ogen alsof hij ieder moment een uiltje kon knappen.
Het zag er erg schattig uit, eigenlijk, maar toen ik me hierop betrapte, keek ik beschaamd weg van zijn gezicht en richtte mijn hazelkleurige ogen op de heldere lucht.
‘No hay problema.’ Mompelde ik en zuchtte even, waarna mijn blik weer afdwaalde en ik onze lengteverschil bekeek. Drake was zeker een paar koppen groter en ik moest zacht grinniken door dit feit. Een klein meisje met veel problemen… Ach, niemand zou er toch geïnteresseerd genoeg in zijn, dus waarom zou ik ook de moeite doen om vriendschappen op te bouwen? Of misschien wel een liefde te vinden? Dat zou toch niet gebeuren, niet bij mij. Niet nadat… niet nadat ik de kant van mijn moeder was opgegaan…
Een kleine steek van pijn ging er door mijn hart, echter was deze toch pijnlijk genoeg voor mij om mijn gezicht een beetje te laten betrekken, alsof ik me pijn had gedaan door op een scherp iets te stappen of me ergens pijn aan te doen. Snel keek ik weer normaal en glimlachte mijn gewoonlijke ‘achter het masker’ lachje.
‘Wil je de kamer nog wel met mij delen?’ vroeg ik hem uit nieuwsgierigheid, omdat we even een klein akkefietje met elkaar hadden.

†

I promise I'll write a post, maar zit gigantisch in de stress met schoolshit dus daar ben ik eerst effekes mee bezig.

No growth of the heart is ever a waste

Korte, ben op vakantie dus heb beperkt internet.

Drake
‘No hay problema,' zei Celeste net voordat mijn ogen een keertje dicht vielen. Het rustgevende geluid van de zee maakte me nog moeer dan ik al was. Eigenlijk zou ik er verstandig aan doen om naar bed te gaan en daar een halve dag te gaan slapen. Toch kon ik het niet opbrengen om op te staan. Ik lag hier te goed om te bewegen. Ineens voelde ik een kleine steek van pijn door mijn hart. Het kwam niet van mij, daar was ik zeker van. En ik was te rustig om het zelf te veroorzaken. Het was anders dan fysieke pijn, waarvan ik wist dat ik het kon merken en het gevoel weg kon nemen. Dat had ik in de loop van de tijd al uitgevogeld. Gewoon naar wat sportwedstrijden gaan en naar andere openbare gelegenheden, dingen die ik normaal nooit zou doen, maar ik was nieuwschierig. Als reflex begon ik me erop te concentreren, dat werkte bij fysieke pijn tenminste, en voelde ik het langzaam weg trekken. Moeizaam keek ik op naar Celeste. Zij was de enige in de buurt van wie het zou komen, of mijn gehoor had me in de steek gelaten en er was ook iemand anders.
‘Wil je de kamer nog wel met mij delen?’ vroeg ze met een klein lachje.
'Wat was dat voor pijn?' vroeg ik ongelovig, zonder haar vraag te beantwoorden.

Do it scared, but do it anyway.

Jullie schrijven goed Haha, dat moest ik even zeggen, meeste RPG's die ik voortaan voorbij zien komen zijn gevuld met spam posts van één zinnetje >3<

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

[ Niet doodgaan ;cc ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Oh fack. Ik moet hier nog reageren..

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ja ik ook ;o heb in geen weken meer op een RPG gereageerd door van allerlei stress en shit. Maar ben nu op vakantie en volgens mij gaan we zo zwemmen.

No growth of the heart is ever a waste

Ik ben ook op vakantie (voor nog zo'n 3weekjes) maar reageer wel heel soms (als laatste nog gepost)

Do it scared, but do it anyway.

Oh, damn. Ik heb nog steeds niet geantwoord doordat ik het druk had met andere rpg's. Shame on me. :'$

Don't walk. Run, you sheep, run.

Gheheh. Wat ben ik blij dat ik door mijn topics heen ging neuzen. Btw, maakt niks uit xd Geniet van je vakantie, hoop dat jullie 't leuk hebben !

The duty of youth, is to challenge corruption.

Celeste Artemis Dubois.
‘Wat was dat voor pijn?’ vroeg hij ongelovig, zonder mijn vraag te beantwoorden, en verward keek ik op.
Ik was geschrokken door de vraag die hij had gesteld, alsof hij het had gevoeld of zo, aangezien hij niet naar mij keek toen ik deze pijn even liet zien… Had hij er een neus voor deze dingen te ruiken of was het gewoon een gok? Ik wist het niet, maar ik flipte.
‘W-wat?’ Snel schudde ik mijn hoofd een paar keer en keek naar de hemelblauwe lucht, waarvan de wolken wegdreven en hierdoor bijna de hele lucht mooi egaal blauw was.
‘Welke pijn, waar heb je het over?’ Even pruilde ik met mijn volle lippen om de sfeer wat luchtiger te maken, maar het mocht niet baten want ik voelde me nog steeds ongemakkelijk. Ik liet mijn wijsvinger over mijn lippen wrijven en keek nog steeds naar de eindeloze lucht terwijl de zee als een achtergrond koor speelde, wat me ietwat kalmeerde.
De vraag van Drake dreef nog steeds door mijn gedachten en ik wist niet zeker of die er zo snel weer uit zou gaan, want hoe wist hij dat in hemelsnaam?
‘Wil je nou nog een kamer met me delen of niet?’ mompelde ik, terwijl ik geïrriteerd probeerde te klinken en mijn armen over elkaar deed als een klein kind.

(Omg, sorry dat 't zo lang duurde.)

Quiet the mind, and the soul will speak.