[RPG] New Kingdom [twee] - Speeltopics

Topic eigenaar; ThoseWords

[ bericht aangepast op 17 juni 2012 - 1:34 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Mijn topics.]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Marilyn Avellana Pendragon

Ik liet mijn benen weer af het bed zakken en nam zijn hand aan die hij uit reikte.
Het was een feit dat ik best honger had aangezien ik nog steeds niets had gegeten.
Wanneer ik recht stond, keek ik naar hem op en fronste even.
"Waarom lachte je eigenlijk toen ik gisteren begon over mijn dolk?" Het was er uit voor ik het wist, maar ik wilde het best weten. "Denk je dat ik er niet mee overweg kan?"
Het was iets wat me al een tijdje dwars zat en dat kwam vooral omdat ik dacht dat hij me uit lachte omdat ik een vrouw was.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Mijn topics]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Leon James Smith
"Waarom lachte je eigenlijk toen ik gisteren begon over mijn dolk? Denk je dat ik er niet mee overweg kan?" De vraag overvalt me en eigenlijk weet ik niet echt wat ik moet antwoorden. Dit meende ze toch niet serieus hé?
"Nou ik heb nog nooit een meisje gezien die dat wel kon." besluit ik maar te antwoorden. Ze meende het dus echt van die dolk! Aangezien ik haar boogschietkunsten had gezien, begin ik opeens te twijfelen aan wat Marilyn nog meer kan. "Show me.." zeg ik uitdagend. Daarna trek ik Marilyn mee de kamer uit. Ik heb zo'n vreselijke honger, dat het wel lijkt alsof er een knorrend varkentje in mijn buik rondloopt.

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn Avellana Pendragon

Hij trok me mee de kamer uit waardoor ik een plannetje kreeg.
Ik hoopte eigenlijk dat het zou werken aangezien het anders nogal vreemd zou lijken voor hem.
"Waar gaan we heen?" Vroeg ik toen hij me verder de gang optrok. "Wil je niet eerst iets eten?"
Ik vroeg me af wat hij wilde dat ik liet zien, ik kon namelijk wel zwaardvechten maar een dolk was mijn laatste verdedigingsmiddel.
Als het moest, kon ik er wel mee overweg als ik iemand moest overmeesteren dankzij mijn kleine lengte en lenigheid maar dingen als ermee gooien lukte me niet.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Leon James Smith
"We gaan eerst eten. Ik kan onderhand wel een heel paard op. Dan gaan we naar buiten, achter de stallen is een huisje waar alle spullen liggen. Dan kan je laten zien hoe goed je bent!" zeg ik grijnzend. Ik trek Marilyn de keukens in, waar ik direct een paar bediendes het bevel geef om eten voor ons klaar te maken. Als we eindelijk goed en wel zitten in de eetkamer ernaast, wordt ons eten al geserveerd. Verlekkerd kijk ik naar alle spullen, die op tafel staan.

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn Avellana Pendragon

Voordat ik begon te eten, dronk ik eerst wat van het versgeperste appelsiensap dat een bediende voor me had ingeschonken.
"Je gelooft me niet hé?" Lachte ik terwijl ik mijn glas neerzette. "Maar ik heb wel degelijk leren zwaardvechten."
Ik grinnikte even en nam een klein broodje uit de schaal die voor me stond.
Als mensen uit het kasteel wisten dat ik er zelfs af en toe in jongenskleren op uit trok, zat de kans er wel eens in dat ze me zouden verbannen.
Het was ongehoord.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Leon James Smith
"Maar ik heb wel degelijk leren zwaardvechten." zegt Marilyn, waarna ze een broodje uit de schaal pakt. Ik ben ondertussen al bezig met mijn tweede, die ik rijkelijk belegd heb met een grote plak ham. "En wanneer had je de tijd ervoor moeten vinden dan? Voor of nadat je klaar was met kleding passen en opmaken?" Grijnzend kijk ik Marilyn aan. Ik geloof er vrij weinig van dat een meisje kan zwaardvechten. Wacht?! Zwaardvechten? Net hadden we het nog over het omgaan met een dolk! Ik besluit het feit te negeren. Waarschijnlijk kon ze toch beide niet.

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn Avellana Pendragon

Ik gooide mijn broodje naar zijn kop en lachte uitdagend.
"Heel grappig Leon," Merkte ik op en dronk nog wat. "In mijn vrije uren vond ik de tijd."
Ik boog ietsje naar voor zodat ik met mijn hand bij mijn laarsje kon en haalde er mijn dolk uit.
Ik legde hem op tafel en schoof hem naar Leon toe.
"Ik zei toch dat ik hem mee zou nemen." Glimlachte ik.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Leon James Smith
Ik kan het broodje van Marilyn niet ontwijken en chagrijnig pluk ik alle stukjes worst uit mijn haar. Niemand kwam daaraan, dat was wel duidelijk!
"Heel grappig, Leon. In mijn vrije uren vond ik tijd"
Ik wil bijna terugvragen of ze die nog wel had, maar ik laat het achterwege. Opeens schuift Marilyn een dolk dichterbij en ik verslik me bijna in mijn broodje. "Ik zei toch dat ik hem mee zou nemen."
Ik pak de dolk van tafel en schuif het uit zijn lemmet. Wat ze hier had was echt een prachtdolk, van enorm goede kwaliteit. Als ik een foto van Thomas aan de andere kant van de kamer zie hangen, kan ik het niet laten om te weten hoe de dolk gooit. Met een punt om op te richten, gooi ik nonchalant de dolk weg de kamer door. Raak! Precies in het voorhoofd van de arrogante jongen.

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn Avellana Pendragon

"Je mag hem ook niet zo hé?" Vroeg ik terwijl ik opstond om mijn dolk te gaan halen.
Ik ging op mijn tenen staan en reikte naar de dolk die vast zat in het schilderij van Thomas en trok stevig aan de dolk tot die in beweging kwam.
Wanneer ik hem er uit had gekregen, wandelde ik terug naar de tafel en ging ik weer zitten.
Ik liet de dolk tussen mijn vingers glijden en keek glimlachend op. "Dat is één van de weinige dingen die van mijn vader zijn geweest."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Leon James Smith

"Nee, nooit gedaan. Ik ben hier wel vaker geweest, maar de jongen heeft me altijd dwars gezeten. Jammer genoeg voor hem nam ik altijd oude tangen mee in plaats van.. " Ik slik mijn laatste woorden in. Dat had ik beter niet kunnen zeggen. Een beetje beschamend kijk ik naar mijn bord. Mijn laatste broodje werk ik snel naar binnen. "Ik ga even mijn spullen halen! Ik zie je bij de stallen oké?" Ik ren naar boven, waar onze kamer is en pak mijn zwaard en dolken. Eigenlijk best vreemd dat ik dit met Marilyn ga doen, maar ik wil wel eens zien wat ze ervan bakt. Als ze zo zeker is van zichzelf..

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn Avellana Pendragon

Ik stak mijn dolk weer in zijn hoesje en stak het weer in mijn laarsje voordat ik de eetkamer verliet.
Aangezien Leon er toch al vandoor was gegaan, besloot ik alvast naar de stallen te gaan.
Toen ik buiten was, liep ik langs verschillende bloemenperken die mijn aandacht hadden getrokken.
Automatisch kreeg ik weer ideeën voor de balzaal te versieren met één van deze bloemsoorten.
Ik boog wat door mijn knieën zodat ik aan de witte bloemen kon ruiken, ja deze bloemen moesten gewoon deel uit maken van de versiering.
Ik zou de tuinman later er wel eens over aanspreken als ik hem zag.
Snel ging ik weer recht staan en ging ik alvast naar de stallen waar ik, zoals ik al verwacht had, als eerste zou zijn.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Leon James Smith

Ik loop rustig naar buiten en tref Marilyn al aan bij de stallen. Achter de stallen staat een klein huisje, waar alle wapens van de bewakers zorgvuldig bewaard worden. Ik trek een aardig licht zwaard uit de schappen en geef die aan Marilyn. Op het open veldje voor de stal ga ik recht tegenover Marilyn staan. Het is een klein veld, omringd door houten schuttingen, zodat mochten er wapens door de lucht vliegen, dat ze niet in de tuin terecht kwamen. De bewakers gebruikte dit vaak om te oefenen. Ik trek mijn zwaard uit zijn schede. Ik zal moeite moeten doen Marilyn zelf niet te raken. Aangezien ik gisteren mijn zwaard geslepen heb, zal één enkele aanraking haar verwonden.

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn Avellana Pendragon

Ik liet het zwaard dat Leon me gegeven had tussen mijn vingers balanceren en knikte goedkeurend.
Dit moest wel lukken hoopte ik, het was tenslotte niet de eerste keer dat ik met een zwaard omging.
Misschien liep ik wel iets te hard van stapel aangezien hij een getrainde soldaat was en ik maar een hofdame die wat in haar vrije tijd had geleerd om te zwaardvechten.
Ik keek hem met een neutraal gezicht gaan en was verrassend genoeg niet eens nerveus.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.