Ik ga weer eens lekker ouderwets mijn stress en emoties van me afschrijven met verhalen die ondergedompeld zijn in macabre en sadisme. (:
Winter
Merrin is negentien jaar, wanneer ze over de grens geduwd wordt en van een kilometers diepe afgrond valt. Het is het laatste dat haar al zo verduisterde ziel heeft kunnen accepteren en verdragen en ze laat het 'normale' leven achter zich. Haar eerste stap en keuze op dit nieuwe pad, is het verlossen van haar ouders en de ongewenste band die ze daar mee heeft moeten vormen. Daarna besluit ze verder wraak te nemen en merkt ze, dat de wereld een wijd open liggend terrein heeft, voor hen die buiten het gareel durven te stappen.
“Mama en papa, ik houd net zoveel van jou als van mams. Misschien net
iets meer van papa en mama net iets meer van drank. Ik houd van vroeger, maar ik hield het niet meer. Ik hield van mijn juffrouw, net zoals ik van drugs houd.
Ik houd van coke snuiven als Amy Winehouse. Ik houd van de stem in me hoofd die me overtuigt. Ik houd van de pep die ik snuif, ik houd van de fles die ik leeg zuip. Ik houd van de hens in het huis. Ik houd van vuur dus brand, brand, steek de hens in het huis.”
(Deel van Spinal & Steen – Wintersessie, geknipt en aangepast om bij dit verhaal te passen.)
[ bericht aangepast op 11 juni 2012 - 17:39 ]
Til hug og blod.
