• Ik ben op het moment naar world press photos aan het kijken. Ik heb er nu heel veel op world staan. Een paar foto's raakte me heel erg.





    Hebben jullie ook foto's die je raken?

    [ bericht aangepast op 23 juni 2012 - 20:12 ]


    Interdum lacrimae pondera vocis habent

    Er zijn veel foto's die me raken , ik ga ze nu niet zoeken het zijn er echt veel. Maar niet alle foto's die me raken zijn de foto's die jij bedoeld. Die raken me natuurlijk ook ,maar andere foto's kunnen me ook raken.


    Imagination set us free to be just what we want to be ~

    Phootos schreef:
    Er zijn veel foto's die me raken , ik ga ze nu niet zoeken het zijn er echt veel. Maar niet alle foto's die me raken zijn de foto's die jij bedoeld. Die raken me natuurlijk ook ,maar andere foto's kunnen me ook raken.


    Dat kan natuurlijk ook. Er zijn natuurlijk ook meerdere manieren van 'raken.'
    Ik snap wel wat je bedoeld. (;


    Interdum lacrimae pondera vocis habent

    Die 2e ken ik. Daar heb ik 'n docufilm over gezien. Er was nogal veel opspraak rond die foto (: De fotograaf heeft overigens later zelfmoord gepleegd.


    "I shut my eyes in order to see.'

    Die foto's raken me ook. ;o Verder heb ik nog een foto van mijn oma van 87 met een piepjonge baby. Het contrast liet me realiseren dat we allemaal zo klein zijn geweest en allemaal oud zullen worden (ofniet, maar positief blijven hè ) en dat niets zal blijven... Ik word sowieso triest als ik oude foto's van mij en mijn gezin zie.. Tijd gaat te snel.

    [ bericht aangepast op 23 juni 2012 - 20:22 ]


    You are beautiful, you are love.

    Die eerste vind ik zo verschrikkelijk!
    Foto's die mij raken zijn eigenlijk baasjes die honden achterlaten.
    Vind ik echt zo zielig.
    Zoals deze:


    Life is all about having a good time.

    Impressie schreef:
    Die foto's raken me ook. ;o Verder heb ik nog een foto van mijn oma van 87 met een piepjonge baby. Het contrast liet me realiseren dat we allemaal zo klein zijn geweest en allemaal oud zullen worden en dat niets zal blijven... Ik word sowieso triest als ik oude foto's van mij en mijn gezin zie.. Tijd gaat te snel.


    En de tijd lijkt steeds sneller te gaan...


    Interdum lacrimae pondera vocis habent

    Ygritte schreef:
    Die 2e ken ik. Daar heb ik 'n docufilm over gezien. Er was nogal veel opspraak rond die foto (: De fotograaf heeft overigens later zelfmoord gepleegd.

    Hmm, ik snap hem. Als je zo'n dingen ziet, zeker in het echt, kan ik wel voorstellen dat je niet meer wilt leven. Zeker als je zo'n westerse levensstijl als wij hebben.


    There's faith and there's sleep - we need to pick one - please


    .

    Neelie schreef:
    (...)
    Hmm, ik snap hem. Als je zo'n dingen ziet, zeker in het echt, kan ik wel voorstellen dat je niet meer wilt leven. Zeker als je zo'n westerse levensstijl als wij hebben.


    Ken je heel toevallig de speech van Elie Wiesel over onverschilligheid?

    http://www.historyplace.com/speeches/wiesel.htm

    Ik stond er echt bij stil bij het zien van zulke foto´s. Wij leven gewoon ons leven -onverschillig- terwijl er zulke dingen gebeuren. Het klinkt best cliché, maar toen ik die speech las maakte de foto nog meer indruk op me.


    Interdum lacrimae pondera vocis habent

    Persoonlijke foto's raken mij heel erg. Zoals deze foto van mijn opa en mijn zusje.


    Shit happens but pee happens a lot more.

    Eeyup my childhood is (almost) gone T-T (alleen ik ben weer de gene die het alleen zo vind bij een tekening.)


    Shoganai i ne~

    BlameNiallx schreef:


    .


    Tell me about it, stud.

    Ik heb ene keer een foto gezien van slachtoffers uit Auschwitz, niets heeft mij zo veel geraakt. Die mensen waren zo dun dat je niet eens kon zien of het mannen of vrouwen waren, echt letterlijk vel over been. Sinds ik die foto heb gezien, raakt bijna niks me meer echt.


    Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

    Floyd schreef:
    Ik heb ene keer een foto gezien van slachtoffers uit Auschwitz, niets heeft mij zo veel geraakt. Die mensen waren zo dun dat je niet eens kon zien of het mannen of vrouwen waren, echt letterlijk vel over been. Sinds ik die foto heb gezien, raakt bijna niks me meer echt.


    ^ This. Het ergste is nog als je zelf in de gaskamer staat waar ooit duizenden mensen vergast zijn geweest, of op dat stationnetje. Verschrikkelijk gewoon.


    Happiness can be found, even in the darkest of times.

    Ik vind die ene foto, waarop een jongen die een hap uit zijn hoofd mist zijn moeder knuffelt. Een jongen uit de oorlog, maar ik kan zo de foto niet terugvinden.