• Midden in de peel zit een klein dorpje. Het dorpje leeft van het turf steken in de peel. Ondanks dat is het dorpje heel erg arm. Het word zwaar onderdruk gezet door de burgemeester. Kinderen kunnen hun school niet afmaken want die moeten op jonge leeftijd al helpen met turfsteken of hun moeder helpen met het verzorgen van enorme gezinnen. Meisjes worden op hun 18e al uitgehuwelijkt waar hun ouders waarschijnlijk ook nog een schijntje voor krijgen Daarnaast kent het hele dorp elkaar wat de druk nog hoger maakt.. Tot de grote opstand komt..
    Deze rpg gaat over een aantal jongeren die in de peel wonen. Een aantal rijken, een aantal arme en een aantal uitgehuwelijkten. Hoe gaan zij met de druk van de armoede en het dorp en de opstand om?


    Regels goed lezen
    -16+ mag zowel sex als geweld
    -Niet buiten sluiten,
    -niemand is perfect
    -minstens 4 regels
    -ik keur de rollen goed, en ik maak de topics, tenzij ik iemand aanwijs wie dat mag doen.
    -max 2 rollen per persoon.
    -ik begin pas als ik vind dat er genoeg Jongens en meisjes zijn.
    -Als je aangegeven hebt of je bent uitgehuwelijkt (zowel jongens als meisjes) deel ik in wie met wie, zodat er niemand alleen achter blijft.
    -beschrijving van het dorp goed lezen
    -OOC met [](){}

    het dorp
    Het is een klein dorpje met in het midden een groot plein. Daar staat het dorpshuis waar de mannen die turf steken aan het eind van de week betaald krijgen. Om het plein staat een kerk waar iedereen op zondag heen moet, een schooltje, een kleine bar, een bakkerij en een slagerij en een groentenman, al maken en verbouwen de meeste armen het zelf aangezien ze geen tot weinig geld hebben. Aan de linkerkant van het plein beginnen de rijke en grote huizen tot de grote weg richting de grote dorpen, rechts de arme kleine krotjes tot aan het begin van de peel. ééns per jaar is er een kermis, die is op een groot grasveld aan de linkerkant van het plein


    meisjes
    Shylina dablues/18/arm/uitgehuwelijkt met James Eduward Katcherton Rechazame
    Eden Florence Morales/17/arm/uitgehuwelijkt met Alexander Samuel Johnson Amorphous
    Carmen Mayrose White /17/arm/uitgehuwelijkt met Nathan Drew Hope/HurtedHeart
    Destiny Fivianne Kalvorny/16/rijk/ MyMisery
    Amare Felicia Ramirez/17/arm/uitgehuwelijkt met Aiden Jayson Bright IHeartMusicc
    Doréne Veronique Adams/18/arm/uitgehuwelijkt met Damen Michel Night Aragog
    -uitgehuwelijkte dames vol, niet uitgehuwelijkte kan miss nog, ligt er aan hoeveel jongens nog komen-

    jongens
    James Eduward Katcherton/19/rijk/uitgehuwelijkt met Shylina dablues ShallNotPass
    Aiden Jayson Bright/19/rijk/uitgehuwelijkt met Amare Felicia Ramirez HurtedHeart
    Nathan Drew Hope/Arm/ Uitgehuwelijkt met Carmen Mayrose White MyMisery
    Alexander Samuel Johnson/19/rijk/uitgehuwelijkt met Eden Florence Morales IHeartMusicc
    Damen Michel Night/19/rijk/uitgehuwelijkt met Doréne Veronique Adams ShallNotPass
    Liam Oliver Sanz/18/arm Chaim

    Je kan Altijd nog inspringen

    Rollentopic
    Rollenstory.

    BEGIN:
    Uitgehuwelijkte vrouwen: Je bent de laatste voorbereidingen thuis en voor jezelf aan het treffen, straks ontmoet je voor het eerst de man aan wie je uitgehuwelijkt bent, Je hebt geen idee wie het is of hoe hij eruit ziet. Hij komt langs met zijn ouders en je moet je beste indruk achterlaten. Je bent alleen met je vader en je moeder, je oudere broers/zussen zijn aan het werk en de jongere op school, tenzij je nog jongere heb die nog niet naar school gaan.
    Uitgehuwelijkte mannen: je bent onderweg naar het huis van de vrouw aanwie je uitgehuwelijkt bent of om wiens hand je hebt gevraagd. Je weet al hoe ze eruit ziet, je weet alleen nog niet echt hoe ze is. Na een gesprek met zn alle gehad te hebben ga je met haar naar buiten over het erf ofzo lopen terwijl jullie ouders dingen met elkaar bespreken en afspreken.
    Niet uitgehuwelijkte mannen/vrouwen: Jullie gaan aan het werk, thuis als je thuis moet helpen, of turf steken, misschien huishoudster bij de rijken?

    [ bericht aangepast op 13 juni 2012 - 19:35 ]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Eden Florence Morales
    Alexander. Zo heet de jongen dus. Een typische rijkeluiskindje naam. Nu hopen dat hij zich er niet zo naar gedraagt.
    'Ik weet hoe je je voelt,' hoor ik hem dan heel zacht fluisteren.
    Ik draai mijn hoofd zijn kant op en kijk hem verbaasd aan. Ik heb hem vast verkeerd verstaan.
    'Zullen we even in de tuin gaan lopen?' vraagt hij dan ineens.
    Ik knik zwijgend en kom alvast overeind. Mijn vader werpt een waarschuwende blik toe. 'Dat lijkt me gezellig,' zeg ik dan zo opgewekt mogelijk. Ik wil nog aan mijn vader vragen of ik iets te drinken moet inschenken maar voordat ik nog iets kan zeggen gebaart hij dat we naar buiten moeten gaan. Ik knik stilletjes en leid dan Alexander naar buiten.
    Eden Johnson. Mrs Johnson. Mrs Eden Florence Johnson.
    Het klinkt allemaal zo raar. Ik doe de deur naar buiten lopen en als Alexander ook buiten staat doe ik de deur weer dicht. We lopen zwijgend naast elkaar. Het getik van mijn hakken op de tegels is duidelijk te horen. Ik voel me nogal ongemakkelijk in het jurkje, dat maar tot halverwege mijn bovenbenen valt. Ik zucht zachtjes en haal even een hand door mijn haar. Het is apart om ineens lang haar te hebben.
    Na een tijdje besluit ik dat ik genoeg heb van de stilte en kijk ik Alexander aan. 'Dus eh,' begin ik aarzelend. 'Hoe gaat het?' vraag ik uiteindelijk maar omdat ik niks beters weet.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Aiden Jayson Bright
    'Nee moeder.' Zeg ik geïrriteerd. Mijn moeder is in janken uitgebarsen op de bank en mijn vader is rood van woede. 'Wij weten wat goed voor je is zoon.' Bromde mijn vader. Een minachtend lachje rolt over mijn lippen. 'Dat denkje Vader, maar daar is niets van waar. Ik wil niet onderdrukt trouwen, maar met vrijheid.' Zeg ik terwijl ik me staande probeer te houden. 'Aiden. Je hebt nu al 7 meisjes afgewezen. We doen het niet nog is. Het is een knap meisje.' Zeurt mijn moeder weer. Ik zucht geërgerd. 'Moeder vader. Het gaat niet om het uiterlijk maar om het innerlijk. De mooiheid van vanbinnen. En er staat te veel druk op een huwelijk. De meeste meisjes gaan doen wat hun ouders willen. Perfect zijn, maar dat is niet leuk. De dijen dat je anders maakt van de rest is zo veel leuker.' Een glimlachje kleeft aan mijn gezicht. 'Je trouwt met haar. Punt.' Zegt mijn vader streng. Een man komt aangehobbeld met een zwart maatpak. Serieus moest ik me als clown verkleden? Ik duwde het weg eb liep naar boven. Ik pakte gewoon een wit overhemd en een jasje en mijn spijkerbroek eronder. Veel beter. Gewoon mezelf. Ik loop met mijn handen in mijn zakken naar beneden en mijn moeder kijkt me dreigend aan. Ik zucht geërgerd en ga in de nieuwe auto zitten.

    Carmen Mayrose White
    Ik voel opeens koud water over me heen en ik word met een gil wakker. Ik was helemaal doorweekt. Mijn broer keek me vals aan. 'Haha.' Zeg ik sarcastisch. Ik sis even en duw hem mijn kamer uit. 'We hebben al water voor het bad.' Schreeuwd mijn moeder naar boven. Ik open de badkamer en ga in het bad zitten. Het was lekker en ik begon meteen mijn haren in te zeepen. Een roosgeurige geur verspreide zich door het huis en ik waste goed mijn haren. Ik droogde me al af met een doek en doe mijn kleding aan. Een lievelijk jurkje met geborduurde rozen erop. Mijn tweede naam. Mayrose. In mei geboren de 18 waarna de rozen begonnen te bloeien. Ik vond het een mooie naam. Ik kamde mijn haren en daarna een vlecht om mijn haren meer slag te geven als het droog was. Ik glimlachte in de spiegel en liep naar beneden. 'Wat ben je prachtig.' Fluisterde mijn moeder. Gisteren hadden we ruzie gehad over dit. Dat ik uitgehuwelijkt was. Ik wist alleen hoe hij heette. Nathan ofzoiets. Ik wist niet hoe hij eruit zag of of hij arm of rijk was. Ik had liever arm. Ik hield niet van rijke mensen. 'Je bent een uur eerder klaar.' Nadat ik een uur hoor loop ik naar buiten naar de schuur. Mijn atelier. Rijke mensen kochten mijn werk. Ik maakte ook kleding of beelden alles wat met kunst te maken had. Ik deedhet eerder voor mijn plezier dan voor het geld. Ik pakte mijn rode verf en begon te schilderen nadat ik een pak om me had gedaan om me te beschermen tegen de verfspatten. Ik verfde een veld voor rozen, maar een roos in het midden die van ware grootte was. Prahtig vond ik hem. De hele schuur zat onder van mijn werken en ieder werkstuk kon wel 50 tot 100 opleveren. Het was goed voor ons. Hierdoor leefde we niet als armste maar nog met een normaal huisje en een schuurtje.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Alexander Samuel Johnson

    Ik grinnik even als we buiten zijn. 'Vind je het ook niet fijn , even buiten zijn. Het alsof ik even vrij ben. Klaar met slechts dat gezeur.' Ik draai me naar haar toe en glimlach even waarna ik ga zitten op een bankje. Ongemakkelijk is deze situatie zeker. Ik kijk Eden aan. 'Ik vraag me eerder af hoe het met jou is en wat jij hiervan vind. ' Zeg ik dan eerlijk. Ik wil niet zomaar gedwongen zijn om met iemand te gaan trouwen. Ik heb haar van te voren gezien zij mij niet en ik wil weten hoe zij hiermee omdat. Ik wil het zelf niet. Laat staan zij.

    [ bericht aangepast op 11 juni 2012 - 8:12 ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Amare Felicia Ramirez

    Gespannen zit ik op een krukje. Mijn moeder is bezig met de wond, maar het ziet er nog steeds zo verschrikkelijk uit. Ik heb gewoon een klein gat in mijn hoofd. Ik zucht. 'Als je een beidehante opmerking maakt, zwaait er wat een kom je niet niet levend uit Amare. 'Zover er nog iets van mee over is.' Spuw ik er haast uit. Mijn moeder geeft me nog een klap en daar zit ik dan.
    Als we klaar zijn zijn mijn ouders verschrikkelijk gespannen. Ik heb alle 40 regels aan moeten horen. Ja 40 ik heb ze geteld. 'Als ze er zijn stel jd je netjes voor als Amare Felicia Ramirez, hoor je dat?' Ik knik naar mijn vader en zucht. Waarom moet dit mij overkomen? Is het teveel gevraagd om zelf opzoek te gaan naar mijn liefde? Of is het zoals wat mijn moeder zegt gewoon een droom? Ik ruim rustig de tafel af waarna ik netjes op de bank ga zitten en wacht tot mijn toekomstige man op komt dagen. Mijn gezicht staat op dit moment ongelukkig. Mijn moeder heeft me haar waarschuwende blik en ik kijk meteen en stuk vrolijker. Net zoals altijd zal ik mijn gevoelens diep verstoppen.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Skylina Dablues
    Ik werp een blik op papa, die heel rustig zijn pijp opgestoken heeft. Hij is vaak heel relaxt, mama is vaak heel streng. "Dit is je enigste kans om een goede indruk te maken dus benut die goed" zegt mama. "Het is al erg genoeg dat we een dag salaris van je vader moeten missen, als je dit verkloot Skylina, dan zwaait er wat" zegt mama terwijl ze ruw een borstel door mijn blonde haren haalt. Het doet pijn maar ik geef geen kik. "Zo klaar, leg Jonas en Rick maar in de bedstee. Die kunnen we er straks niet bij gebruiken" ik til mijn twee broertjes op en leg ze in de bedstee aan de andere kant van de kamer. "Lief. Slapen" zeg ik zacht en ik geef ze een kusje. "Hoelaat zouden ze komen Jannie?" Vraagt Papa na een blik op zijn zakhorloge geworpen te hebben. "Ze kunnen hier elk moment zijn Derk" zegt mam geirriteerd. "Boen die tafel nog eens Lina" zegt mam snel. Ik haast me naar de keuken die vier stappen verderop is om een doekje te halen. "Veel perfecter krijgen we ons huis niet Jannie, het is zoals het is. Een armzalig krot" zegt pap. "Dan kunnen we nog ons best doen om het een beetje vleurig te maken voor een goede indruk" snauwt mam. "Het is tenminste de bedoeling dat hij met Skylina trouwt" zegt ze. "Precies ja, met haar, niet ons huis. Dan kun je toch beter haar netjes en schoon maken dan dit huis" antwoord papa. Hij knipoogt even snel naar me en ik sla mijn ogen neer. Hij strijkt mijn jurk dat tot over mijn knieen komt glad. "Niet dat dat nog nodig is. Als hij niet neer gaat als hij je ziet dan is hij homo" zegt papa. Ik glimlach zwakjes.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Liam Oliver Sanz

    Ik laat me in het gras bakken en zucht. Het was misschien vroeg maar voor mij zat er al een paar uur werken op. Mijn vader was de laatste weken flink achteruit gegaan en mijn moeder maakte zich zorgen. Als ik aan het werk was kon ik mijn gedachten op niks zetten en hoefde ik er niet te veel aan te denken. Maar zodra ik zat en mijn lichaam even tot rust kwam waren mijn gedachtes weer vol zorgen. We hadden weliswaar meer eten dan voorheen maar de prijs die we ervoor betaalt hadden was het niet waard geweest. Ik was altijd gek geweest op Sarah. Ze was mijn zusje en ik hield van der.

    Eden Florence Morales
    'Vind je het ook niet fijn , even buiten zijn. Het alsof ik even vrij ben. Klaar met slechts dat gezeur.' Hij glimlacht even naar me en gaat op een bankje zitten.
    Met tegenzin laat ik me naast hem zakken.
    'Ik vraag me eerder af hoe het met jou is en wat jij hiervan vind,' zegt hij dan ineens.
    Ik trek lichtjes mijn wenkbrauwen op en kijk hem verbaasd aan. Of hij doet nu echt gewoon aardig of het is allemaal een act. Tot nu toe ga ik gewoon nog steeds voor het tweede. Ik kan hem lastig zeggen wat ik er écht van vind, dat komt niet goed namelijk.
    'Ik help mijn familie er mee dus het zal wel moeten,' is het enige wat ik zeg. Ik zucht even en doe bijna mijn benen over elkaar als ik besef dat ik dat beter niet kan doen. Het jurkje is naar mijn idee al kort genoeg en als ik dat doe kruipt hij alleen maar nog meer op.
    Ik kijk even rond en zie een heel eind verderop iemand in het gras zitten. Waarschijnlijk een van de armere jongens, niet iemand van het "soort" hier naast me. 'Wat vind jij er dan van?' vraag ik aan Alexander.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Nathan:

    Ik probeerde zo vrolijk mogelijk te kijken onder mijn moeder mijn haren achterover kamde. "Is dit nodig?" Vroeg ik keek even uit het raam. Ik kon niet geloven dat dit echt gebeurden. En dat alleen maar omdat ze geen andere keus hadden. Volgens mij hadden ze dat wel. "Vel plezier op school." Zei ik tegen mijn zusje en tilde haar op. Zij had nog het geluk dat ze nog niet hoefde te werken. Ik draaide een rondje met haar, warbij mijn haar weer tetug op zijn plaats viel. Ik vond dat het zo toch beter zat. Mijn oom, ja we wonen hier met z´n allen, pakte mijn zujse over.


    Destiny:

    Ik leg mijn krantje weg, ik hield helemaal niet van lezen. "Gigi, Gigi waar ben je?" Vroeg ik en liep even een rondje door onze tuin, als je het al een rond-je kon noemen. "Giermo Anthony Kalvorny kom eens hier!" Schreeude ik door de hele tuin en keek wanhopig rond. Wat was er met mijn schatje gebeurt. "Lieve, lieve, lieve Emerald. Heb jij gister het hek open laten staan?" De lach op mijn gezicht werd alleen maar nepper toen ze zei dat ze het vanmorgen ook open had laten staan. "Gigi!" Schreeude ik en rende het hek uit, voor zoveer dat ging op hakken.

    [ bericht aangepast op 11 juni 2012 - 9:42 ]


    We've lived in the shadows for far too long.

    Alexander Samuel Johnson

    'Onzin, als ik niet uitgehuwelijkt was dan zou al weg zijn. Ergens in het buitenland. Maar mijn vader zei dat we jullie ermee hielpen dus dan vind ik het nog steeds niet goed maar wel beter. ' ik kijk haar aan. 'Je hoeft heus niet bang te zijn. Ik bijt n niet en ik ben ook gewoon gedwongen. Ik weet hoek jebje voelt.'


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Eden Florence Morales

    'Onzin, als ik niet uitgehuwelijkt was dan zou al weg zijn. Ergens in het buitenland. Maar mijn vader zei dat we jullie ermee hielpen dus dan vind ik het nog steeds niet goed maar wel beter. Je hoeft heus niet bang te zijn. Ik bijt niet en ik ben ook gewoon gedwongen. Ik weet hoe je je voelt,' antwoordt hij.
    Ik bijt aarzelend op mijn lip, nog steeds niet wetend of ik hem moet geloven.
    'Jij hebt tenminste nog een beetje kans om te kiezen,' zucht ik terwijl ik een hand door mijn haar haal. Ik word gewoon met jou opgescheept, zeg ik er bijna achteraan maar ik kan het nog net inslikken.
    'Kan je niet gewoon tegen je vader zeggen dat je niet wil trouwen? Of zeggen dat je me echt helemaal niks vindt?' Vraag ik. 'Dan gaat het misschien niet door'.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Aiden Jayson Bright
    Mijn ouders kwamen bij me in de auto zitten en begonnen aan mijn haar te klooien. Ik zucht weer geergerd als mijn moeder een stropdas om wilt doen. 'Nee.' Zeg geirriteerd. Ik sla het van me af en strijk dan mijn kleding goed. 'Een goede indruk achter laten en je netjes voorstellen.' ik zucht geergerd als de auto stopt. Ik stap als eerste uit. Het was heerlijk warm trouwens. Mijn moeders duwt opeens een bos met 20 Pioenrozen in mijn handen. Wit en lichtroze en ze waren prachtig. Natuurlijk. Ik zucht strijk mijn haren door elkaar waardoor ik mijn moeder hoor zicjten en klop op de deur.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Alexander samuel Johnson

    Ik kijk haar met medelijden aan. 'Ik heb alles al geprobeerd maar niks hielp. ' zeg ik dan. Ik draai me naar haar toe. 'Hoe graaf ik het zou willen. Mijn vader is vastbesloten dat ik met joh moet trouwen. Ik mag namelijk zelf geen keuze maken. Ik moet maar toestemmen met wat zij goed voor me vinden. ' Ik zucht en probeer toch een oplossing te verzinnen. Mijn ouders willen persee dat ik met haar trouw.

    Amare Felicia Ramirez

    Als er op de deur wordt geklopt staan beide ouders meteen recht. Ik zucht en mijn moeder werpt me nog een s .ch tune blik toe. Als de deur open gaat stelt mijn vader zich metren vor. Hoe graag ik nu weg zeil rennen. Wil sch de r uw en en me misdragen. Als de jongen en zijn ouders binnenkomen glimlach ik gemaakt. Ik steek mijn hand uit naar zijn ouders en stel me voor. 'Amare Felicia Ramirez. ' zijn ouders stellen zich voor en. Ik loop naar de jong nen waar ik hr zelfde herhaal. 'Amare Felicia Ramirez. '


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Doréne Veronique Adams
    Een vrouw waar mijn vader en ik goed mee overweg konden, deed mijn make-up. De hele dag had ik een norse uitdrukking op mijn gezicht, en voor de zoveelste keer vandaag snauwde ik mijn vader af. ''Hoe kún je me dit aandoen?! We redden het wel samen, en dan-'' - ''Je hebt me gehoord, Doréne. Je weet hoe ik er over denk. Dit is een unieke kans om weer een normaal leven te lijden, dus doe wat je gevraagt wordt.'' zei hij op strenge toon terug, en ik sloeg mijn ogen neer. Zo kende ik mijn vader helemaal niet.
    De vrouw trok nu ruw aan mijn haar, en ik jammerde pijnlijk. Moest dit nou echt?
    Na een lange tijd waren we klaar, en ik stond in een jurk. Een júrk. Dit ging te ver.
    Op mijn hakjes liep ik de krappe woonkamer binnen, en met een geërgerde zucht ging ik zitten. Ik had hier geen zin in.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    James Eduward Katcherton

    'Hou op' Mompelde ik terwijl ik mijn moeders hand wegsloeg, ze was met allemaal dingen aan het proberen mijn haar te doen, terwijl ze zelf net zo goed wist dat dat niet zou werken, mijn haar stond altijd warrig en door elkaar, door het raam achter haar keek ik naar buiten, het liefst zou ik gewoon wegrennen, genoeg plaatsen waar ik heen zou kunnen, en er lach hier genoeg geld om het jaren vol te houden. Ik trok een gewone broek en trui aan, (na duidelijk gemaakt te hebben dat ik apsolut niet in een smoking naar heen zou gaan) ik sloeg nog snel mijn bruine tas over mijn schouder en stapte toen in de auto waar mijn moeder nog een keer een heel verhaal hield 'Stel je netjes voor' Zei ze uitsluitend voordat ik uitstapte, ik keek toe hoe mijn vader aanklopte bij het huisje, ergens had het wel wat.


    Don't be like the rest of them, darling

    @TheRumIsGone, had je al iets gepost met Damen of niet? ^^


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''